2012-09-18 08:31:14
του Αγγελου Αθανασόπουλου
Η Μεταπολίτευση δεν έχει τελειώσει. Οι «ιερές αγελάδες» της παραμένουν ζωντανές και βασιλεύουν, ενδεδυμένες τις περισσότερες φορές τον μανδύα του «πελατειακού συστήματος». Η πλέον χαρακτηριστική είναι η εξοργιστική εμμονή με την οποία και τα τρία κυβερνώντα κόμματα αρνούνται τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, ακόμη και όσων είναι επίορκοι.
Το φαινόμενο είναι εντυπωσιακό, αλλά προκύπτει από την ίδια τη φύση των κομμάτων εξουσίας που κυβέρνησαν μεταπολιτευτικά την Ελλάδα: «να σώσουμε τους δημοσίους υπαλλήλους και όσους δουλεύουν στις ΔΕΚΟ» μοιάζει να είναι το σύνθημα. Για τους άλλους, ο φόβος ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν θεωρείται αρκετός για να έρθουν στο μαντρί, όταν σημάνει η ώρα της κάλπης.
Με την ανεργία να αγγίζει, ενδεχομένως και να ξεπερνά το 25%, η τρικομματική κυβέρνηση (για την ακρίβεια ΚΑΙ ΑΥΤΗ η κυβέρνηση) αρέσκεται να βλέπει τους ανέργους να προέρχονται μόνο από τον ιδιωτικό τομέα, όπου το… «κουκούλι της μονιμότητας» είναι άγνωστη έννοια
. Όταν η συζήτηση έρχεται εκ μέρους της τρόικας στο θέμα των απολύσεων στο Δημόσιο, τα τρία κόμματα αλλά και ο αντιπολιτευόμενος ΣΥ.ΡΙΖ.Α βγάζουν φλύκταινες. Τότε αρχίζουν τα ωραία: εφεδρεία, διαθεσιμότητα, πρόωρη συνταξιοδότηση. Από όλα έχει ο μπαξές, αρκεί να μην υπάρχει απόλυση. Το επιχείρημα ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι προστατεύονται συνταγματικά καταντάει γραφικό διότι ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι σε άλλες περιπτώσεις, το κράτος αποδεικνύεται ιδιαίτερα «δημιουργικό και καινοτόμο».
Οι συντεχνίες του δημοσίου τομέα συνεχίζουν όμως να λυμαίνονται ό,τι προλάβουν. Που είναι η κατάργηση των κενών οργανικών θέσεων που είχε προβλεφθεί; Που είναι η κατάργηση δημοτικών επιχειρήσεων; Γιατί καθυστερούν ακόμη και τώρα μειώσεις μισθών σε ΔΕΚΟ; Γιατί δεν προχώρησε άμεσα η υπαγωγή των εργαζομένων σε ΔΕΚΟ στο ενιαίο μισθολόγιο και έπρεπε να περιμένουμε το 2012; Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε, για να μη δυσαρεστηθούν «τα παιδιά μας».
Εκεί όμως που η ανηθικότητα ξεπερνάει κάθε όριο είναι στην τρέχουσα διαπραγμάτευση. Επειδή η κυβέρνηση δεν θέλει τις απολύσεις, υποτάσσεται στο αίτημα της τρόικας για αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 έτη ώστε να καλυφθεί το κενό στο πακέτο των 11,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η κοροϊδία φθάνει στο αποκορύφωμά της. Διότι αν αυτό δεν είναι η απόλυτη κοροϊδία, τότε τι είναι;
Κάποιος θα έλεγε ότι είναι κρίμα. Όχι. Δεν είναι κρίμα. Είναι ανηθικότητα και αλητεία. Η κυβέρνηση επέλεξε για άλλη μία φορά, όπως όλα δείχνουν, να αποφασίσει με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Το Δημόσιο θα παραμείνει με τον τρόπο αυτό το βαρίδι που θα απειλεί μέχρι την τελευταία στιγμή να σύρει την Ελλάδα στον πάτο της χρεοκοπίας. Πανηγυρίζει η κυβέρνηση για το πρωτογενές πλεόνασμα. Σίγουρα. Μόνο που μοιάζει περισσότερο με πλεόνασμα υποκρισίας. Μίας υποκρισίας που επιδοτείται από έναν ιδιωτικό τομέα που μαραζώνει.
πηγη:tovima
Η Μεταπολίτευση δεν έχει τελειώσει. Οι «ιερές αγελάδες» της παραμένουν ζωντανές και βασιλεύουν, ενδεδυμένες τις περισσότερες φορές τον μανδύα του «πελατειακού συστήματος». Η πλέον χαρακτηριστική είναι η εξοργιστική εμμονή με την οποία και τα τρία κυβερνώντα κόμματα αρνούνται τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, ακόμη και όσων είναι επίορκοι.
Το φαινόμενο είναι εντυπωσιακό, αλλά προκύπτει από την ίδια τη φύση των κομμάτων εξουσίας που κυβέρνησαν μεταπολιτευτικά την Ελλάδα: «να σώσουμε τους δημοσίους υπαλλήλους και όσους δουλεύουν στις ΔΕΚΟ» μοιάζει να είναι το σύνθημα. Για τους άλλους, ο φόβος ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν θεωρείται αρκετός για να έρθουν στο μαντρί, όταν σημάνει η ώρα της κάλπης.
Με την ανεργία να αγγίζει, ενδεχομένως και να ξεπερνά το 25%, η τρικομματική κυβέρνηση (για την ακρίβεια ΚΑΙ ΑΥΤΗ η κυβέρνηση) αρέσκεται να βλέπει τους ανέργους να προέρχονται μόνο από τον ιδιωτικό τομέα, όπου το… «κουκούλι της μονιμότητας» είναι άγνωστη έννοια
Οι συντεχνίες του δημοσίου τομέα συνεχίζουν όμως να λυμαίνονται ό,τι προλάβουν. Που είναι η κατάργηση των κενών οργανικών θέσεων που είχε προβλεφθεί; Που είναι η κατάργηση δημοτικών επιχειρήσεων; Γιατί καθυστερούν ακόμη και τώρα μειώσεις μισθών σε ΔΕΚΟ; Γιατί δεν προχώρησε άμεσα η υπαγωγή των εργαζομένων σε ΔΕΚΟ στο ενιαίο μισθολόγιο και έπρεπε να περιμένουμε το 2012; Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε, για να μη δυσαρεστηθούν «τα παιδιά μας».
Εκεί όμως που η ανηθικότητα ξεπερνάει κάθε όριο είναι στην τρέχουσα διαπραγμάτευση. Επειδή η κυβέρνηση δεν θέλει τις απολύσεις, υποτάσσεται στο αίτημα της τρόικας για αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 έτη ώστε να καλυφθεί το κενό στο πακέτο των 11,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η κοροϊδία φθάνει στο αποκορύφωμά της. Διότι αν αυτό δεν είναι η απόλυτη κοροϊδία, τότε τι είναι;
Κάποιος θα έλεγε ότι είναι κρίμα. Όχι. Δεν είναι κρίμα. Είναι ανηθικότητα και αλητεία. Η κυβέρνηση επέλεξε για άλλη μία φορά, όπως όλα δείχνουν, να αποφασίσει με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Το Δημόσιο θα παραμείνει με τον τρόπο αυτό το βαρίδι που θα απειλεί μέχρι την τελευταία στιγμή να σύρει την Ελλάδα στον πάτο της χρεοκοπίας. Πανηγυρίζει η κυβέρνηση για το πρωτογενές πλεόνασμα. Σίγουρα. Μόνο που μοιάζει περισσότερο με πλεόνασμα υποκρισίας. Μίας υποκρισίας που επιδοτείται από έναν ιδιωτικό τομέα που μαραζώνει.
πηγη:tovima
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
O Valentino Rossi σε αγώνα αντοχής με αυτοκίνητα
![Σκηνοθέτης κατάφερε να καταγράψει κυκλώνα φωτιάς! [βίντεο]](https://images.newsnowgreece.com/21/213677/skinothetis-katafere-na-katagrapsei-kyklona-fotias-vinteo-1-124x78.jpg)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
