2012-03-18 01:30:05
Ο Βασικός Μισθός συνεχώς ισορροπεί σε χαμηλότερα σημεία. Αρχικά ορίσθηκε σ’ αυτόν της Πορτογαλίας. Τώρα ο ημιεπίσημος στόχος (διατυπωμένος από ευρωπαίους αξιωματούχους) είναι αυτός της Κροατίας. Έχει προταθεί επίσης βασικός μισθός Εσθονίας. Θεωρείται ότι δεν πρέπει να απέχει από αυτόν της Βουλγαρίας. Όταν φθάσει στα 150 € θα θεωρείται μη ανταγωνιστικός!!! Πρόκειται για. μία σπειροειδή πορεία καθόδου και κοινωνικού θανάτου.
Η νοσοκομειακή περίθαλψη ιδιωτικοποιείται. Η καθολική κοινωνική περίθαλψη βρίσκεται υπό διωγμό . Η καθολική παροχή παιδείας αμφισβητείται. Το δικαίωμα στην εργασία παύει να είναι αυτονόητο. Οι μισοί νέοι είναι άνεργοι. Το 1/5 του πληθυσμού είναι άνεργο. Άλλο τόσο υποαπασχολείται ή δεν καταγράφεται στα επίσημα δελτία ανεργίας. Η καθοδική πορεία της Ελλάδας μοιάζει να μην έχει σταματημό. Που οφείλονται όλα αυτά; Σε έναν μυστηριώδη ιό ελληνικής κρίσης που μόνο οι κρατούντες και οι «σύμμαχοί» μας γνωρίζουν την προέλευσή του;
Στην πραγματικότητα ελληνική κρίση ποτέ δεν υπήρξε. Βιώνουμε τη συνολική κρίση ενός παγκόσμιου μοντέλου παραγωγής που χαρακτηρίζεται από υψηλή κερδοφορία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, διευρυμένα δημόσια ελλείμματα, τεράστια ανισοκατανομή του εισοδήματος υπέρ των κατόχων κεφαλαίου, καταστροφή του παραγωγικού κεφαλαίου, μείωση των παραγωγικών επενδύσεων, διεύρυνση της ανασφαλούς εργασίας και της ανεργίας και κατάρρευση της λεγόμενης μεσαίας τάξης.
Η εμφανιζόμενη ως ελληνική κρίση δεν είναι παρά μία προσπάθεια να «περιφερειοοποιηθεί» μία ανεπτυγμένη χώρα με τα ιδιάζοντα δικά της χαρακτηριστικά που ωστόσο σε καμία περίπτωση δε συνιστούν γενεσιουργά αιτία της εγχώριας κρίσης.
Στην πραγματικότητα υπάρχει μία τεράστια παγκόσμια ανισορροπία που τείνει να εξελιχθεί σε ανεξέλεγκτη κατάσταση. Πλην της Ευρώπης γίνονται προσπάθειες προκειμένου το σύστημα να ισορροπήσει. Στην Αμερική τόνοι δολαρίων έχουν εισρεύσει στο σύστημα αλλά ωστόσο κατευθύνονται μονομερώς, σχεδόν, σε προσπάθειες αποτυχημένης διάσωσης ιδρυμάτων χρηματοπιστωτικών δραστηριοτήτων. Στη δε Ευρώπη τείνει να κυριαρχήσει ένας άφρων γερμανικός και παιδαριώδης εθνικισμός που ευνοεί την γερμανική αποταμίευση, τη θησαύριση των ραντιέρηδων και την καταστροφή της ευρωπαϊκής παραγωγικής βάσης.
Το κράτος πρέπει να διευρυνθεί και να παρέμβει ρυθμιστικά. Ωστόσο οι κρατικές παρεμβάσεις κινούνται προς λάθος κατεύθυνση. Μειώνεται η φορολογία των πλουσίων και αυξάνεται των μη – προνομιούχων. Αυτή η κίνηση σε συνδυασμό με τη διοχέτευση τεράστιων ποσών προς πτωχευμένα τραπεζικά ιδρύματα στερούν την οικονομία από την αναγκαία ρευστότητα, ενισχύουν την παρασιτική αποταμίευση των ολίγων (η οποία σπάνια υπεισέρχεται στην παραγωγική διαδικασία) και μειώνει δραματικά την καταναλωτική ικανότητα των πολλών (της μεσαίας τάξης συμπεριλαμβανομένης). Η δε συρρίκνωση του δημοσίου τομέα δεν είναι απλώς αντικοινωνική αλλά πέρα για πέρα καταστροφική.
Στα καθ’ ημάς η σπατάλη δημοσίου πλούτου είναι τεράστια. Οι δημόσιες παρεμβάσεις στην οικονομία είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες και η επιδρομή στον εθνικό πλούτο προμηνύει μεγάλο φαγοπότι από τα εγχώρια και τα διεθνή παρασιτικά κεφάλαια. Η χώρα μας έχει παραιτηθεί από ουσιώδη εθνικά χαρακτηριστικά ανεξαρτησίας, βιώνει πολιτικές καταστάσεις πραξικοπηματικού χαρακτήρα και κυβερνάται από μία πολιτική ελίτ, φασίζουσα με έντονη διαπλοκή με το παρασιτικό κεφάλαιο. Η αγορά κινείται στα όρια της κατάρρευσης και το εργατικό δυναμικό του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα έχει χάσει το 40% της αξίας του.
Από την άλλη η προηγούμενη οικονομική μεγέθυνση (κυρίως με δανεικό χρήμα) έχει αποχαυνώσει τα μεσαία και μικροαστικά στρώματα, τα οποία οδηγούνται στην απελπισία και αδυνατούν να οργανωθούν προκειμένου να παρέμβουν καθοριστικά ως ενεργά πολιτικά υποκείμενα. Οι καταναλωτικές συνήθειες που είχαν αποκτήσει, ο τρόμος που τους έχει επιβληθεί ότι σε περίπτωση που δεν υποταχθούν πλήρως θα χάσουν την πρότερη συνήθη διαβίωσή τους με τα όποια ποιοτικά χαρακτηριστικά της, η γήρανση του πληθυσμού που κάνει τον ελληνικό λαό γενικότερα συντηρητικό και φοβικό και η καταστροφή των συλλογικοτήτων έχουν σαν αποτέλεσμα ένα λαό που παρακολουθεί απαθής τις εξελίξεις. Η δε διαπλοκή της παρασιτικής, φασίζουσας, κυβερνητικής ελίτ με τα διαπλεκόμενα δημοσιογραφικά συμφέροντα έχουν αποπροσανατολίσει παντελώς τον ελληνικό, παραγωγικό, πληθυσμό. Οι πολιτικές σοκ που του έχουν επιβληθεί τον έχουν καθηλώσει, τρομοκρατήσει και παραλύσει με αποτέλεσμα την άναρχη και ασυντόνιστη αντίδραση, όποτε αυτή συμβαίνει.
Συνηθισμένοι δε στον πολυκερματισμό και στην εγωκεντρική περιχαράκωση οι Έλληνες είναι ευεπίφοροι στην κατατρομοκράτηση και στην αδυναμία να αναγνώσουν την αναγκαιότητα της ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού προς μία προοδευτική και λυτρωτική ανασύνθεση. Θα τους προσφερθούν πληθώρα πολιτικών - κομματικών επιλογών που, με εξαίρεση την Αριστερά από τον Συνασπισμό και πέραν αυτού, οδηγούν στην ίδια πολιτική καταστροφική συμπεριφορά. Ετοιμάζεται ένα κατακερματισμένο πολιτικό – κομματικό σκηνικό που θα έχει μόνο μία πολιτική πρόταση, παραχώρησης της εθνικής ανεξαρτησίας, φτωχοποίησης και διάλυσης κάθε ψήγματος κοινωνικού κράτους. Λίαν συντόμως αναμένεται η πιο έντονη ενεργοποίηση του παρακράτους με κύριο στόχο την κατασυκοφάντηση των προοδευτικών λύσεων. Η δε λειτουργία του λεγόμενου σοσιαλιστικού χώρου, με κύριο εκπρόσωπο το ΠΑΣΟΚ, οδήγησε σε συντηρητικοποίηση του εκλογικού σώματος καθώς το ΠΑΣΟΚ διολίσθησε σε ακροδεξιές και σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές που παρέσυραν το εκλογικό σώμα προς το συντηρητικό – ακροδεξιό άκρο του πολιτικού συνεχούς. Καλλιεργείτε δε έντονα η τάση προς λευκό ή άκυρο στις επερχόμενες εκλογές προκειμένου να ενισχυθούν τα ακραία νεοφιλελεύθερα και ακροδεξιά κόμματα.
Εκείνο που προέχει αυτήν τη στιγμή είναι η αποφασιστική αντίδραση σε αυτές τις πολιτικές και ενώ είναι πολλές οι δυνατότητες του κυρίαρχου συστήματος να υποτάσσει τις αντιδράσεις μέσα από παραλλαγές μέσων κοινωνικής υποδούλωσης το ελληνικό σώμα έχει την τελευταία ευκαιρία αντίδρασής του. Αυτή η αντίδραση είναι ο πραγματικός μονόδρομος. Γενικευμένη λαϊκή εξέγερση σε όλα τα επίπεδα. Η εκλογική συμμετοχή δεν αρκεί .
Ξέρουμε που μας οδηγούν οι υπάρχουσες πολιτικές, στην εξαθλίωση και στην κοινωνική εξόντωση μέσα από το ξερίζωμα του κοινωνικού κράτους.
Οφείλουμε, για λόγους προσωπικής αξιοπρέπειας, κοινωνικής απελευθέρωσης και αναζήτησης των μέσων της ίδιας μας της επιβίωσης να:
α. Εξεγερθούμε,
β. Τιμωρήσουμε τους επίορκους.
γ. λαϊκοποιήσουμε (με την έννοια να ξαναγυρίσει στο λαό αυτό που αυτός δημιούργησε) τον πλούτο, τα παραγωγικά μέσα και τις επιχειρήσεις (ΔΕΗ, ΟΤΕ, λιμάνια κ.λ.π.)
δ. λαϊκοποιήσουμε τις τράπεζες
ε. λαϊκοποιήσουμε την Τράπεζα της Ελλάδας
στ. αλλάξουμε το Σύνταγμα ενισχύοντας τους δημοκρατικούς θεσμούς και τις δυνατότητες της λαϊκής παρέμβασης.
ζ. στήσουμε αναχώματα προστασίας έναντι της διεθνούς κρίσης που με βιαιότητα θα ξεσπάσει στο προσεχές χρονικό διάστημα
η. τιμωρήσουμε όπως τους αξίζει το εθνοκτόνο και παρασιτικό προσωπικό – εκπρόσωπο και υπηρέτη των ντόπιων κα διεθνών παρασιτικών συμφερόντων,
θ. αποτρέψουμε τις προβοκάτσιες του παρακράτους που πρόκειται να ενεργοποιηθούν το αμέσως προσεχές διάστημα.
Ο μονόδρομος δεν είναι η επικράτηση της ακροδεξιάς και των σκληρών εκπροσώπων του ακραίου νεοφιλελευθερισμού (ΛΑΟΣ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) αλλά η κοινωνική απελευθέρωση και η προάσπιση της προσωπικής, εθνικής και κοινωνικής αξιοπρέπειας.
Ιδού η Ρόδος ιδού και ….
__________________________________
Τσιάμης Γιώργος
Δρ. Πειραματικής Κοινωνικής Ψυχολογίας
Κοινωνιολόγος
http://spartacusbund.blogspot.com/
Η νοσοκομειακή περίθαλψη ιδιωτικοποιείται. Η καθολική κοινωνική περίθαλψη βρίσκεται υπό διωγμό . Η καθολική παροχή παιδείας αμφισβητείται. Το δικαίωμα στην εργασία παύει να είναι αυτονόητο. Οι μισοί νέοι είναι άνεργοι. Το 1/5 του πληθυσμού είναι άνεργο. Άλλο τόσο υποαπασχολείται ή δεν καταγράφεται στα επίσημα δελτία ανεργίας. Η καθοδική πορεία της Ελλάδας μοιάζει να μην έχει σταματημό. Που οφείλονται όλα αυτά; Σε έναν μυστηριώδη ιό ελληνικής κρίσης που μόνο οι κρατούντες και οι «σύμμαχοί» μας γνωρίζουν την προέλευσή του;
Στην πραγματικότητα ελληνική κρίση ποτέ δεν υπήρξε. Βιώνουμε τη συνολική κρίση ενός παγκόσμιου μοντέλου παραγωγής που χαρακτηρίζεται από υψηλή κερδοφορία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, διευρυμένα δημόσια ελλείμματα, τεράστια ανισοκατανομή του εισοδήματος υπέρ των κατόχων κεφαλαίου, καταστροφή του παραγωγικού κεφαλαίου, μείωση των παραγωγικών επενδύσεων, διεύρυνση της ανασφαλούς εργασίας και της ανεργίας και κατάρρευση της λεγόμενης μεσαίας τάξης.
Η εμφανιζόμενη ως ελληνική κρίση δεν είναι παρά μία προσπάθεια να «περιφερειοοποιηθεί» μία ανεπτυγμένη χώρα με τα ιδιάζοντα δικά της χαρακτηριστικά που ωστόσο σε καμία περίπτωση δε συνιστούν γενεσιουργά αιτία της εγχώριας κρίσης.
Στην πραγματικότητα υπάρχει μία τεράστια παγκόσμια ανισορροπία που τείνει να εξελιχθεί σε ανεξέλεγκτη κατάσταση. Πλην της Ευρώπης γίνονται προσπάθειες προκειμένου το σύστημα να ισορροπήσει. Στην Αμερική τόνοι δολαρίων έχουν εισρεύσει στο σύστημα αλλά ωστόσο κατευθύνονται μονομερώς, σχεδόν, σε προσπάθειες αποτυχημένης διάσωσης ιδρυμάτων χρηματοπιστωτικών δραστηριοτήτων. Στη δε Ευρώπη τείνει να κυριαρχήσει ένας άφρων γερμανικός και παιδαριώδης εθνικισμός που ευνοεί την γερμανική αποταμίευση, τη θησαύριση των ραντιέρηδων και την καταστροφή της ευρωπαϊκής παραγωγικής βάσης.
Το κράτος πρέπει να διευρυνθεί και να παρέμβει ρυθμιστικά. Ωστόσο οι κρατικές παρεμβάσεις κινούνται προς λάθος κατεύθυνση. Μειώνεται η φορολογία των πλουσίων και αυξάνεται των μη – προνομιούχων. Αυτή η κίνηση σε συνδυασμό με τη διοχέτευση τεράστιων ποσών προς πτωχευμένα τραπεζικά ιδρύματα στερούν την οικονομία από την αναγκαία ρευστότητα, ενισχύουν την παρασιτική αποταμίευση των ολίγων (η οποία σπάνια υπεισέρχεται στην παραγωγική διαδικασία) και μειώνει δραματικά την καταναλωτική ικανότητα των πολλών (της μεσαίας τάξης συμπεριλαμβανομένης). Η δε συρρίκνωση του δημοσίου τομέα δεν είναι απλώς αντικοινωνική αλλά πέρα για πέρα καταστροφική.
Στα καθ’ ημάς η σπατάλη δημοσίου πλούτου είναι τεράστια. Οι δημόσιες παρεμβάσεις στην οικονομία είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες και η επιδρομή στον εθνικό πλούτο προμηνύει μεγάλο φαγοπότι από τα εγχώρια και τα διεθνή παρασιτικά κεφάλαια. Η χώρα μας έχει παραιτηθεί από ουσιώδη εθνικά χαρακτηριστικά ανεξαρτησίας, βιώνει πολιτικές καταστάσεις πραξικοπηματικού χαρακτήρα και κυβερνάται από μία πολιτική ελίτ, φασίζουσα με έντονη διαπλοκή με το παρασιτικό κεφάλαιο. Η αγορά κινείται στα όρια της κατάρρευσης και το εργατικό δυναμικό του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα έχει χάσει το 40% της αξίας του.
Από την άλλη η προηγούμενη οικονομική μεγέθυνση (κυρίως με δανεικό χρήμα) έχει αποχαυνώσει τα μεσαία και μικροαστικά στρώματα, τα οποία οδηγούνται στην απελπισία και αδυνατούν να οργανωθούν προκειμένου να παρέμβουν καθοριστικά ως ενεργά πολιτικά υποκείμενα. Οι καταναλωτικές συνήθειες που είχαν αποκτήσει, ο τρόμος που τους έχει επιβληθεί ότι σε περίπτωση που δεν υποταχθούν πλήρως θα χάσουν την πρότερη συνήθη διαβίωσή τους με τα όποια ποιοτικά χαρακτηριστικά της, η γήρανση του πληθυσμού που κάνει τον ελληνικό λαό γενικότερα συντηρητικό και φοβικό και η καταστροφή των συλλογικοτήτων έχουν σαν αποτέλεσμα ένα λαό που παρακολουθεί απαθής τις εξελίξεις. Η δε διαπλοκή της παρασιτικής, φασίζουσας, κυβερνητικής ελίτ με τα διαπλεκόμενα δημοσιογραφικά συμφέροντα έχουν αποπροσανατολίσει παντελώς τον ελληνικό, παραγωγικό, πληθυσμό. Οι πολιτικές σοκ που του έχουν επιβληθεί τον έχουν καθηλώσει, τρομοκρατήσει και παραλύσει με αποτέλεσμα την άναρχη και ασυντόνιστη αντίδραση, όποτε αυτή συμβαίνει.
Συνηθισμένοι δε στον πολυκερματισμό και στην εγωκεντρική περιχαράκωση οι Έλληνες είναι ευεπίφοροι στην κατατρομοκράτηση και στην αδυναμία να αναγνώσουν την αναγκαιότητα της ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού προς μία προοδευτική και λυτρωτική ανασύνθεση. Θα τους προσφερθούν πληθώρα πολιτικών - κομματικών επιλογών που, με εξαίρεση την Αριστερά από τον Συνασπισμό και πέραν αυτού, οδηγούν στην ίδια πολιτική καταστροφική συμπεριφορά. Ετοιμάζεται ένα κατακερματισμένο πολιτικό – κομματικό σκηνικό που θα έχει μόνο μία πολιτική πρόταση, παραχώρησης της εθνικής ανεξαρτησίας, φτωχοποίησης και διάλυσης κάθε ψήγματος κοινωνικού κράτους. Λίαν συντόμως αναμένεται η πιο έντονη ενεργοποίηση του παρακράτους με κύριο στόχο την κατασυκοφάντηση των προοδευτικών λύσεων. Η δε λειτουργία του λεγόμενου σοσιαλιστικού χώρου, με κύριο εκπρόσωπο το ΠΑΣΟΚ, οδήγησε σε συντηρητικοποίηση του εκλογικού σώματος καθώς το ΠΑΣΟΚ διολίσθησε σε ακροδεξιές και σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές που παρέσυραν το εκλογικό σώμα προς το συντηρητικό – ακροδεξιό άκρο του πολιτικού συνεχούς. Καλλιεργείτε δε έντονα η τάση προς λευκό ή άκυρο στις επερχόμενες εκλογές προκειμένου να ενισχυθούν τα ακραία νεοφιλελεύθερα και ακροδεξιά κόμματα.
Εκείνο που προέχει αυτήν τη στιγμή είναι η αποφασιστική αντίδραση σε αυτές τις πολιτικές και ενώ είναι πολλές οι δυνατότητες του κυρίαρχου συστήματος να υποτάσσει τις αντιδράσεις μέσα από παραλλαγές μέσων κοινωνικής υποδούλωσης το ελληνικό σώμα έχει την τελευταία ευκαιρία αντίδρασής του. Αυτή η αντίδραση είναι ο πραγματικός μονόδρομος. Γενικευμένη λαϊκή εξέγερση σε όλα τα επίπεδα. Η εκλογική συμμετοχή δεν αρκεί .
Ξέρουμε που μας οδηγούν οι υπάρχουσες πολιτικές, στην εξαθλίωση και στην κοινωνική εξόντωση μέσα από το ξερίζωμα του κοινωνικού κράτους.
Οφείλουμε, για λόγους προσωπικής αξιοπρέπειας, κοινωνικής απελευθέρωσης και αναζήτησης των μέσων της ίδιας μας της επιβίωσης να:
α. Εξεγερθούμε,
β. Τιμωρήσουμε τους επίορκους.
γ. λαϊκοποιήσουμε (με την έννοια να ξαναγυρίσει στο λαό αυτό που αυτός δημιούργησε) τον πλούτο, τα παραγωγικά μέσα και τις επιχειρήσεις (ΔΕΗ, ΟΤΕ, λιμάνια κ.λ.π.)
δ. λαϊκοποιήσουμε τις τράπεζες
ε. λαϊκοποιήσουμε την Τράπεζα της Ελλάδας
στ. αλλάξουμε το Σύνταγμα ενισχύοντας τους δημοκρατικούς θεσμούς και τις δυνατότητες της λαϊκής παρέμβασης.
ζ. στήσουμε αναχώματα προστασίας έναντι της διεθνούς κρίσης που με βιαιότητα θα ξεσπάσει στο προσεχές χρονικό διάστημα
η. τιμωρήσουμε όπως τους αξίζει το εθνοκτόνο και παρασιτικό προσωπικό – εκπρόσωπο και υπηρέτη των ντόπιων κα διεθνών παρασιτικών συμφερόντων,
θ. αποτρέψουμε τις προβοκάτσιες του παρακράτους που πρόκειται να ενεργοποιηθούν το αμέσως προσεχές διάστημα.
Ο μονόδρομος δεν είναι η επικράτηση της ακροδεξιάς και των σκληρών εκπροσώπων του ακραίου νεοφιλελευθερισμού (ΛΑΟΣ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) αλλά η κοινωνική απελευθέρωση και η προάσπιση της προσωπικής, εθνικής και κοινωνικής αξιοπρέπειας.
Ιδού η Ρόδος ιδού και ….
__________________________________
Τσιάμης Γιώργος
Δρ. Πειραματικής Κοινωνικής Ψυχολογίας
Κοινωνιολόγος
http://spartacusbund.blogspot.com/
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τι έριξε τα ινδικά μαχητικά Μιράζ 2000;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
