ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Ο Βαγγέλης "κρανίωσε"

«Εφόσον θέλουν το ΠΑΣΟΚ ας έρθουν να το πάρουν! Με τα προβλήματά του και με τα χρέη του, και με την παρακμή του!» Οσοι γνωρίζουν τον Βαγγέλη Βενιζέλο δεν εκπλήσσονται από τις εκρήξεις του. Την Πέμπτη το πρωί όμως η ανάφλεξη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ είχε φόντο Απω Ανατολής. Μόλις είχε γίνει συνάντηση με μια αντιπροσωπεία εκ Κίνας όταν πληροφορήθηκαν ότι διάφοροι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ - μεταξύ των οποίων ο Μάρκος Μπόλαρης, η Θεοδώρα Τζάκρη και ο Γιάννης Δριβελέγκας - δεν ήταν διατεθειμένοι να ψηφίσουν τη διάταξη που έφερνε η κυβέρνηση για την Siemens. Πρόσωπο που πηγαίνει συχνά στην Ιπποκράτους επιμένει να δίνει στη μίνι ανταρσία για την Siemens ευρύτερο νόημα. Και εξηγεί ότι υπάρχουν μια σειρά από βουλευτές που με κάθε αφορμή διαφοροποιούνται από την γραμμή του ΠΑΣΟΚ. Ο στόχος είναι το ροκάνισμα της ηγεσίας του.

Ποιος τους υποκινεί; «Διάφοροι κατά περίπτωση». Στο νομοσχέδιο Αρβανιτόπουλου για τα ΑΕΙ η δυσαρέσκεια της Αννας Διαμαντοπούλου εκδηλώθηκε απευθείας ή μέσω βουλευτών. Υπάρχει ο Ανδρέας Λοβέρδος - και βουλευτές που πρόσκεινται σε αυτόν. Υπάρχουν επίσης οι παπανδρεϊκοί. Ο πρώην πρωθυπουργός και οι άνθρωποί του στη Βουλή φέρονται με πολιτικό τακτ στον Βενιζέλο. Αλλά μία από τις - πολλές - θεωρίες συνωμοσίας που «τρέχουν» στο ΠΑΣΟΚ επιμένει ότι υπάρχει ακήρυκτος ανταρτοπόλεμος του παλαιού καθεστώτος της Ιπποκράτους προς το νέο. Αν αποτυπώνει κάτι το παραπάνω στιγμιότυπο, είναι το αίσθημα πολιτικής ασφυξίας αλλά και την ατμόσφαιρα παρακμής που πάει να απλωθεί πάνω από ένα κόμμα που κυριάρχησε τα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Το ερώτημα είναι αν και πώς μπορεί να επιτευχθεί μια ανασύνθεση του ευρύτερου κοινωνικού και πολιτικού χώρου που εξέφρασε τα τελευταία τριάντα χρόνια το ΠΑΣΟΚ. Στη χρυσή του εποχή, το Κίνημα που είχε ιστορική έδρα την Χαριλάου Τρικούπη δεν ταυτίσθηκε απλώς με την Κεντροαριστερά. Πέτυχε μια αμφίπλευρη επέκταση της επιρροής του. Μια μελέτη του Νίκου Καραχάλιου, διευθυντή τότε του δεξιού think tank ΚΠΕΕ της οδού Καρνεάδου που είχε μελετηθεί προσεκτικά στην Ρηγίλλης και στα πολιτικά γραφεία γενικώς πριν από το 2004, εντόπιζε μια ομάδα ψηφοφόρων που χαρακτηρίζονταν ως «οι δεξιοί του Σημίτη». Δεν χρειάζεται επεξήγηση. Οι κρυφές δημοσκοπήσεις που είχε στα χέρια του ο τότε πρωθυπουργός τον Δεκέμβριο του 2003 αποτύπωναν αντίστοιχα τη σημαντική διεισδυτικότητα του Γιώργου Παπανδρέου στον κεντροδεξιό χώρο, ενώ είχε το πλεονέκτημα του ονόματος που λειτουργούσε συσπειρωτικά για το ΠΑΣΟΚ. Τα ευρήματα αυτά ήταν στοιχεία της συλλογιστικής που οδήγησε στην περίφημη βελούδινη διαδοχή του Ιανουαρίου του 2004 που αργότερα, σε χαλεπούς καιρούς, ο Νίκος Παπανδρέου τη χαρακτήρισε «θαμπό δαχτυλίδι». Ολα αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν. Γνωστός δημοσκόπος αποκαλύπτει, πίνοντας τον καφέ του στην έρημη από πασόκους «Μπρασερί» στον πεζόδρομο της Βαλαωρίτου, το εξής στοιχείο: Στις εκλογές του Μαΐου του 2012, το ΠΑΣΟΚ πέτυχε το καλύτερο ποσοστό του στο Κολωνάκι! Ακόμη χειρότερα: αυτό το 12%-13% που κράτησε ως δύναμη το πράσινο Κίνημα στις εκλογές Μαΐου και Ιουνίου δεν μοιάζει στη σύνθεσή του με κανένα από τα σώματα που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ στις προηγούμενες εκλογές. Αποτελείται από μεγαλύτερης ηλικίας ψηφοφόρους - πάνω από 45-50 ετών. Με ασπρομάλληδες οπαδούς δεν πας πολύ μακριά. Και δεν έχεις ρεύμα. ΣΕ ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ. Η ανασύνθεση του ΠΑΣΟΚ είναι ένα πολιτικό πρότζεκτ που δεν είναι άσχετο με τη συγκυρία. Ενας ακόμη έμπειρος «πρώην» που συνδράμει πολιτικά και οργανωτικά την Ιπποκράτους επισημαίνει ότι αφετηρία είναι η κοινωνία. Εκεί βλέπει να αναπτύσσονται δύο μεγάλα πολιτικά ρεύματα. Είναι, με την άδεια του γάλλου μυθιστοριογράφου Σταντάλ, «Το κόκκινο και το μαύρο». Το μαύρο ρεύμα είναι οι ψηφοφόροι και οι εν δυνάμει ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής. Το χάος που έχει προκαλέσει η λαθρομετανάστευση και η απελπισία των κατώτερων στρωμάτων τραβάει και μέρος άλλοτε πασόκων ψηφοφόρων προς το κόμμα του Μιχαλολιάκου. Είναι χαρακτηριστική η εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ και η άνοδος της Χρυσής Αυγής στη Β' Πειραιά. Το κόκκινο ρεύμα είναι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κάτω των 45 ετών και από μεσαία ή χαμηλότερα στρώματα. Αυτοί εκφράζουν τη διαμαρτυρία τους για το Μνημόνιο και την οικονομική πολιτική. Με δεδομένο το μερίδιο του ΠΑΣΟΚ στις πολιτικές από το 2009 και τη στήριξη των κυβερνήσεων Παπαδήμου και Σαμαρά από την Ιπποκράτους, οι ψηφοφόροι αυτοί δεν γυρίζουν εύκολα. Κάπου πιο πάνω ή ανάμεσα από τα δύο αυτά ρεύματα βρίσκεται η ΝΔ. Οι δημοσκοπικές ενδείξεις είναι ότι περιχαρακώνει τον χώρο της με ελαφρές απώλειες προς τα άκρα Δεξιά. Το πολιτικοκοινωνικό αυτό τοπίο δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει πολιτικό ζωτικό χώρο. Την ίδια ώρα το Κίνημα είναι υποχρεωμένο να περάσει σε μια άλλη φάση σε ό,τι αφορά την ηγεσία. Από τον συνεχιστή μιας πολιτικής οικογένειας Γιώργο Παπανδρέου περνά στον πανεπιστημιακό Βαγγέλη Βενιζέλο. Μαζί με τα κουρέλια της διετίας 2009-2011 χάνεται και η υπεραξία της λατρείας του ονόματος που έδινε στο ΠΑΣΟΚ χαρακτηριστικά λατινοαμερικανικού κόμματος. Ο Βενιζέλος δεν εκφράζει κάτι εξ επωνύμου. Δεν έχει προσωπικό brand, όπως εξηγεί ένας πολιτικός αναλυτής που γνωρίζει το Κίνημα. «Είναι υποχρεωμένος να επαναπροσδιορίσει ηγετικά το ΠΑΣΟΚ σε μια φάση που αυτό έχασε τον ιστορικό του ρόλο και είναι σε αναζήτηση ταυτότητας». Φυσικά, με καταλύτη πολιτικής καταστροφής το Μνημόνιο, αυτά είναι συνηθισμένα πράγματα μετά τις μεγάλες στρατηγικές εκλογικές ήττες. Τη δεκαετία του '80, μετά την επικράτηση της Μάργκαρετ Θάτσερ, το βρετανικό Εργατικό Κόμμα θα κάνει την περίφημη «βόλτα στην ερημιά». Η κατάσταση δεν είναι πολύ διαφορετική στο ΠΑΣΟΚ. Στην πραγματικότητα η ανασύνθεση αρχίζει όταν σταματήσει η αποσύνθεση. Το κρίσιμο λοιπόν για την Ιπποκράτους είναι να σταματήσει η αιμορραγία οπαδών. Γι' αυτό οποιαδήποτε δημοσκόπηση με τάση κάτω από διψήφιο - πόσω μάλλον η παγίωση τέτοιων δημοσκοπικών στοιχείων από περισσότερες μετρήσεις - προκαλεί εύλογο εκνευρισμό στο ΠΑΣΟΚ. Κρίσιμη είναι και η αποφυγή περαιτέρω κατακερματισμού σε επίπεδο κορυφής. Δεν είναι μόνο τα ερωτηματικά για το αν θα κάνει κόμμα ο Λοβέρδος. Εμπειρα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που είναι κοντά στον πρόεδρό του επιμένουν ότι στελέχη όπως ο προαναφερθείς Λοβέρδος, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ή η Αννα Διαμαντοπούλου έχουν απευθείας πρόσβαση στον Αντώνη Σαμαρά. Και φοβούνται το ενδεχόμενο να διαπραγματευθούν αυτόνομα κάποια στιγμή τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση, προσπερνώντας τον Βενιζέλο. Η συνωμοσιολογία συμπληρώνεται με μια διάσπαση των Ανεξάρτητων Ελλήνων που επιτρέπει στη ΝΔ να επαναπατρίσει πολλούς από τους βουλευτές της και να αυγατίσει το ποσοστό της. Ενα άνοιγμα προς το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε ακόμη και να ξεπεράσει τους 150 βουλευτές. Τι λέει για όλα αυτά ο Σαμαράς; Το Μαξίμου κάνει ό,τι μπορεί για να μη δυσκολέψει τη ζωή του Βενιζέλου και να μην του δημιουργήσει εσωκομματικά προβλήματα. Η πίεση των μέτρων είναι τέτοια που δεν αρκεί ένα μόνο κόμμα με «τσόντες» που άντε να περνάει το 150. Η κυβέρνηση χρειάζεται μια ευρεία πλειοψηφία της τάξης των 180, όπως έχει αυτή τη στιγμή, και μια ευρεία πολιτική υποστήριξη - δηλαδή τη στήριξη περισσότερων κομμάτων. Η κυβέρνηση - και σε αυτό είναι ενεργός και ο πρόεδρος της Βουλής Βαγγέλης Μεϊμαράκης - θέλει να βοηθήσει το ΠΑΣΟΚ όπως και τη ΔΗΜΑΡ να κρατήσουν τη συνοχή τους. Στην πραγματικότητα, η ανασύνθεση του ΠΑΣΟΚ προϋποθέτει, όπως έλεγε ο Φρανσουά Μιτεράν, «να δοθεί χρόνος στον χρόνο». Λέει στέλεχος του Κινήματος: «Από το 2007 οι κυβερνήσεις ήταν το πολύ διετίας και μιας χρήσεως. Τίποτε δεν έμεινε από τα υπουργικά σχήματα Καραμανλή, Παπανδρέου, ακόμη και από το ολιγόμηνο διάλειμμα Παπαδήμου. Αν όμως η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά περάσει το πακέτο μέτρων και δεν πέσει, τότε το παιχνίδι αλλάζει. Κανείς δεν θέλει εκλογές και δεν αποκλείεται να ξαναπάμε σε μια διακυβέρνηση πιο μακράς πνοής τριών ή και τεσσάρων χρόνων. Τηρουμένων των αναλογιών, το πράγμα μοιάζει λίγο με το 1996-2000 όταν η Ελλάδα άλλαξε στον δρόμο για την ΟΝΕ. Τώρα αλλάζει στη μετά μνημονιακή εποχή, στην προσπάθεια να μείνουμε στο ευρώ». Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ. Ο Βενιζέλος δεν υπολογίζει να είναι θεατής το διάστημα αυτό. Η πληροφόρηση που έρχεται από την Ιπποκράτους επιμένει ότι το ΠΑΣΟΚ θα θελήσει να μπει πλέον στην κυβέρνηση τους επόμενους μήνες. Κι αυτό γιατί από τη Σύνοδο Κορυφής του Οκτωβρίου και μετά η εικόνα για την Ελλάδα αλλάζει. Η συμμετοχή στην κυβέρνηση θα εκτονώσει την εσωκομματική κατάσταση στο Κίνημα. Θα επιτρέψει επίσης στο ΠΑΣΟΚ να έχει μερίδιο και στα οφέλη της διακυβέρνησης. Ο Βενιζέλος σκέφτεται τον τρόπο εισόδου και παρακολουθεί τις εξελίξεις σε μικρο-επίπεδο, όμως πρόσωπο που μιλάει μαζί του επιμένει ότι έχει πεισθεί για την αναγκαιότητα της κίνησης. Το συμπέρασμα είναι ότι η βόλτα του ΠΑΣΟΚ στην ερημιά θα διαρκέσει. Και ότι το άλλοτε κατ' εξοχήν κόμμα εξουσίας της Μεταπολίτευσης πρέπει να μη χάσει τη συνοχή του. «Ας ξέρουμε στη φάση αυτή ποιοι είμαστε, ας μετρηθούμε και μετά βλέπουμε. Ο κόσμος σιγά σιγά θα ξανάρθει, αν η οικονομική συγκυρία αρχίσει να αλλάζει και πέσει διαφορετικό φως επάνω στο ΠΑΣΟΚ και στο μερίδιό του στην ιστορία των τελευταίων ετών. Αν η οικονομία πάει καλύτερα, τότε θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε με άλλες προϋποθέσεις τον ΣΥΡΙΖΑ που είναι και ο βασικός μας αντίπαλος». Αμήν. Δ.Μητρόπουλος
I-Reporter