Οι δύο όψεις του νομίσματος

2012-09-04 18:58:03

Γράφει η Βαρβάρα Ντάβαρη

Βλέποντας τους συνταξιούχους να κατεβαίνουν σε πορείες ο συναισθηματισμός και ο κυνισμός παίζουν ένα ιδιότυπο πινγκ πονγκ μέσα μου. Πραγματικά δεν ξέρω τι να νιώσω.

Από την μια σκέφτομαι: τα καημένα τα γεροντάκια... Δούλευαν μια ζωή για να πάρουν ψίχουλα. Άλλος έφαγε τη ζωή του στα καράβια, άλλος στην οικοδομή, ο τρίτος σε κάποιο εργοστάσιο. Μεροδούλι-μεροφάι. Κι εκεί που περίμενε την ώρα να βγει στη σύνταξη να ξεκουραστεί, να χαρεί τα εγγόνια του και να απολαύσει «όσο τον έχει ο Θεός να ζήσει», έρχεται το ανάλγητο κράτος και του αφαιρεί αυτό το δικαίωμα. Και μαζί με αυτό, την αξιοπρέπεια και κάθε πιθανότητα επαναφοράς στο προηγούμενο βιοτικό επίπεδο. Του μειώνει την σύνταξη, τον αφήνει χωρίς φάρμακα και περίθαλψη και του στρώνει την ψάθα για να πεθάνει επάνω της.

Από την άλλη, θυμώνω μαζί τους. Η ίδια γενιά ανθρώπων –η γενιά των γονιών μου και των παππούδων μου– θυμήθηκε τώρα, στα γεράματα, να βγει στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί για το δικαίωμά της στη ζωή

. Μόνο το δικό της δικαίωμα, όμως. Κανενός άλλου. Αν τους ρωτήσεις «Γιατί διαδηλώνεις;» θα σου πουν «Γιατί μου κόβουν τη σύνταξη». Κανένας δεν θα σου πει «Επειδή δεν έχει δουλειά το παιδί μου» ή «Επειδή η νεολαία είναι καταδικασμένη σε αυτήν την χώρα». Αυτή η γενιά, λοιπόν, πουψήφιζε μια ζωή συγκεκριμένα κόμματα προκειμένου να βγάλει την υποχρέωση στον τάδε βουλευτή που του διόρισε τον γιο σε κάποια δημόσια υπηρεσία, αυτή που τρόμαξε με τους προεκλογικούς εκβιασμούς περί εξόδου της χώρας από την Ε.Ε. και που, προκειμένου να σώσει τα 1000 ευρώ που είχε στην τράπεζα, ψήφισε ξανά συγκεκριμένα κόμματα και συγκεκριμένες πολιτικές, τώρα ξεχύνεται στους δρόμους έτοιμη για όλα. Γιατί γκρινιάζουν, λοιπόν; Τα αποτελέσματα των πράξεών τους δεν βιώνουν;

Το θλιβερό, βέβαια, είναι ότι τα ζούμε κι όλοι οι υπόλοιποι. Διότι, ναι μεν, θεώρησαν ότι με την ψήφο τους θα σβήσουν την λαίλαπα που θα σήμαινε η ενδεχόμενη χρεοκοπία, άναψαν, όμως, το φυτίλι (ή μήπως το καντήλι;) του μέλλοντος των επόμενων γενιών. Πόση συμπόνια και κατανόηση να δείξει κανείς pragmatikotita.gr

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ