2012-08-10 09:23:04
Επειδή ο Βύρων Πολύδωρας διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής για μια ημέρα, για το λόγο αυτό απέκτησε το δικαίωμα να διορίσει... την κόρη του σε οργανική θέση μετακλητού υπαλλήλου της Βουλής. Βέβαια, το δικαίωμα αυτό του το δίνει ο νόμος και ο Πολύδωρας έσπευσε να το εκμεταλλευτεί για να εξασφαλίσει επαγγελματικά και οικονομικά την κόρη του, όπως θα έκανε κάθε (έλλην) πατέρας για το παιδί του, που δεν θα επιθυμούσε να το αφήσει "απροστάτευτο" να εργαστεί στον ελεύθερο και άγριο στίβο του ανταγωνισμού του ιδιωτικού τομέα, παρά τα πτυχία και τις ξένες γλώσσες που διαθέτει. Έλλειψη εμπιστοσύνης στις ικανότητές της; Υπερπροστασία; Φόβος μπροστά στο άγνωστο; Κρατικοδίαιτη νοοτροπία; Το συμπέρασμα είναι ότι σ' αυτή τη χώρα οι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να δραστηριοποιηθούν και να αναπτυχθούν έξω από το προστατευτικό κουκούλι της οικογένειας και του Δημοσίου. Γιατί φοβούνται! Νοιώθουν ανεπαρκείς, αδύναμοι και απροστάτευτοι! Κι αποζητούν την προστασία της οικογένειας και του κράτους, από τον ομφάλιο λώρο των οποίων ουδέποτε αποσπώνται… Γι' αυτό στη χώρα αυτή είναι θεσμοθετημένη, νομοθετημένη και, όπερ και το σπουδαιότερο, κοινωνικά αποδεκτή η οικογενειοκρατία, η δημοσιοϋπαλληλία και ο νεποτισμός
. Για την κατάσταση αυτή δεν φταίει μόνο το πολιτικό σύστημα και οι πολιτικοί αλλά φταίει, κυρίως, η ίδια η κοινωνία που αποδέχεται και υιοθετεί παρόμοιες πρακτικές, νοοτροπίες, συμπεριφορές και θεσμούς. Η νοοτροπία του "θα βάλω τον δικό μου" και "θα βάλεις τον δικό σου, τα κονέ, τα κολλητιλίκια, η ασφάλεια του δημοσίου και η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα απαντώνται ως κυρίαρχες συμπεριφορές σε κάθε έκφανση της καθημερινής ζωής, στην εργασία, στις κοινωνικές σχέσεις, στις παρέες, στις (οικογενειακές) επιχειρήσεις, στα πολιτικά κόμματα και σ' όλους τους κοινωνικούς, πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς. Δεν είναι τυχαίο ότι σε καμιά χώρα του κόσμου οι άνθρωποι δεν χρησιμοποιούν στον καθημερινό τους λόγο τόσο πολλές και διαρκείς αναφορές σε συγγενικά τους πρόσωπα («ο κουμπάρος μου», «ο θείος μου», «η νύφη μου», «ο γαμπρός μου», «ο ανιψιός μου», κλπ.), όπως συμβαίνει στη χώρα μας, πράγμα που υποδηλώνει τον στενό συγγενικό κοινωνικό κύκλο συναναστροφών, έκφρασης, ανάπτυξης και δραστηριοποίησης των ανθρώπων. Μόνο αν αλλάξει αυτή η βαθειά ριζωμένη επαρχιώτικη, κουτοπόνηρη, αρρωστημένη, φοβική και αντικοινωνική νοοτροπία (πρόβλημα, βέβαια, που θα απαιτήσει πολύ χρόνο, καθώς είναι ζήτημα ηθικών αξιών και εκπαίδευσης) και, εφόσον η αλλαγή αυτή βρει και νομοθετική έκφραση (π.χ. με απαγόρευση διορισμών συγγενών σε δημόσιες θέσεις), μόνο τότε θα απελευθερωθεί και θα προοδεύσει αυτή η κοινωνία.
Αναγνώστης
Tromaktiko
Αναγνώστης
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
