2012-09-11 16:27:08
Chems Eddine Chitour
«Το Κίνημα των Αδεσμεύτων; Πόσες διαιρέσεις;»- Γενική υποτιμητική εκτίμηση της Δύσης.
Από τις 28 έως τις 30 Αύγουστου πραγματοποιήθηκε στην Τεχεράνη η δέκατη έκτη σύνοδος κορυφής του Κινήματος των Αδεσμεύτων, σε πλήρη αδιαφορία των δυτικών χωρών και με συσκότιση του main stream των δυτικών ΜΜΕ. Παρ 'όλα αυτά, είκοσι εννέα αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων έκαναν το ταξίδι, ενώ η πλειοψηφία των 120 μελών του κινήματος αυτού εκπροσωπήθηκαν σε υπουργικό επίπεδο. Στο τέλος της συνόδου κορυφής, το Ιράν πήρε για τρία χρόνια την προεδρία του Κινήματος των Αδεσμεύτων.
Το Κίνημα των Αδεσμεύτων, διαβάζουμε στην εγκυκλοπαίδεια Wikipedia, είναι ένας διεθνής οργανισμός που συγκέντρωνε 118 χώρες το 2008 (17 κράτη και εννέα διεθνείς οργανισμοί έχουν το καθεστώς του παρατηρητή), οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως μη ευθυγραμμισμένες με είτε εναντίον οποιουδήποτε μεγάλης παγκόσμιας δύναμης. Ο σκοπός του οργανισμού, όπως ορίζεται στη «Διακήρυξη της Αβάνας» του 1979 είναι να εξασφαλίσει «την εθνική ανεξαρτησία, την κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και την ασφάλεια των αδέσμευτων χωρών στον αγώνα τους κατά του ιμπεριαλισμού, της αποικιοκρατίας, της νεο-αποικιοκρατίας, του απαρτχάιντ, του ρατσισμού, και κάθε μορφής εξωτερικής επίθεσης, κατοχής, κυριαρχίας, παρεμβολών ή ηγεμονίας από μεγάλες δυνάμεις ή συνασπισμούς» και την προώθηση της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών του Τρίτου Κόσμου».(1)
«Ο οργανισμός, ο οποίος εδρεύει στη Λουσάκα, Ζάμπια, συγκεντρώνει σχεδόν τα δύο τρίτα των μελών του ΟΗΕ και το 55% του παγκόσμιου πληθυσμού. Η δήλωση του Brioni της 19ης Ιουλίου 1956, που προτάθηκε από τους Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ, Γιόσιπ Μπροζ Τίτο, Norodom Sihanouk και τον Jawaharlal Nehru σηματοδοτεί το ξεκίνημα του κινήματος, που στόχευε τότε, στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου, την προστασία από την επιρροή των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης, οι δυο μεγάλοι που κυβερνούσαν τον κόσμο. Ο όρος «μη-ευθυγράμμιση» επινοήθηκε από τον πρωθυπουργό της Ινδίας Νεχρού σε μια ομιλία του το 1954 στο Κολόμπο. Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η Διάσκεψη του Bandung, η οποία συγκέντρωσε περίπου τριάντα χώρες της Αφρικής και της Ασίας, ήταν ένα σημαντικό βήμα προς την σύσταση του Κινήματος των Αδεσμεύτων.
Αυτά, για την ιστορία
. (1)
Σε τι χρησιμεύει σήμερα το Κίνημα των Αδεσμεύτων;
Τι έγινε το κίνημα των μη ευθυγραμμισμένων μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, την εμφάνιση μιας υπερ-δύναμης και του δόγματος του νεοφιλελευθερισμού και των νέων συνασπισμών;
Για τον Yves Lacoste, ιδρυτή της γαλλικής σχολής της γεωπολιτικής «αυτό το κίνημα ήταν ενωμένο και καθοδηγούμενο από την ιδέα της αδελφοσύνης μεταξύ των φτωχών χωρών. Και τέλος, ενσαρκωνόταν από άνδρες με διεθνές κύρος, όπως ο Τίτο, ο Νάσερ και ο Νεχρού. Αυτό το κίνημα ράγισε με τον πόλεμο μεταξύ της Καμπότζης και του Βιετνάμ το 1979. Η σύγκρουση αυτή έφερε σοβαρό πλήγμα για την ιδέα του Τρίτου Κόσμου, που δεν έχει πλέον νόημα σήμερα. Μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, το τέλος της πρώην Γιουγκοσλαβίας και την εξάπλωση της παγκοσμιοποίησης, υπήρξε σαν μια έκλειψη του Κινήματος των Αδεσμεύτων μέχρι αυτή τη σύνοδο κορυφής της Τεχεράνης. Ίσως ζούμε σήμερα την αναβίωση του. Όλοι οι εκπρόσωποι των χωρών μελών έκαναν το ταξίδι στην Τεχεράνη, ακόμη και χώρες όπως η Αίγυπτος, η οποία δεν είχε σχέσεις με το Ιράν μετά την υπογραφή της ισραηλο-αιγυπτιακής συμφωνίας το 1980.
Οι στενοί δεσμοί μεταξύ του Ιρανού προέδρου Αχμαντινετζάντ και του πρόεδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες επιτρέπουν στις χώρες της Νότιας Αμερικής να ξαναβρούν τη θέση που δεν είχαν πια, από την εποχή των πλούσιων ωρών της Κούβας». (2)
Η δεύτερη ζωή του Κινήματος των Αδεσμεύτων
Αυτή η μεγάλη απαρτία δεν ξέφυγε από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι-Μουν, ο οποίος έκανε και αυτός το ταξίδι. Οι χώρες αυτές εμψυχώνονται σήμερα με την επιθυμία να ξεχωρίσουν από την διπλωματία των ΗΠΑ και της Ευρώπης, με το σχέδιο να επηρεάσουν τα όργανα λήψης αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών -για να αποκτήσουν μόνιμες έδρες στο Συμβούλιο Ασφαλείας- και με τη θέληση τους για πρόσβαση στην πυρηνική βιομηχανία. Η Ινδία και η Νότια Αφρική είναι σήμερα οι πυλώνες αυτού του κινήματος. Αλλά θα πρέπει επίσης να υπολογίσουμε το Ιράν, το οποίο, όπως φάνηκε κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής, θέλει να ενσαρκώνει την αντιπολίτευση κατά της Δύσης.
Για τον Zaki Laidi, του Ινστιτούτου Πολιτικών Μελετών του Παρισιού: το Κίνημα των Αδεσμεύτων εκφράζει την επιθυμία ενός μεγάλου αριθμού χωρών να κρατήσουν απόστασή από τη Δύση.
Οι μεγάλες στιγμές του κινήματος ήταν στην πραγματικότητα ήδη παρελθόν. Αυτές οι μεγάλες στιγμές ήταν τα χρόνια της δεκαετίας του 1960 και του 1970, με τη δημιουργία της Ομάδας των 77 στα Ηνωμένα Έθνη ή το 1973, με την διεκδίκηση, κατά τη Σύνοδο Κορυφής του Αλγερίου, μιας νέας διεθνούς οικονομικής τάξης, που έφερε ο Πρόεδρος Μπουμεντιέν στα Ηνωμένα Έθνη το επόμενο έτος. Πολλές μάχες για να ακουστεί η φωνή του Τρίτου Κόσμου στη διεθνή σκηνή.
Όμως, το Κίνημα των Αδεσμεύτων -τουλάχιστον κάποιες από τις ιδέες του- προκαλεί ανανεωμένο ενδιαφέρον. Η δεκαετία του '90 και οι αρχές της δεκαετίας του 2000 είδαν την αναβίωση εννοιών που υπερασπίζονταν από τους ιδρυτές του. Η αντι-παγκοσμιοποίηση, για παράδειγμα, η οποία πρεσβεύει μια εξισορρόπηση των οικονομικών σχέσεων μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών, είναι το παιδί του κινήματος του Τρίτου Κόσμου.
Επιπλέον, ορισμένες αναδυόμενες χώρες ζυγίζουν όλο και περισσότερο στην παγκόσμια σκηνή. Η Κίνα, φυσικά, η Ινδία, η Βραζιλία, η Νότια Αφρική και πολλές άλλες υπονομεύουν σοβαρά τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις άλλες δυτικές χώρες. Αυτά τα έθνη του Νότου πετυχαίνουν σταδιακά εκεί όπου οι ηγέτες του Τρίτου Κόσμου απέτυχαν στη δεκαετία του 1960 και του 1970.
«Το Κίνημα των Αδεσμεύτων Χωρών διατηρεί πολιτική σημασία υπό την έννοια ότι εκφράζει την επιθυμία πολλών χωρών να κρατήσουν αποστάσεις από τη Δύση», αναλύει ο Zaki Laidi, «η μη ευθυγράμμιση του σήμερα, δεν είναι να ευθυγραμμιστούν πλήρως με τη Δύση, τη στιγμή που, εξάλλου, ολοκληρώνονται όλο και περισσότερο στην παγκόσμια οικονομία. Όσο περισσότερο εντάσσονται στην παγκοσμιοποίηση της καπιταλιστικής οικονομίας, τόσο περισσότερο σκέπτονται: σε αυτόν τον σημερινό κόσμο, ποιο περιθώριο ευελιξίας και προσωπικής μου γνώμης θα διατηρήσω;».
«Μένει να δούμε αν είναι εντός του Κινήματος των Αδεσμεύτων που μπορεί να ακουστεί η φωνή τους.
Υπάρχουν σήμερα πολλοί άλλοι φορείς μέσω των οποίων μπορούν να επιβληθούν. Αρχής γινωμένης από το G20 το οποίο περιλαμβάνει πλούσιες χώρες και αναδυόμενες χώρες, όπως την Ινδία, τη Κίνα, τη Νότια Κορέα, τη Βραζιλία, το Μεξικό και τη Νότια Αφρική. Ένα φόρουμ σήμερα αναπόφευκτο.
Υπάρχει, επίσης, η άτυπη ομάδα των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική), ή ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης, ο οποίος συγκεντρώνει την Κίνα, τη Ρωσία και τις χώρες της Κεντρικής Ασίας που παράγουν πετρέλαιο ή φυσικό αέριο.
«Αυτό που είναι σημαντικό, είναι η διακήρυξη του σεβασμού της εθνικής, οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας. Και η μη αναγνώριση του δικαιώματος ορισμένων χωρών να αυτόδιακηρυχτούν ως «διεθνή κοινότητα», εννοώ τον πρεσβευτή των Ηνωμένων Πολιτειών ακολουθούμενο από κοντά από τους πρέσβεις των ευρωπαϊκών χωρών και δύο ή τριών άλλων κολλητών ως «μεγάλες δημοκρατίες», εννοώ την Σαουδική Αραβία και το Κατάρ», βροντοχτυπά ο Αιγύπτιος Samir Amin, μια φιγούρα του κινήματος του Τρίτο Κόσμου και του αντι-καπιταλιστικού κινήματος ήδη από τη δεκαετία του '60. (3)
Το αίνιγμα του Μπαν Κι-Μουν
Συνεπείς με τη δαιμονοποίηση του Ιράν, οι δυτικές χώρες (η Αυτοκρατορία και οι υποτελείς της) έκαναν τα πάντα για να αποτρέψουν τον Μπαν Κι-Μουν να κάνει το ταξίδι που σκόπευε να κάνει με ίδια πρωτοβουλία ερήμην τους. Ο τελευταίος «αποφάσισε» τελικά να πάει με σαφείς οδηγίες. Επίπληξε το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα και αναμάσησε το παλιό ρεφρέν που αποδίδει στον Αχμαντινετζάντ ότι θέλει να καταστρέψει το Ισραήλ. Καλύτερα ακόμα σε πίστωση του Μπαν, η αμφισβήτηση του Ολοκαυτώματος αποτελεί αποτρόπαιο έγκλημα. «Απορρίπτω κατηγορηματικά τις απειλές από κράτος μέλος (του ΟΗΕ, σημείωση του συντάκτη) για καταστροφή ενός άλλου, ή τα εξωφρενικά σχόλια για την άρνηση ιστορικών γεγονότων όπως το Ολοκαύτωμα».
Υποκριτικά, ο Μπαν Κι-Μουν υπενθύμισε τα ιδανικά του Κινήματος των Αδεσμεύτων (NAM) στα μέλη και απηύθυνε έκκληση για μια παγκόσμια εκστρατεία για την εφαρμογή τους: «Πρέπει να υπερασπιστούμε τα ιδανικά του κινήματος που είναι η ειρήνη και η ισότητα και να καταβάλλουμε προσπάθειες για την επίτευξη αυτών των ιδανικών». Όρισε το κίνημα ως «βασικό στοιχείο για τη διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης και τόνισε ότι το NAM έπρεπε να εργαστεί σε συντονισμό με τα Ηνωμένα Έθνη, έτσι ώστε αυτοί οι διεθνείς οργανισμοί, συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Ασφαλείας, να αποτελούν την αντανάκλαση της σημερινής πραγματικότητας. Όπως και ο Ανώτατος Οδηγός, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ περιέγραψε τη διάδοση των πυρηνικών όπλων ως «μείζονα απειλή έναντι των χωρών του κόσμου», προσθέτοντας ότι «το Ιράν θα μπορούσε να διαδραματίσει έναν εποικοδομητικό ρόλο στην καταπολέμηση της διάδοσης των πυρηνικών όπλων».
Δεν εξήγησε όμως την ατιμωρησία του Ισραήλ σχετικά με το πυρηνικό ζήτημα.
Για τον ερευνητή Karim Sadjadpour: «Ολοφάνερα, φαίνεται ότι η επιχείρηση επικοινωνίας της Τεχεράνης ήταν επιτυχής», «Το Ιράν θα χρησιμοποιήσει αυτή την μηντιατική επιτυχία για τη δική του προπαγάνδα και κινήσεις στη διεθνή σκηνή».
«Κατά την έναρξη της Πέμπτης, ο Αγιατολάχ Χαμενεΐ επανέλαβε ότι το Ιράν «δεν θα επιδιώξει ποτέ να αποκτήσει το πυρηνικό όπλο». «Πώς όμως να εξηγήσουμε ότι οι χώρες που διαθέτουν την ατομική βόμβα δεν έχουν μειώσει το οπλοστάσιό τους, όπως ορίζεται από τη Συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων (NPT); Πώς να εξηγήσουμε ότι το Ιράν, που έχει υπογράψει αυτή τη συνθήκη, σήμερα υπό τον έλεγχο του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας, ο οποίος δεν έχει καμία απόδειξη ότι ψάχνει την βόμβα, παραμένει σήμερα η κύρια απειλή στις διεθνείς σχέσεις; Εν τω μεταξύ, με άλλες χώρες που δεν έχουν υπογράψει την NPT, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα», υπογραμμίζει ο ερευνητής.
Η τελευταία τριμηνιαία Έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας για το Ιράν αναμένεται τη Πέμπτη ή την Παρασκευή, πρέπει να αποκαλύψει ότι το Ιράν έχει αυξήσει περαιτέρω την ικανότητά του να εμπλουτίζει το ουράνιο, το οποίο επιτρέπεται από το NPT, για αυστηρά μη στρατιωτικούς σκοπούς. (4)
120 από 193 χώρες του ΟΗΕ, ήτοι περισσότερο από το 62% του πλανήτη έχουν άποψη
«Από τη στιγμή που υπάρχουν χώρες που αρνούνται την πολιτική της Νέας Τάξης Πραγμάτων που βασίζεται στη λεηλασία των ευάλωτων χωρών (Παγκόσμια Τράπεζα, ΔΝΤ, ΠΟΕ), με τον οπλισμένο βραχίονα του ΝΑΤΟ, προβάλλονται τα πάντα για να τους δυσφημίσουν. Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, ο κόσμος δεν πήγε ποτέ τόσο άσχημα και οι αδέσμευτες χώρες -ως επί το πλείστον αραβικές και μουσουλμανικές- απο-δομούνται κατά τη διακριτική ευχέρεια της θήρευσης και της λεηλασίας, το Αφγανιστάν, το Ιράκ , το Σουδάν, η Υεμένη, η Λιβύη, ή οι αναδιαμορφωμένες σύμφωνα με το ΓΤΟ, όπως η Τυνησία, η Αίγυπτος, που ειλικρινά, γράφει ο Φρανσουά Asselineau, ποιος μπορεί σήμερα να είναι ενάντια σε αυτές τις αρχές; Αρχές που είναι εξάλλου σε απόλυτη αρμονία με τις αρχές του διεθνούς δικαίου, όπως κωδικοποιήθηκε στο Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών;
Ο Ανώτατος Ηγέτης της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν έδωσε την εναρκτήρια ομιλία του της 16η σύνοδου κορυφής του Κινήματος των Αδεσμεύτων χωρών στην οποία ανέφερε ότι ο κόσμος «κινείται σήμερα προς μια νέα παγκόσμια τάξη, όπου το Κίνημα των Αδεσμεύτων (2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού) μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει ένα νέο ρόλο.
Αυτό το νέο σύστημα θα πρέπει να βασίζεται στη συμμετοχή όλων των εθνών και στην ισότητα των δικαιωμάτων τους. [...] Η διαχείριση του κόσμου δεν πρέπει να είναι αποκλειστικά στα χέρια ορισμένων δυτικών χωρών».
Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης επικεντρώθηκαν στο περιστατικό που έγινε όταν ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Μόρσι αποκάλεσε την κυβέρνηση του Άσαντ «καταπιεστική και επιθυμούσε την ανατροπή του». Η επέμβαση του οδήγησε στην αποχώρηση της συριακής αντιπροσωπείας.
Την Πέμπτη 30 Αυγούστου, ο εκπρόσωπος του Επιτρόπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ χαρακτήρισε ψευδείς τις πληροφορίες που μεταδίδονται για τα γεγονότα της Συρίας: «Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν καλύπτουν όπως θα έπρεπε τα γεγονότα στη Συρία, τα ΜΜΕ κατηγορούν την εξουσία στη Συρία για όλα τα εγκλήματα που συμβαίνουν, ενώ οι πληροφορίες μας δείχνουν το αντίθετο». (5)
Το Ιράν σκόραρε πόντο κατά των Δυτικών που προσπαθούν να το απομονώσουν, φιλοξενώντας αυτή τη εβδομάδα εκπροσώπους από 120 αδέσμευτες χώρες, αλλά η προσπάθεια του για τη βελτίωση του διεθνούς κύρους του υπονομεύεται από το αμφιλεγόμενο πυρηνικό φάκελο του, λένε οι αναλυτές.
Η εκδήλωση επέτρεψε το Ιράν να δείξει ότι εξακολουθεί να έχει φίλους και σύμμαχους παρά τις διεθνείς προσπάθειες για την απομόνωση του», παραδέχεται η Ντίνα Esfandiary, αναλύτρια του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (IISS) στο Λονδίνο, σε συνέντευξη στο AFP.
Η τελευταία έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ) που δημοσιεύθηκε στη μέση της Συνόδου Κορυφής, ήρθε όμως να υπενθυμίσει τη διαμάχη γύρω από το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Οι εκπρόσωποι των 120 χωρών-μέλων υιοθέτησαν μια τελική δήλωση, που επιβεβαιώνει ιδίως το δικαίωμα όλων των χωρών για την ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας, την απόρριψη όλων των μονομερών κυρώσεων και στρατιωτικών απειλών εναντίον μιας χώρας, την υποστήριξη τους για τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους και την ανάγκη για τον πυρηνικό αφοπλισμό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αντέδρασαν με προειδοποίηση προς τη Τεχεράνη ότι ο χρόνος της διπλωματίας για την επίλυση του πυρηνικού ζητήματος δεν θα διαρκέσει «για πάντα». (6)
Συμπέρασμα
Τούτου λεχθέντος, αυτή η σύνοδος κορυφής έλαβε χώρα στο Ιράν, μια χώρα απομονωμένη από τους Δυτικούς οι οποίοι κατέχονται ακόμα από την ενοχλητική συνήθεια να μιλήσουν εξ ονόματος ολόκληρου του πλανήτη. Η επιθυμία τους να βλάψουν το Ιράν και να διαταράξουν την «Σύνοδο Κορυφής του Κινήματος των Αδεσμεύτων» ήταν εμφανής.
Παρά τις ενοχλητικές παρουσίες, όπως αυτή των χωρών «στην πρωτοπορία της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», όπως το Κατάρ και κυρίως η Σαουδική Αραβία.
Η Σύνοδος Κορυφής της Τεχεράνης ήταν μια επιτυχία, διότι οδήγησε στην αναδιάταξη των διεθνών σχέσεων. Η εξισορρόπηση αυτή αποτελεί νέο βήμα προς την κατεύθυνση ενός πολυπολικού κόσμου μετά τα τρία σινορωσικά διπλά βέτο που εμπόδισαν τις Ηνωμένες Πολιτείες να χρησιμοποιήσουν το «Συμβούλιο Ασφαλείας» για να εφαρμόσουν τις επιθετικές πολιτικές τους.
Αυτή η διάσκεψη κορυφής στην Τεχεράνη, παρ 'όλα τα εμπόδια και στιγμές λόξυγκα, δείχνει ότι η πραγματική διεθνής κοινότητα θέλει την παγκόσμια ειρήνη, την αρμονία και την ίση αξιοπρέπεια των λαών.
Θα καταφέρει άραγε να επιβάλει αυτές τις ιδέες της στις ψηφοφορίες της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών που αφορούν τη Συρία, την Παλαιστίνη, την αποπυρηνικοποίηση; Τίποτα δεν είναι λιγότερο βέβαιο!
Η δυτική δόξα βρίσκεται πάντα σε ελιγμούς.
Επιπλέον, πρέπει να το πούμε, ο κόσμος έχει αλλάξει βαθιά με την εμφάνιση νέων μπλοκ (BRICS, η ομάδα του Οργανισμού της Σαγκάης), ή ακόμα την αινιγματική θέση της Ινδίας, τα οποία ομαδοποιούνται όχι από γενναιόδωρη ιδεολογία αλλά από οικονομικό συμφέρον.
Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι το Ιράν κέρδισε την μηντιατική μάχη, αλλά η παγκόσμια ειρήνη δεν είναι καθόλου εξασφαλισμένη.
Παραμένει ότι οι ουτοπικές επιθυμίες του οικονομολόγου Samir Amin εξακολουθούν να ισχύουν. Στους «Άθλιους της Γης» να τις συγκεκριμενοποιήσουν στηριζόμενους στον εαυτό τους και μόνο, αυτή είναι η αληθινή πυξίδα τους.
Chems Eddine Chitour
Σημειώσεις
1. Le Mouvement des non-alignés. Encyclopédie Wikipédia
2. http://www.la-croix.com/Actualite/S-informer/Monde/A-quoi-se 3. C. Champin http://www.rfi.fr/general/20120830-deuxieme-vie-mouvement-no...
4. htt//www.lepoint.fr/monde/le-monde-a-t-il-reussi-a-isoler-l-iran-...
5. http://sos-crise.over-blog.com/article-les-non-alignes-a-teh...
6. L’Iran a marqué un point contre les Occidentaux qui tentent de l’isoler. AFP le 01.09.12
Πηγή: http://www.legrandsoir.info/les-non-alignes-une-utopie-en-quete-d-une-nouvelle-boussole.html
InfoGnomon
«Το Κίνημα των Αδεσμεύτων; Πόσες διαιρέσεις;»- Γενική υποτιμητική εκτίμηση της Δύσης.
Από τις 28 έως τις 30 Αύγουστου πραγματοποιήθηκε στην Τεχεράνη η δέκατη έκτη σύνοδος κορυφής του Κινήματος των Αδεσμεύτων, σε πλήρη αδιαφορία των δυτικών χωρών και με συσκότιση του main stream των δυτικών ΜΜΕ. Παρ 'όλα αυτά, είκοσι εννέα αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων έκαναν το ταξίδι, ενώ η πλειοψηφία των 120 μελών του κινήματος αυτού εκπροσωπήθηκαν σε υπουργικό επίπεδο. Στο τέλος της συνόδου κορυφής, το Ιράν πήρε για τρία χρόνια την προεδρία του Κινήματος των Αδεσμεύτων.
Το Κίνημα των Αδεσμεύτων, διαβάζουμε στην εγκυκλοπαίδεια Wikipedia, είναι ένας διεθνής οργανισμός που συγκέντρωνε 118 χώρες το 2008 (17 κράτη και εννέα διεθνείς οργανισμοί έχουν το καθεστώς του παρατηρητή), οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως μη ευθυγραμμισμένες με είτε εναντίον οποιουδήποτε μεγάλης παγκόσμιας δύναμης. Ο σκοπός του οργανισμού, όπως ορίζεται στη «Διακήρυξη της Αβάνας» του 1979 είναι να εξασφαλίσει «την εθνική ανεξαρτησία, την κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και την ασφάλεια των αδέσμευτων χωρών στον αγώνα τους κατά του ιμπεριαλισμού, της αποικιοκρατίας, της νεο-αποικιοκρατίας, του απαρτχάιντ, του ρατσισμού, και κάθε μορφής εξωτερικής επίθεσης, κατοχής, κυριαρχίας, παρεμβολών ή ηγεμονίας από μεγάλες δυνάμεις ή συνασπισμούς» και την προώθηση της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών του Τρίτου Κόσμου».(1)
«Ο οργανισμός, ο οποίος εδρεύει στη Λουσάκα, Ζάμπια, συγκεντρώνει σχεδόν τα δύο τρίτα των μελών του ΟΗΕ και το 55% του παγκόσμιου πληθυσμού. Η δήλωση του Brioni της 19ης Ιουλίου 1956, που προτάθηκε από τους Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ, Γιόσιπ Μπροζ Τίτο, Norodom Sihanouk και τον Jawaharlal Nehru σηματοδοτεί το ξεκίνημα του κινήματος, που στόχευε τότε, στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου, την προστασία από την επιρροή των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης, οι δυο μεγάλοι που κυβερνούσαν τον κόσμο. Ο όρος «μη-ευθυγράμμιση» επινοήθηκε από τον πρωθυπουργό της Ινδίας Νεχρού σε μια ομιλία του το 1954 στο Κολόμπο. Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η Διάσκεψη του Bandung, η οποία συγκέντρωσε περίπου τριάντα χώρες της Αφρικής και της Ασίας, ήταν ένα σημαντικό βήμα προς την σύσταση του Κινήματος των Αδεσμεύτων.
Αυτά, για την ιστορία
Σε τι χρησιμεύει σήμερα το Κίνημα των Αδεσμεύτων;
Τι έγινε το κίνημα των μη ευθυγραμμισμένων μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, την εμφάνιση μιας υπερ-δύναμης και του δόγματος του νεοφιλελευθερισμού και των νέων συνασπισμών;
Για τον Yves Lacoste, ιδρυτή της γαλλικής σχολής της γεωπολιτικής «αυτό το κίνημα ήταν ενωμένο και καθοδηγούμενο από την ιδέα της αδελφοσύνης μεταξύ των φτωχών χωρών. Και τέλος, ενσαρκωνόταν από άνδρες με διεθνές κύρος, όπως ο Τίτο, ο Νάσερ και ο Νεχρού. Αυτό το κίνημα ράγισε με τον πόλεμο μεταξύ της Καμπότζης και του Βιετνάμ το 1979. Η σύγκρουση αυτή έφερε σοβαρό πλήγμα για την ιδέα του Τρίτου Κόσμου, που δεν έχει πλέον νόημα σήμερα. Μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, το τέλος της πρώην Γιουγκοσλαβίας και την εξάπλωση της παγκοσμιοποίησης, υπήρξε σαν μια έκλειψη του Κινήματος των Αδεσμεύτων μέχρι αυτή τη σύνοδο κορυφής της Τεχεράνης. Ίσως ζούμε σήμερα την αναβίωση του. Όλοι οι εκπρόσωποι των χωρών μελών έκαναν το ταξίδι στην Τεχεράνη, ακόμη και χώρες όπως η Αίγυπτος, η οποία δεν είχε σχέσεις με το Ιράν μετά την υπογραφή της ισραηλο-αιγυπτιακής συμφωνίας το 1980.
Οι στενοί δεσμοί μεταξύ του Ιρανού προέδρου Αχμαντινετζάντ και του πρόεδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες επιτρέπουν στις χώρες της Νότιας Αμερικής να ξαναβρούν τη θέση που δεν είχαν πια, από την εποχή των πλούσιων ωρών της Κούβας». (2)
Η δεύτερη ζωή του Κινήματος των Αδεσμεύτων
Αυτή η μεγάλη απαρτία δεν ξέφυγε από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι-Μουν, ο οποίος έκανε και αυτός το ταξίδι. Οι χώρες αυτές εμψυχώνονται σήμερα με την επιθυμία να ξεχωρίσουν από την διπλωματία των ΗΠΑ και της Ευρώπης, με το σχέδιο να επηρεάσουν τα όργανα λήψης αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών -για να αποκτήσουν μόνιμες έδρες στο Συμβούλιο Ασφαλείας- και με τη θέληση τους για πρόσβαση στην πυρηνική βιομηχανία. Η Ινδία και η Νότια Αφρική είναι σήμερα οι πυλώνες αυτού του κινήματος. Αλλά θα πρέπει επίσης να υπολογίσουμε το Ιράν, το οποίο, όπως φάνηκε κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής, θέλει να ενσαρκώνει την αντιπολίτευση κατά της Δύσης.
Για τον Zaki Laidi, του Ινστιτούτου Πολιτικών Μελετών του Παρισιού: το Κίνημα των Αδεσμεύτων εκφράζει την επιθυμία ενός μεγάλου αριθμού χωρών να κρατήσουν απόστασή από τη Δύση.
Οι μεγάλες στιγμές του κινήματος ήταν στην πραγματικότητα ήδη παρελθόν. Αυτές οι μεγάλες στιγμές ήταν τα χρόνια της δεκαετίας του 1960 και του 1970, με τη δημιουργία της Ομάδας των 77 στα Ηνωμένα Έθνη ή το 1973, με την διεκδίκηση, κατά τη Σύνοδο Κορυφής του Αλγερίου, μιας νέας διεθνούς οικονομικής τάξης, που έφερε ο Πρόεδρος Μπουμεντιέν στα Ηνωμένα Έθνη το επόμενο έτος. Πολλές μάχες για να ακουστεί η φωνή του Τρίτου Κόσμου στη διεθνή σκηνή.
Όμως, το Κίνημα των Αδεσμεύτων -τουλάχιστον κάποιες από τις ιδέες του- προκαλεί ανανεωμένο ενδιαφέρον. Η δεκαετία του '90 και οι αρχές της δεκαετίας του 2000 είδαν την αναβίωση εννοιών που υπερασπίζονταν από τους ιδρυτές του. Η αντι-παγκοσμιοποίηση, για παράδειγμα, η οποία πρεσβεύει μια εξισορρόπηση των οικονομικών σχέσεων μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών, είναι το παιδί του κινήματος του Τρίτου Κόσμου.
Επιπλέον, ορισμένες αναδυόμενες χώρες ζυγίζουν όλο και περισσότερο στην παγκόσμια σκηνή. Η Κίνα, φυσικά, η Ινδία, η Βραζιλία, η Νότια Αφρική και πολλές άλλες υπονομεύουν σοβαρά τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις άλλες δυτικές χώρες. Αυτά τα έθνη του Νότου πετυχαίνουν σταδιακά εκεί όπου οι ηγέτες του Τρίτου Κόσμου απέτυχαν στη δεκαετία του 1960 και του 1970.
«Το Κίνημα των Αδεσμεύτων Χωρών διατηρεί πολιτική σημασία υπό την έννοια ότι εκφράζει την επιθυμία πολλών χωρών να κρατήσουν αποστάσεις από τη Δύση», αναλύει ο Zaki Laidi, «η μη ευθυγράμμιση του σήμερα, δεν είναι να ευθυγραμμιστούν πλήρως με τη Δύση, τη στιγμή που, εξάλλου, ολοκληρώνονται όλο και περισσότερο στην παγκόσμια οικονομία. Όσο περισσότερο εντάσσονται στην παγκοσμιοποίηση της καπιταλιστικής οικονομίας, τόσο περισσότερο σκέπτονται: σε αυτόν τον σημερινό κόσμο, ποιο περιθώριο ευελιξίας και προσωπικής μου γνώμης θα διατηρήσω;».
«Μένει να δούμε αν είναι εντός του Κινήματος των Αδεσμεύτων που μπορεί να ακουστεί η φωνή τους.
Υπάρχουν σήμερα πολλοί άλλοι φορείς μέσω των οποίων μπορούν να επιβληθούν. Αρχής γινωμένης από το G20 το οποίο περιλαμβάνει πλούσιες χώρες και αναδυόμενες χώρες, όπως την Ινδία, τη Κίνα, τη Νότια Κορέα, τη Βραζιλία, το Μεξικό και τη Νότια Αφρική. Ένα φόρουμ σήμερα αναπόφευκτο.
Υπάρχει, επίσης, η άτυπη ομάδα των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική), ή ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης, ο οποίος συγκεντρώνει την Κίνα, τη Ρωσία και τις χώρες της Κεντρικής Ασίας που παράγουν πετρέλαιο ή φυσικό αέριο.
«Αυτό που είναι σημαντικό, είναι η διακήρυξη του σεβασμού της εθνικής, οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας. Και η μη αναγνώριση του δικαιώματος ορισμένων χωρών να αυτόδιακηρυχτούν ως «διεθνή κοινότητα», εννοώ τον πρεσβευτή των Ηνωμένων Πολιτειών ακολουθούμενο από κοντά από τους πρέσβεις των ευρωπαϊκών χωρών και δύο ή τριών άλλων κολλητών ως «μεγάλες δημοκρατίες», εννοώ την Σαουδική Αραβία και το Κατάρ», βροντοχτυπά ο Αιγύπτιος Samir Amin, μια φιγούρα του κινήματος του Τρίτο Κόσμου και του αντι-καπιταλιστικού κινήματος ήδη από τη δεκαετία του '60. (3)
Το αίνιγμα του Μπαν Κι-Μουν
Συνεπείς με τη δαιμονοποίηση του Ιράν, οι δυτικές χώρες (η Αυτοκρατορία και οι υποτελείς της) έκαναν τα πάντα για να αποτρέψουν τον Μπαν Κι-Μουν να κάνει το ταξίδι που σκόπευε να κάνει με ίδια πρωτοβουλία ερήμην τους. Ο τελευταίος «αποφάσισε» τελικά να πάει με σαφείς οδηγίες. Επίπληξε το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα και αναμάσησε το παλιό ρεφρέν που αποδίδει στον Αχμαντινετζάντ ότι θέλει να καταστρέψει το Ισραήλ. Καλύτερα ακόμα σε πίστωση του Μπαν, η αμφισβήτηση του Ολοκαυτώματος αποτελεί αποτρόπαιο έγκλημα. «Απορρίπτω κατηγορηματικά τις απειλές από κράτος μέλος (του ΟΗΕ, σημείωση του συντάκτη) για καταστροφή ενός άλλου, ή τα εξωφρενικά σχόλια για την άρνηση ιστορικών γεγονότων όπως το Ολοκαύτωμα».
Υποκριτικά, ο Μπαν Κι-Μουν υπενθύμισε τα ιδανικά του Κινήματος των Αδεσμεύτων (NAM) στα μέλη και απηύθυνε έκκληση για μια παγκόσμια εκστρατεία για την εφαρμογή τους: «Πρέπει να υπερασπιστούμε τα ιδανικά του κινήματος που είναι η ειρήνη και η ισότητα και να καταβάλλουμε προσπάθειες για την επίτευξη αυτών των ιδανικών». Όρισε το κίνημα ως «βασικό στοιχείο για τη διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης και τόνισε ότι το NAM έπρεπε να εργαστεί σε συντονισμό με τα Ηνωμένα Έθνη, έτσι ώστε αυτοί οι διεθνείς οργανισμοί, συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Ασφαλείας, να αποτελούν την αντανάκλαση της σημερινής πραγματικότητας. Όπως και ο Ανώτατος Οδηγός, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ περιέγραψε τη διάδοση των πυρηνικών όπλων ως «μείζονα απειλή έναντι των χωρών του κόσμου», προσθέτοντας ότι «το Ιράν θα μπορούσε να διαδραματίσει έναν εποικοδομητικό ρόλο στην καταπολέμηση της διάδοσης των πυρηνικών όπλων».
Δεν εξήγησε όμως την ατιμωρησία του Ισραήλ σχετικά με το πυρηνικό ζήτημα.
Για τον ερευνητή Karim Sadjadpour: «Ολοφάνερα, φαίνεται ότι η επιχείρηση επικοινωνίας της Τεχεράνης ήταν επιτυχής», «Το Ιράν θα χρησιμοποιήσει αυτή την μηντιατική επιτυχία για τη δική του προπαγάνδα και κινήσεις στη διεθνή σκηνή».
«Κατά την έναρξη της Πέμπτης, ο Αγιατολάχ Χαμενεΐ επανέλαβε ότι το Ιράν «δεν θα επιδιώξει ποτέ να αποκτήσει το πυρηνικό όπλο». «Πώς όμως να εξηγήσουμε ότι οι χώρες που διαθέτουν την ατομική βόμβα δεν έχουν μειώσει το οπλοστάσιό τους, όπως ορίζεται από τη Συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων (NPT); Πώς να εξηγήσουμε ότι το Ιράν, που έχει υπογράψει αυτή τη συνθήκη, σήμερα υπό τον έλεγχο του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας, ο οποίος δεν έχει καμία απόδειξη ότι ψάχνει την βόμβα, παραμένει σήμερα η κύρια απειλή στις διεθνείς σχέσεις; Εν τω μεταξύ, με άλλες χώρες που δεν έχουν υπογράψει την NPT, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα», υπογραμμίζει ο ερευνητής.
Η τελευταία τριμηνιαία Έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας για το Ιράν αναμένεται τη Πέμπτη ή την Παρασκευή, πρέπει να αποκαλύψει ότι το Ιράν έχει αυξήσει περαιτέρω την ικανότητά του να εμπλουτίζει το ουράνιο, το οποίο επιτρέπεται από το NPT, για αυστηρά μη στρατιωτικούς σκοπούς. (4)
120 από 193 χώρες του ΟΗΕ, ήτοι περισσότερο από το 62% του πλανήτη έχουν άποψη
«Από τη στιγμή που υπάρχουν χώρες που αρνούνται την πολιτική της Νέας Τάξης Πραγμάτων που βασίζεται στη λεηλασία των ευάλωτων χωρών (Παγκόσμια Τράπεζα, ΔΝΤ, ΠΟΕ), με τον οπλισμένο βραχίονα του ΝΑΤΟ, προβάλλονται τα πάντα για να τους δυσφημίσουν. Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, ο κόσμος δεν πήγε ποτέ τόσο άσχημα και οι αδέσμευτες χώρες -ως επί το πλείστον αραβικές και μουσουλμανικές- απο-δομούνται κατά τη διακριτική ευχέρεια της θήρευσης και της λεηλασίας, το Αφγανιστάν, το Ιράκ , το Σουδάν, η Υεμένη, η Λιβύη, ή οι αναδιαμορφωμένες σύμφωνα με το ΓΤΟ, όπως η Τυνησία, η Αίγυπτος, που ειλικρινά, γράφει ο Φρανσουά Asselineau, ποιος μπορεί σήμερα να είναι ενάντια σε αυτές τις αρχές; Αρχές που είναι εξάλλου σε απόλυτη αρμονία με τις αρχές του διεθνούς δικαίου, όπως κωδικοποιήθηκε στο Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών;
Ο Ανώτατος Ηγέτης της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν έδωσε την εναρκτήρια ομιλία του της 16η σύνοδου κορυφής του Κινήματος των Αδεσμεύτων χωρών στην οποία ανέφερε ότι ο κόσμος «κινείται σήμερα προς μια νέα παγκόσμια τάξη, όπου το Κίνημα των Αδεσμεύτων (2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού) μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει ένα νέο ρόλο.
Αυτό το νέο σύστημα θα πρέπει να βασίζεται στη συμμετοχή όλων των εθνών και στην ισότητα των δικαιωμάτων τους. [...] Η διαχείριση του κόσμου δεν πρέπει να είναι αποκλειστικά στα χέρια ορισμένων δυτικών χωρών».
Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης επικεντρώθηκαν στο περιστατικό που έγινε όταν ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Μόρσι αποκάλεσε την κυβέρνηση του Άσαντ «καταπιεστική και επιθυμούσε την ανατροπή του». Η επέμβαση του οδήγησε στην αποχώρηση της συριακής αντιπροσωπείας.
Την Πέμπτη 30 Αυγούστου, ο εκπρόσωπος του Επιτρόπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ χαρακτήρισε ψευδείς τις πληροφορίες που μεταδίδονται για τα γεγονότα της Συρίας: «Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν καλύπτουν όπως θα έπρεπε τα γεγονότα στη Συρία, τα ΜΜΕ κατηγορούν την εξουσία στη Συρία για όλα τα εγκλήματα που συμβαίνουν, ενώ οι πληροφορίες μας δείχνουν το αντίθετο». (5)
Το Ιράν σκόραρε πόντο κατά των Δυτικών που προσπαθούν να το απομονώσουν, φιλοξενώντας αυτή τη εβδομάδα εκπροσώπους από 120 αδέσμευτες χώρες, αλλά η προσπάθεια του για τη βελτίωση του διεθνούς κύρους του υπονομεύεται από το αμφιλεγόμενο πυρηνικό φάκελο του, λένε οι αναλυτές.
Η εκδήλωση επέτρεψε το Ιράν να δείξει ότι εξακολουθεί να έχει φίλους και σύμμαχους παρά τις διεθνείς προσπάθειες για την απομόνωση του», παραδέχεται η Ντίνα Esfandiary, αναλύτρια του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (IISS) στο Λονδίνο, σε συνέντευξη στο AFP.
Η τελευταία έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ) που δημοσιεύθηκε στη μέση της Συνόδου Κορυφής, ήρθε όμως να υπενθυμίσει τη διαμάχη γύρω από το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Οι εκπρόσωποι των 120 χωρών-μέλων υιοθέτησαν μια τελική δήλωση, που επιβεβαιώνει ιδίως το δικαίωμα όλων των χωρών για την ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας, την απόρριψη όλων των μονομερών κυρώσεων και στρατιωτικών απειλών εναντίον μιας χώρας, την υποστήριξη τους για τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους και την ανάγκη για τον πυρηνικό αφοπλισμό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αντέδρασαν με προειδοποίηση προς τη Τεχεράνη ότι ο χρόνος της διπλωματίας για την επίλυση του πυρηνικού ζητήματος δεν θα διαρκέσει «για πάντα». (6)
Συμπέρασμα
Τούτου λεχθέντος, αυτή η σύνοδος κορυφής έλαβε χώρα στο Ιράν, μια χώρα απομονωμένη από τους Δυτικούς οι οποίοι κατέχονται ακόμα από την ενοχλητική συνήθεια να μιλήσουν εξ ονόματος ολόκληρου του πλανήτη. Η επιθυμία τους να βλάψουν το Ιράν και να διαταράξουν την «Σύνοδο Κορυφής του Κινήματος των Αδεσμεύτων» ήταν εμφανής.
Παρά τις ενοχλητικές παρουσίες, όπως αυτή των χωρών «στην πρωτοπορία της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», όπως το Κατάρ και κυρίως η Σαουδική Αραβία.
Η Σύνοδος Κορυφής της Τεχεράνης ήταν μια επιτυχία, διότι οδήγησε στην αναδιάταξη των διεθνών σχέσεων. Η εξισορρόπηση αυτή αποτελεί νέο βήμα προς την κατεύθυνση ενός πολυπολικού κόσμου μετά τα τρία σινορωσικά διπλά βέτο που εμπόδισαν τις Ηνωμένες Πολιτείες να χρησιμοποιήσουν το «Συμβούλιο Ασφαλείας» για να εφαρμόσουν τις επιθετικές πολιτικές τους.
Αυτή η διάσκεψη κορυφής στην Τεχεράνη, παρ 'όλα τα εμπόδια και στιγμές λόξυγκα, δείχνει ότι η πραγματική διεθνής κοινότητα θέλει την παγκόσμια ειρήνη, την αρμονία και την ίση αξιοπρέπεια των λαών.
Θα καταφέρει άραγε να επιβάλει αυτές τις ιδέες της στις ψηφοφορίες της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών που αφορούν τη Συρία, την Παλαιστίνη, την αποπυρηνικοποίηση; Τίποτα δεν είναι λιγότερο βέβαιο!
Η δυτική δόξα βρίσκεται πάντα σε ελιγμούς.
Επιπλέον, πρέπει να το πούμε, ο κόσμος έχει αλλάξει βαθιά με την εμφάνιση νέων μπλοκ (BRICS, η ομάδα του Οργανισμού της Σαγκάης), ή ακόμα την αινιγματική θέση της Ινδίας, τα οποία ομαδοποιούνται όχι από γενναιόδωρη ιδεολογία αλλά από οικονομικό συμφέρον.
Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι το Ιράν κέρδισε την μηντιατική μάχη, αλλά η παγκόσμια ειρήνη δεν είναι καθόλου εξασφαλισμένη.
Παραμένει ότι οι ουτοπικές επιθυμίες του οικονομολόγου Samir Amin εξακολουθούν να ισχύουν. Στους «Άθλιους της Γης» να τις συγκεκριμενοποιήσουν στηριζόμενους στον εαυτό τους και μόνο, αυτή είναι η αληθινή πυξίδα τους.
Chems Eddine Chitour
Σημειώσεις
1. Le Mouvement des non-alignés. Encyclopédie Wikipédia
2. http://www.la-croix.com/Actualite/S-informer/Monde/A-quoi-se 3. C. Champin http://www.rfi.fr/general/20120830-deuxieme-vie-mouvement-no...
4. htt//www.lepoint.fr/monde/le-monde-a-t-il-reussi-a-isoler-l-iran-...
5. http://sos-crise.over-blog.com/article-les-non-alignes-a-teh...
6. L’Iran a marqué un point contre les Occidentaux qui tentent de l’isoler. AFP le 01.09.12
Πηγή: http://www.legrandsoir.info/les-non-alignes-une-utopie-en-quete-d-une-nouvelle-boussole.html
InfoGnomon
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ : ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΟΨΕΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ...
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πρωτόκολλο συνεργασίας από ΟΚΕ Ελλάδος και Ισραήλ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
