2012-09-09 18:14:53
Διχόνοια, η κατάρα του έθνους
Ἡ Διχόνοια ποὺ βαστάει
ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερὴ
καθενὸς χαμογελάει,
«πάρ' το», λέγοντας, «καὶ σῦ»
Από τον Εθνικό Ύμνο, του Διονυσίου Σολωμού
του Σάββα Καλεντερίδη
Είναι τραγικό να αναγκάζεσαι να συγκρίνεις την πατρίδα σου με την Τουρκία, όμως είμαστε αναγκασμένοι να το κάνουμε. Στο άρθρο μας της 24ης Ιουνίου με τίτλο «Το οικονομικό θαύματης Τουρκίας και η στρατηγική ‘τύφλα’ της Ελλάδος», είχαμε αναφερθεί στη στρατηγική εξαγωγών και εξωτερικού εμπορίου της Τουρκίας, στην οποία πειθάρχησαν όλοι οι φορείς του τουρκικού κράτους και την οποία δεν σαμποτάρισαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Με βάση τη συγκεκριμένη στρατηγική, την πειθαρχία των κρατικών φορέων, όπου τα στελέχη και οι υπάλληλοι υπηρετούν πρώτιστα την πατρίδα και όχι τα κόμματά τους, και την υπευθυνότητα των πολιτικών ηγεσιών και των κομμάτων, η Τουρκία κατόρθωσε να αυξήσει τις εξαγωγές της κατά 500% σε μια δεκαετία, αγγίζοντας τα 150 δισεκατομμύρια δολάρια. Για όσους δε ενδιαφέρονται να μάθουν για τους μελλοντικούς στόχους, η στρατηγική προβλέπει περισσότερο από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια εξαγωγές. Ναι, καλά διαβάσατε, ένα τρισεκατομμύριο εξαγωγές.
Αυτήν την κρίσιμη δεκαετία, που η Τουρκία χάρασσε και έθετε σε εφαρμογή τη στρατηγική που -αν επιτύχει- μέχρι το 2023 θα την κατατάξει στις δέκα μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, οι ελληνικές κυβερνήσεις, οι πολιτικές ηγεσίες, τα κόμματα και ο συνδικαλισμός του δημοσίου, σε συνεργασία με ένα εξ ίσου διεφθαρμένο και σάπιο εκδοτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο, διεμοίραζαν μεταξύ τους τα «ιμάτια» της Ελλάδος και έθαβαν βαθιά στο ιερό χώμα της πατρίδος μας το μέλλον της χώρας και των επόμενων γενεών.
Τις ημέρες αυτές γίνονται στην Τουρκία προετοιμασίες και συζητήσεις για τη σύνταξη του προϋπολογισμού του 2013 και, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Αλί Μπαμπατζάν, ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας Μεχμέτ Σιμσέκ και ο Υπουργός Οικονομικών Ζαφέρ Τσαγλαγιάν βρίσκονται σε συνεχή επαφή και εξετάζουν μία προς μία τις δημόσιες δαπάνες, για να μην ξεφύγει το έλλειμμα του 2012 πάνω από το 1,5%!!! Μάλιστα, εξετάζονται περικοπές στις δαπάνες, απολύσεις στο δημόσιο τομέα, καθώς και ορισμένες αυξήσεις στη φορολογία τις επόμενες ημέρες, για να αυξηθούν τα έσοδα του δημοσίου και να συγκρατηθεί το έλλειμμα κάτω του 1,5%. Μιλώντας για το θέμα στο Ρόυτερς, ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας Μεχμέτ Σιμσέκ είπε ότι είναι στο πρόγραμμα η πώληση της άδειας εκμετάλλευσης του Εθνικού Λαχείου της Τουρκίας, καθώς και η παραχώρηση σε ιδιώτες των γεφυρών της Κωνσταντινούπολης και των εθνικών οδών.
Επαναλαμβάνουμε για να μην παρεξηγηθούμε. Λυπούμαστε που παίρνουμε ως παράδειγμα την Τουρκία, μια χώρα που είναι σε όλους γνωστό ότι έχει έλλειμμα δημοκρατίας, αλλά μάλλον δεν έχει έλλειμμα εθνικής υπευθυνότητας και πατριωτισμού.
Τη στιγμή που η Τουρκία έχει προχωρήσει σε ένα ευρύ πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και ενώ προετοιμάζονται αυξήσεις στη φορολογία, απολύσεις στο δημόσιο και ιδιωτικοποιήσεις σε κρίσιμους τομείς του δημόσιου τομέα, δεν υπάρχει ούτε ένα κόμμα που να έχει «ανέβει στα κάγκελα», δεν έχει κατακάψει την Άγκυρα ή την Κωνσταντινούπολη το καταστροφικό συνοθύλευμα κομματικών, συνδικαλιστικών και άλλων παραγόντων που έχει καταστρέψει την Αθήνα αλλεπάλληλες φορές.
Γιατί κάναμε αυτήν την αναφορά;
Η πατρίδα μας και ο ελληνικός λαός αυτά τα τρία χρόνια έχει υποστεί ανείπωτη καταστροφή, ακριβώς επειδή τα τελευταία τριάντα χρόνια πολιτικές ηγεσίες, κόμματα, συνδικαλιστές, ΜΜΕ και επιχειρηματικός κόσμος παίζουν ένα ανεύθυνο παιχνίδι εξουσίας και ιδιοτελών συμφερόντων στις πλάτες του ελληνικού λαού. Και το χειρότερο, κανείς δεν δείχνει να έχει αντιληφθεί ότι έχουμε φθάσει κυριολεκτικά στο «τέρμα του δρόμου» και οι περισσότεροι από τους προαναφερθέντες πρωταγωνιστές της εθνικής καταστροφής συνεχίζουν το «ίδιο βιολί».
Κόμματα χαϊδεύουν τα αυτιά του εξαθλιωμένου λαού με συνθήματα του 1981, αμόρφωτοι και ανεύθυνοι πολιτικοί, για να πάρουν ψήφους και να καβαλήσουν το καλάμι της εξουσίας, υιοθετούν συνθήματα και πρακτικές της δεκαετίας του ’80, τότε που μπήκαν στα στέρεα θεμέλια της καταστροφής της Ελλάδος. Συνδικαλιστές του αμαρτωλού δημοσίου, με τεράστιες ευθύνες στην παρατηρούμενη διαφθορά και στην καταστροφή της δημόσιας διοίκησης, αλλάζουν στρατόπεδο εν μια νυκτί και παίρνουν θέσεις μάχης με νέο καπετάνιο του αντάρτικου. Στάση που είναι πολύ κοντά στο προαναφερθέν αντάρτικο τηρούν και καθηγητές πανεπιστημίου, ένστολοι, ακόμα και δικαστικοί, που κι αυτοί, με τις τεράστιες αυξήσεις που πέτυχαν λόγω ηλιθιότητας των πολιτικών, είναι ένας από τους παράγοντες που οδήγησαν τη χώρα μια ώρα αρχύτερα στη χρεοκοπία.
Φέραμε δυο παραδείγματα. Από τη μια πλευρά μια χώρα με έλλειμμα δημοκρατίας που δείχνει μια διάθεση προσαρμογής στα οικονομικά δεδομένα που επικρατούν διεθνώς, που χαράσσει στρατηγική και πειθαρχεί, προστατεύοντας τα συμφέροντα των πολιτών και του τόπου, και από την άλλη μια χώρα με δημοκρατία που έχει έντονα στοιχεία οικογενειοκρατίας, αναξιοκρατίας, τυφλού κομματισμού και διαφθοράς, δηλαδή ένα σύστημα που αγγίζει τα όρια της οχλοκρατίας, που αδυνατεί να υπηρετήσει τους πολίτες και την πατρίδα.
Κανείς δεν λέει ότι δεν θα πρέπει να υπάρχουν πολιτικές αντιπαλότητες και ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει ένα υγιές συνδικαλιστικό κίνημα, που θα αγωνίζεται για να διασφαλίσει τα συμφέροντα των εργαζομένων. Όμως, όλα αυτά, αυτοί οι κομματικοί, πολιτικοί και συνδικαλιστικοί αγώνες, θα πρέπει να έχουν μια κοινή συνισταμένη. Την υπευθυνότητα απέναντι στο έθνος και την πατρίδα. Η πρακτική που ακολουθήθηκε μέχρι σήμερα ήταν καταστροφική, αφού είχε τραγικά αποτελέσματα. Είναι μια πρακτική που πρέπει να αλλάξει.
Όπως προαναφέραμε, ως χώρα βρισκόμαστε στην κυριολεξία στο τέρμα του δρόμου, την ώρα που η Ευρώπη μάλλον ξυπνά από τον τριετή λήθαργο και φαίνεται ότι θα λάβει μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης που μαστίζει τις χώρες του Νότου, η οποία αν εκδηλωθεί και λάβει όλες της τις διαστάσεις, θα παρασύρει και το Βορρά, που σημαίνει πλήρη καταστροφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Από τότε που εκδηλώθηκε η κρίση, ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών και του ελληνικού λαού αντιμετωπίσαμε την Ευρώπη με τη λογική «Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». Δηλαδή, απευθυνθήκαμε στους Ευρωπαίους λέγοντας επί της ουσίας: «Θέλετε-δεν θέλετε, θα μας βοηθήσετε να σωθούμε, γιατί αν δεν μας σώσετε, θα καταστραφείτε κι εσείς». Όμως, αυτές οι λογικές δεν έχουν θέση στην Ευρπωαϊκή Ένωση, που είναι ένας χώρος διαπραγματεύσεων, διαμόρφωσης ισορροπιών και επίτευξης συναίνεσης. Με άλλα λόγια, είναι ένας χώρος που δεν έχουν θέση οι εκβιασμοί και οι ψευτοπαληκαρισμοί της δεκάρας.
Από τη μια πλευρά δεν πρέπει παραδοθούμε αμαχητί στις απαιτήσεις των δανειστών και της Τρόικας, από την άλλη, όμως, έχουμε τεράστια ευθύνη να δείξουμε εθνική υπευθυνότητα και «να παραμείνουμε στη βάρκα, μέχρι να έλθει το ναυαγωσωστικό», όπως είπε παλιός πολιτικός που παρατηρεί κοντά τις διαδικασίες σε επίπεδο Ε.Ε., προσθέτοντας: «Καλύτερα βρεγμένος παρά πνιγμένος»!
KYΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
InfoGnomon
Ἡ Διχόνοια ποὺ βαστάει
ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερὴ
καθενὸς χαμογελάει,
«πάρ' το», λέγοντας, «καὶ σῦ»
Από τον Εθνικό Ύμνο, του Διονυσίου Σολωμού
του Σάββα Καλεντερίδη
Είναι τραγικό να αναγκάζεσαι να συγκρίνεις την πατρίδα σου με την Τουρκία, όμως είμαστε αναγκασμένοι να το κάνουμε. Στο άρθρο μας της 24ης Ιουνίου με τίτλο «Το οικονομικό θαύματης Τουρκίας και η στρατηγική ‘τύφλα’ της Ελλάδος», είχαμε αναφερθεί στη στρατηγική εξαγωγών και εξωτερικού εμπορίου της Τουρκίας, στην οποία πειθάρχησαν όλοι οι φορείς του τουρκικού κράτους και την οποία δεν σαμποτάρισαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Με βάση τη συγκεκριμένη στρατηγική, την πειθαρχία των κρατικών φορέων, όπου τα στελέχη και οι υπάλληλοι υπηρετούν πρώτιστα την πατρίδα και όχι τα κόμματά τους, και την υπευθυνότητα των πολιτικών ηγεσιών και των κομμάτων, η Τουρκία κατόρθωσε να αυξήσει τις εξαγωγές της κατά 500% σε μια δεκαετία, αγγίζοντας τα 150 δισεκατομμύρια δολάρια. Για όσους δε ενδιαφέρονται να μάθουν για τους μελλοντικούς στόχους, η στρατηγική προβλέπει περισσότερο από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια εξαγωγές. Ναι, καλά διαβάσατε, ένα τρισεκατομμύριο εξαγωγές.
Αυτήν την κρίσιμη δεκαετία, που η Τουρκία χάρασσε και έθετε σε εφαρμογή τη στρατηγική που -αν επιτύχει- μέχρι το 2023 θα την κατατάξει στις δέκα μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, οι ελληνικές κυβερνήσεις, οι πολιτικές ηγεσίες, τα κόμματα και ο συνδικαλισμός του δημοσίου, σε συνεργασία με ένα εξ ίσου διεφθαρμένο και σάπιο εκδοτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο, διεμοίραζαν μεταξύ τους τα «ιμάτια» της Ελλάδος και έθαβαν βαθιά στο ιερό χώμα της πατρίδος μας το μέλλον της χώρας και των επόμενων γενεών.
Τις ημέρες αυτές γίνονται στην Τουρκία προετοιμασίες και συζητήσεις για τη σύνταξη του προϋπολογισμού του 2013 και, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Αλί Μπαμπατζάν, ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας Μεχμέτ Σιμσέκ και ο Υπουργός Οικονομικών Ζαφέρ Τσαγλαγιάν βρίσκονται σε συνεχή επαφή και εξετάζουν μία προς μία τις δημόσιες δαπάνες, για να μην ξεφύγει το έλλειμμα του 2012 πάνω από το 1,5%!!! Μάλιστα, εξετάζονται περικοπές στις δαπάνες, απολύσεις στο δημόσιο τομέα, καθώς και ορισμένες αυξήσεις στη φορολογία τις επόμενες ημέρες, για να αυξηθούν τα έσοδα του δημοσίου και να συγκρατηθεί το έλλειμμα κάτω του 1,5%. Μιλώντας για το θέμα στο Ρόυτερς, ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας Μεχμέτ Σιμσέκ είπε ότι είναι στο πρόγραμμα η πώληση της άδειας εκμετάλλευσης του Εθνικού Λαχείου της Τουρκίας, καθώς και η παραχώρηση σε ιδιώτες των γεφυρών της Κωνσταντινούπολης και των εθνικών οδών.
Επαναλαμβάνουμε για να μην παρεξηγηθούμε. Λυπούμαστε που παίρνουμε ως παράδειγμα την Τουρκία, μια χώρα που είναι σε όλους γνωστό ότι έχει έλλειμμα δημοκρατίας, αλλά μάλλον δεν έχει έλλειμμα εθνικής υπευθυνότητας και πατριωτισμού.
Τη στιγμή που η Τουρκία έχει προχωρήσει σε ένα ευρύ πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και ενώ προετοιμάζονται αυξήσεις στη φορολογία, απολύσεις στο δημόσιο και ιδιωτικοποιήσεις σε κρίσιμους τομείς του δημόσιου τομέα, δεν υπάρχει ούτε ένα κόμμα που να έχει «ανέβει στα κάγκελα», δεν έχει κατακάψει την Άγκυρα ή την Κωνσταντινούπολη το καταστροφικό συνοθύλευμα κομματικών, συνδικαλιστικών και άλλων παραγόντων που έχει καταστρέψει την Αθήνα αλλεπάλληλες φορές.
Γιατί κάναμε αυτήν την αναφορά;
Η πατρίδα μας και ο ελληνικός λαός αυτά τα τρία χρόνια έχει υποστεί ανείπωτη καταστροφή, ακριβώς επειδή τα τελευταία τριάντα χρόνια πολιτικές ηγεσίες, κόμματα, συνδικαλιστές, ΜΜΕ και επιχειρηματικός κόσμος παίζουν ένα ανεύθυνο παιχνίδι εξουσίας και ιδιοτελών συμφερόντων στις πλάτες του ελληνικού λαού. Και το χειρότερο, κανείς δεν δείχνει να έχει αντιληφθεί ότι έχουμε φθάσει κυριολεκτικά στο «τέρμα του δρόμου» και οι περισσότεροι από τους προαναφερθέντες πρωταγωνιστές της εθνικής καταστροφής συνεχίζουν το «ίδιο βιολί».
Κόμματα χαϊδεύουν τα αυτιά του εξαθλιωμένου λαού με συνθήματα του 1981, αμόρφωτοι και ανεύθυνοι πολιτικοί, για να πάρουν ψήφους και να καβαλήσουν το καλάμι της εξουσίας, υιοθετούν συνθήματα και πρακτικές της δεκαετίας του ’80, τότε που μπήκαν στα στέρεα θεμέλια της καταστροφής της Ελλάδος. Συνδικαλιστές του αμαρτωλού δημοσίου, με τεράστιες ευθύνες στην παρατηρούμενη διαφθορά και στην καταστροφή της δημόσιας διοίκησης, αλλάζουν στρατόπεδο εν μια νυκτί και παίρνουν θέσεις μάχης με νέο καπετάνιο του αντάρτικου. Στάση που είναι πολύ κοντά στο προαναφερθέν αντάρτικο τηρούν και καθηγητές πανεπιστημίου, ένστολοι, ακόμα και δικαστικοί, που κι αυτοί, με τις τεράστιες αυξήσεις που πέτυχαν λόγω ηλιθιότητας των πολιτικών, είναι ένας από τους παράγοντες που οδήγησαν τη χώρα μια ώρα αρχύτερα στη χρεοκοπία.
Φέραμε δυο παραδείγματα. Από τη μια πλευρά μια χώρα με έλλειμμα δημοκρατίας που δείχνει μια διάθεση προσαρμογής στα οικονομικά δεδομένα που επικρατούν διεθνώς, που χαράσσει στρατηγική και πειθαρχεί, προστατεύοντας τα συμφέροντα των πολιτών και του τόπου, και από την άλλη μια χώρα με δημοκρατία που έχει έντονα στοιχεία οικογενειοκρατίας, αναξιοκρατίας, τυφλού κομματισμού και διαφθοράς, δηλαδή ένα σύστημα που αγγίζει τα όρια της οχλοκρατίας, που αδυνατεί να υπηρετήσει τους πολίτες και την πατρίδα.
Κανείς δεν λέει ότι δεν θα πρέπει να υπάρχουν πολιτικές αντιπαλότητες και ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει ένα υγιές συνδικαλιστικό κίνημα, που θα αγωνίζεται για να διασφαλίσει τα συμφέροντα των εργαζομένων. Όμως, όλα αυτά, αυτοί οι κομματικοί, πολιτικοί και συνδικαλιστικοί αγώνες, θα πρέπει να έχουν μια κοινή συνισταμένη. Την υπευθυνότητα απέναντι στο έθνος και την πατρίδα. Η πρακτική που ακολουθήθηκε μέχρι σήμερα ήταν καταστροφική, αφού είχε τραγικά αποτελέσματα. Είναι μια πρακτική που πρέπει να αλλάξει.
Όπως προαναφέραμε, ως χώρα βρισκόμαστε στην κυριολεξία στο τέρμα του δρόμου, την ώρα που η Ευρώπη μάλλον ξυπνά από τον τριετή λήθαργο και φαίνεται ότι θα λάβει μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης που μαστίζει τις χώρες του Νότου, η οποία αν εκδηλωθεί και λάβει όλες της τις διαστάσεις, θα παρασύρει και το Βορρά, που σημαίνει πλήρη καταστροφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Από τότε που εκδηλώθηκε η κρίση, ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών και του ελληνικού λαού αντιμετωπίσαμε την Ευρώπη με τη λογική «Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». Δηλαδή, απευθυνθήκαμε στους Ευρωπαίους λέγοντας επί της ουσίας: «Θέλετε-δεν θέλετε, θα μας βοηθήσετε να σωθούμε, γιατί αν δεν μας σώσετε, θα καταστραφείτε κι εσείς». Όμως, αυτές οι λογικές δεν έχουν θέση στην Ευρπωαϊκή Ένωση, που είναι ένας χώρος διαπραγματεύσεων, διαμόρφωσης ισορροπιών και επίτευξης συναίνεσης. Με άλλα λόγια, είναι ένας χώρος που δεν έχουν θέση οι εκβιασμοί και οι ψευτοπαληκαρισμοί της δεκάρας.
Από τη μια πλευρά δεν πρέπει παραδοθούμε αμαχητί στις απαιτήσεις των δανειστών και της Τρόικας, από την άλλη, όμως, έχουμε τεράστια ευθύνη να δείξουμε εθνική υπευθυνότητα και «να παραμείνουμε στη βάρκα, μέχρι να έλθει το ναυαγωσωστικό», όπως είπε παλιός πολιτικός που παρατηρεί κοντά τις διαδικασίες σε επίπεδο Ε.Ε., προσθέτοντας: «Καλύτερα βρεγμένος παρά πνιγμένος»!
KYΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Νικητής ο Hamilton, στην κορυφή ο Alonso
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συνελήφθη ο δράστης της επίθεσης στη Μύκονο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
