2012-09-15 09:47:17
Εκείνοι οι φύλαρχοι, εμιγκρέδες και λοιποί στους οποίους οι Αμερικανοί παρέδωσαν την εξουσία αφού μέσω του ΝΑΤΟ ανέτρεψαν το προηγούμενο καθεστώς, φυσικά και συνεχίζουν να συνεργάζονται με την Ουάσιγκτον. Οι πολλοί περισσότεροι όμως που αισθάνονται «ριγμένοι» είναι αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα για να συμμετάσχουν κι αυτοί στο πλιάτσικο των πετρελαίων και γενικότερα στη λεηλασία του δημόσιου πλούτου της Λιβύης - και το απέδειξαν σκοτώνοντας τον Αμερικανό πρεσβευτή σαν το σκυλί στ' αμπέλι.
Εχοντας πλήρη επίγνωση από πολιτική σκοπιά του ποιού του κύριου όγκου των δυνάμεων των «αγωνιστών της ελευθερίας» και του γεγονότος ότι σχεδόν κανένας από αυτούς δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη δημοκρατία -δημοκρατικοί... φύλαρχοι άλλωστε δεν υπάρχουν ούτε καν στα ανέκδοτα!- είναι εξόφθαλμο ότι κινητοποιήθηκαν κατά του Καντάφι ορμώμενοι από την προσδοκία συμμετοχής τους στο μοίρασμα της λείας των κρατικών ταμείων
. Oπως διαπίστωσαν οι Αμερικανοί μετά από δέκα χρόνια κατοχής του Αφγανιστάν και του Ιράκ, όπου οι ΗΠΑ ελέγχουν μόνον όσους ντόπιους επωφελούνται άμεσα από τη συνεργασία τους με τις κατοχικές δυνάμεις της Ουάσιγκτον, έτσι και στη Λιβύη αυτή η κατάσταση μόνιμου χάους που θα διατηρούν οι «ριγμένοι» στη μοιρασιά θα διαιωνιστεί. Υπό το πρίσμα αυτό είναι βαθύτατα υποκριτική η δήλωση της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον, η οποία με... «αγγελική» αθωότητα είπε ότι «σήμερα πολλοί Αμερικανοί ρωτούν -πραγματικά κι εγώ αναρωτήθηκα- πώς μπόρεσε να συμβεί αυτό; Πώς μπόρεσε να συμβεί αυτό σε μια χώρα που βοηθήσαμε να απελευθερωθεί, σε μια πόλη που βοηθήσαμε να σωθεί από την καταστροφή;».
Τεχνηέντως η Χίλαρι αποφεύγει κάθε αναφορά στο μοίρασμα των λιβυκών πετρελαίων, αλλά οι Λίβυοι σύμμαχοι των ΗΠΑ δεν έχουν απολύτως τίποτα άλλο στο μυαλό τους πέρα από το πώς θα πλουτίσουν αρπάζοντας λεφτά από την «αξιοποίηση» του κρατικού πλούτου της χώρας τους.
Δεν δίστασαν έτσι να προβούν στην πρώτη δολοφονία Αμερικανού πρεσβευτή στον 21ο αιώνα - 33 ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία παρόμοια πράξη. Τη δεκαετία του 1970 είχαν δολοφονηθεί όχι ένας ή δύο, αλλά οι τέσσερις από τους πέντε Αμερικανούς πρεσβευτές που είχαν ποτέ χάσει βίαια τη ζωή τους: στο Σουδάν το 1973, στην Κύπρο τον Αύγουστο του 1974, στον Λίβανο το 1976, στο Αφγανιστάν το 1979. Λίγο νωρίτερα, το 1968, είχε εκτελεστεί στη Γουατεμάλα ο πρώτος.
Εντύπωση προκαλεί επίσης η «απολίτικη» διαπραγμάτευση από τα μέσα ενημέρωσης του πασίγνωστου πλέον 14λεπτου βίντεο, πολύ προσβλητικού για τον Μωάμεθ, το οποίο κατασκεύασε ένας «μυστήριος» Αμερικανοεβραίος κτηματομεσίτης, άγνωστος τοις πάσι, εγκαταστημένος στην Καλιφόρνια. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι για την παραγωγή της δίωρης, στην πλήρη κόπια, ταινίας μάζεψε 5 εκατομμύρια δολάρια από 100 Εβραίους χορηγούς.
Καθώς το βίντεο προκάλεσε κύμα βίαιων διαδηλώσεων στην Αίγυπτο, τη Λιβύη και αλλού και με δεδομένο ότι σε αυτή τη φάση το Ισραήλ προσπαθεί να προκαλέσει αμερικανική επίθεση κατά του Ιράν και ο Ομπάμα αρνείται, οι υποψίες έπεσαν αμέσως σε ενδεχόμενη προβοκάτσια του Τελ Αβίβ.
«Οτιδήποτε έκανε ο παραγωγός του βίντεο, δεν το κάνει για το Ισραήλ ή με το Ισραήλ ή μέσω του Ισραήλ καθ' οιονδήποτε τρόπο», δήλωσε στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» ο Γιγκάλ Παλμόρ, εκπρόσωπος του υπ. Εξωτερικών της κυβέρνησης Νετανιάχου, προσπαθώντας να καθησυχάσει τις υποψίες για ενδεχόμενο ρόλο του Τελ Αβίβ.
Γ.Δελαστικ
I-Reporter
Εχοντας πλήρη επίγνωση από πολιτική σκοπιά του ποιού του κύριου όγκου των δυνάμεων των «αγωνιστών της ελευθερίας» και του γεγονότος ότι σχεδόν κανένας από αυτούς δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη δημοκρατία -δημοκρατικοί... φύλαρχοι άλλωστε δεν υπάρχουν ούτε καν στα ανέκδοτα!- είναι εξόφθαλμο ότι κινητοποιήθηκαν κατά του Καντάφι ορμώμενοι από την προσδοκία συμμετοχής τους στο μοίρασμα της λείας των κρατικών ταμείων
Τεχνηέντως η Χίλαρι αποφεύγει κάθε αναφορά στο μοίρασμα των λιβυκών πετρελαίων, αλλά οι Λίβυοι σύμμαχοι των ΗΠΑ δεν έχουν απολύτως τίποτα άλλο στο μυαλό τους πέρα από το πώς θα πλουτίσουν αρπάζοντας λεφτά από την «αξιοποίηση» του κρατικού πλούτου της χώρας τους.
Δεν δίστασαν έτσι να προβούν στην πρώτη δολοφονία Αμερικανού πρεσβευτή στον 21ο αιώνα - 33 ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία παρόμοια πράξη. Τη δεκαετία του 1970 είχαν δολοφονηθεί όχι ένας ή δύο, αλλά οι τέσσερις από τους πέντε Αμερικανούς πρεσβευτές που είχαν ποτέ χάσει βίαια τη ζωή τους: στο Σουδάν το 1973, στην Κύπρο τον Αύγουστο του 1974, στον Λίβανο το 1976, στο Αφγανιστάν το 1979. Λίγο νωρίτερα, το 1968, είχε εκτελεστεί στη Γουατεμάλα ο πρώτος.
Εντύπωση προκαλεί επίσης η «απολίτικη» διαπραγμάτευση από τα μέσα ενημέρωσης του πασίγνωστου πλέον 14λεπτου βίντεο, πολύ προσβλητικού για τον Μωάμεθ, το οποίο κατασκεύασε ένας «μυστήριος» Αμερικανοεβραίος κτηματομεσίτης, άγνωστος τοις πάσι, εγκαταστημένος στην Καλιφόρνια. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι για την παραγωγή της δίωρης, στην πλήρη κόπια, ταινίας μάζεψε 5 εκατομμύρια δολάρια από 100 Εβραίους χορηγούς.
Καθώς το βίντεο προκάλεσε κύμα βίαιων διαδηλώσεων στην Αίγυπτο, τη Λιβύη και αλλού και με δεδομένο ότι σε αυτή τη φάση το Ισραήλ προσπαθεί να προκαλέσει αμερικανική επίθεση κατά του Ιράν και ο Ομπάμα αρνείται, οι υποψίες έπεσαν αμέσως σε ενδεχόμενη προβοκάτσια του Τελ Αβίβ.
«Οτιδήποτε έκανε ο παραγωγός του βίντεο, δεν το κάνει για το Ισραήλ ή με το Ισραήλ ή μέσω του Ισραήλ καθ' οιονδήποτε τρόπο», δήλωσε στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» ο Γιγκάλ Παλμόρ, εκπρόσωπος του υπ. Εξωτερικών της κυβέρνησης Νετανιάχου, προσπαθώντας να καθησυχάσει τις υποψίες για ενδεχόμενο ρόλο του Τελ Αβίβ.
Γ.Δελαστικ
I-Reporter
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
VIDEO: Ρούχα που φτιάχνονται από… σπρέι
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Nέα πρόστιμα για παρεμπόριο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
