2012-08-06 09:26:02
Η Γειτονιά μου Το Αγρίνιο παραμένει έντονο και όμορφο....τα παλιά διατηρητέα κτίρια, ορισμένα πλακόστρωτα σοκάκια... το άρωμα από τα νυχτολούλουδα, και κάποιους ανθρώπους που σου λένε ακόμα καλημέρα και το εννοούν...
Αγαπημένη μου διαδρομή είναι μια βόλτα από το σπίτι μου στους δρόμους γύρω απο την Άγια τριάδα.Μέσα σε μια μικρή πρωινή βόλτα μπορεί να δει κανείς πράγματα που πριν είχε προσπεράσει, τα παιδιά του σχολείου έξω από το σπίτι μου, μια κουβέντα με τον περιπτερά, το πρώτο ξύπνημα της πόλης...και πάντα με αυτό το περίεργο αίσθημα που μου βγάζει...η γειτονιά που μεγάλωσα...
Ακόμα και το περπάτημα στο δρόμο έχει μια συνεχή εναλλαγή.
Το Αγρίνιο του χθες
Μνήμες χαραγμένες, στο μυαλό μου λες και ήταν χθες...σπίτια που είχαν κάτω πατημένο χώμα. Άνθρωποι που δουλεύανε το πρωί καπνεργοστάσιο και το βράδυ καθάριζαν σκάλες, φτώχεια...,αλλά ταυτόχρονα κέφι, ζωντάνια, ωραία φαγητά με γκαζάκι στη βεράντα, συντροφικότητα, ύπνος κάτω από την κληματαριά....Πράγματα που δεν αναζητούσες αλλά ήταν πάντα εκεί για να σε περιμένουν...Ζεστασιά και πόρτες ανοιχτές!
Η γειτονιά ακόμα διατηρεί μια διακριτική ομορφιά και ησυχία που λίγοι πια σήμερα την αισθάνονται...Μπορεί να την έχουν ξεχάσει, ή απλά να μην την έχουν αναζητήσει...
Πρέπει να έχουμε τη γενναιοδωρία να ανοίξουμε τις πόρτες, οι περισσότεροι τις κρατάμε κλειστές.
Αναγνώστρια
Tromaktiko
Αγαπημένη μου διαδρομή είναι μια βόλτα από το σπίτι μου στους δρόμους γύρω απο την Άγια τριάδα.Μέσα σε μια μικρή πρωινή βόλτα μπορεί να δει κανείς πράγματα που πριν είχε προσπεράσει, τα παιδιά του σχολείου έξω από το σπίτι μου, μια κουβέντα με τον περιπτερά, το πρώτο ξύπνημα της πόλης...και πάντα με αυτό το περίεργο αίσθημα που μου βγάζει...η γειτονιά που μεγάλωσα...
Ακόμα και το περπάτημα στο δρόμο έχει μια συνεχή εναλλαγή.
Το Αγρίνιο του χθες
Μνήμες χαραγμένες, στο μυαλό μου λες και ήταν χθες...σπίτια που είχαν κάτω πατημένο χώμα. Άνθρωποι που δουλεύανε το πρωί καπνεργοστάσιο και το βράδυ καθάριζαν σκάλες, φτώχεια...,αλλά ταυτόχρονα κέφι, ζωντάνια, ωραία φαγητά με γκαζάκι στη βεράντα, συντροφικότητα, ύπνος κάτω από την κληματαριά....Πράγματα που δεν αναζητούσες αλλά ήταν πάντα εκεί για να σε περιμένουν...Ζεστασιά και πόρτες ανοιχτές!
Η γειτονιά ακόμα διατηρεί μια διακριτική ομορφιά και ησυχία που λίγοι πια σήμερα την αισθάνονται...Μπορεί να την έχουν ξεχάσει, ή απλά να μην την έχουν αναζητήσει...
Πρέπει να έχουμε τη γενναιοδωρία να ανοίξουμε τις πόρτες, οι περισσότεροι τις κρατάμε κλειστές.
Αναγνώστρια
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Επίθεση Γ.Παπανδρέου στο Ν.Χατζηνικολάου για δημοσιεύματα.
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΟΣΟ ΚΟΣΤΙΣΕ Η ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΓΚΡΕΚΟ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ