2012-09-13 00:51:02
Μια ερώτηση του Προκόπη Παυλόπουλου προς τον υπουργό Οικονομικών για τα ελληνικά ομόλογα, ποιος έχασε και ποιος κέρδισε, στην οποία απάντησε ο αναπληρωτής υπουργός Χρήστος Σταϊκούρας, έδωσε αφορμή να ξαναρχίσει μια συζήτηση, η οποία είχε σταματήσει. Εντύπωση, πάντως, προκάλεσε το γεγονός ότι στη συζήτηση που ξανάρχισε λέγονται πολλές ανακρίβειες. Κι αυτό προβληματίζει, καθώς αυτοί που τις διοχετεύουν, γνωρίζουν πως έχουν τα πράγματα ή θα όφειλαν να γνωρίζουν.
Από ορισμένες πλευρές, κυρίως προσκείμενες στην προηγούμενη ηγεσία της ΝΔ, αλλά όχι μόνο, διατυπώνονται μεγάλες ανακρίβειες, προφανώς για να δικαιολογηθεί η πολιτική της περιόδου 2004-2009 και να επιρριφθούν όλες οι ευθύνες στην επόμενη κυβέρνηση.
Ειδικότερα υποστηρίζεται ότι την περίοδο 2009-2011 οι ξένες Τράπεζες πωλούσαν ελληνικά ομόλογα που είχαν στην κατοχή τους και τα οποία αγόραζαν οι ελληνικές Τράπεζες και τα Ασφαλιστικά Ταμεία και το αποτέλεσμα ήταν να έχουν τεράστιες απώλειες όταν έγινε το PSI.
Οι ίδιοι προσθέτουν ότι στις 31 Δεκεμβρίου του 2009 Τράπεζες και Ταμεία κατείχαν ομόλογα ύψους 56,9 δις, ποσό που ανήλθε, μετά από δύο χρόνια, στα 86,2 δις. Την ίδια περίοδο, υποστηρίζουν, οι ξένες Τράπεζες από τα ομόλογα αξίας 141,5 δις έφθασαν να κατέχουν ομόλογα ύψους μόλις 35 δις.
Αυτό που θέλουν να πουν οι υποστηρικτές αυτών των προσεγγίσεων, είναι ότι η αναδιάρθρωση του χρέους έπρεπε να γίνει στις αρχές του 2010 και πως το «κούρεμα» του 2011 ήταν καταστροφικό για τις ελληνικές Τράπεζες και τα Ασφαλιστικά Ταμεία.
Όλα αυτά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, όπως και από την αλλαγή θέσης του Αντώνη Σαμαρά. Ο σημερινός πρωθυπουργός, στις 6 Μαρτίου του 2011 σε συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ και απαντώντας σε ερώτηση αν αρνείται την αναδιάρθρωση του χρέους,έλεγε:
«Ασφαλώς και επιμένω. Οι συνέπειές της θα διαλύσουν τις Τράπεζες και την οικονομία. Σε μια τέτοια περίπτωση η Ελλάδα θα κινδύνευε να βγει από τις διεθνείς αγορές για χρόνια. Και θα ανέβαινε το κόστος του μελλοντικού δανεισμού της».
Παρότι αντίθετος στην αναδιάρθρωση, ο κ. Σαμαράς δεν δίστασε, ένα χρόνο μετά, στις 11 Φεβρουαρίου του 2012, επί κυβέρνησης Παπαδήμου και όταν διαπίστωσε ότι τα πράγματα ήταν διαφορετικά, όχι μόνο τάχθηκε υπέρ της αναδιάρθρωσης, αλλά παρουσίασε το θέμα ως αποτέλεσμα της δικής του πολιτικής και έτσι ανήγγειλε την στήριξη που παρείχε στην κυβέρνηση και η ΝΔ έδωσε θετική ψήφο στο δεύτερο Πρόγραμμα.
Είπε ο κ. Σαμαράς: «Αλλάξαμε το δρόμο για το «κούρεμα» και τη νέα δανειακή σύμβαση.Δεν λέω ότι αυτό θα λύσει το πρόβλημα. Αλλά σίγουρα θα σταθεροποιήσει τα πράγματα. Και θα αποτρέψει τα χειρότερα πολύ άμεσα. Γιατί αν δεν γίνονταν αυτά, δεν θα είχαν νόημα όλα τα άλλα».
Αναφερθήκαμε προηγουμένως σε ανακρίβειες που διατυπώνονται από όσους ισχυρίζονται ότι η αναδιάρθρωση έπρεπε να γίνει αρχές του 2010.
Είναι ανακρίβεια ότι οι ξένες Τράπεζες απαλλάχτηκαν από 120 δις, πουλώντας ελληνικά ομόλογα, αλλά από 20 δις.
Οι ίδιες Τράπεζες στο τέλος του 2011 κατείχαν ελληνικά ομόλογα ύψους 150 δις, με αποτέλεσμα να υποστούν μεγάλες απώλειες από το «κούρεμα».
Γεγονός είναι βέβαια ότι κυρίως οι ελληνικές Τράπεζες και η Τράπεζα της Ελλάδος και λιγότερο τα Ασφαλιστικά Ταμεία, πράγματι αύξησαν την ποσότητα των ελληνικών ομολόγων που κατείχαν (σε μια προσπάθεια να στηριχτεί η οικονομία) κατά 40 δις. Όμως, με τη συμφωνία για το «κούρεμα», επιτεύχθηκε και η ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών, ώστε να μην υποστεί η ελληνική οικονομία τις επιπτώσεις από τη μείωση της αξίας των ελληνικών ομολόγων.
Η πώληση ελληνικών ομολόγων από τους ξένους επενδυτές, από την άλλη, ανέδειξε την ανάγκη που είχε η Ελλάδα το 2010, να στηριχτεί από τους ευρωπαίους εταίρους. Αν συνεχιζόταν η πώληση ελληνικών ομολόγων, οι ξένοι επενδυτές θα εγκατέλειπαν την Ελλάδα, με συνέπεια η αξία των ομολόγων, που θα βρίσκονταν σε ελληνικά χέρια, να μηδενιστεί. Ταυτόχρονα το κράτος δεν θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί, ούτε και να στηρίξει τα Ταμεία.
Υπάρχουν, πάντως, και σημαντικά άλλα θέματα τα οποία αγνοούν όσοι υποστηρίζουν ότι το «κούρεμα» έπρεπε να είχε γίνει από τις αρχές του 2010.
Και δεν λένε ποιος θα δάνειζε την Ελλάδα με 110 δις, στις 19 Μαϊου, για να μη χρεοκοπήσει, αν δεν είχε δημιουργηθεί ο μηχανισμός στήριξης, στη δημιουργία του οποίου επέμεινε η Ελλάδα και είχε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Αγνοούν επίσης ότι οι ευρωπαίοι εταίροι που μας δάνεισαν αυτό το τεράστιο ποσό, απέρριπταν κατηγορηματικά την αναδιάρθρωση. Και το ερώτημα που τίθεται είναι τι θα γινόταν αν η Ελλάδα προχωρούσε μόνη της σε αναδιάρθρωση.
Ίσως θα έπρεπε να αναρωτηθούν γιατί οι ευρωπαίοι δεν έδωσαν αυτά τα χρήματα στις Τράπεζές τους για να καλύψουν τις ζημιές τους. Και χρειάστηκε τεράστια προσπάθεια για να γίνει αυτό, ώστε να μη βρεθούμε αντιμέτωποι με στάση πληρωμών.
Επίσης πρέπει να επισημανθεί πως όταν έγινε το «κούρεμα» είχαν ήδη δημιουργηθεί οι κατάλληλοι μηχανισμοί και έτσι δεν κατάρρευσε το τραπεζικό και το κοινωνικό σύστημα και οι Έλληνες δεν έζησαν μια τραγωδία τύπου Αργεντινής.
I-Reporter
Από ορισμένες πλευρές, κυρίως προσκείμενες στην προηγούμενη ηγεσία της ΝΔ, αλλά όχι μόνο, διατυπώνονται μεγάλες ανακρίβειες, προφανώς για να δικαιολογηθεί η πολιτική της περιόδου 2004-2009 και να επιρριφθούν όλες οι ευθύνες στην επόμενη κυβέρνηση.
Ειδικότερα υποστηρίζεται ότι την περίοδο 2009-2011 οι ξένες Τράπεζες πωλούσαν ελληνικά ομόλογα που είχαν στην κατοχή τους και τα οποία αγόραζαν οι ελληνικές Τράπεζες και τα Ασφαλιστικά Ταμεία και το αποτέλεσμα ήταν να έχουν τεράστιες απώλειες όταν έγινε το PSI.
Οι ίδιοι προσθέτουν ότι στις 31 Δεκεμβρίου του 2009 Τράπεζες και Ταμεία κατείχαν ομόλογα ύψους 56,9 δις, ποσό που ανήλθε, μετά από δύο χρόνια, στα 86,2 δις. Την ίδια περίοδο, υποστηρίζουν, οι ξένες Τράπεζες από τα ομόλογα αξίας 141,5 δις έφθασαν να κατέχουν ομόλογα ύψους μόλις 35 δις.
Αυτό που θέλουν να πουν οι υποστηρικτές αυτών των προσεγγίσεων, είναι ότι η αναδιάρθρωση του χρέους έπρεπε να γίνει στις αρχές του 2010 και πως το «κούρεμα» του 2011 ήταν καταστροφικό για τις ελληνικές Τράπεζες και τα Ασφαλιστικά Ταμεία.
Όλα αυτά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, όπως και από την αλλαγή θέσης του Αντώνη Σαμαρά. Ο σημερινός πρωθυπουργός, στις 6 Μαρτίου του 2011 σε συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ και απαντώντας σε ερώτηση αν αρνείται την αναδιάρθρωση του χρέους,έλεγε:
«Ασφαλώς και επιμένω. Οι συνέπειές της θα διαλύσουν τις Τράπεζες και την οικονομία. Σε μια τέτοια περίπτωση η Ελλάδα θα κινδύνευε να βγει από τις διεθνείς αγορές για χρόνια. Και θα ανέβαινε το κόστος του μελλοντικού δανεισμού της».
Παρότι αντίθετος στην αναδιάρθρωση, ο κ. Σαμαράς δεν δίστασε, ένα χρόνο μετά, στις 11 Φεβρουαρίου του 2012, επί κυβέρνησης Παπαδήμου και όταν διαπίστωσε ότι τα πράγματα ήταν διαφορετικά, όχι μόνο τάχθηκε υπέρ της αναδιάρθρωσης, αλλά παρουσίασε το θέμα ως αποτέλεσμα της δικής του πολιτικής και έτσι ανήγγειλε την στήριξη που παρείχε στην κυβέρνηση και η ΝΔ έδωσε θετική ψήφο στο δεύτερο Πρόγραμμα.
Είπε ο κ. Σαμαράς: «Αλλάξαμε το δρόμο για το «κούρεμα» και τη νέα δανειακή σύμβαση.Δεν λέω ότι αυτό θα λύσει το πρόβλημα. Αλλά σίγουρα θα σταθεροποιήσει τα πράγματα. Και θα αποτρέψει τα χειρότερα πολύ άμεσα. Γιατί αν δεν γίνονταν αυτά, δεν θα είχαν νόημα όλα τα άλλα».
Αναφερθήκαμε προηγουμένως σε ανακρίβειες που διατυπώνονται από όσους ισχυρίζονται ότι η αναδιάρθρωση έπρεπε να γίνει αρχές του 2010.
Είναι ανακρίβεια ότι οι ξένες Τράπεζες απαλλάχτηκαν από 120 δις, πουλώντας ελληνικά ομόλογα, αλλά από 20 δις.
Οι ίδιες Τράπεζες στο τέλος του 2011 κατείχαν ελληνικά ομόλογα ύψους 150 δις, με αποτέλεσμα να υποστούν μεγάλες απώλειες από το «κούρεμα».
Γεγονός είναι βέβαια ότι κυρίως οι ελληνικές Τράπεζες και η Τράπεζα της Ελλάδος και λιγότερο τα Ασφαλιστικά Ταμεία, πράγματι αύξησαν την ποσότητα των ελληνικών ομολόγων που κατείχαν (σε μια προσπάθεια να στηριχτεί η οικονομία) κατά 40 δις. Όμως, με τη συμφωνία για το «κούρεμα», επιτεύχθηκε και η ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών, ώστε να μην υποστεί η ελληνική οικονομία τις επιπτώσεις από τη μείωση της αξίας των ελληνικών ομολόγων.
Η πώληση ελληνικών ομολόγων από τους ξένους επενδυτές, από την άλλη, ανέδειξε την ανάγκη που είχε η Ελλάδα το 2010, να στηριχτεί από τους ευρωπαίους εταίρους. Αν συνεχιζόταν η πώληση ελληνικών ομολόγων, οι ξένοι επενδυτές θα εγκατέλειπαν την Ελλάδα, με συνέπεια η αξία των ομολόγων, που θα βρίσκονταν σε ελληνικά χέρια, να μηδενιστεί. Ταυτόχρονα το κράτος δεν θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί, ούτε και να στηρίξει τα Ταμεία.
Υπάρχουν, πάντως, και σημαντικά άλλα θέματα τα οποία αγνοούν όσοι υποστηρίζουν ότι το «κούρεμα» έπρεπε να είχε γίνει από τις αρχές του 2010.
Και δεν λένε ποιος θα δάνειζε την Ελλάδα με 110 δις, στις 19 Μαϊου, για να μη χρεοκοπήσει, αν δεν είχε δημιουργηθεί ο μηχανισμός στήριξης, στη δημιουργία του οποίου επέμεινε η Ελλάδα και είχε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Αγνοούν επίσης ότι οι ευρωπαίοι εταίροι που μας δάνεισαν αυτό το τεράστιο ποσό, απέρριπταν κατηγορηματικά την αναδιάρθρωση. Και το ερώτημα που τίθεται είναι τι θα γινόταν αν η Ελλάδα προχωρούσε μόνη της σε αναδιάρθρωση.
Ίσως θα έπρεπε να αναρωτηθούν γιατί οι ευρωπαίοι δεν έδωσαν αυτά τα χρήματα στις Τράπεζές τους για να καλύψουν τις ζημιές τους. Και χρειάστηκε τεράστια προσπάθεια για να γίνει αυτό, ώστε να μη βρεθούμε αντιμέτωποι με στάση πληρωμών.
Επίσης πρέπει να επισημανθεί πως όταν έγινε το «κούρεμα» είχαν ήδη δημιουργηθεί οι κατάλληλοι μηχανισμοί και έτσι δεν κατάρρευσε το τραπεζικό και το κοινωνικό σύστημα και οι Έλληνες δεν έζησαν μια τραγωδία τύπου Αργεντινής.
I-Reporter
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δήλωση του Π. Χαϊκάλη για τη συνάντηση Βρούτση-Τρόικας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
