2012-08-23 15:36:04
«Έφυγε» από τη ζωή σεμνά και αθόρυβα, στα μέσα του καλοκαιριού, όπως πορεύτηκε 80 χρόνια, ο Ελληνοαμερικανός καθηγητής Πήτερ Γιάννος, φροντίζοντας την ύστατη στιγμή να αφήσει πίσω τους «συμβουλές» προς τους νέους, που τόσο πολύ αγαπούσε.
Η πολύπλευρη συνεισφορά του εκλιπόντα στην ομογένεια των ΗΠΑ υπήρξε αξιομνημόνευτη. Στη συνεισφορά του αυτή αναφέρεται και ο Συντονιστής ΣΑΕ Ηνωμένων Πολιτειών Θεόδωρος Σπυρόπουλος, σε άρθρο του που δημοσιεύει ο «Εθνικός Κήρυκας» της Νέας Υόρκης.
«Ο Ελληνόψυχος και ταπεινός συμπατριώτης μας έζησε μία υποδειγματική ζωή, αφήνοντας πίσω του σημαντικότατο φιλανθρωπικό έργο για τις νεότερες γενεές, κυρίως στον τομέα της Ελληνόγλωσσης Παιδείας» επισημαίνεται στο άρθρο για τον Ελληνοαμερικανό καθηγητή, ο οποίος υπέκυψε στην επάρατη νόσο.
Ο καταγόμενος από τον Άγιο Σώστη Μεσσηνίας ομογενής μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1951
. Στα πρώτα του βήματα στη «γη της επαγγελίας» τον στήριξε ο θείος του Πήτερ Βάλος κι έτσι κατάφερε να σπουδάσει Χημικός Μηχανικός στο «Missouri University». Συνέχισε με ανώτατες σπουδές (MS & PhD) στο «Institute of Paper Science & Technology» στο «Lawrence University». Εργάσθηκε για περισσότερα από 35 χρόνια στην εταιρεία «Scott Paper», απ' όπου συνταξιοδοτήθηκε το 1994 στη θέση του αντιπροέδρου στον Τομέα της Τεχνολογίας, ενώ δίδαξε και μηχανική στο Πανεπιστήμιο «Widener». Διακρίθηκε στην εργασία του, έκανε πολλαπλές δημοσιεύσεις και απέσπασε τρία σημαντικά διπλώματα ευρεσιτεχνίας.
«Υπήρξε συνειδητοποιημένος πολίτης και από το 1956 που απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα πάντοτε ψήφιζε στις εκλογές και υποστήριζε ενεργά τους υποψηφίους της επιλογής του, κυρίως σε ομοσπονδιακό επίπεδο» επισημαίνει για τον εκλιπόντα ο κ. Σπυρόπουλος.
Συμμετείχε, επίσης, σε πολλές αμερικανικές οργανώσεις στον τομέα της εργασίας του, συνεισφέροντας στην ανάπτυξή τους (American Chemical Society, AICHE - American Institute of Chemical Engineers, TAPPI - Technical Association of the Pulp and Paper Industry).
Προσφορά στην Ομογένεια
Ο Πήτερ Γιάννος ήταν λάτρης της Κλασσικής και Ελληνόγλωσσης Παιδείας, την οποία στήριξε παντοιοτρόπως. Η φροντίδα και η υποστήριξη της εκπαίδευσης ήταν γι' αυτόν έκφραση των φιλανθρωπικών του αξιών. Διετέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής για το απογευματινό Ελληνικό Σχολείο της Εκκλησίας της Αγίας Τριάδας για πολλά χρόνια και ταυτόχρονα δίδασκε στο Κυριακάτικο Σχολείο.
Ήταν μέλος της AHEPA, του Αμερικανο-Ελληνικού Ινστιτούτου (AHI) και του Αμερικανικού Ινστιτούτου για την Ελληνική Γλώσσα και Πολιτισμό (American Foundation for Greek Language & Culture (AFGLC). Ως πρόεδρος επιτροπής του AFGLC συνέβαλε στη δημιουργία του Interdisciplinary Center for Hellenic Studies (ICHS), το 2001, στο «Richard Stockton College» της Νέας Ιερσέης, που σήμερα διαθέτει πέντε έδρες Ελληνικών/ Κλασσικών Σπουδών. Υπήρξε, επίσης, ιδρυτικό στέλεχος του «Odyssey Charter School», στο Wilmington και ήταν ιδιαίτερα υπερήφανος για την επιτυχημένη του πορεία.
«Ο Πήτερ πάντα ήθελε να κάνει κάτι στη μνήμη του μεγαλύτερου αδελφού της μητέρας του, Βασίλη Καταβέλο, ο οποίος πνίγηκε στον Τιτανικό το 1912. Τον Ιούνιο του 2001, ο ίδιος και η σύζυγός του Στέλλα Μπαζιώτη χρηματοδότησαν ένα μαρμάρινο μνημείο στην γενέτειρά του, που φέρουν τα ονόματα τεσσάρων νέων χωρικών που έρχονταν στην Αμερική για καλύτερη τύχη. Μαζί με τη σύζυγό του στήριξαν, επί πολλά έτη, τις ανασκαφές στο Λυκαίον Όρος που διεξάγονταν από τα πανεπιστήμια της Arizona και του Penn» σημειώνει στο άρθρο του ο κ. Σπυρόπουλος.
Ο Πήτερ Γιάννος είχε γράψει πλήθος άρθρων για την αξία της ελληνικής γλώσσας, όπως και τα απομνημονεύματά του.
Φιλοσοφημένος και συμφιλιωμένος με την ιδέα του θανάτου, έγραψε τον επικήδειό του, στον οποίο σημειώνει μεταξύ άλλων: «...Μένω υπόχρεος στις πατρίδες μου, την Ελλάδα και τις ΗΠΑ, στην κάθε μία για διαφορετικούς λόγους, που μαζί συνεργάστηκαν να μου δώσουν 'σάρκα και οστά' για τη ζωή μου, θα έλεγα. Θέλω να ελπίζω ότι τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου θα ιδούν τους ίδιους διανοητικούς και πνευματικούς θησαυρούς που είδα και εγώ, και ότι θα έχουν ως πηγές τις απροσπέραστες κουλτούρες της Ελλάδας και της Αμερικής».
Ο Πήτερ Γιάννος αφήνει και δύο συμβουλές για τους νεότερους: «Διάβασε, συνειδητοποίησε και ζήσε τον διανοητικό και πνευματικό πλούτο και θησαυρό της Ελλάδος και των θεμελιωτών δημιουργών της Αμερικής. Ζήσε, όχι μόνον εντός των οικονομικών σου δυνάμεων, αλλά ακόμη χαμηλότερα. Με άλλους λόγους, ξόδεψε λιγότερα από ό,τι βγάζεις! Αυτό σου δίνει μία πιο ήσυχη και ασφαλή ζωή».
Και καταλήγει: «Και τώρα πρέπει να χωριστούμε, εσείς να ζήσετε και εγώ να προσπεράσω το μονόδρομο ποτάμι. Όπως μας υπενθύμισε και ο Σωκράτης στις τελευταίες του στιγμές, μόνο ένας Θεός ξέρει πού είναι καλύτερα!».
ΑΜΠΕ
Tromaktiko
Η πολύπλευρη συνεισφορά του εκλιπόντα στην ομογένεια των ΗΠΑ υπήρξε αξιομνημόνευτη. Στη συνεισφορά του αυτή αναφέρεται και ο Συντονιστής ΣΑΕ Ηνωμένων Πολιτειών Θεόδωρος Σπυρόπουλος, σε άρθρο του που δημοσιεύει ο «Εθνικός Κήρυκας» της Νέας Υόρκης.
«Ο Ελληνόψυχος και ταπεινός συμπατριώτης μας έζησε μία υποδειγματική ζωή, αφήνοντας πίσω του σημαντικότατο φιλανθρωπικό έργο για τις νεότερες γενεές, κυρίως στον τομέα της Ελληνόγλωσσης Παιδείας» επισημαίνεται στο άρθρο για τον Ελληνοαμερικανό καθηγητή, ο οποίος υπέκυψε στην επάρατη νόσο.
Ο καταγόμενος από τον Άγιο Σώστη Μεσσηνίας ομογενής μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1951
«Υπήρξε συνειδητοποιημένος πολίτης και από το 1956 που απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα πάντοτε ψήφιζε στις εκλογές και υποστήριζε ενεργά τους υποψηφίους της επιλογής του, κυρίως σε ομοσπονδιακό επίπεδο» επισημαίνει για τον εκλιπόντα ο κ. Σπυρόπουλος.
Συμμετείχε, επίσης, σε πολλές αμερικανικές οργανώσεις στον τομέα της εργασίας του, συνεισφέροντας στην ανάπτυξή τους (American Chemical Society, AICHE - American Institute of Chemical Engineers, TAPPI - Technical Association of the Pulp and Paper Industry).
Προσφορά στην Ομογένεια
Ο Πήτερ Γιάννος ήταν λάτρης της Κλασσικής και Ελληνόγλωσσης Παιδείας, την οποία στήριξε παντοιοτρόπως. Η φροντίδα και η υποστήριξη της εκπαίδευσης ήταν γι' αυτόν έκφραση των φιλανθρωπικών του αξιών. Διετέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής για το απογευματινό Ελληνικό Σχολείο της Εκκλησίας της Αγίας Τριάδας για πολλά χρόνια και ταυτόχρονα δίδασκε στο Κυριακάτικο Σχολείο.
Ήταν μέλος της AHEPA, του Αμερικανο-Ελληνικού Ινστιτούτου (AHI) και του Αμερικανικού Ινστιτούτου για την Ελληνική Γλώσσα και Πολιτισμό (American Foundation for Greek Language & Culture (AFGLC). Ως πρόεδρος επιτροπής του AFGLC συνέβαλε στη δημιουργία του Interdisciplinary Center for Hellenic Studies (ICHS), το 2001, στο «Richard Stockton College» της Νέας Ιερσέης, που σήμερα διαθέτει πέντε έδρες Ελληνικών/ Κλασσικών Σπουδών. Υπήρξε, επίσης, ιδρυτικό στέλεχος του «Odyssey Charter School», στο Wilmington και ήταν ιδιαίτερα υπερήφανος για την επιτυχημένη του πορεία.
«Ο Πήτερ πάντα ήθελε να κάνει κάτι στη μνήμη του μεγαλύτερου αδελφού της μητέρας του, Βασίλη Καταβέλο, ο οποίος πνίγηκε στον Τιτανικό το 1912. Τον Ιούνιο του 2001, ο ίδιος και η σύζυγός του Στέλλα Μπαζιώτη χρηματοδότησαν ένα μαρμάρινο μνημείο στην γενέτειρά του, που φέρουν τα ονόματα τεσσάρων νέων χωρικών που έρχονταν στην Αμερική για καλύτερη τύχη. Μαζί με τη σύζυγό του στήριξαν, επί πολλά έτη, τις ανασκαφές στο Λυκαίον Όρος που διεξάγονταν από τα πανεπιστήμια της Arizona και του Penn» σημειώνει στο άρθρο του ο κ. Σπυρόπουλος.
Ο Πήτερ Γιάννος είχε γράψει πλήθος άρθρων για την αξία της ελληνικής γλώσσας, όπως και τα απομνημονεύματά του.
Φιλοσοφημένος και συμφιλιωμένος με την ιδέα του θανάτου, έγραψε τον επικήδειό του, στον οποίο σημειώνει μεταξύ άλλων: «...Μένω υπόχρεος στις πατρίδες μου, την Ελλάδα και τις ΗΠΑ, στην κάθε μία για διαφορετικούς λόγους, που μαζί συνεργάστηκαν να μου δώσουν 'σάρκα και οστά' για τη ζωή μου, θα έλεγα. Θέλω να ελπίζω ότι τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου θα ιδούν τους ίδιους διανοητικούς και πνευματικούς θησαυρούς που είδα και εγώ, και ότι θα έχουν ως πηγές τις απροσπέραστες κουλτούρες της Ελλάδας και της Αμερικής».
Ο Πήτερ Γιάννος αφήνει και δύο συμβουλές για τους νεότερους: «Διάβασε, συνειδητοποίησε και ζήσε τον διανοητικό και πνευματικό πλούτο και θησαυρό της Ελλάδος και των θεμελιωτών δημιουργών της Αμερικής. Ζήσε, όχι μόνον εντός των οικονομικών σου δυνάμεων, αλλά ακόμη χαμηλότερα. Με άλλους λόγους, ξόδεψε λιγότερα από ό,τι βγάζεις! Αυτό σου δίνει μία πιο ήσυχη και ασφαλή ζωή».
Και καταλήγει: «Και τώρα πρέπει να χωριστούμε, εσείς να ζήσετε και εγώ να προσπεράσω το μονόδρομο ποτάμι. Όπως μας υπενθύμισε και ο Σωκράτης στις τελευταίες του στιγμές, μόνο ένας Θεός ξέρει πού είναι καλύτερα!».
ΑΜΠΕ
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ" ΓΟΥΝΚΕΡ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
