2012-09-10 14:24:11
Πηγή: Το Ποντίκι
Οι γαλλικές τράπεζες, παρότι δαπάνησαν κάπου 20 δισ. στις ελληνικές τους επενδύσεις, φεύγουν «σφαίρα» από την Ελλάδα.
♦ Οι κυπριακές επίσης θέλουν να φύγουν (αν και ο Προβόπουλος δεν τις αφήνει ακόμη). Οι προς ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεις δεν προσελκύουν κάποια πολύ σοβαρά επενδυτικά «σπίτια».
♦ Ακόμη και τα φιλέτα, όπως η ΔΕΗ, αποτελούν στόχο κεφαλαίων όχι και τόσο... «πρώτης» προέλευσης, ενώ μεγάλοι ξένοι, επί χρόνια στρατηγικά τοποθετημένοι στον ΟΠΑΠ, τον αφήνουν στα χέρια των... συνήθων υπόπτων Ελλήνων.
Αν, λοιπόν, επενδυτικά η Ελλάδα γίνεται ένα σκηνικό Φαρ Ουέστ, μένει να δούμε ποιοι θα έρθουν. Στην Άγρια Δύση, όταν έφευγαν οι νοικοκυραίοι, έρχονταν οι χρυσοθήρες, τα κοράκια και οι νεκροθάφτες. Τώρα, αν θα έχουμε έναν Λούκυ Λουκ να μας βοηθήσει, θα το δούμε...
Οι χρυσοθήρες
Μια πρώτη ένδειξη για την έλευση των χρυσοθήρων αποτελεί το εσχάτως ανανεωμένο ενδιαφέρον κάποιων ξένων «επενδυτών» για τα ελληνικά ομόλογα. Ένας μικρός αριθμός hedge funds άρχισε πάλι να διαπραγματεύεται ελληνικά ομόλογα λόγω προβλέψεων για πρόοδο στις διαπραγματεύσεις μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας, η οποία (πρόοδος...) ίσως αποφέρει καλύτερες αποδόσεις για τους κατόχους τους.
Αυτά τα funds θεωρούν ότι τα ελληνικά ομόλογα, που προσέλκυσαν ελάχιστους αγοραστές μετά το PSI (το οποίο, περάσουν τα 40 σεντς. Αυτό είναι το στοίχημα.
Κάποιες (λίγες) ξένες αναλύσεις λένε ότι η κυβέρνηση μπορεί να βάλει την Ελλάδα στον... «ίσιο δρόμο» του Μνημονίου. Αλλά και οι εκτιμήσεις ότι η Ελλάδα μπορεί να πάει σε περαιτέρω περικοπή χρέους, εις βάρος των επίσημων δανειστών, «κινεί» επίσης το ενδιαφέρον των... θαρραλέων χρυσοθήρων.
Πρόσφατα, το Reuters σημείωνε ότι οι όγκοι της αγοράς παραμένουν χαμηλοί, με τα περισσότερα funds να αποφεύγουν τις συναλλαγές επί ελληνικών τίτλων, που γίνονται σχεδόν στο 17% της ονομαστικής αξίας.
Ωστόσο, υπάρχουν... τολμηροί. Το λονδρέζικο Adelante Asset Management εκτιμά ως υπερβολική την επιφυλακτικότητα και διπλασίασε τη συμμετοχή του σε ένα καλάθι ελληνικών ομολόγων, αγοράζοντας προ εβδομάδων περίπου στα 14 σεντς ανά ευρώ. Ο διευθύνων σύμβουλός του, Τζούλιαν Άνταμς, απέκτησε πρώτη φορά συμμετοχή στα 12,5 σεντς, λίγο πριν από τις εκλογές του Ιουνίου, στοχεύοντας σε πώληση 16 ή 17 σεντς.
Παρότι ο αρχικός στόχος επιτεύχθηκε, ο Άνταμς (η εταιρεία του διαχειρίζεται συνολικά 110 εκατ. δολάρια - πολύ μικρό «σπίτι») συνέχισε, αυξάνοντας την έκθεσή του σε ελληνικά ομόλογα από το 2% στο 4% του συνολικού του πακέτου, πιστεύοντας ότι οι περικοπές δαπανών της Ελλάδας θα εγκριθούν από την τρόικα, ενώ οι ιδιώτες ομολογιούχοι θα μπορούσαν κι αυτοί να επωφεληθούν αν η ΕΚΤ δεχθεί απώλειες των θέσεών της.
Οι νεκροθάφτες
Αυτοί που ποντάρουν στην... έμπνευση και συρρέουν στην ελληνική αγορά δεν είναι μόνο οι χρυσοθήρες, αλλά και οι διαχειριστές κεφαλαίων με αντικείμενο τις τοποθετήσεις σε χρεοκοπημένες χώρες και επιχειρήσεις. Αυτοί είναι τα πραγματικά «κοράκια». Αυτοί, ύστερα από έρευνα αγοράς (γι’ αυτό το «Π» αναρωτιόταν προ μηνών σε ποιους περιήλθαν τα στοιχεία από τις έρευνες της BlackRock), προσεγγίζουν τους μετόχους μιας προβληματικής εταιρείας για να εξαγοράσουν ικανό ποσοστό, με την υπόσχεση να «συνεισφέρουν» στην έξοδό της από την κρίση.
Διαχειριζόμενα επαρκή κεφάλαια, τα funds αυτά είναι σε θέση να ενισχύσουν μια ανύπαρκτη ρευστότητα, αλλά εξελικτικά να προσελκύσουν άλλες πλευρές ως επενδυτές. Εάν η εταιρεία είναι καλός στόχος, προσκαλούνται και τράπεζες. Εναλλακτικά η πρόταση γίνεται στις τράπεζες όπου η εταιρεία χρωστά μεγάλα ποσά. Ουσιαστικά εξαγοράζουν τα δανεικά, έναντι σχετικά καλού τιμήματος, και αναλαμβάνουν δράση. Ενίοτε εξαγοράζουν και ολόκληρα πακέτα δανείων από τις τράπεζες, για να τα εισπράξουν αργότερα κερδίζοντας τη διαφορά.
Όλα αυτά λίγους μήνες αφότου πολλοί παραδοσιακοί ξένοι διαχειριστές, με παρουσία δεκαετιών στην Αθήνα, εγκατέλειψαν το Χρηματιστήριο Αθηνών, μαζί με πολλούς αναλυτές και στελέχη μεγάλων οίκων. Την αρχή έκαναν τον Δεκέμβριο σημαντικές τράπεζες, όπως η UBS και η Merrill Lynch , που ξεπούλησαν μεγάλα πακέτα ελληνικών επιχειρήσεων.
Τα... αρπακτικά
Δεν κάνουν, όμως, όλοι το ίδιο. Ακόμη και θεωρούμενοι ως σοβαροί παίκτες λειτουργούν συχνά σαν αρπακτικά ή, κοσμιότερα, μαζεύουν στα χαμηλά κάτι που μπορεί να πάει ψηλότερα. Για παράδειγμα η Citibank μπορεί να αποφάσισε, πέρυσι, να κλείσει 31 καταστήματα σε μια νύχτα, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τις κινήσεις του ευρύτερου ομίλου της Citigroup, που στις αρχές του 2012 ανέβηκε στην τέταρτη θέση των επενδυτικών οίκων στο Χ.Α Σε τι προσβλέπουν οι Αμερικανοί; Προφα νώς «ψωνίζουν» ό,τι καλό μένει στην ελληνική αγορά δημιουργώντας ισχυρότερο χαρτοφυλάκιο τελικών πελατών. Το αν η Citi θα κερδίσει το στοίχημα θα φανεί το 2013, όταν θα «κληρώσει» και για άλλα στοιχήματα. Όπως, για παράδειγμα, αυτό του Silchester fund του Βρετανού Στέφεν Μπατ, που μετά την απόκτηση του 10% της ΔΕΗ κινείται σήμερα πάνω από το 20%. Το κακό για επενδυτές τύπου Μπατ είναι όταν... κακώς πιστεύουν πως αγοράζουν χαμηλά. Τώρα, με τις τιμές πολύ χαμηλότερα, πρέπει να αγοράσουν κι άλλο...
Τότε γιατί συνεχίζουν να βρίσκονται εδώ; Κάποιες αναλύσεις επιμένουν να προβλέπουν μεγάλη αλλαγή. Εκτιμούν ότι η βαθιά ύφεση δεν είναι αποτυχία, αλλά... επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, απαραίτητο για τη μεταφορά του πλούτου της Ελλάδας σε ξένα κεφάλαια και συμφέροντα.
Αυτό επιβεβαιώνεται τους τελευταίους μήνες από κινητικότητα και ανακατατάξεις στο στελεχικό δυναμικό σημαντικών οίκων, όπως η Deutsche Verkehrsbank (με ενδιαφέρον για τη ναυτιλία, την ενέργεια και υποδομές), η (γνωστή από το σχέδιο Eureka) Roland Berger και η αμερικανική Alvarez & Marshal, ειδική σε αναδιαρθρώσεις τραπεζικών δανείων και προγράμματα χρηματοδότησης, η οποία όλο τον χρόνο ενισχύει το δυναμικό της στο κατάστημα της Αθήνας και με εξειδικευμένους Έλ-ληνες συμβούλους.
Άντε να δούμε ποιος θα «προλάβει» από όλους αυτούς...
youpayyourcrisis
Οι γαλλικές τράπεζες, παρότι δαπάνησαν κάπου 20 δισ. στις ελληνικές τους επενδύσεις, φεύγουν «σφαίρα» από την Ελλάδα.
♦ Οι κυπριακές επίσης θέλουν να φύγουν (αν και ο Προβόπουλος δεν τις αφήνει ακόμη). Οι προς ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεις δεν προσελκύουν κάποια πολύ σοβαρά επενδυτικά «σπίτια».
♦ Ακόμη και τα φιλέτα, όπως η ΔΕΗ, αποτελούν στόχο κεφαλαίων όχι και τόσο... «πρώτης» προέλευσης, ενώ μεγάλοι ξένοι, επί χρόνια στρατηγικά τοποθετημένοι στον ΟΠΑΠ, τον αφήνουν στα χέρια των... συνήθων υπόπτων Ελλήνων.
Αν, λοιπόν, επενδυτικά η Ελλάδα γίνεται ένα σκηνικό Φαρ Ουέστ, μένει να δούμε ποιοι θα έρθουν. Στην Άγρια Δύση, όταν έφευγαν οι νοικοκυραίοι, έρχονταν οι χρυσοθήρες, τα κοράκια και οι νεκροθάφτες. Τώρα, αν θα έχουμε έναν Λούκυ Λουκ να μας βοηθήσει, θα το δούμε...
Οι χρυσοθήρες
Μια πρώτη ένδειξη για την έλευση των χρυσοθήρων αποτελεί το εσχάτως ανανεωμένο ενδιαφέρον κάποιων ξένων «επενδυτών» για τα ελληνικά ομόλογα. Ένας μικρός αριθμός hedge funds άρχισε πάλι να διαπραγματεύεται ελληνικά ομόλογα λόγω προβλέψεων για πρόοδο στις διαπραγματεύσεις μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας, η οποία (πρόοδος...) ίσως αποφέρει καλύτερες αποδόσεις για τους κατόχους τους.
Αυτά τα funds θεωρούν ότι τα ελληνικά ομόλογα, που προσέλκυσαν ελάχιστους αγοραστές μετά το PSI (το οποίο, περάσουν τα 40 σεντς. Αυτό είναι το στοίχημα.
Κάποιες (λίγες) ξένες αναλύσεις λένε ότι η κυβέρνηση μπορεί να βάλει την Ελλάδα στον... «ίσιο δρόμο» του Μνημονίου. Αλλά και οι εκτιμήσεις ότι η Ελλάδα μπορεί να πάει σε περαιτέρω περικοπή χρέους, εις βάρος των επίσημων δανειστών, «κινεί» επίσης το ενδιαφέρον των... θαρραλέων χρυσοθήρων.
Πρόσφατα, το Reuters σημείωνε ότι οι όγκοι της αγοράς παραμένουν χαμηλοί, με τα περισσότερα funds να αποφεύγουν τις συναλλαγές επί ελληνικών τίτλων, που γίνονται σχεδόν στο 17% της ονομαστικής αξίας.
Ωστόσο, υπάρχουν... τολμηροί. Το λονδρέζικο Adelante Asset Management εκτιμά ως υπερβολική την επιφυλακτικότητα και διπλασίασε τη συμμετοχή του σε ένα καλάθι ελληνικών ομολόγων, αγοράζοντας προ εβδομάδων περίπου στα 14 σεντς ανά ευρώ. Ο διευθύνων σύμβουλός του, Τζούλιαν Άνταμς, απέκτησε πρώτη φορά συμμετοχή στα 12,5 σεντς, λίγο πριν από τις εκλογές του Ιουνίου, στοχεύοντας σε πώληση 16 ή 17 σεντς.
Παρότι ο αρχικός στόχος επιτεύχθηκε, ο Άνταμς (η εταιρεία του διαχειρίζεται συνολικά 110 εκατ. δολάρια - πολύ μικρό «σπίτι») συνέχισε, αυξάνοντας την έκθεσή του σε ελληνικά ομόλογα από το 2% στο 4% του συνολικού του πακέτου, πιστεύοντας ότι οι περικοπές δαπανών της Ελλάδας θα εγκριθούν από την τρόικα, ενώ οι ιδιώτες ομολογιούχοι θα μπορούσαν κι αυτοί να επωφεληθούν αν η ΕΚΤ δεχθεί απώλειες των θέσεών της.
Οι νεκροθάφτες
Αυτοί που ποντάρουν στην... έμπνευση και συρρέουν στην ελληνική αγορά δεν είναι μόνο οι χρυσοθήρες, αλλά και οι διαχειριστές κεφαλαίων με αντικείμενο τις τοποθετήσεις σε χρεοκοπημένες χώρες και επιχειρήσεις. Αυτοί είναι τα πραγματικά «κοράκια». Αυτοί, ύστερα από έρευνα αγοράς (γι’ αυτό το «Π» αναρωτιόταν προ μηνών σε ποιους περιήλθαν τα στοιχεία από τις έρευνες της BlackRock), προσεγγίζουν τους μετόχους μιας προβληματικής εταιρείας για να εξαγοράσουν ικανό ποσοστό, με την υπόσχεση να «συνεισφέρουν» στην έξοδό της από την κρίση.
Διαχειριζόμενα επαρκή κεφάλαια, τα funds αυτά είναι σε θέση να ενισχύσουν μια ανύπαρκτη ρευστότητα, αλλά εξελικτικά να προσελκύσουν άλλες πλευρές ως επενδυτές. Εάν η εταιρεία είναι καλός στόχος, προσκαλούνται και τράπεζες. Εναλλακτικά η πρόταση γίνεται στις τράπεζες όπου η εταιρεία χρωστά μεγάλα ποσά. Ουσιαστικά εξαγοράζουν τα δανεικά, έναντι σχετικά καλού τιμήματος, και αναλαμβάνουν δράση. Ενίοτε εξαγοράζουν και ολόκληρα πακέτα δανείων από τις τράπεζες, για να τα εισπράξουν αργότερα κερδίζοντας τη διαφορά.
Όλα αυτά λίγους μήνες αφότου πολλοί παραδοσιακοί ξένοι διαχειριστές, με παρουσία δεκαετιών στην Αθήνα, εγκατέλειψαν το Χρηματιστήριο Αθηνών, μαζί με πολλούς αναλυτές και στελέχη μεγάλων οίκων. Την αρχή έκαναν τον Δεκέμβριο σημαντικές τράπεζες, όπως η UBS και η Merrill Lynch , που ξεπούλησαν μεγάλα πακέτα ελληνικών επιχειρήσεων.
Τα... αρπακτικά
Δεν κάνουν, όμως, όλοι το ίδιο. Ακόμη και θεωρούμενοι ως σοβαροί παίκτες λειτουργούν συχνά σαν αρπακτικά ή, κοσμιότερα, μαζεύουν στα χαμηλά κάτι που μπορεί να πάει ψηλότερα. Για παράδειγμα η Citibank μπορεί να αποφάσισε, πέρυσι, να κλείσει 31 καταστήματα σε μια νύχτα, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τις κινήσεις του ευρύτερου ομίλου της Citigroup, που στις αρχές του 2012 ανέβηκε στην τέταρτη θέση των επενδυτικών οίκων στο Χ.Α Σε τι προσβλέπουν οι Αμερικανοί; Προφα νώς «ψωνίζουν» ό,τι καλό μένει στην ελληνική αγορά δημιουργώντας ισχυρότερο χαρτοφυλάκιο τελικών πελατών. Το αν η Citi θα κερδίσει το στοίχημα θα φανεί το 2013, όταν θα «κληρώσει» και για άλλα στοιχήματα. Όπως, για παράδειγμα, αυτό του Silchester fund του Βρετανού Στέφεν Μπατ, που μετά την απόκτηση του 10% της ΔΕΗ κινείται σήμερα πάνω από το 20%. Το κακό για επενδυτές τύπου Μπατ είναι όταν... κακώς πιστεύουν πως αγοράζουν χαμηλά. Τώρα, με τις τιμές πολύ χαμηλότερα, πρέπει να αγοράσουν κι άλλο...
Τότε γιατί συνεχίζουν να βρίσκονται εδώ; Κάποιες αναλύσεις επιμένουν να προβλέπουν μεγάλη αλλαγή. Εκτιμούν ότι η βαθιά ύφεση δεν είναι αποτυχία, αλλά... επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, απαραίτητο για τη μεταφορά του πλούτου της Ελλάδας σε ξένα κεφάλαια και συμφέροντα.
Αυτό επιβεβαιώνεται τους τελευταίους μήνες από κινητικότητα και ανακατατάξεις στο στελεχικό δυναμικό σημαντικών οίκων, όπως η Deutsche Verkehrsbank (με ενδιαφέρον για τη ναυτιλία, την ενέργεια και υποδομές), η (γνωστή από το σχέδιο Eureka) Roland Berger και η αμερικανική Alvarez & Marshal, ειδική σε αναδιαρθρώσεις τραπεζικών δανείων και προγράμματα χρηματοδότησης, η οποία όλο τον χρόνο ενισχύει το δυναμικό της στο κατάστημα της Αθήνας και με εξειδικευμένους Έλ-ληνες συμβούλους.
Άντε να δούμε ποιος θα «προλάβει» από όλους αυτούς...
youpayyourcrisis
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η σεξουαλική κακοποίηση των ανδρών συνδέεται με εμφράγματα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Χρυσή Αυγή: ΟΧΙ στις νέες απαιτήσεις των τοκογλύφων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
