2012-09-06 12:37:45
Σαν σήμερα, πριν από 53 χρόνια άνοιξε για πρώτη φορά τις πύλες του το γήπεδο της Τούμπας. Το PAOK24 σας παρουσιάζει την ιστορία της κατασκευής της θρυλικής έδρας του ΠΑΟΚ, μέσα από γεγονότα και αφηγήσεις.
Από το 1925, ένα χρόνο πριν την επίσημη ίδρυσή του, ο ΠΑΟΚ χρησιμοποιούσε το γήπεδο του Σιντριβανιού, που βρισκόταν στη σημερινή θέση της Θεολογικής Σχολής. Ήταν ένα “καυτό” γήπεδο με κερκίδες χωρητικότητας 15.000 θεατών δίπλα στον αγωνιστικό χώρο. Τον Ιανουάριο του 1955 το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο αγόρασε δημόσια έκταση οκτώ στρεμμάτων, στην οποία περιλαμβανόταν και το γήπεδο του Σιντριβανιού.
Η διοίκηση του ΠΑΟΚ, με τον πρόεδρο Γιώργο Χαραλαμπίδη και τον γενικό γραμματέα Δημήτρη Δημάδη, έδρασε αστραπιαία και αμέσως ξεκίνησαν οι διαδικασίες για την ανεύρεση ενός χώρου που θα μπορούσε να στεγάσει τον ΠΑΟΚ. Παράλληλα, η διοίκηση φρόντισε να αποταμιεύσει χρήματα από τα εισιτήρια των αγώνων, για την κατασκευή του νέου γηπέδου. Το οικόπεδο βρέθηκε στην Τούμπα, η έκτασή του έφτανε τα τριάντα στρέμματα και ανήκε στο Ταμείο Εθνικής Άμυνας. Για να κατασκευαστεί, όμως, σε εκείνο το χώρο το νέο γήπεδο χρειάστηκε να βοηθήσει περισσότερο από τον καθένα ο πτέραρχος ε.α. Γεώργιος Θέμελης.
Τα έργα στην Τούμπα
Ο σπουδαίος ποδοσφαιριστής εκείνης της περιόδου, Νότης Τσίντογλου, έχει εκμυστηρευθεί ότι “οι περισσότεροι παράγοντες του ΠΑΟΚ, υποστήριζαν πολιτικά τη Δημοκρατική Ένωση, που αποτελούνταν από τα κόμματα του Κέντρου και την ΕΔΑ. Όταν έγινε γνωστό ότι σε περίπτωση που εκλεγεί ο γνωστός φίλαθλος του ΠΑΟΚ, Γεώργιος Θέμελης με την ΕΡΕ θα οριστεί υφυπουργός Εθνικής Άμυνας και θα δώσει την έκταση για την κατασκευή του γηπέδου, άπαντες ξεκίνησαν έναν προεκλογικό αγώνα υπέρ της ΕΡΕ και του Θέμελη”.
Στις εκλογές του 1956, η Δημοκρατική Ένωση πήρε μεγαλύτερο ποσοστό, όμως η ΕΡΕ σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση. Το 1957 ο Θέμελης ορίστηκε πρόεδρος της επιτροπής γηπέδου και στις 11 Μαΐου του ίδιου έτους το υπουργείο Εθνικής Άμυνας με το παραχωρητήριο υπ« αριθμόν 41.485 έδινε την έκταση των τριάντα στρεμμάτων στον ΠΑΟΚ, αντί του ποσού των 1.500.000 δραχμών που θα καταβαλλόταν σε είκοσι εξαμηνιαίες δόσεις των 75.000 δρχ.
Εκτός από αυτό το ποσό, ο ΠΑΟΚ θα έπρεπε να καλύψει τα έξοδα των πολιτών που είχαν πληγεί από τον εμφύλιο πόλεμο και ζούσαν σε στρατιωτικά παραπήγματα εντός του οικοπέδου, καθώς και τα έξοδα ανέγερσης που έφταναν τα έξι εκατομμύρια δραχμές. Η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού συνέδραμε με 1.100.000 δραχμές, ενώ για να αντληθούν έσοδα δημιουργήθηκε το “Λαχείο Ανεγέρσεως Νέου Σταδίου ΠΑΟΚ”, που κόστιζε είκοσι δραχμές και εξαντλήθηκε.
Η μετεγκατάσταση των πολιτών από τα παραπήγματα ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 1958 με τον ΠΑΟΚ να καταβάλλει 70.000 δραχμές. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους ο υφυπουργός Γ. Θέμελης διέταξε να χρησιμοποιηθούν πέντε εκσκαφείς της μονάδας μηχανικού Γ ΜΟΜΕ, που χειρίζονταν φαντάροι, για τις χωματουργικές εργασίες. Παράλληλα απλοί φίλαθλοι του ΠΑΟΚ βοηθούσαν με όποιο τρόπο μπορούσαν. Τον Οκτώβριο του ίδιους έτους ξεκίνησε η ανέγερση των κερκίδων, πάνω στα σχέδια που είχε δημιουργήσει ο αρχιτέκτονας Μιχάλης Τρέμπελας. Έντεκα μήνες αργότερα, έστω και ημιτελές, το στάδιο της Τούμπας μπορούσε να φιλοξενήσει τον ΠΑΟΚ.
Τα εγκαίνια
Το νέο στάδιο άνοιξε τις πύλες του στις 6 Σεπτεμβρίου 1959, μία ημέρα μετά την έναρξη της 24ης Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης και την ίδια ημέρα με τα εγκαίνια του δρόμου των Τεμπών, που έφερε πιο κοντά τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Ο πρώτος αγώνας στην ιστορία του σταδίου θα γινόταν ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ, τις ομάδες με την κοινή καταγωγή και το παραπλήσιο έμβλημα με το Δικέφαλο Αετό του Βυζαντίου.
Δεκαπέντε χιλιάδες φίλαθλοι είχαν κατακλύσει τις κερκίδες, ενώ αμέτρητοι ήταν οι όρθιοι θεατές στα πρανή πάνω από τις κερκίδες και στο χώρο που σήμερα βρίσκεται η θύρα 8. Μετά από εικοσάλεπτη καθυστέρηση ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής ενημέρωσε ότι δεν θα παρευρισκόταν τελικά στα εγκαίνια και ανέθεσε στον υπουργό Βιομηχανίας, Νικόλαο Μάρτη να αποκαλύψει την αναμνηστική μαρμάρινη πλάκα σταδίου, η οποία υπάρχει ακόμη και σήμερα, στην είσοδο της Θύρας 1.
Η μπάλα του αγώνα ερρίφθη από ένα αεροπλάνο της ΕΒΑ, γεγονός που εντυπωσίασε τους θεατές, όχι όμως τόσο όσο το γκολ του Κουρτζή στο 20ο λεπτό, που έκρινε τον αγώνα διάρκειας εβδομήντα λεπτών με την Ένωση. Στην ανάπαυλα, ο πρόεδρος της Εμπορικής Τράπεζας κ. Ανδρεάδης ανακοίνωσε ότι συνδράμει με το ποσό των 50.000 δραχμών, προκειμένου το γήπεδο του ΠΑΟΚ να αποκτήσει τάπητα στίβου, προκαλώντας νέο κύμα ενθουσιασμού.
“Το νέον γήπεδον, τέλειον από πάσης απόψεως, με καταπράσινον τον αγωνιστικό χώρο παρουσίαζε ένα σπάνιον εις μεγαλοπρέπειαν θέαμα”, ανέφερε το ρεπορτάζ που δημοσίευσε την επόμενη ημέρα η εφημερίδα Μακεδονία. Για τη Βόρειο Ελλάδα ήταν πρωτόγνωρο να διαθέτει ένα γήπεδο χλοοτάπητα. Άλλωστε, σε όλη τη χώρα, μόνο το γήπεδο του Παναθηναϊκού είχε χόρτο, εκείνη την περίοδο.
ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί
Κάθε δεύτερη Κυριακή, η περιοχή της Τούμπας έσφυζε από ζωή χάρη στον ΠΑΟΚ. Ο αείμνηστος Απόστολος Βασιλειάδης, ο πρώτος παίκτης του ΠΑΟΚ που φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής ομάδας, είχε περιγράψει σε μία συνέντευξή του (Εφ. Μακεδονία, 31/8/2003) την κατάσταση που επικρατούσε στο γήπεδο, λέγοντας ότι “εκείνα τα χρόνια, πριν από τους αγώνες του ΠΑΟΚ που διεξάγονταν το απόγευμα, γίνονταν και πρωινοί αγώνες άλλων ομάδων, αλλά και τσικό. Οι φίλαθλοι, προκειμένου να βρουν θέσεις για τον αγώνα του ΠΑΟΚ, μαζεύονταν από το πρωί στο γήπεδο και για να ξεγελάσουν την πείνα τους έπαιρναν μαζί τους ψωμί και τυρί. Όταν έφτανε η ώρα για το παιχνίδι το ψωμί είχε ήδη ξεραθεί. Έτσι βγήκε η έκφραση «ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί». Στις κερκίδες η πλειοψηφία ήταν Μικρασιάτες και Πόντιοι, ενωμένοι σαν μια γροθιά”.
Ο ΠΑΟΚ μεγάλωνε και αναλόγως μεγάλωνε και το σπίτι του. Το 1966 ξεκίνησαν οι εργασίες για την αύξηση της χωρητικότητας της Τούμπας και το Μάρτιο του 1967 κόπηκαν 31.500 εισιτήρια σε αγώνα με τον Ολυμπιακό. Ο ΠΑΟΚ πρωταγωνιστούσε στις εγχώριες διοργανώσεις και ήταν επόμενο να γίνουν νέες εργασίες. Στις 19 Δεκεμβρίου 1976, στον αγώνα με την ΑΕΚ κόπηκαν 45.252 εισιτήρια, ρεκόρ που δεν καταρρίφθηκε ποτέ. Στις 22 Μαρτίου 1980 η Θύρα 8 κατέρρευσε εξαιτίας του καταστροφικού σεισμού που έπληξε τη Θεσσαλονίκη και χτίστηκε από την αρχή. Έτσι, το 1981 η χωρητικότητα μειώθηκε σε 41.000, το 1998 σε 32.000 λόγω της τοποθέτησης πλαστικών καθισμάτων και το 2000 σε 28.701 θεατές.
ΠΗΓΗ: paok24.com
Από το 1925, ένα χρόνο πριν την επίσημη ίδρυσή του, ο ΠΑΟΚ χρησιμοποιούσε το γήπεδο του Σιντριβανιού, που βρισκόταν στη σημερινή θέση της Θεολογικής Σχολής. Ήταν ένα “καυτό” γήπεδο με κερκίδες χωρητικότητας 15.000 θεατών δίπλα στον αγωνιστικό χώρο. Τον Ιανουάριο του 1955 το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο αγόρασε δημόσια έκταση οκτώ στρεμμάτων, στην οποία περιλαμβανόταν και το γήπεδο του Σιντριβανιού.
Η διοίκηση του ΠΑΟΚ, με τον πρόεδρο Γιώργο Χαραλαμπίδη και τον γενικό γραμματέα Δημήτρη Δημάδη, έδρασε αστραπιαία και αμέσως ξεκίνησαν οι διαδικασίες για την ανεύρεση ενός χώρου που θα μπορούσε να στεγάσει τον ΠΑΟΚ. Παράλληλα, η διοίκηση φρόντισε να αποταμιεύσει χρήματα από τα εισιτήρια των αγώνων, για την κατασκευή του νέου γηπέδου. Το οικόπεδο βρέθηκε στην Τούμπα, η έκτασή του έφτανε τα τριάντα στρέμματα και ανήκε στο Ταμείο Εθνικής Άμυνας. Για να κατασκευαστεί, όμως, σε εκείνο το χώρο το νέο γήπεδο χρειάστηκε να βοηθήσει περισσότερο από τον καθένα ο πτέραρχος ε.α. Γεώργιος Θέμελης.
Τα έργα στην Τούμπα
Ο σπουδαίος ποδοσφαιριστής εκείνης της περιόδου, Νότης Τσίντογλου, έχει εκμυστηρευθεί ότι “οι περισσότεροι παράγοντες του ΠΑΟΚ, υποστήριζαν πολιτικά τη Δημοκρατική Ένωση, που αποτελούνταν από τα κόμματα του Κέντρου και την ΕΔΑ. Όταν έγινε γνωστό ότι σε περίπτωση που εκλεγεί ο γνωστός φίλαθλος του ΠΑΟΚ, Γεώργιος Θέμελης με την ΕΡΕ θα οριστεί υφυπουργός Εθνικής Άμυνας και θα δώσει την έκταση για την κατασκευή του γηπέδου, άπαντες ξεκίνησαν έναν προεκλογικό αγώνα υπέρ της ΕΡΕ και του Θέμελη”.
Στις εκλογές του 1956, η Δημοκρατική Ένωση πήρε μεγαλύτερο ποσοστό, όμως η ΕΡΕ σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση. Το 1957 ο Θέμελης ορίστηκε πρόεδρος της επιτροπής γηπέδου και στις 11 Μαΐου του ίδιου έτους το υπουργείο Εθνικής Άμυνας με το παραχωρητήριο υπ« αριθμόν 41.485 έδινε την έκταση των τριάντα στρεμμάτων στον ΠΑΟΚ, αντί του ποσού των 1.500.000 δραχμών που θα καταβαλλόταν σε είκοσι εξαμηνιαίες δόσεις των 75.000 δρχ.
Εκτός από αυτό το ποσό, ο ΠΑΟΚ θα έπρεπε να καλύψει τα έξοδα των πολιτών που είχαν πληγεί από τον εμφύλιο πόλεμο και ζούσαν σε στρατιωτικά παραπήγματα εντός του οικοπέδου, καθώς και τα έξοδα ανέγερσης που έφταναν τα έξι εκατομμύρια δραχμές. Η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού συνέδραμε με 1.100.000 δραχμές, ενώ για να αντληθούν έσοδα δημιουργήθηκε το “Λαχείο Ανεγέρσεως Νέου Σταδίου ΠΑΟΚ”, που κόστιζε είκοσι δραχμές και εξαντλήθηκε.
Η μετεγκατάσταση των πολιτών από τα παραπήγματα ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 1958 με τον ΠΑΟΚ να καταβάλλει 70.000 δραχμές. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους ο υφυπουργός Γ. Θέμελης διέταξε να χρησιμοποιηθούν πέντε εκσκαφείς της μονάδας μηχανικού Γ ΜΟΜΕ, που χειρίζονταν φαντάροι, για τις χωματουργικές εργασίες. Παράλληλα απλοί φίλαθλοι του ΠΑΟΚ βοηθούσαν με όποιο τρόπο μπορούσαν. Τον Οκτώβριο του ίδιους έτους ξεκίνησε η ανέγερση των κερκίδων, πάνω στα σχέδια που είχε δημιουργήσει ο αρχιτέκτονας Μιχάλης Τρέμπελας. Έντεκα μήνες αργότερα, έστω και ημιτελές, το στάδιο της Τούμπας μπορούσε να φιλοξενήσει τον ΠΑΟΚ.
Τα εγκαίνια
Το νέο στάδιο άνοιξε τις πύλες του στις 6 Σεπτεμβρίου 1959, μία ημέρα μετά την έναρξη της 24ης Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης και την ίδια ημέρα με τα εγκαίνια του δρόμου των Τεμπών, που έφερε πιο κοντά τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Ο πρώτος αγώνας στην ιστορία του σταδίου θα γινόταν ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ, τις ομάδες με την κοινή καταγωγή και το παραπλήσιο έμβλημα με το Δικέφαλο Αετό του Βυζαντίου.
Δεκαπέντε χιλιάδες φίλαθλοι είχαν κατακλύσει τις κερκίδες, ενώ αμέτρητοι ήταν οι όρθιοι θεατές στα πρανή πάνω από τις κερκίδες και στο χώρο που σήμερα βρίσκεται η θύρα 8. Μετά από εικοσάλεπτη καθυστέρηση ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής ενημέρωσε ότι δεν θα παρευρισκόταν τελικά στα εγκαίνια και ανέθεσε στον υπουργό Βιομηχανίας, Νικόλαο Μάρτη να αποκαλύψει την αναμνηστική μαρμάρινη πλάκα σταδίου, η οποία υπάρχει ακόμη και σήμερα, στην είσοδο της Θύρας 1.
Η μπάλα του αγώνα ερρίφθη από ένα αεροπλάνο της ΕΒΑ, γεγονός που εντυπωσίασε τους θεατές, όχι όμως τόσο όσο το γκολ του Κουρτζή στο 20ο λεπτό, που έκρινε τον αγώνα διάρκειας εβδομήντα λεπτών με την Ένωση. Στην ανάπαυλα, ο πρόεδρος της Εμπορικής Τράπεζας κ. Ανδρεάδης ανακοίνωσε ότι συνδράμει με το ποσό των 50.000 δραχμών, προκειμένου το γήπεδο του ΠΑΟΚ να αποκτήσει τάπητα στίβου, προκαλώντας νέο κύμα ενθουσιασμού.
“Το νέον γήπεδον, τέλειον από πάσης απόψεως, με καταπράσινον τον αγωνιστικό χώρο παρουσίαζε ένα σπάνιον εις μεγαλοπρέπειαν θέαμα”, ανέφερε το ρεπορτάζ που δημοσίευσε την επόμενη ημέρα η εφημερίδα Μακεδονία. Για τη Βόρειο Ελλάδα ήταν πρωτόγνωρο να διαθέτει ένα γήπεδο χλοοτάπητα. Άλλωστε, σε όλη τη χώρα, μόνο το γήπεδο του Παναθηναϊκού είχε χόρτο, εκείνη την περίοδο.
ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί
Κάθε δεύτερη Κυριακή, η περιοχή της Τούμπας έσφυζε από ζωή χάρη στον ΠΑΟΚ. Ο αείμνηστος Απόστολος Βασιλειάδης, ο πρώτος παίκτης του ΠΑΟΚ που φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής ομάδας, είχε περιγράψει σε μία συνέντευξή του (Εφ. Μακεδονία, 31/8/2003) την κατάσταση που επικρατούσε στο γήπεδο, λέγοντας ότι “εκείνα τα χρόνια, πριν από τους αγώνες του ΠΑΟΚ που διεξάγονταν το απόγευμα, γίνονταν και πρωινοί αγώνες άλλων ομάδων, αλλά και τσικό. Οι φίλαθλοι, προκειμένου να βρουν θέσεις για τον αγώνα του ΠΑΟΚ, μαζεύονταν από το πρωί στο γήπεδο και για να ξεγελάσουν την πείνα τους έπαιρναν μαζί τους ψωμί και τυρί. Όταν έφτανε η ώρα για το παιχνίδι το ψωμί είχε ήδη ξεραθεί. Έτσι βγήκε η έκφραση «ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί». Στις κερκίδες η πλειοψηφία ήταν Μικρασιάτες και Πόντιοι, ενωμένοι σαν μια γροθιά”.
Ο ΠΑΟΚ μεγάλωνε και αναλόγως μεγάλωνε και το σπίτι του. Το 1966 ξεκίνησαν οι εργασίες για την αύξηση της χωρητικότητας της Τούμπας και το Μάρτιο του 1967 κόπηκαν 31.500 εισιτήρια σε αγώνα με τον Ολυμπιακό. Ο ΠΑΟΚ πρωταγωνιστούσε στις εγχώριες διοργανώσεις και ήταν επόμενο να γίνουν νέες εργασίες. Στις 19 Δεκεμβρίου 1976, στον αγώνα με την ΑΕΚ κόπηκαν 45.252 εισιτήρια, ρεκόρ που δεν καταρρίφθηκε ποτέ. Στις 22 Μαρτίου 1980 η Θύρα 8 κατέρρευσε εξαιτίας του καταστροφικού σεισμού που έπληξε τη Θεσσαλονίκη και χτίστηκε από την αρχή. Έτσι, το 1981 η χωρητικότητα μειώθηκε σε 41.000, το 1998 σε 32.000 λόγω της τοποθέτησης πλαστικών καθισμάτων και το 2000 σε 28.701 θεατές.
ΠΗΓΗ: paok24.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πρόβλημα σε κοινωφελή εργασία της Unesco στο Λουτράκι
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
VIDEO: Η Τσίτα που περνάει τον Μπολτ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
