2012-09-15 00:55:33
Γράφει η Μαριλένα Παππά
Επιστροφή Απ' τα ερκοντίσιον του γραφείου στους αέρηδες της Μυκόνου. Κι απ' τα μποτιλιαρισμένα στενάκια της Νέας Ιωνίας στα γραφικά σοκάκια της Κέας...
Απ' τις κοντινές παραλίες της πόλης στα γαλάζια νερά της Άνδρου.
Κι απ' όλα τα πιθανά ηλιοβασιλέματα που θα μπορούσα να ζήσω σήμερα, να χαζεύω τον ήλιο που δύει πίσω από το Golden Hall, περιμένοντας το λεωφορείο στην Κηφισίας.
(Αναθεματισμένα round trips!)
Φθινόπωρο στην Αθήνα... Κι ο πρώτος ζεστός καφές της πόλης είναι γεγονός...
Η παρέα γνωστή και μη εξαιρετέα: Σο, Μανώλης κι εγώ! Το -επί δύο χρόνια- στέκι μας ακόμα γνωστότερο: Θέα Δηλαβέρη, Μεταμόρφωση. Σε σημείο που η Μαρία (σερβιτόρα) ξέρει απ' έξω τι θα παραγγείλουμε πια!! Καθίσαμε έξω.
Σούρουπο φθινοπώρου, από τα μεγάφωνα του καφέ ακούγονταν ανάλαφρες μελωδίες (το συγκεκριμένο play list το πετύχαμε και την προηγούμενη εβδομάδα που ήρθαμε με τον Chandlerouko). Η Σο έπιασε την κουβέντα με τον λατρεμένο Πιτσούκο κι εγώ με το δεύτερο τζάμπα cupcake ανά χείρας να κοιτάζω απέναντι... Στα τραπέζια που άδειαζαν, στους ανθρώπους που έφευγαν και σε εκείνη τη γραμμή του ορίζοντα που οριοθετούταν από τα φωτάκια της πόλης...
Και τότε μου ήρθε στο μυαλό κάτι που μου είπε η Μαίρη στη δουλειά...
Η ζωή είναι μία μεγάλη κούπα αχνιστού ελληνικού καφέ.
Ρίχνεις στο μπρίκι σου νερό, καφέ και ζάχαρη, με όποια αναλογία θέλεις εσύ, τo βάζεις στη δυνατή φωτιά κi ανακατεύεις... Η γιαγιά της Μαίρης έλεγε ότι οι φορές που θα ανακατέψει κανείς τον καφέ είναι ανάλογες με την ηλικία αυτού για τον οποίο προορίζεται...
(Υποθέτω ότι ο καφές -όπως και η ζωή- μας αξίζει λίγο πιο μερακλίδικη όσο περνούν τα χρόνια...)
Κι ύστερα σερβίρεις σ' ένα απ' αυτά τα σκαλιστά φλυτζανάκια παρωχημένα από τις προηγούμενες γενιές- αυτά όπως και η σοφία της μυστικής συνταγής...
Ζεστός-ζεστός, με εκείνο το καϊμάκι και τις φουσκάλες στο πλάι...
Αν τον πιεις αμέσως θα καείς, αν τον αφήσεις πολύ θα κρυώσει...
Παρόλο που εσύ είσαι έτοιμος, ο καφές, όπως και η ζωή χρειάζονται μία στιγμή ακόμα...
Είναι ο μόνος τρόπος για να δέσουν όλα τα συστατικά μαζί...
Έφαγα και το δεύτερο cupcake και μπήκα στην κουβέντα...
Επιστροφή...
Στην Κηφισίας, στα κορναρίσματα και στους ζεστούς καφέδες της πόλης...
(όχι και τόσο άσχημα τελικά...)
deity.gr
Επιστροφή Απ' τα ερκοντίσιον του γραφείου στους αέρηδες της Μυκόνου. Κι απ' τα μποτιλιαρισμένα στενάκια της Νέας Ιωνίας στα γραφικά σοκάκια της Κέας...
Απ' τις κοντινές παραλίες της πόλης στα γαλάζια νερά της Άνδρου.
Κι απ' όλα τα πιθανά ηλιοβασιλέματα που θα μπορούσα να ζήσω σήμερα, να χαζεύω τον ήλιο που δύει πίσω από το Golden Hall, περιμένοντας το λεωφορείο στην Κηφισίας.
(Αναθεματισμένα round trips!)
Φθινόπωρο στην Αθήνα... Κι ο πρώτος ζεστός καφές της πόλης είναι γεγονός...
Η παρέα γνωστή και μη εξαιρετέα: Σο, Μανώλης κι εγώ! Το -επί δύο χρόνια- στέκι μας ακόμα γνωστότερο: Θέα Δηλαβέρη, Μεταμόρφωση. Σε σημείο που η Μαρία (σερβιτόρα) ξέρει απ' έξω τι θα παραγγείλουμε πια!! Καθίσαμε έξω.
Σούρουπο φθινοπώρου, από τα μεγάφωνα του καφέ ακούγονταν ανάλαφρες μελωδίες (το συγκεκριμένο play list το πετύχαμε και την προηγούμενη εβδομάδα που ήρθαμε με τον Chandlerouko). Η Σο έπιασε την κουβέντα με τον λατρεμένο Πιτσούκο κι εγώ με το δεύτερο τζάμπα cupcake ανά χείρας να κοιτάζω απέναντι... Στα τραπέζια που άδειαζαν, στους ανθρώπους που έφευγαν και σε εκείνη τη γραμμή του ορίζοντα που οριοθετούταν από τα φωτάκια της πόλης...
Και τότε μου ήρθε στο μυαλό κάτι που μου είπε η Μαίρη στη δουλειά...
Η ζωή είναι μία μεγάλη κούπα αχνιστού ελληνικού καφέ.
Ρίχνεις στο μπρίκι σου νερό, καφέ και ζάχαρη, με όποια αναλογία θέλεις εσύ, τo βάζεις στη δυνατή φωτιά κi ανακατεύεις... Η γιαγιά της Μαίρης έλεγε ότι οι φορές που θα ανακατέψει κανείς τον καφέ είναι ανάλογες με την ηλικία αυτού για τον οποίο προορίζεται...
(Υποθέτω ότι ο καφές -όπως και η ζωή- μας αξίζει λίγο πιο μερακλίδικη όσο περνούν τα χρόνια...)
Κι ύστερα σερβίρεις σ' ένα απ' αυτά τα σκαλιστά φλυτζανάκια παρωχημένα από τις προηγούμενες γενιές- αυτά όπως και η σοφία της μυστικής συνταγής...
Ζεστός-ζεστός, με εκείνο το καϊμάκι και τις φουσκάλες στο πλάι...
Αν τον πιεις αμέσως θα καείς, αν τον αφήσεις πολύ θα κρυώσει...
Παρόλο που εσύ είσαι έτοιμος, ο καφές, όπως και η ζωή χρειάζονται μία στιγμή ακόμα...
Είναι ο μόνος τρόπος για να δέσουν όλα τα συστατικά μαζί...
Έφαγα και το δεύτερο cupcake και μπήκα στην κουβέντα...
Επιστροφή...
Στην Κηφισίας, στα κορναρίσματα και στους ζεστούς καφέδες της πόλης...
(όχι και τόσο άσχημα τελικά...)
deity.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πως θα ήταν τα Pokemon αν τα σχεδίαζε ο Tim Burton;
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Θρησκευτικός φανατισμός
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
