Όμορφη γυάλα, διαβάστε την υπέροχη γραφή αναγνώστριας που αναγκάστηκε να ξεχνά να κάνει όνειρα...

2012-09-17 14:34:24

Με το βλέμμα καρφωμένο στο συννεφιασμένο ουρανό, στρίβω το τελευταίο μου τσιγάρο για σήμερα, προσπαθώντας να θυμηθώ τη στερνή εκείνη φορά που γέλασα με την ψυχή μου. Έχω ξεχάσει να γελώ , έστω να σχηματίζουν τα χείλη μου ένα χαμόγελο. Συνεχίζω να στρίβω το τσιγάρο μου , τώρα όμως σκέφτομαι την τελευταία φορά που έκανα όνειρα... Ονειρεύτηκα να πάω ένα ταξίδι μακρινό με τις φίλες μου, ονειρεύτηκα να κάνουμε βόλτες στα μαγαζιά για ανελέητο shopping , ονειρεύτηκα να καθίσουμε η παρέα ξανά σ' ένα παγκάκι πλατείας με μία μπύρα στο χέρι , ξεσηκώνοντας μία γειτονιά στο πόδι απ' τα γέλια και τις φωνές μας και τελικά κατέληξα να ονειρεύομαι , ότι έχω τα ελάχιστα χρήματα για να γεμίσω το ψυγείο μου και να βάλω πετρέλαιο. Βλέπεις ανήκω στην τυχερή κατηγορία εκείνων που εργάζονται στην Ελλάδα κι εκτός απ' τα άκρως απαραίτητα, δεν μπορούν απολαύσουν οποιαδήποτε άλλη ''πολυτέλεια''. Η αλήθεια είναι πως με ενοχλεί αφάνταστα το γεγονός , ότι ξέχασα να κάνω όνειρα! Δεν μπαίνω καν στην διαδικασία αυτή , γιατί με έμαθαν απ' την τρελή , ξέγνοιαστη, αλλοπαρμένη, αθώα ηλικία των δεκαοχτώ να αγωνίζομαι , όχι για τα δικά μου όνειρα, τις δικές μου φιλοδοξίες , την δική μου τέρψη της ψυχής, αλλά να αποτελώ ένα μικρό γρανάζι της μηχανής της κοινωνίας μας , που τρέχει , χωρίς να γνωρίζει τον λόγο, προς το αδιέξοδό της

. Βρέχει τελικά κι από μέσα μου εύχομαι το ποτάμι της βροχής να ξεπλύνει και τα μυαλά της γενιάς μου, που έχουν ''κολλήσει'' απ' την έρημο της ψυχής.

Εγκλωβιστήκαμε στην γυάλα που μας έταξαν , πως θα είναι ιδανική για να ζούμε , αλλά εμείς ξεχάσαμε , πως όσο όμορφη κι αν μας φαντάζει, δεν παύει να είναι γυάλα.....

Αναγνώστρια
Tromaktiko

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ