2012-08-13 17:31:51
Ευσταθιάδης Στάθης
Εντυπωσιακά βήματα για αυτονομία και αυτοδιοίκηση έκαναν τελευταία οι Κούρδοι της Συρίας δημιουργώντας αμηχανία στην Ουάσιγκτον, προβλήματα στο ημιανεξάρτητο ιρακινό Κουρδιστάν και πανικό στην πολιτική ηγεσία της Τουρκίας. Ο Ερντογάν απείλησε ότι «δεν θα διστάσει να επέμβει και στρατιωτικά στη (βόρεια) Συρία αν οι εκεί Κούρδοι προχωρήσουν σε συνεργασία με το τουρκικό ΡΚΚ». Ο υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου κατήγγειλε ότι «ο Ασαντ εξοπλίζει του Κούρδους». Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αποφεύγει, επί του παρόντος, να λάβει θέση και περιορίζεται στη δήλωση ότι «το όλο πρόβλημα της Συρίας (...) είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της αμερικανικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή».
Υπάρχουν φήμες - στην Ευρώπη τις θεωρούν βάσιμες - ότι κυοφορείται το «Δυτικό Κουρδιστάν» (με «ανατολικό» το ομόσπονδο κουρδικό κρατίδιο στο Ιράκ). Μάλιστα στην Αγκυρα μιλούν και για κυοφορούμενη «Δημοκρατία του ΡΚΚ». Η Δημοκρατική Ενωση διαψεύδει ότι είναι παράρτημα ή έστω στενά συνεργαζόμενη με το «τρομοκρατικό ΡΚΚ», όπως υποστηρίζουν πολλοί στην Τουρκία, δεν αρνείται όμως ότι τη συνδέουν «ιδεολογικοί, ψυχικοί και εθνικοί δεσμοί» με τους Κούρδους της Τουρκίας.
Περίπου δύο εκατομμύρια Κούρδοι ζουν στις βόρειες επαρχίες της Συρίας που συνορεύουν με τη Νότια Τουρκία, στην πλειονότητά τους απόγονοι σουνιτών προσφύγων από την Τουρκία της δεκαετίας του '20. Ως πέρυσι ήταν δεύτερης κατηγορίας πολίτες, χωρίς στοιχειώδη πολιτικά δικαιώματα, αλλά τον Απρίλιο 2011 ο πρόεδρος Μπασάρ αλ Ασαντ, για να ενισχύσει τη θέση του, τους παραχώρησε το δικαίωμα να αποκτήσουν συριακή υπηκοότητα, γεγονός το οποίο επέτρεψε να δημιουργηθεί στη ΒΔ Συρία ένας κομματικός συνασπισμός - η Δημοκρατική Ενωση. Ο στρατός, οι δυνάμεις ασφαλείας και η συριακή γραφειοκρατία αποσύρθηκαν από την περιοχή με επακόλουθο να αναδυθεί ένα «αυτόνομο εθνικό διοικητικό μόρφωμα», καθαρά κουρδικό.
Η Τουρκία έχει κάθε λόγο να φοβάται ότι αυτό το «μόρφωμα» μπορεί να εξελιχθεί σε σοβαρή πολιτική και εθνική απειλή εναντίον της. Καθώς η Συρία καταρρέει, ο δρόμος για ένα ημιανεξάρτητο κουρδικό κράτος «μπορεί να ανοίξει την όρεξη στους Κούρδους της Τουρκίας να τους μιμηθούν» γράφει η Λάλε Κεμάλ στην τουρκική «Zaman».
Η κυβέρνηση Ερντογάν, παρά τα στρατιωτικά γυμνάσια - τα πρώτα από το 1991 - και τη μετακίνηση δυνάμεων στα συρο-τουρκικά σύνορα, παρά τους λεονταρισμούς της και τις απειλές που εκτοξεύονται από πολλές πλευρές αντιλαμβάνεται ότι αργά ή γρήγορα θα υπάρξει αν όχι ανεξάρτητο συριοκουρδικό κράτος τουλάχιστον ένα σχήμα διοικητικής αυτονομίας, στα πρότυπα του αυτοδιοικούμενου ιρακινού Κουρδιστάν. Γι' αυτό αναζητεί τρόπους να καθυστερήσει μια τέτοια εξέλιξη. Μια κρούση στην Ουάσιγκτον απογοήτευσε και η τηλεφωνική συνομιλία του Ερντογάν με τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα δεν έσβησε τις τουρκικές ανησυχίες μήπως η Αμερική «δεν θα είχε αντίρρηση στην ανάδυση ενός νέου κουρδικού κρατιδίου».
Δειλά στην αρχή, πιο πυκνά και πιο έντονα το τελευταίο διάστημα ακούγονται φωνές και γράφονται άρθρα στην Τουρκία που συγκλίνουν στο ότι αργά ή γρήγορα οι Κούρδοι της Συρίας και του Ιράκ θα συγκροτήσουν ένα ενιαίο κράτος το οποίο δεν θα ήταν δυνατόν να αφήσει αδιάφορους τους 12 εκατ. Κούρδους της Τουρκίας.
Ο Σολί Οζέλ, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Καντίρ Χας της Κωνσταντινούπολης, προειδοποιεί ότι μια τουρκική εισβολή στη Συρία δεν θα είχε αποτέλεσμα: «Πέρα από τη φιλοπόλεμη δημαγωγία η Τουρκία δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα στο συριακό (Κουρδιστάν). Εδώ δεν είναι το ορεινό Ιράκ. Εδώ υπάρχουν πόλεις και οι Τούρκοι δεν έχουν διάθεση για οδομαχίες».
InfoGnomon
Εντυπωσιακά βήματα για αυτονομία και αυτοδιοίκηση έκαναν τελευταία οι Κούρδοι της Συρίας δημιουργώντας αμηχανία στην Ουάσιγκτον, προβλήματα στο ημιανεξάρτητο ιρακινό Κουρδιστάν και πανικό στην πολιτική ηγεσία της Τουρκίας. Ο Ερντογάν απείλησε ότι «δεν θα διστάσει να επέμβει και στρατιωτικά στη (βόρεια) Συρία αν οι εκεί Κούρδοι προχωρήσουν σε συνεργασία με το τουρκικό ΡΚΚ». Ο υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου κατήγγειλε ότι «ο Ασαντ εξοπλίζει του Κούρδους». Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αποφεύγει, επί του παρόντος, να λάβει θέση και περιορίζεται στη δήλωση ότι «το όλο πρόβλημα της Συρίας (...) είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της αμερικανικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή».
Υπάρχουν φήμες - στην Ευρώπη τις θεωρούν βάσιμες - ότι κυοφορείται το «Δυτικό Κουρδιστάν» (με «ανατολικό» το ομόσπονδο κουρδικό κρατίδιο στο Ιράκ). Μάλιστα στην Αγκυρα μιλούν και για κυοφορούμενη «Δημοκρατία του ΡΚΚ». Η Δημοκρατική Ενωση διαψεύδει ότι είναι παράρτημα ή έστω στενά συνεργαζόμενη με το «τρομοκρατικό ΡΚΚ», όπως υποστηρίζουν πολλοί στην Τουρκία, δεν αρνείται όμως ότι τη συνδέουν «ιδεολογικοί, ψυχικοί και εθνικοί δεσμοί» με τους Κούρδους της Τουρκίας.
Περίπου δύο εκατομμύρια Κούρδοι ζουν στις βόρειες επαρχίες της Συρίας που συνορεύουν με τη Νότια Τουρκία, στην πλειονότητά τους απόγονοι σουνιτών προσφύγων από την Τουρκία της δεκαετίας του '20. Ως πέρυσι ήταν δεύτερης κατηγορίας πολίτες, χωρίς στοιχειώδη πολιτικά δικαιώματα, αλλά τον Απρίλιο 2011 ο πρόεδρος Μπασάρ αλ Ασαντ, για να ενισχύσει τη θέση του, τους παραχώρησε το δικαίωμα να αποκτήσουν συριακή υπηκοότητα, γεγονός το οποίο επέτρεψε να δημιουργηθεί στη ΒΔ Συρία ένας κομματικός συνασπισμός - η Δημοκρατική Ενωση. Ο στρατός, οι δυνάμεις ασφαλείας και η συριακή γραφειοκρατία αποσύρθηκαν από την περιοχή με επακόλουθο να αναδυθεί ένα «αυτόνομο εθνικό διοικητικό μόρφωμα», καθαρά κουρδικό.
Η Τουρκία έχει κάθε λόγο να φοβάται ότι αυτό το «μόρφωμα» μπορεί να εξελιχθεί σε σοβαρή πολιτική και εθνική απειλή εναντίον της. Καθώς η Συρία καταρρέει, ο δρόμος για ένα ημιανεξάρτητο κουρδικό κράτος «μπορεί να ανοίξει την όρεξη στους Κούρδους της Τουρκίας να τους μιμηθούν» γράφει η Λάλε Κεμάλ στην τουρκική «Zaman».
Η κυβέρνηση Ερντογάν, παρά τα στρατιωτικά γυμνάσια - τα πρώτα από το 1991 - και τη μετακίνηση δυνάμεων στα συρο-τουρκικά σύνορα, παρά τους λεονταρισμούς της και τις απειλές που εκτοξεύονται από πολλές πλευρές αντιλαμβάνεται ότι αργά ή γρήγορα θα υπάρξει αν όχι ανεξάρτητο συριοκουρδικό κράτος τουλάχιστον ένα σχήμα διοικητικής αυτονομίας, στα πρότυπα του αυτοδιοικούμενου ιρακινού Κουρδιστάν. Γι' αυτό αναζητεί τρόπους να καθυστερήσει μια τέτοια εξέλιξη. Μια κρούση στην Ουάσιγκτον απογοήτευσε και η τηλεφωνική συνομιλία του Ερντογάν με τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα δεν έσβησε τις τουρκικές ανησυχίες μήπως η Αμερική «δεν θα είχε αντίρρηση στην ανάδυση ενός νέου κουρδικού κρατιδίου».
Δειλά στην αρχή, πιο πυκνά και πιο έντονα το τελευταίο διάστημα ακούγονται φωνές και γράφονται άρθρα στην Τουρκία που συγκλίνουν στο ότι αργά ή γρήγορα οι Κούρδοι της Συρίας και του Ιράκ θα συγκροτήσουν ένα ενιαίο κράτος το οποίο δεν θα ήταν δυνατόν να αφήσει αδιάφορους τους 12 εκατ. Κούρδους της Τουρκίας.
Ο Σολί Οζέλ, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Καντίρ Χας της Κωνσταντινούπολης, προειδοποιεί ότι μια τουρκική εισβολή στη Συρία δεν θα είχε αποτέλεσμα: «Πέρα από τη φιλοπόλεμη δημαγωγία η Τουρκία δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα στο συριακό (Κουρδιστάν). Εδώ δεν είναι το ορεινό Ιράκ. Εδώ υπάρχουν πόλεις και οι Τούρκοι δεν έχουν διάθεση για οδομαχίες».
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το εσωτερικό της BMW i8 αποκαλύπτεται
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
