ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Η Διαρκής Επιστροφή

Λέωστον ολντ ότι τo Shame θα μου αρέσει μόνονεάν ξεπεράσει σαν έργο την ίδια τηνατζέντα του: ότι το σεξ μπορεί να γίνειπαράγοντας αλλοτρίωσης, ενδεχομένωςκαι αιτία της. Όχι γιατί αυτή η προκείμενηείναι εσφαλμένη, αλλά γιατί η πραγμάτευσήτης φιλμικά το 2011 είναι υποκριτική καιάκαιρη σε έναν κόσμο που υποφέρει απόα) τις συνεπειες του πουριτανισμού, τηςσεξουαλικής στέρησης και του rape cultureκαι β) κυριότατατα από τη φτώχεια, τονολοκληρωτισμό, την απληστία των ελίταλλά και τον καταναλωτισμό ως όρο καισκοπό ζωής των "μαζών". Όλα αυτάβεβαίως ισχύουν εάν δεν είναι ωραίαταινία: ως γνωστόν, το έργο τέχνης ξεπερνάκαι τις προθέσεις του και την ατζέντατου.---Καταλαβαίνεις λοιπόν ποια είναι η διαφορά μας από τους Σραόσες αυτής της γης. Εκείνοι πριν καν δουν μια ταινία έχουν ιδεολογικοποιήσει το ζήτημα, έχουν αποφανθεί ότι η ταινία έχει ατζέντα με συγκεκριμένο περιεχόμενο και θα μας κάνουν τη χάρη να της δώσουν το μπένεφιτ οφ ε ντάουτ, μπας και παρ' ελπίδα είναι ωραία και ξεπεράσει τις προθέσεις της, τις οποίες εκ των προτέρων έχουν δικάσει.---Πες όχι, αναγνώστη, στο Νεοδανίκα του Δώδεκα, γύρνα την πλάτη σε αυτόν τον τρόπο αντιμετώπισης των ταινιών, διάγραψε τον Σραόσα από το ρίντερ σου, το φίντερ σου, τον πρίντερ σου, το κίντερ σου, όπου εν πάση περιπτώσει τον έχεις γραμμένο, και μείνε εδώ, κοντά μου, γιατί έχω έρμα και αρχές που δεν γίνονται κουρελόχαρτο με το πρώτο κοινωνικοοικονομικό κραχούλι. Θυμάμαι όταν είχαν πρωτοπροβληθεί στην Αθήνα οι «Ώρες», ήταν η εποχή που είχαν εισβάλλει οι ΗΠΑ στο Ιράκ πάλι και γίνονταν εδώ αντιπολεμικές διαδηλώσεις κι άλλα συναφή και κάποιος κάτι είχε γράψει με κόκκινη μπογιά σε μια αφίσα της ταινίας. Κάτι του στυλ "δολοφόνοι" κλπ. Είχα διαφωνήσει έντονα τότε με έναν αδελφικό φίλο που μου έλεγε για το Χόλιγουντ ως προπαγανδιστικό μηχανισμό κλπ κι εγώ του απαντούσα για την τέχνη που δεν πρέπει να μπαίνει σε αυτού του είδους την κριτική, για την αυτονομία του κινηματογραφικού έργου κλπ. Εννιά χρόνια αργότερα, μπορεί να έβαζα πολύ νερό στο κρασί της αυτονομίας (και εκείνος βέβαια να κατηγορεί πλέον εμένα ότι είμαι ανευθυνοαριστερίζων κλπ), ωστόσο η βασική μου θέση παραμένει η ίδια: αν μου αρέσει μια ταινία μου αρέσει μια ταινία και όλα τα υπόλοιπα είναι σχεδόν εκτός θέματος ή σωστότερα αφορούν ένα θέμα παράπλευρο, που το συζητάμε, πάντως δεν πρέπει να θολώνει την ματιά μας για την ταινία.

---Μα τελικά κι ο Σραόσα το ίδιο δεν λέει; Ναι, αλλά έχει ήδη προσδώσει στο "Shame" τον ρόλο του ιδεολογικά υπόπτου. Δες την ταινία, αναγνώστη, χωρίς υποψίες στο μυαλό. Δες την και αν -αφού την δεις- έχεις θέματα σαν αυτά που εγείρει ο Σρου, εδώ είμαι να τα συζητήσουμε και να σου πω, γιατί, κατά τη γνώμη μου, τέτοιου είδους ατζέντα δεν υπάρχει ούτε με σφαίρες.---Σε πρώτη φάση πάντως, μπορείς να δεις και το τι εισέπραξα εγώ απ' τη Ντροπή, στο ελculture. Old Boy