2012-09-04 15:35:05
Τι είναι αυτό που σας έκανε να με επισκεφτείτε;
Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο η μάλλον είναι ..όχι δεν είναι ένα, είναι πολλά (νευρικότητα) δεν ξέρω όμως από που να αρχίσω, τι θα έπρεπε να σας πω;
Πως νιώθετε αυτή την στιγμή?
Πως νιώθω εε.. έχω ένταση το καταλάβατε φαίνεται ε? είναι που δεν κοιμάμαι καλά τα βράδια άυπνη είμαι Μιλήστε μου για αυτό Χάλια ο ύπνος, μου βλέπω εφιάλτες δεν ξεκουράζομαι ξυπνάω μέσα στην νύχτα τρομαγμένη.
Πόσο καιρό σας συμβαίνει αυτό μπορείτε να θυμηθείτε?
Σχεδόν ένα μήνα, από τότε.. (σιωπή)
Από τότε...
Ε, είχαν μπει μέσα στο σπίτι μου κλεφτές δεν θέλω όμως να το συζητήσουμε είναι κάτι που δεν με βοηθάει να το σκέφτομαι θέλω να το ξεχάσω.
Καταλαβαίνω… μου λέγατε ότι ο ύπνος σας εδώ και ένα μήνα σχεδόν είναι ανήσυχος…
Ναι, είναι κάτι που με βασανίζει και με ταλαιπωρεί πολύ. Έχω φτάσει στο σημείο να φοβάμαι να κοιμηθώ, φαίνεται αστείο ε?
Φοβάστε να κοιμηθείτε… όταν είστε ξύπνια πως νιώθετε?
Πως νιώθω? Εγώ ακόμα και ξύπνια όταν είμαι ζω εφιάλτες... βλέπω συνεχεία σκιές, ακούω όλο περίεργους ήχους, δεν είμαι ήρεμη καθόλου, δεν μπορώ να ησυχάσω αυτό είναι το πρόβλημα μου. Να γιατί είμαι εδώ! Γι αυτό είμαι εδώ… ναι για αυτό.. θέλω να ησυχάσω, δεν αντέχω άλλο να φοβάμαι… θέλω μια μέρα να καταφέρω να κοιμηθώ και να απολαύσω τον ύπνο μου.
Κοιμάστε στο σπίτι σας?
Όχι, στους γονείς μου μένω τα βράδια… έχω κοιμηθεί βέβαια 2-3 φορές, αλλά όχι… με το που θα σκοτεινιάσει φεύγω και την μέρα βέβαια δεν νιώθω πολύ άνετα να είμαι εκεί. Οι μνήμες ακόμα είναι πολύ νωπές, θέλω να ξεχαστούν.
Όταν είστε στο σπίτι σας, τι σας αρέσει να κάνετε?
Αυτό που κάνω κάθε μέρα: πάω και το καθαρίζω… Οι γονείς μου με θεωρούν υπερβολική, αλλά εμένα μ ευχαριστεί… Ίσως είναι η μοναδική στιγμή της ημέρας που νιώθω καλά, δεν μπορώ να σας το εξηγήσω… Πάω κάθε μέρα και το καθαρίζω, ενώ είναι ήδη καθαρό, θέλω να γίνει πιο καθαρό.
Σήμερα το καθαρίσατε?
Ναι, κάθε μέρα πάω…
Αύριο θα πάτε να το καθαρίσετε?
Εννοείται, θα πάω…
Τι άλλο κάνετε όταν είστε στο σπίτι σας;
Τίποτα, με το που καθαρίζω φεύγω αμέσως.
Εργάζεστε?
Έχω πάρει άδεια αυτό τον καιρό…
Περιγράψτε μου μια μέρα σας…
Δεν κάνω κάτι αυτή την περίοδο, γιατί τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ όπως σας είπα, με αποτέλεσμα να με παίρνει ο ύπνος το πρωί… το μεσημέρι πάω στο σπίτι μου για να το καθαρίσω... και πριν νυχτώσει γυρνάω σπίτι, δεν θέλω να είμαι έξω όταν νυχτώσει… Δεν είναι πια ασφαλές να είσαι έξω το βράδυ με όλα αυτά που γίνονται, τ’ ακούτε κ εσείς, τα λένε και στις ειδήσεις… Έπρεπε βέβαια να το πάθω για να βάλω μυαλό, μέχρι χθες πίστευα ότι αυτά συμβαίνουν μονο σε ταινίες.
Τι πιστεύατε, ότι συμβαίνει μονο σε ταινίες?
Αυτή η εγκληματικότητα, η τόση βία… δεν πίστευα ότι θα έμπαινε ποτέ κανείς μέσα στο σπίτι μου, πίστευα πάντα ότι το σπίτι μου ήταν το κάστρο μου… και πόσο μάλλον να εισβάλλει κάποιος μέσα στο χώρο ενώ είμαι μέσα! Δεν τους σταματάει τίποτα, έχουν αλλάξει τα πράγματα δεν ήταν έτσι παλιά... πλέον δεν μπορείς να προστατευτείς πουθενα…
Πως νιώθετε για αυτό?
Νιώθω ανήμπορη... να μην μπορώ να προστατευτώ πουθενά, ούτε στο σπίτι μου!
Αυτό που μου κλέψανε είναι το αίσθημα της ασφάλειας, τίποτα άλλο…
Το αίσθημα της ασφάλειας;
Ναι, πουθενά δεν νιώθω ασφαλής…
Καταλαβαίνω το αίσθημα της ασφάλειας τίποτα άλλο...
Ε… και την ηρεμία μου έχω χάσει... η σκηνή από εκείνο το βράδυ επαναλαμβάνεται μέρα – νύχτα μέσα στο μυαλό μου. Όταν μου επετέθησαν, πίστευα ότι ήταν ένας εφιάλτης, ότι θα ξυπνούσα από στιγμή σε στιγμή, αλλά παρόλα αυτά ο εφιάλτης ήταν εκεί και ακόμα είναι. Δε μπορούσα να το πιστέψω… Μου επιτίθεντο και με κλωτσούσαν σαν να μην υπήρχα, σαν να ήταν δικό τους το σπίτι μου, τους έβλεπα να ανοίγουν τις ντουλάπες μου, να πιάνουν τα ρούχα μου, τα πράγματα μου… ένιωθα ότι με βίαζαν… αυτή η αίσθηση μου έχει μείνει, δεν το άντεξα και λιποθύμησα. Ακόμα νιώθω πως…
Ακόμα νιώθετε…
Νιώθω (κλάμα) σαν να με βιάζουν, σαν να μην σταμάτησε ποτέ, καθημερινά το ίδιο αίσθημα νιώθω…
Μίλησε μου για αυτό… πως είναι να νιώθεις ότι σε βιάζουν καθημερινά;
Φριχτά.. δεν περιγράφεται, είναι πολύ δύσκολο. Αισθάνομαι αδύναμη, απροστάτευτη, βρώμικη, πολύ βρώμικη και το σπίτι μου αισθάνομαι ότι είναι πολύ βρώμικο… μάλλον για αυτό θέλω να το καθαρίζω συνεχεία.
Καταλαβαίνω…
Καταλαβαίνετε? κανείς δεν μπορεί να με καταλάβει… ούτε οι γονείς μου δεν μπορούν να με νιώσουν, θεωρούν ότι είμαι υπερβολική… όλο μου λένε… ότι πρέπει να νιώθω τυχερή που την γλίτωσα, ότι πάει, πέρασε κ οι φίλοι μου με κοιτάνε σαν να είμαι εξωγήινη… αισθάνομαι ότι τους κουράζω.
Ποια είναι η σχέση σας με τους άλλους αυτή την περίοδο?
Ανύπαρκτη. όπως σας είπα πριν δεν καταλαβαίνουν και όχι μονο αυτό, ζουν στον κόσμο τους, ζούσα κ εγώ κάποτε στον κόσμο αυτό, αλλά απλά πλέον ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει ζωή, τι σημαίνει να σαι κοντά στο θάνατο… μου φαίνονται πλέον όλα τόσο επιφανειακά… να βγω, να πάω για καφέ, να πάω στην δουλεία, τι νόημα έχουν όλα αυτά;
Εσείς σε ποιο κόσμο ζείτε τώρα πια?
Σ’ ένα κόσμο... όχι ωραίο πάντως, πώς να τον περιγράψω ζω σ ένα κοσμο.. αν σας πω ότι αισθάνομαι σαν να μην ζω… σαν να έχω παγώσει… έτσι το βιώνω… τι μου συμβαίνει, είναι φυσιολογικό?
Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι μ’ ένα αναπάντεχο και εν δυνάμει απειλητικό γεγονός πάνω στο οποίο δεν έχουμε κανένα έλεγχο και είμαστε ανίκανοι να αντιδράσουμε, παγώνουμε από τον φόβο, καθώς η ενέργεια του ένστικτου της επιβίωσης είναι σαν να μην έχει τρόπο να εκδηλωθεί. Η ψυχοθεραπεία θα σας βοηθήσει να αποφορτίσετε και να επαναριθμήσετε το αυτόνομο νευρικό σας σύστημα, ώστε ο οργανισμός σας να βρει διέξοδο και να ανακτήσει την ισορροπία του.
---------------------------------------------------------------------------------------------
Η Χριστιάννα πριν ένα μήνα βίωσε ένα βίαιο τραυματικό γεγονός. Βίωσε την αίσθηση του έντονου φόβου, της έλλειψης βοήθειας, χάσιμο έλεγχου. Αυτό το τραυματικό γεγονός την δυσκολεύει να προχωρήσει στην ζωή της. Την έχει αποσυνδέσει από τον εαυτό της, τους άλλους και το περιβάλλον. Το παραμικρό γεγονός μπορεί να της θυμίσει το τραυματικό συμβάν, ένας θόρυβος στο σπίτι μια εικόνα η μια είδηση στην τηλεόραση. Η Χριστιάννα ξαναζεί το συμβάν, αστραπιαία η ανάμνηση του τραυματικού γεγονότος επανέρχεται και διαρκώς υποφέρει από εφιάλτες. Με σοβαρές επιπτώσεις στην οικογενειακή συναισθηματική κοινωνικη κ επαγγελματική της ζωή.
Το τραύμα όπως λέει ο Freud είναι “το ρήγμα στο προστατευτικό φράγμα του συστήματος μας έναντι στην υπερδιέγερση ενός γεγονός, το οποίο οδηγεί σε συναισθήματα συντριβής.” Το τραυματισμένο νευρικό σύστημα αποδιοργανώνεται, καταρρέει και δεν μπορεί να αυτορυθμιστεί. O ψυχικός τραυματίας διακατέχεται σχεδόν από το αίσθημα ότι έχει πεθάνει. “θάνατος είναι η απώλεια επικοινωνίας”. Είναι απαραίτητο για την Χριστιάννα να συνεχίσει τις συνεδρίες ώστε να επικοινωνήσει, να επανασυνδεθεί με τον εαυτό της και στην συνέχεια με το περιβάλλον της.
dietplus.gr
Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο η μάλλον είναι ..όχι δεν είναι ένα, είναι πολλά (νευρικότητα) δεν ξέρω όμως από που να αρχίσω, τι θα έπρεπε να σας πω;
Πως νιώθετε αυτή την στιγμή?
Πως νιώθω εε.. έχω ένταση το καταλάβατε φαίνεται ε? είναι που δεν κοιμάμαι καλά τα βράδια άυπνη είμαι Μιλήστε μου για αυτό Χάλια ο ύπνος, μου βλέπω εφιάλτες δεν ξεκουράζομαι ξυπνάω μέσα στην νύχτα τρομαγμένη.
Πόσο καιρό σας συμβαίνει αυτό μπορείτε να θυμηθείτε?
Σχεδόν ένα μήνα, από τότε.. (σιωπή)
Από τότε...
Ε, είχαν μπει μέσα στο σπίτι μου κλεφτές δεν θέλω όμως να το συζητήσουμε είναι κάτι που δεν με βοηθάει να το σκέφτομαι θέλω να το ξεχάσω.
Καταλαβαίνω… μου λέγατε ότι ο ύπνος σας εδώ και ένα μήνα σχεδόν είναι ανήσυχος…
Ναι, είναι κάτι που με βασανίζει και με ταλαιπωρεί πολύ. Έχω φτάσει στο σημείο να φοβάμαι να κοιμηθώ, φαίνεται αστείο ε?
Φοβάστε να κοιμηθείτε… όταν είστε ξύπνια πως νιώθετε?
Πως νιώθω? Εγώ ακόμα και ξύπνια όταν είμαι ζω εφιάλτες... βλέπω συνεχεία σκιές, ακούω όλο περίεργους ήχους, δεν είμαι ήρεμη καθόλου, δεν μπορώ να ησυχάσω αυτό είναι το πρόβλημα μου. Να γιατί είμαι εδώ! Γι αυτό είμαι εδώ… ναι για αυτό.. θέλω να ησυχάσω, δεν αντέχω άλλο να φοβάμαι… θέλω μια μέρα να καταφέρω να κοιμηθώ και να απολαύσω τον ύπνο μου.
Κοιμάστε στο σπίτι σας?
Όχι, στους γονείς μου μένω τα βράδια… έχω κοιμηθεί βέβαια 2-3 φορές, αλλά όχι… με το που θα σκοτεινιάσει φεύγω και την μέρα βέβαια δεν νιώθω πολύ άνετα να είμαι εκεί. Οι μνήμες ακόμα είναι πολύ νωπές, θέλω να ξεχαστούν.
Όταν είστε στο σπίτι σας, τι σας αρέσει να κάνετε?
Αυτό που κάνω κάθε μέρα: πάω και το καθαρίζω… Οι γονείς μου με θεωρούν υπερβολική, αλλά εμένα μ ευχαριστεί… Ίσως είναι η μοναδική στιγμή της ημέρας που νιώθω καλά, δεν μπορώ να σας το εξηγήσω… Πάω κάθε μέρα και το καθαρίζω, ενώ είναι ήδη καθαρό, θέλω να γίνει πιο καθαρό.
Σήμερα το καθαρίσατε?
Ναι, κάθε μέρα πάω…
Αύριο θα πάτε να το καθαρίσετε?
Εννοείται, θα πάω…
Τι άλλο κάνετε όταν είστε στο σπίτι σας;
Τίποτα, με το που καθαρίζω φεύγω αμέσως.
Εργάζεστε?
Έχω πάρει άδεια αυτό τον καιρό…
Περιγράψτε μου μια μέρα σας…
Δεν κάνω κάτι αυτή την περίοδο, γιατί τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ όπως σας είπα, με αποτέλεσμα να με παίρνει ο ύπνος το πρωί… το μεσημέρι πάω στο σπίτι μου για να το καθαρίσω... και πριν νυχτώσει γυρνάω σπίτι, δεν θέλω να είμαι έξω όταν νυχτώσει… Δεν είναι πια ασφαλές να είσαι έξω το βράδυ με όλα αυτά που γίνονται, τ’ ακούτε κ εσείς, τα λένε και στις ειδήσεις… Έπρεπε βέβαια να το πάθω για να βάλω μυαλό, μέχρι χθες πίστευα ότι αυτά συμβαίνουν μονο σε ταινίες.
Τι πιστεύατε, ότι συμβαίνει μονο σε ταινίες?
Αυτή η εγκληματικότητα, η τόση βία… δεν πίστευα ότι θα έμπαινε ποτέ κανείς μέσα στο σπίτι μου, πίστευα πάντα ότι το σπίτι μου ήταν το κάστρο μου… και πόσο μάλλον να εισβάλλει κάποιος μέσα στο χώρο ενώ είμαι μέσα! Δεν τους σταματάει τίποτα, έχουν αλλάξει τα πράγματα δεν ήταν έτσι παλιά... πλέον δεν μπορείς να προστατευτείς πουθενα…
Πως νιώθετε για αυτό?
Νιώθω ανήμπορη... να μην μπορώ να προστατευτώ πουθενά, ούτε στο σπίτι μου!
Αυτό που μου κλέψανε είναι το αίσθημα της ασφάλειας, τίποτα άλλο…
Το αίσθημα της ασφάλειας;
Ναι, πουθενά δεν νιώθω ασφαλής…
Καταλαβαίνω το αίσθημα της ασφάλειας τίποτα άλλο...
Ε… και την ηρεμία μου έχω χάσει... η σκηνή από εκείνο το βράδυ επαναλαμβάνεται μέρα – νύχτα μέσα στο μυαλό μου. Όταν μου επετέθησαν, πίστευα ότι ήταν ένας εφιάλτης, ότι θα ξυπνούσα από στιγμή σε στιγμή, αλλά παρόλα αυτά ο εφιάλτης ήταν εκεί και ακόμα είναι. Δε μπορούσα να το πιστέψω… Μου επιτίθεντο και με κλωτσούσαν σαν να μην υπήρχα, σαν να ήταν δικό τους το σπίτι μου, τους έβλεπα να ανοίγουν τις ντουλάπες μου, να πιάνουν τα ρούχα μου, τα πράγματα μου… ένιωθα ότι με βίαζαν… αυτή η αίσθηση μου έχει μείνει, δεν το άντεξα και λιποθύμησα. Ακόμα νιώθω πως…
Ακόμα νιώθετε…
Νιώθω (κλάμα) σαν να με βιάζουν, σαν να μην σταμάτησε ποτέ, καθημερινά το ίδιο αίσθημα νιώθω…
Μίλησε μου για αυτό… πως είναι να νιώθεις ότι σε βιάζουν καθημερινά;
Φριχτά.. δεν περιγράφεται, είναι πολύ δύσκολο. Αισθάνομαι αδύναμη, απροστάτευτη, βρώμικη, πολύ βρώμικη και το σπίτι μου αισθάνομαι ότι είναι πολύ βρώμικο… μάλλον για αυτό θέλω να το καθαρίζω συνεχεία.
Καταλαβαίνω…
Καταλαβαίνετε? κανείς δεν μπορεί να με καταλάβει… ούτε οι γονείς μου δεν μπορούν να με νιώσουν, θεωρούν ότι είμαι υπερβολική… όλο μου λένε… ότι πρέπει να νιώθω τυχερή που την γλίτωσα, ότι πάει, πέρασε κ οι φίλοι μου με κοιτάνε σαν να είμαι εξωγήινη… αισθάνομαι ότι τους κουράζω.
Ποια είναι η σχέση σας με τους άλλους αυτή την περίοδο?
Ανύπαρκτη. όπως σας είπα πριν δεν καταλαβαίνουν και όχι μονο αυτό, ζουν στον κόσμο τους, ζούσα κ εγώ κάποτε στον κόσμο αυτό, αλλά απλά πλέον ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει ζωή, τι σημαίνει να σαι κοντά στο θάνατο… μου φαίνονται πλέον όλα τόσο επιφανειακά… να βγω, να πάω για καφέ, να πάω στην δουλεία, τι νόημα έχουν όλα αυτά;
Εσείς σε ποιο κόσμο ζείτε τώρα πια?
Σ’ ένα κόσμο... όχι ωραίο πάντως, πώς να τον περιγράψω ζω σ ένα κοσμο.. αν σας πω ότι αισθάνομαι σαν να μην ζω… σαν να έχω παγώσει… έτσι το βιώνω… τι μου συμβαίνει, είναι φυσιολογικό?
Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι μ’ ένα αναπάντεχο και εν δυνάμει απειλητικό γεγονός πάνω στο οποίο δεν έχουμε κανένα έλεγχο και είμαστε ανίκανοι να αντιδράσουμε, παγώνουμε από τον φόβο, καθώς η ενέργεια του ένστικτου της επιβίωσης είναι σαν να μην έχει τρόπο να εκδηλωθεί. Η ψυχοθεραπεία θα σας βοηθήσει να αποφορτίσετε και να επαναριθμήσετε το αυτόνομο νευρικό σας σύστημα, ώστε ο οργανισμός σας να βρει διέξοδο και να ανακτήσει την ισορροπία του.
---------------------------------------------------------------------------------------------
Η Χριστιάννα πριν ένα μήνα βίωσε ένα βίαιο τραυματικό γεγονός. Βίωσε την αίσθηση του έντονου φόβου, της έλλειψης βοήθειας, χάσιμο έλεγχου. Αυτό το τραυματικό γεγονός την δυσκολεύει να προχωρήσει στην ζωή της. Την έχει αποσυνδέσει από τον εαυτό της, τους άλλους και το περιβάλλον. Το παραμικρό γεγονός μπορεί να της θυμίσει το τραυματικό συμβάν, ένας θόρυβος στο σπίτι μια εικόνα η μια είδηση στην τηλεόραση. Η Χριστιάννα ξαναζεί το συμβάν, αστραπιαία η ανάμνηση του τραυματικού γεγονότος επανέρχεται και διαρκώς υποφέρει από εφιάλτες. Με σοβαρές επιπτώσεις στην οικογενειακή συναισθηματική κοινωνικη κ επαγγελματική της ζωή.
Το τραύμα όπως λέει ο Freud είναι “το ρήγμα στο προστατευτικό φράγμα του συστήματος μας έναντι στην υπερδιέγερση ενός γεγονός, το οποίο οδηγεί σε συναισθήματα συντριβής.” Το τραυματισμένο νευρικό σύστημα αποδιοργανώνεται, καταρρέει και δεν μπορεί να αυτορυθμιστεί. O ψυχικός τραυματίας διακατέχεται σχεδόν από το αίσθημα ότι έχει πεθάνει. “θάνατος είναι η απώλεια επικοινωνίας”. Είναι απαραίτητο για την Χριστιάννα να συνεχίσει τις συνεδρίες ώστε να επικοινωνήσει, να επανασυνδεθεί με τον εαυτό της και στην συνέχεια με το περιβάλλον της.
dietplus.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πυρκαγιά στα Κοτσιανά Κισσάμου
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τσίπρας: Η κυβέρνηση λαφυραγωγεί το δημόσιο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
