2012-08-30 16:56:03
Οι πρώτες 100 ημέρες, και η βαθιά πολιτική σημειολογία τους, παρήλθαν προ πολλού. Η δημοτικότητα του Φρανσουά Ολάντ υποχωρεί, σχεδόν με καθημερινό ρυθμό, και ο διάδοχος του Νικολά Σαρκοζί στην Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας μοιάζει να απαξιώνεται όπως κανένας άλλος προκάτοχός του στο παρελθόν.
Πρακτικό αποτέλεσμα; Στα πολιτικά παρασκήνια της Γαλλίας να έχουν ξεκινήσει ήδη οι συζητήσεις, έστω και σε επίπεδο… ψιθύρων, για το ποιοι θα κονταροχτυπηθούν στην προεδρική αναμέτρηση του 2017. Κυρίως, ποιος θα ήταν ο υποψήφιος της Κεντροδεξιάς, από τη στιγμή που η Κεντροαριστερά μοιάζει να στερείται αυτόφωτων και λαμπερών προσωπικοτήτων.
Η λογική λέει ότι, από τη στιγμή που ο Φρανσουά Φιγιόν θα επικρατήσει του Ζαν-Φρανσουά Κοπέ για την ηγεσία του UMP, όντας άλλωστε ο δημοφιλέστερος πολιτικός της Κεντροδεξιάς, το 2017 θα… μπει στα παπούτσια του Νικολά Σαρκοζί. Και θα αναλάβει να σηκώσει το βάρος της ανακατάληψης των Ηλυσίων Πεδίων, που τόσο άδοξα χάθηκαν στην αναμέτρηση του Μαϊου του 2012.
Η λογική βεβαίως έχει… πολλές αναγνώσεις. Μια εκ των οποίων θέλει την Κριστίν Λαγκάρντ, τη Γενική Διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, να κάνει το μεγάλο, προσωπικό άλμα, και να διεκδικεί εκείνη το χρίσμα της Κεντροδεξιάς. Επομένως, την Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας. Με «προίκα» τη θητεία της στο Ταμείο, εφόσον έχει συνοδευτεί από την έξοδο της παγκόσμιας οικονομίας από την κρίση που διέρχεται σήμερα.
Υπάρχει και μια άλλη συνισταμένη, που παραπέμπει περισσότερο σε… σασπένς: Να είναι και πάλι υποψήφιος ο ίδιος ο Νικολά Σαρκοζί. Εφόσον έχει κλείσει τους ανοικτούς λογαριασμούς με τη Δικαιοσύνη, για τα σκάνδαλα που του προσάπτουν, και με δεδομένο ότι, όσο θα περνά ο καιρός, τόσο θα ξεχνιούνται τα αρνητικά της δικής του προεδρικής θητείας, και θα υπερτονίζονται εκείνα της θητείας του Φρανσουά Ολάντ.
Η Γαλλία άλλωστε, ήταν πάντοτε εξαιρετικά απρόβλεπτη και συναρπαστική. Μπορεί να σας το επιβεβαιώσει και ο Ντομινίκ Στρος-Καν, ο οποίος ακόμη δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι έχασε την ευκαιρία του. Έχασε τη σειρά του.
statesmen.gr
Πρακτικό αποτέλεσμα; Στα πολιτικά παρασκήνια της Γαλλίας να έχουν ξεκινήσει ήδη οι συζητήσεις, έστω και σε επίπεδο… ψιθύρων, για το ποιοι θα κονταροχτυπηθούν στην προεδρική αναμέτρηση του 2017. Κυρίως, ποιος θα ήταν ο υποψήφιος της Κεντροδεξιάς, από τη στιγμή που η Κεντροαριστερά μοιάζει να στερείται αυτόφωτων και λαμπερών προσωπικοτήτων.
Η λογική λέει ότι, από τη στιγμή που ο Φρανσουά Φιγιόν θα επικρατήσει του Ζαν-Φρανσουά Κοπέ για την ηγεσία του UMP, όντας άλλωστε ο δημοφιλέστερος πολιτικός της Κεντροδεξιάς, το 2017 θα… μπει στα παπούτσια του Νικολά Σαρκοζί. Και θα αναλάβει να σηκώσει το βάρος της ανακατάληψης των Ηλυσίων Πεδίων, που τόσο άδοξα χάθηκαν στην αναμέτρηση του Μαϊου του 2012.
Η λογική βεβαίως έχει… πολλές αναγνώσεις. Μια εκ των οποίων θέλει την Κριστίν Λαγκάρντ, τη Γενική Διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, να κάνει το μεγάλο, προσωπικό άλμα, και να διεκδικεί εκείνη το χρίσμα της Κεντροδεξιάς. Επομένως, την Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας. Με «προίκα» τη θητεία της στο Ταμείο, εφόσον έχει συνοδευτεί από την έξοδο της παγκόσμιας οικονομίας από την κρίση που διέρχεται σήμερα.
Υπάρχει και μια άλλη συνισταμένη, που παραπέμπει περισσότερο σε… σασπένς: Να είναι και πάλι υποψήφιος ο ίδιος ο Νικολά Σαρκοζί. Εφόσον έχει κλείσει τους ανοικτούς λογαριασμούς με τη Δικαιοσύνη, για τα σκάνδαλα που του προσάπτουν, και με δεδομένο ότι, όσο θα περνά ο καιρός, τόσο θα ξεχνιούνται τα αρνητικά της δικής του προεδρικής θητείας, και θα υπερτονίζονται εκείνα της θητείας του Φρανσουά Ολάντ.
Η Γαλλία άλλωστε, ήταν πάντοτε εξαιρετικά απρόβλεπτη και συναρπαστική. Μπορεί να σας το επιβεβαιώσει και ο Ντομινίκ Στρος-Καν, ο οποίος ακόμη δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι έχασε την ευκαιρία του. Έχασε τη σειρά του.
statesmen.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στα όρια της ανορεξίας ο Matthew MacConaghey
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΓΚΟΥΝ ΑΡΟ Ο ΓΟΥΝΤΣ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
