2012-09-04 08:13:36
Γράφει: Σταμάτης Γιαννίσης
Το κλείσιμο του κύκλου της Μεταπολίτευσης ήταν για πολλά χρόνια μια ιδιαίτερα δημοφιλής έκφραση μεταξύ δημοσιογράφων και όχι μόνο, όταν ήθελαν να δώσουν έμφαση σε κάποιο κομβικό πολιτικό ή και άλλο γεγονός το οποίο συνέβαινε στη χώρα στα τελευταία 20 και περισσότερα χρόνια.
Ο κύκλος της Μεταπολίτευσης έκλεισε, για πρώτη φορά, με το Ειδικό Δικαστήριο για την υπόθεση Κοσκωτά και μετά συνέχιζε να κλείνει κατά το δοκούν. Τη μια φορά γιατί έγινε ο Μητσοτάκης πρωθυπουργός, την άλλη όταν πέθανε ο Αντρέας, ύστερα επειδή ο Σημίτης κέρδισε τις εκλογές, μετά διότι στις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων αναδείχθηκαν τα νεότερα μέλη των οικογενειών των ιδρυτών των παρατάξεων.
Έκλεισε ακόμη όταν η Ελλάδα μπήκε στην ΟΝΕ ή και όταν κερδίσαμε κολλητά το Euro και την Eurovision και διοργανώσαμε τους «πιό επιτυχημένους Ολυμπιακούς που έγιναν ποτέ».
Γενικά, ο κύκλος της Μεταπολίτευσης συνέχιζε να κλείνει ανάλογα με την περίσταση, ακόμη και με τα συντεχνιακά συμφέροντα, όταν πουλήθηκε ο ΟΤΕ, όταν εκποιήθηκε η Ολυμπιακή, όταν η COSCO πήρε το σταθμό των κοντέινερ στον Πειραιά.
Για κάποιους Παναθηναϊκούς, μάλιστα, έκλεισε όταν το 2004 η ομάδα τους έσπασε -προσωρινά όπως αποδείχθηκε τα επόμενα χρόνια -το «σερί» του Ολυμπιακού στην κατάκτηση των ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων.
Ανεξάρτητα από την ερμηνεία που έδινε πάντως ο καθένας, η Μεταπολίτευση σηματοδοτούσε το μείζον ιστορικό γεγονός της πολιτικής, της πολιτειακής και -πάνω απ´ οτιδήποτε άλλο- της κοινωνικής μεταλλαγής της χώρας. Κι η ευκαιριακή αναφορά στο τέλος της ήταν πάντα ένας γλαφυρός τρόπος για να περιγράψει κανείς την αλλαγή είτε σε εμβληματικά πρόσωπα, είτε σε παγιωμένες καταστάσεις, τόσο στο πολιτικό σκηνικό του τόπου όσο και στην ίδια την κοινωνία.
Όμως, σε αυτή την 20ετία και βάλε, που κάθε τόσο ο κύκλος της Μεταπολίτευσης έκλεινε, κανένας δεν φάνηκε να νοιάζεται για το …λογαριασμό.
Μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, τα βερεσέδια φούσκωναν στα κρατικά τεφτέρια, το δημόσιο χρέος γιγαντωνόταν, αλλά κανένας δημοσιογράφος, πολιτικός ή απλός αλλά σκεπτόμενος πολίτης, δεν διανοήθηκε ότι αυτή θα ήταν η μόνη τελικά αιτία που θα σηματοδοτούσε το τέλος της.
Δυστυχώς, η σταδιακή επιστροφή σε μέσα εισοδήματα της εποχής της Χούντας, η έμμεση εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας με τη μορφή της οικονομικής επιτροπείας, η ασυντόνιστη και τσαπατσούλικη προσπάθεια εκποίησης περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, η κατάρρευση του κοινωνικού κράτους και η εκτόξευση της ανεργίας είναι το πραγματικό τέλος της Μεταπολίτευσης και το οριστικό κλείσιμο του περιβόητου κύκλου της Follow on twitter: @STAMGIANNISIS
InfoGnomon
Το κλείσιμο του κύκλου της Μεταπολίτευσης ήταν για πολλά χρόνια μια ιδιαίτερα δημοφιλής έκφραση μεταξύ δημοσιογράφων και όχι μόνο, όταν ήθελαν να δώσουν έμφαση σε κάποιο κομβικό πολιτικό ή και άλλο γεγονός το οποίο συνέβαινε στη χώρα στα τελευταία 20 και περισσότερα χρόνια.
Ο κύκλος της Μεταπολίτευσης έκλεισε, για πρώτη φορά, με το Ειδικό Δικαστήριο για την υπόθεση Κοσκωτά και μετά συνέχιζε να κλείνει κατά το δοκούν. Τη μια φορά γιατί έγινε ο Μητσοτάκης πρωθυπουργός, την άλλη όταν πέθανε ο Αντρέας, ύστερα επειδή ο Σημίτης κέρδισε τις εκλογές, μετά διότι στις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων αναδείχθηκαν τα νεότερα μέλη των οικογενειών των ιδρυτών των παρατάξεων.
Έκλεισε ακόμη όταν η Ελλάδα μπήκε στην ΟΝΕ ή και όταν κερδίσαμε κολλητά το Euro και την Eurovision και διοργανώσαμε τους «πιό επιτυχημένους Ολυμπιακούς που έγιναν ποτέ».
Γενικά, ο κύκλος της Μεταπολίτευσης συνέχιζε να κλείνει ανάλογα με την περίσταση, ακόμη και με τα συντεχνιακά συμφέροντα, όταν πουλήθηκε ο ΟΤΕ, όταν εκποιήθηκε η Ολυμπιακή, όταν η COSCO πήρε το σταθμό των κοντέινερ στον Πειραιά.
Για κάποιους Παναθηναϊκούς, μάλιστα, έκλεισε όταν το 2004 η ομάδα τους έσπασε -προσωρινά όπως αποδείχθηκε τα επόμενα χρόνια -το «σερί» του Ολυμπιακού στην κατάκτηση των ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων.
Ανεξάρτητα από την ερμηνεία που έδινε πάντως ο καθένας, η Μεταπολίτευση σηματοδοτούσε το μείζον ιστορικό γεγονός της πολιτικής, της πολιτειακής και -πάνω απ´ οτιδήποτε άλλο- της κοινωνικής μεταλλαγής της χώρας. Κι η ευκαιριακή αναφορά στο τέλος της ήταν πάντα ένας γλαφυρός τρόπος για να περιγράψει κανείς την αλλαγή είτε σε εμβληματικά πρόσωπα, είτε σε παγιωμένες καταστάσεις, τόσο στο πολιτικό σκηνικό του τόπου όσο και στην ίδια την κοινωνία.
Όμως, σε αυτή την 20ετία και βάλε, που κάθε τόσο ο κύκλος της Μεταπολίτευσης έκλεινε, κανένας δεν φάνηκε να νοιάζεται για το …λογαριασμό.
Μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, τα βερεσέδια φούσκωναν στα κρατικά τεφτέρια, το δημόσιο χρέος γιγαντωνόταν, αλλά κανένας δημοσιογράφος, πολιτικός ή απλός αλλά σκεπτόμενος πολίτης, δεν διανοήθηκε ότι αυτή θα ήταν η μόνη τελικά αιτία που θα σηματοδοτούσε το τέλος της.
Δυστυχώς, η σταδιακή επιστροφή σε μέσα εισοδήματα της εποχής της Χούντας, η έμμεση εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας με τη μορφή της οικονομικής επιτροπείας, η ασυντόνιστη και τσαπατσούλικη προσπάθεια εκποίησης περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, η κατάρρευση του κοινωνικού κράτους και η εκτόξευση της ανεργίας είναι το πραγματικό τέλος της Μεταπολίτευσης και το οριστικό κλείσιμο του περιβόητου κύκλου της Follow on twitter: @STAMGIANNISIS
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο μπλε βάτραχος-δηλητήριο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
