2012-09-14 12:54:49
Τέλος φόρμας
A load of pinkos, «ένας συνωστισμός αριστεριστών»: με αυτή τη περίφημη διατύπωση είχε χαρακτηρίσει τη διοίκηση του BBC ο Sir Denis Thatcher, τη στιγμή που η σύζυγός του ήταν πρωθυπουργός.
Ορισμένοι, στη Βρετανία, θα προτιμήσουν να χρησιμοποιούν ένα λιγότερο προκλητικό λεξιλόγιο, αλλά λίγοι είναι που αρνούνται ότι το BBC, για αρκετές δεκαετίες, σταθερά και με συνέπεια είναι αυτό που συμβατικά λέγεται «αριστερό», με τον τρόπο της εθνικής γαλλικής μας τηλεόρασης.
Ως εκ τούτου, προκάλεσε γενική έκπληξη το επιχείρημα του γενικού διευθυντή Mark Thompson που αρνήθηκε την προσφορά του George Orwell Memorial Trust, το οποίο ήθελε να προσφέρει, με δικά του έξοδα, ένα άγαλμα του συγγραφέα για τη νέα έδρα της Εταιρείας: «υπερβολικά αριστερό!».
Σχολιάζοντας αυτή την απάντηση στην Daily Telegraph, ο Συντηρητικός ευρωβουλευτής Daniel Hannan την αποδίδει στη στενότητα σκέψης της μικρής «μητροπολιτικής αριστεράς» κοινότητας -θα λέγαμε της παπάρας αριστεράς- μέσα στην οποία προσλαμβάνονται οι δημοσιογράφοι του BBC.
«Δεν γνωρίζουν πολλούς συντηρητικούς και συνεπώς έχουν πολύ ανακριβή ιδέα για το τι επιλέγουν ως σωστό οι άνθρωποι της δεξιάς. Σχεδόν κανένας Βρετανός συντηρητικός - να με εμπιστευτείτε σε αυτό το σημείο, κ. Thompson- θα ήταν σοκαρισμένος με το άγαλμα του Όργουελ».
Και ο Hannan υπογραμμίζει ότι ο Όργουελ αναφέρεται πιο συχνά από τους συντηρητικούς παρά από τους αριστεριστές.
«Οι έννοιες του για το thoughtcrime (έγκλημα σκέψης) και newspeak (νεογλώσσα) προέβλεψαν εκπληκτικά αυτό που σήμερα λέγεται «πολιτικά ορθό». Τα πιο δημοφιλή βιβλία του, «Η φάρμα των ζώων» και «1984», ακόμη και αν καταδικάζουν την απολυταρχία σε όλες τις μορφές της, περιέχουν επίσης συγκεκριμένες επιθέσεις κατά του σταλινισμού. Το Non-fiction βιβλίο του, από τα πιο γνωστά, «Αφιέρωμα στην Καταλονία», κατακρίνει πιο σκληρά τη φατρία της Μόσχας στην Ισπανία παρά τον Φράνκο».
Οπωσδήποτε καταλήγει ο Hannan, «και αυτό είναι ίσως το σημείο για το οποίο το BBC έχει δυσκολία κατανόησης, -οι περισσότεροι συντηρητικοί δεν είναι ιδιαίτερα πολιτικοποιημένοι. Αναγνωρίζουν -αναγνωρίζουμε- την αξία ενός ανθρώπου χωρίς να ανησυχούν για την προέλευση του. Ο Όργουελ αξίζει το άγαλμα του».
Όλα αυτά είναι απολύτως αληθή, αλλά ο Hannan κάνει λάθος όταν υποθέτει ότι το BBC δεν τα ξέρει. Αρνούμενο το άγαλμα του Όργουελ, το BBC ξέρει πολύ καλά τι κάνει.
Δείχνει πόσο ο ειλικρινής, πατριωτικός, και έντονα αντι-κομμουνιστικός σοσιαλισμός του Όργουελ βρίσκεται μακριά από τον πολιτικό κομφορμισμό του "πολιτικά ορθού" των σημερινών ευρωπαϊκών αριστερών κομμάτων.
Σε αντίθεση με την σημερινή πολυπολιτισμικότητα, ο Όργουελ αγαπούσε τη γη του και τον λαό του. Αν και άθεος, ζήτησε στη διαθήκη του να ταφεί σύμφωνα με την ιεροτελεστία της Αγγλικανικής Εκκλησίας: «η γλώσσα και η λειτουργία της Εκκλησίας, γράφει ο βιογράφος του Bernard Crick, ήταν μέρος της αγγλικής ταυτότητας του που αισθανόταν τόσο βαθιά».
Προπαντός, ο Όργουελ ζωγράφισε με αξέχαστο τρόπο, την παραμόρφωση της αλήθειας, την παραποίηση της ιστορίας και την συστηματική αποκτήνωση των ανθρώπων από τα μέσα ενημέρωσης του Συστήματος.
Τα στελέχη του BBC, διαβάζοντας το 1984 , δεν θα μπορούσαν να μη αισθανθούν στοχευμένοι, -και όχι μόνο επειδή ο θάλαμος βασανιστηρίων του «Υπουργείο της Αγάπης» ονομάζεται ειρωνικά «Room 101», όπως και η αίθουσα συνεδριάσεων του BBC.
Δέκα χρόνια πριν από το «1984», το «Αφιέρωμα στην Καταλονία» ήδη υπογράμμιζε την αντίθεση ανάμεσα στην πραγματικότητα που σταδιακά ανακαλύφθηκε από τον Όργουελ στο έδαφος, και την «ορθή αντιφασιστική στάση» που προσεκτικά εξαπλώθηκε από τις αγγλικές εφημερίδες». Ο Όργουελ επιμένει να θεωρήσει ότι «ο Φράνκο ήταν ένας αναχρονισμός. Μόνο οι εκατομμυριούχοι ή οι ρομαντικοί θα μπορούσαν να θέλουν τη νίκη του».
Αλλά ο ίδιος περιγράφει με ειλικρίνεια αυτό που είδε: τους μηχανισμούς της κομμουνιστικής καταστολής, την ατμόσφαιρα του τρόμου στη Βαρκελώνη, τον ηθικό αποκλεισμό των αντιπάλων ως «τροτσκιστοί φασίστες», των «προδοτών» και των «πρακτόρων της Γκεστάπο», πριν από τη σωματική εκκαθάρισή τους, την φαλκίδευση των πληροφοριών από τις κομμουνιστικές ισπανικές εφημερίδες, μειλίχια ακολουθούμενες από τον τύπο της αγγλικής αριστεράς.
Σημείωσε απογοητευμένος: «μια από τις πιο απαίσιες συνέπειες του πολέμου ήταν να με διδάξει ότι ο αριστερός τύπος είναι σε όλα τα σημεία τόσο ψευδός και ανέντιμός όσο ο δεξιός τύπος».
Καταλαβαίνουμε ότι το BBC δεν θέλει το άγαλμα του Όργουελ στις εγκαταστάσεις του.
Θα ήταν μόνιμη μομφή.
Σ.τ.μ: Ο Όργουελ ήταν δημοσιογράφος του BBC κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.
Πηγή
InfoGnomon
A load of pinkos, «ένας συνωστισμός αριστεριστών»: με αυτή τη περίφημη διατύπωση είχε χαρακτηρίσει τη διοίκηση του BBC ο Sir Denis Thatcher, τη στιγμή που η σύζυγός του ήταν πρωθυπουργός.
Ορισμένοι, στη Βρετανία, θα προτιμήσουν να χρησιμοποιούν ένα λιγότερο προκλητικό λεξιλόγιο, αλλά λίγοι είναι που αρνούνται ότι το BBC, για αρκετές δεκαετίες, σταθερά και με συνέπεια είναι αυτό που συμβατικά λέγεται «αριστερό», με τον τρόπο της εθνικής γαλλικής μας τηλεόρασης.
Ως εκ τούτου, προκάλεσε γενική έκπληξη το επιχείρημα του γενικού διευθυντή Mark Thompson που αρνήθηκε την προσφορά του George Orwell Memorial Trust, το οποίο ήθελε να προσφέρει, με δικά του έξοδα, ένα άγαλμα του συγγραφέα για τη νέα έδρα της Εταιρείας: «υπερβολικά αριστερό!».
Σχολιάζοντας αυτή την απάντηση στην Daily Telegraph, ο Συντηρητικός ευρωβουλευτής Daniel Hannan την αποδίδει στη στενότητα σκέψης της μικρής «μητροπολιτικής αριστεράς» κοινότητας -θα λέγαμε της παπάρας αριστεράς- μέσα στην οποία προσλαμβάνονται οι δημοσιογράφοι του BBC.
«Δεν γνωρίζουν πολλούς συντηρητικούς και συνεπώς έχουν πολύ ανακριβή ιδέα για το τι επιλέγουν ως σωστό οι άνθρωποι της δεξιάς. Σχεδόν κανένας Βρετανός συντηρητικός - να με εμπιστευτείτε σε αυτό το σημείο, κ. Thompson- θα ήταν σοκαρισμένος με το άγαλμα του Όργουελ».
Και ο Hannan υπογραμμίζει ότι ο Όργουελ αναφέρεται πιο συχνά από τους συντηρητικούς παρά από τους αριστεριστές.
«Οι έννοιες του για το thoughtcrime (έγκλημα σκέψης) και newspeak (νεογλώσσα) προέβλεψαν εκπληκτικά αυτό που σήμερα λέγεται «πολιτικά ορθό». Τα πιο δημοφιλή βιβλία του, «Η φάρμα των ζώων» και «1984», ακόμη και αν καταδικάζουν την απολυταρχία σε όλες τις μορφές της, περιέχουν επίσης συγκεκριμένες επιθέσεις κατά του σταλινισμού. Το Non-fiction βιβλίο του, από τα πιο γνωστά, «Αφιέρωμα στην Καταλονία», κατακρίνει πιο σκληρά τη φατρία της Μόσχας στην Ισπανία παρά τον Φράνκο».
Οπωσδήποτε καταλήγει ο Hannan, «και αυτό είναι ίσως το σημείο για το οποίο το BBC έχει δυσκολία κατανόησης, -οι περισσότεροι συντηρητικοί δεν είναι ιδιαίτερα πολιτικοποιημένοι. Αναγνωρίζουν -αναγνωρίζουμε- την αξία ενός ανθρώπου χωρίς να ανησυχούν για την προέλευση του. Ο Όργουελ αξίζει το άγαλμα του».
Όλα αυτά είναι απολύτως αληθή, αλλά ο Hannan κάνει λάθος όταν υποθέτει ότι το BBC δεν τα ξέρει. Αρνούμενο το άγαλμα του Όργουελ, το BBC ξέρει πολύ καλά τι κάνει.
Δείχνει πόσο ο ειλικρινής, πατριωτικός, και έντονα αντι-κομμουνιστικός σοσιαλισμός του Όργουελ βρίσκεται μακριά από τον πολιτικό κομφορμισμό του "πολιτικά ορθού" των σημερινών ευρωπαϊκών αριστερών κομμάτων.
Σε αντίθεση με την σημερινή πολυπολιτισμικότητα, ο Όργουελ αγαπούσε τη γη του και τον λαό του. Αν και άθεος, ζήτησε στη διαθήκη του να ταφεί σύμφωνα με την ιεροτελεστία της Αγγλικανικής Εκκλησίας: «η γλώσσα και η λειτουργία της Εκκλησίας, γράφει ο βιογράφος του Bernard Crick, ήταν μέρος της αγγλικής ταυτότητας του που αισθανόταν τόσο βαθιά».
Προπαντός, ο Όργουελ ζωγράφισε με αξέχαστο τρόπο, την παραμόρφωση της αλήθειας, την παραποίηση της ιστορίας και την συστηματική αποκτήνωση των ανθρώπων από τα μέσα ενημέρωσης του Συστήματος.
Τα στελέχη του BBC, διαβάζοντας το 1984 , δεν θα μπορούσαν να μη αισθανθούν στοχευμένοι, -και όχι μόνο επειδή ο θάλαμος βασανιστηρίων του «Υπουργείο της Αγάπης» ονομάζεται ειρωνικά «Room 101», όπως και η αίθουσα συνεδριάσεων του BBC.
Δέκα χρόνια πριν από το «1984», το «Αφιέρωμα στην Καταλονία» ήδη υπογράμμιζε την αντίθεση ανάμεσα στην πραγματικότητα που σταδιακά ανακαλύφθηκε από τον Όργουελ στο έδαφος, και την «ορθή αντιφασιστική στάση» που προσεκτικά εξαπλώθηκε από τις αγγλικές εφημερίδες». Ο Όργουελ επιμένει να θεωρήσει ότι «ο Φράνκο ήταν ένας αναχρονισμός. Μόνο οι εκατομμυριούχοι ή οι ρομαντικοί θα μπορούσαν να θέλουν τη νίκη του».
Αλλά ο ίδιος περιγράφει με ειλικρίνεια αυτό που είδε: τους μηχανισμούς της κομμουνιστικής καταστολής, την ατμόσφαιρα του τρόμου στη Βαρκελώνη, τον ηθικό αποκλεισμό των αντιπάλων ως «τροτσκιστοί φασίστες», των «προδοτών» και των «πρακτόρων της Γκεστάπο», πριν από τη σωματική εκκαθάρισή τους, την φαλκίδευση των πληροφοριών από τις κομμουνιστικές ισπανικές εφημερίδες, μειλίχια ακολουθούμενες από τον τύπο της αγγλικής αριστεράς.
Σημείωσε απογοητευμένος: «μια από τις πιο απαίσιες συνέπειες του πολέμου ήταν να με διδάξει ότι ο αριστερός τύπος είναι σε όλα τα σημεία τόσο ψευδός και ανέντιμός όσο ο δεξιός τύπος».
Καταλαβαίνουμε ότι το BBC δεν θέλει το άγαλμα του Όργουελ στις εγκαταστάσεις του.
Θα ήταν μόνιμη μομφή.
Σ.τ.μ: Ο Όργουελ ήταν δημοσιογράφος του BBC κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.
Πηγή
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗΔΟΥΛΕΙΑ - ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΟΙ ΜΙΣΘΟΙ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ευρώ & απολύσεις, ή Δραχμή & μονιμότητα;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
