2012-09-03 04:11:49
Πολλά απολιθώματα έχουν ξεχαστεί σε αποθήκες, έχουν κλαπεί από ανασκαφές, έχουν βυθιστεί σε ναυάγια. Κανένα όμως δεν έχει περιβληθεί από την αίγλη και το μυστήριο που περιβάλλει τον χαμένο αρχαιοπτέρυγα του Μάξμπεργκ. Ο σκελετός αυτός παρέμενε επί χρόνια πεισματικά κρυμμένος από τον εριστικό ιδιοκτήτη του λατομείου στο οποίο είχε ανακαλυφθεί. Όταν ο τελευταίος πέθανε, το 1991, εξαφανίστηκε.
Η ιστορία του δείγματος του Μάξμπεργκ αρχίζει το 1956, όταν δύο εργάτες λατομείου λαξεύοντας ασβεστόλιθο στο Ζολνχόφεν έπεσαν επάνω σε ένα απολίθωμα το οποίο δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν. Δύο χρόνια αργότερα ο ιδιοκτήτης του λατομείου Εντουαρντ Οπιτς το έστειλε σε έναν γεωλόγο, ο οποίος με τη σειρά του το έστειλε στον Φλόριαν Χέλερ στο Πανεπιστήμιο του Ερλάνγκεν. Το κεφάλι και η ουρά του σκελετού έλειπαν, όμως ο Χέλερ, ως παλαιοντολόγος, διέκρινε αχνά αποτυπώματα φτερών και συνειδητοποίησε ότι επρόκειτο για έναν αρχαιοπτέρυγα.
Τότε αυτό αποτελούσε μόλις το τρίτο δείγμα που ερχόταν στο φως, οπότε το γεγονός ήταν πολύ σημαντικό. Μερικά από τα οστά είχαν σπάσει, αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά ότι ο αρχαιοπτέρυξ είχε τα κούφια κόκαλα που καθιστούν τα σύγχρονα πουλιά αρκετά ελαφρά ώστε να μπορούν να πετάξουν. Ο δε «σαυρίσιος» προσανατολισμός των ισχίων του προσδιόρισε τους σαυρίσχιους δεινοσαύρους ως προγόνους των σύγχρονων πτηνών.
Ο Οπιτς επέτρεψε στο Μουσείο Μάξμπεργκ του γειτονικού Μορνσχάιμ να εκθέσει το απολίθωμα, παράλληλα όμως προσπάθησε να το πουλήσει. Το Μουσείο του Μονάχου ήταν πρόθυμο να καταβάλει 40.000 γερμανικά μάρκα, ο Οπιτς όμως δεν θέλησε να πληρώσει τους σχετικούς φόρους και διέκοψε τις διαπραγματεύσεις το 1965.
Το 1974 ο Οπιτς πήρε το απολίθωμα στο σπίτι του, όπου φημολογείτο ότι το έκρυβε κάτω από το κρεβάτι του.. Πέθανε σε ηλικία 91 ετών στο Παπενχάιμ, όπου ζούσε μόνος του. Το απολίθωμα δεν βρέθηκε ποτέ.
«Εχει χαθεί εδώ και 21 χρόνια, οπότε είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι βρίσκεται σε κάποια ιδιωτική συλλογή χωρίς να το έχει μάθει κανείς» λέει ο Γκέραλντ Μάιρ του Μουσείου Ζένκενμπεργκ. Αλλοι όμως εξακολουθούν να ελπίζουν ότι έχει κλαπεί και ότι ίσως εμφανιστεί κάποια μέρα.
tovima.gr
Η ιστορία του δείγματος του Μάξμπεργκ αρχίζει το 1956, όταν δύο εργάτες λατομείου λαξεύοντας ασβεστόλιθο στο Ζολνχόφεν έπεσαν επάνω σε ένα απολίθωμα το οποίο δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν. Δύο χρόνια αργότερα ο ιδιοκτήτης του λατομείου Εντουαρντ Οπιτς το έστειλε σε έναν γεωλόγο, ο οποίος με τη σειρά του το έστειλε στον Φλόριαν Χέλερ στο Πανεπιστήμιο του Ερλάνγκεν. Το κεφάλι και η ουρά του σκελετού έλειπαν, όμως ο Χέλερ, ως παλαιοντολόγος, διέκρινε αχνά αποτυπώματα φτερών και συνειδητοποίησε ότι επρόκειτο για έναν αρχαιοπτέρυγα.
Τότε αυτό αποτελούσε μόλις το τρίτο δείγμα που ερχόταν στο φως, οπότε το γεγονός ήταν πολύ σημαντικό. Μερικά από τα οστά είχαν σπάσει, αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά ότι ο αρχαιοπτέρυξ είχε τα κούφια κόκαλα που καθιστούν τα σύγχρονα πουλιά αρκετά ελαφρά ώστε να μπορούν να πετάξουν. Ο δε «σαυρίσιος» προσανατολισμός των ισχίων του προσδιόρισε τους σαυρίσχιους δεινοσαύρους ως προγόνους των σύγχρονων πτηνών.
Ο Οπιτς επέτρεψε στο Μουσείο Μάξμπεργκ του γειτονικού Μορνσχάιμ να εκθέσει το απολίθωμα, παράλληλα όμως προσπάθησε να το πουλήσει. Το Μουσείο του Μονάχου ήταν πρόθυμο να καταβάλει 40.000 γερμανικά μάρκα, ο Οπιτς όμως δεν θέλησε να πληρώσει τους σχετικούς φόρους και διέκοψε τις διαπραγματεύσεις το 1965.
Το 1974 ο Οπιτς πήρε το απολίθωμα στο σπίτι του, όπου φημολογείτο ότι το έκρυβε κάτω από το κρεβάτι του.. Πέθανε σε ηλικία 91 ετών στο Παπενχάιμ, όπου ζούσε μόνος του. Το απολίθωμα δεν βρέθηκε ποτέ.
«Εχει χαθεί εδώ και 21 χρόνια, οπότε είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι βρίσκεται σε κάποια ιδιωτική συλλογή χωρίς να το έχει μάθει κανείς» λέει ο Γκέραλντ Μάιρ του Μουσείου Ζένκενμπεργκ. Αλλοι όμως εξακολουθούν να ελπίζουν ότι έχει κλαπεί και ότι ίσως εμφανιστεί κάποια μέρα.
tovima.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τουρκία: Υildirim-1 - 2.500km εμβέλεια;
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
35χρονος οδηγός μηχανής σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
