2012-08-12 23:03:03
Γράφει ο Κωνσταντίνος Νάκκας
"Τι σκέφτεστε";
"Τι σκέφτεστε", ρωτά όλο ενδιαφέρον το... facebook κάθε φορά που το ανοίγω.
"Τι σκέφτεστε", ρωτά όλο περιέργεια.
"Τι σκέφτεστε", ρωτά κάθε φορά και νομίζεις ότι δεν σε ρωτά αυτό, αλλά όλοι εκείνοι που βρίσκονται πίσω του, μαζί του, πλάι του, μέσα του.
"Τι σκέφτεστε", ρωτά ακόμα και όταν έχεις πει τι σκέφτεσαι, όταν όλοι ξέρουν.
"Τι σκέφτεστε", ρωτά συνεχώς και νομίζεις ότι ακόμη οι άλλοι ενδιαφέρονται, ασχολούνται, προσδοκούν.
"Τι σκέφτεστε", συνεχώς ρωτά προσπαθώντας να σε πείσει ότι δεν είσαι μόνος, ότι ανήκεις, ότι ακολουθείς, ότι ακολουθείσαι ... ότι υπάρχεις.
Τι σκέφτεστε, συνεχίζει χωρίς σταματημό μέχρι να μην σκέφτεσαι πια τίποτα άλλο παρά το τι σκέφτεσαι.
"Τι σκέφτεστε, τι σκέφτεστε, τι σκέφτεστε, τι σκέφτεστε" Θα μπορούσα να πω κάτι βαθυστόχαστο: "Σκέφτομαι, άρα υπάρχω."
Όμως αυτό πάλι θα με ρωτήσει: "Τι σκέφτεστε;"
Θα μπορούσα να πω: "Τίποτα. Όπως όλοι ή σχεδόν όλοι..."
Όμως αυτό πάλι θα με ρωτήσει: "Τι σκέφτεστε;"
Ό,τι και να πω, αυτό θα με ρωτήσει: "Τι σκέφτεστε;"
Και αυτό δεν έχει σταματημό. Όλο ρωτά. Όλο θα ρωτά:
"Τι σκέφτεστε; Τι σκέφτεστε;"
Φυσικό είναι να ρωτά. Δηλαδή, για να ακριβολογούμε, όχι και τόσο φυσικό. Τεχνητό είναι να ρωτά. Έτσι έχει προγραμματιστεί. Έτσι έχει γραφτεί ο κώδικά του.
Να ρωτά συνεχώς, χωρίς λόγο, σαν χαζό: "Τι σκέφτεστε;"
Ενδιαφέρον;
Τεχνητό ενδιαφέρον. Σχήμα οξύμωρο, θα έλεγε κάποιος.
Το ενδιαφέρον, μέσω του facebook, έπαψε να είναι πρωτίστως φυσική διεργασία. Έπαψε να είναι χαρακτηριστικό ανθρώπινο. Έγινε χαρακτηριστικό τεχνητό.
Οι εποχές αλλάζουν. Οι ανάγκες αλλάζουν. Οι άνθρωποι αλλάζουν. Μήπως πρέπει να αλλάξουν και τα ερωτήματα;
"Τι σκέφτεστε;", συνεχίζει να ρωτά. "Τι σκέφτεστε;"
…
Συνεχίζω να ανοίγω το facebook κάθε μέρα.
Έχω την ψευδαίσθηση ότι κάποια φορά θα ρωτήσει:
"Τι σκέφτεστε ... να κάνετε;"
Ψευδαίσθηση όμως, ούτε καν όνειρο, ούτε καν ελπίδα.
Σκέτη ψευδαίσθηση.
Ο κώδικας δεν αλλάζει ... ή μήπως αλλάζει;
"Τι σκέφτεστε;"
Tromaktiko
"Τι σκέφτεστε";
"Τι σκέφτεστε", ρωτά όλο ενδιαφέρον το... facebook κάθε φορά που το ανοίγω.
"Τι σκέφτεστε", ρωτά όλο περιέργεια.
"Τι σκέφτεστε", ρωτά κάθε φορά και νομίζεις ότι δεν σε ρωτά αυτό, αλλά όλοι εκείνοι που βρίσκονται πίσω του, μαζί του, πλάι του, μέσα του.
"Τι σκέφτεστε", ρωτά ακόμα και όταν έχεις πει τι σκέφτεσαι, όταν όλοι ξέρουν.
"Τι σκέφτεστε", ρωτά συνεχώς και νομίζεις ότι ακόμη οι άλλοι ενδιαφέρονται, ασχολούνται, προσδοκούν.
"Τι σκέφτεστε", συνεχώς ρωτά προσπαθώντας να σε πείσει ότι δεν είσαι μόνος, ότι ανήκεις, ότι ακολουθείς, ότι ακολουθείσαι ... ότι υπάρχεις.
Τι σκέφτεστε, συνεχίζει χωρίς σταματημό μέχρι να μην σκέφτεσαι πια τίποτα άλλο παρά το τι σκέφτεσαι.
"Τι σκέφτεστε, τι σκέφτεστε, τι σκέφτεστε, τι σκέφτεστε" Θα μπορούσα να πω κάτι βαθυστόχαστο: "Σκέφτομαι, άρα υπάρχω."
Όμως αυτό πάλι θα με ρωτήσει: "Τι σκέφτεστε;"
Θα μπορούσα να πω: "Τίποτα. Όπως όλοι ή σχεδόν όλοι..."
Όμως αυτό πάλι θα με ρωτήσει: "Τι σκέφτεστε;"
Ό,τι και να πω, αυτό θα με ρωτήσει: "Τι σκέφτεστε;"
Και αυτό δεν έχει σταματημό. Όλο ρωτά. Όλο θα ρωτά:
"Τι σκέφτεστε; Τι σκέφτεστε;"
Φυσικό είναι να ρωτά. Δηλαδή, για να ακριβολογούμε, όχι και τόσο φυσικό. Τεχνητό είναι να ρωτά. Έτσι έχει προγραμματιστεί. Έτσι έχει γραφτεί ο κώδικά του.
Να ρωτά συνεχώς, χωρίς λόγο, σαν χαζό: "Τι σκέφτεστε;"
Ενδιαφέρον;
Τεχνητό ενδιαφέρον. Σχήμα οξύμωρο, θα έλεγε κάποιος.
Το ενδιαφέρον, μέσω του facebook, έπαψε να είναι πρωτίστως φυσική διεργασία. Έπαψε να είναι χαρακτηριστικό ανθρώπινο. Έγινε χαρακτηριστικό τεχνητό.
Οι εποχές αλλάζουν. Οι ανάγκες αλλάζουν. Οι άνθρωποι αλλάζουν. Μήπως πρέπει να αλλάξουν και τα ερωτήματα;
"Τι σκέφτεστε;", συνεχίζει να ρωτά. "Τι σκέφτεστε;"
…
Συνεχίζω να ανοίγω το facebook κάθε μέρα.
Έχω την ψευδαίσθηση ότι κάποια φορά θα ρωτήσει:
"Τι σκέφτεστε ... να κάνετε;"
Ψευδαίσθηση όμως, ούτε καν όνειρο, ούτε καν ελπίδα.
Σκέτη ψευδαίσθηση.
Ο κώδικας δεν αλλάζει ... ή μήπως αλλάζει;
"Τι σκέφτεστε;"
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΕΚΤΑΚΤΟ: Συμπλοκές Ελλήνων - αλλοδαπών στον Νέο Κόσμο;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ