2012-08-22 09:32:45
του Γ.Π. Μαλούχου
Να λοιπόν η «αλληλεγγύη» σε όλο της το μεγαλείο: σύμφωνα με την έγκυρη γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt, ο Γιανς Μπόισεν Χόγκρεφε, οικονομολόγος του (γερμανικού) Ινστιτούτου του Κιέλου εκτιμά ότι το Βερολίνο έχει αποκομίσει συνολικό όφελος περίπου 68 δις ευρώ τα τελευταία τρία χρόνια της κρίσης, την ώρα που σχεδόν όλες οι άλλες χώρες της ευρωζώνης χάνουν από αυτήν λίγα, πολλά, ή, περίπου, τα πάντα.
Με άλλα λόγια, πρόκειται για μία υπέροχη επιχείρηση τοκογλυφίας - αλλά, ασφαλώς όχι μόνον γι' αυτό: κυρίως, μέσα από αυτή την κρίση, η Γερμανία έχει καταστεί ήδη θεσμικά και πολιτικά παντοδύναμη στην Ευρώπη την οποία επιχειρεί, μέσω της κρίσης, να ελέγξει πλήρως.
Όπως συνέβη και το Μάιο του 2011, όταν οι γερμανικοί Financial Timesδημοσίευσαν μια πρώτη εκτίμηση για τα γερμανικά οικονομικά οφέλη από την κρίση, έτσι και τώρα, τα στοιχεία έρχονται από την ίδια τη Γερμανία
. Και είναι απορίας άξιον πώς και γιατί κανείς φορέας στην Ελλάδα δεν σκέφτηκε και δεν επιχείρησε να κάνει μία αντίστοιχη μελέτη. Ακόμα πιο πολύ είναι απορίας άξιον γιατί τέτοιου είδους στοιχεία δεν έχουν αξιοποιηθεί με κάποιο τρόπο μέχρι σήμερα από την ελληνική πλευρά – φυσικά, αυτό είναι ένα μάλλον ρητορικό ερώτημα, αφού, από την πρώτη ημέρα, η Ελλάδα τρέμει τη Γερμανία.
Δυστυχώς, η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι το Βερολίνο έχει κάθε λόγο να χαίρεται από τη διαιώνιση της κρίσης στο βαθμό που αφελώς πιστεύει ότι μπορεί τελικά να την ελέγξει: όσο αυτή διευρύνεται, τόσο εκείνο ισχυροποιείται. Αυτή είναι μία πραγματικότητα που οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν θέλησαν όχι να την αντιληφθούν, αλλά ούτε καν τόλμησαν να τη σκεφτούν και να την αναλύσουν. Όμως, αυτή ακριβώς είναι η πραγματικότητα που θα βρει και πάλι μπροστά της η Ελλάδα, καθώς προσδιορίζει και καθοδηγεί πλήρως τη γερμανική αδιαλλαξία.
Πριν από πέντε μόλις χρόνια η ενωμένη Ευρώπη ήταν ένας χώρος στον οποίο μια σειρά από κράτη λειτουργούσαν περίπου ισότιμα και συναποφάσιζαν για το μέλλον των ιδίων και των πολιτών τους. Σήμερα, περίπου τρία χρόνια μετά την αρχή της κρίσης, όλα τα νήματα βρίσκονται στα χέρια της γερμανικής κυβέρνησης. Ουδείς άλλος διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στις αποφάσεις για το «κοινό» μέλλον.
Αυτό είναι πια τόσο οφθαλμοφανές που δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Κι αυτό είναι που έχει «μεθύσει» τους Γερμανούς και τους οδηγεί όχι απλώς στο να μην αναθεωρούν, αλλά στο να σκληραίνουν τη στάση τους στην πορεία που έχουν χαράξει. Δυστυχώς, όπως εμείς είμαστε ανίκανοι να φτιάξουμε ένα κράτος της προκοπής, που θα λειτουργεί με τα σύγχρονα δεδομένα του δυτικού κόσμου, έτσι κι εκείνοι είναι το ίδιο ανίκανοι σε κάτι εντελώς διαφορετικό μα απόλυτα κρίσιμο: εμείς δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τον παλαιοβαλκανικό εαυτό μας, εκείνοι δεν μπορούν να καθυποτάξουν τον ηγεμονισμό που η ίδια τους η ισχύς γεννά πηγη:tovima
Να λοιπόν η «αλληλεγγύη» σε όλο της το μεγαλείο: σύμφωνα με την έγκυρη γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt, ο Γιανς Μπόισεν Χόγκρεφε, οικονομολόγος του (γερμανικού) Ινστιτούτου του Κιέλου εκτιμά ότι το Βερολίνο έχει αποκομίσει συνολικό όφελος περίπου 68 δις ευρώ τα τελευταία τρία χρόνια της κρίσης, την ώρα που σχεδόν όλες οι άλλες χώρες της ευρωζώνης χάνουν από αυτήν λίγα, πολλά, ή, περίπου, τα πάντα.
Με άλλα λόγια, πρόκειται για μία υπέροχη επιχείρηση τοκογλυφίας - αλλά, ασφαλώς όχι μόνον γι' αυτό: κυρίως, μέσα από αυτή την κρίση, η Γερμανία έχει καταστεί ήδη θεσμικά και πολιτικά παντοδύναμη στην Ευρώπη την οποία επιχειρεί, μέσω της κρίσης, να ελέγξει πλήρως.
Όπως συνέβη και το Μάιο του 2011, όταν οι γερμανικοί Financial Timesδημοσίευσαν μια πρώτη εκτίμηση για τα γερμανικά οικονομικά οφέλη από την κρίση, έτσι και τώρα, τα στοιχεία έρχονται από την ίδια τη Γερμανία
Δυστυχώς, η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι το Βερολίνο έχει κάθε λόγο να χαίρεται από τη διαιώνιση της κρίσης στο βαθμό που αφελώς πιστεύει ότι μπορεί τελικά να την ελέγξει: όσο αυτή διευρύνεται, τόσο εκείνο ισχυροποιείται. Αυτή είναι μία πραγματικότητα που οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν θέλησαν όχι να την αντιληφθούν, αλλά ούτε καν τόλμησαν να τη σκεφτούν και να την αναλύσουν. Όμως, αυτή ακριβώς είναι η πραγματικότητα που θα βρει και πάλι μπροστά της η Ελλάδα, καθώς προσδιορίζει και καθοδηγεί πλήρως τη γερμανική αδιαλλαξία.
Πριν από πέντε μόλις χρόνια η ενωμένη Ευρώπη ήταν ένας χώρος στον οποίο μια σειρά από κράτη λειτουργούσαν περίπου ισότιμα και συναποφάσιζαν για το μέλλον των ιδίων και των πολιτών τους. Σήμερα, περίπου τρία χρόνια μετά την αρχή της κρίσης, όλα τα νήματα βρίσκονται στα χέρια της γερμανικής κυβέρνησης. Ουδείς άλλος διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στις αποφάσεις για το «κοινό» μέλλον.
Αυτό είναι πια τόσο οφθαλμοφανές που δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Κι αυτό είναι που έχει «μεθύσει» τους Γερμανούς και τους οδηγεί όχι απλώς στο να μην αναθεωρούν, αλλά στο να σκληραίνουν τη στάση τους στην πορεία που έχουν χαράξει. Δυστυχώς, όπως εμείς είμαστε ανίκανοι να φτιάξουμε ένα κράτος της προκοπής, που θα λειτουργεί με τα σύγχρονα δεδομένα του δυτικού κόσμου, έτσι κι εκείνοι είναι το ίδιο ανίκανοι σε κάτι εντελώς διαφορετικό μα απόλυτα κρίσιμο: εμείς δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τον παλαιοβαλκανικό εαυτό μας, εκείνοι δεν μπορούν να καθυποτάξουν τον ηγεμονισμό που η ίδια τους η ισχύς γεννά πηγη:tovima
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Γιούνκερ στην Ελλάδα.
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στα νησιά δεν κόβουν αποδείξεις
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
