2012-09-22 11:04:51
Η εικόνα αυτή δεν αντανακλά μόνο τον χαρακτήρα του καθεστώτος του ΑΚΡ, είναι, επίσης, η απεικόνιση της κατάρρευσης της Τουρκικής Δημοκρατίας που ιδρύθηκε πριν από 90 χρόνια. Μια απεικόνιση της παρακμής αυτού του καθεστώτος που κατέρρευσε από το εσωτερικό του. Είναι αυτοί οι στρατιώτες και αυτό το απάνθρωπο καθεστώς που μετατράπηκαν σε ζωντανά πτώματα, όχι αυτοί που κάθονται μπροστά τους.Από την ίδρυση της το 1923, η Τουρκία καταπιέζει τους λαούς της, ιδίως τους Κούρδους. Οι άλλοι πληθυσμοί ήταν πάντα καταραμένοι, απειλούμενοι, διωγμένοι και έχουν εξοντωθεί.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30 ετών, ήτοι από την αρχή της εξέγερσης των Κούρδων που διεξάγεται από το ΡΚΚ, τίποτα δεν άλλαξε. Ούτε μια συγγνώμη προς το κουρδικό λαό! Ούτε μια δίκη για τα εγκλήματα κατά αυτού του πληθυσμού!
Η ιστορία του τουρκικού στρατού χαρακτηρίζεται από καταστολή, παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και από εγκλήματα πολέμου.
Μια φωτογραφία δημοσιεύθηκε, πρώτα στα κοινωνικά δίκτυα και έπειτα στα κουρδικά μέσα ενημέρωσης. Οι σωροί οκτώ ανταρτών τοποθετήθηκαν κάτω από τα πόδια πάνω από 40 στρατιώτες. Πρόκειται για «φωτογραφία σουβενίρ» με τις σωρούς Κούρδων, που κατακρεουργήθηκαν και σύρθηκαν στο χώμα μέχρι έναν τοίχο.
Όχι ένας, ούτε δύο, τουλάχιστον 40 στρατιώτες. Με τα όπλα στο χέρι, τα σώματα των οκτώ ανταρτών μπροστά τους. Αναμφίβολα, αυτή δεν είναι η πρώτη εικόνα αυτού του είδους. Ίσως να είναι η πιο «αθώα».
Αμέτρητες φωτογραφίες νεκρών ανταρτών κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο. Στα φόρουμ και τα κοινωνικά δίκτυα, επαινούν τους Τούρκους στρατιώτες και τον ηρωισμό τους και υπερηφανεύονται για το μεγαλείο της τουρκικής φυλής. Αυτοί οι άνθρωποι δεν διστάζουν να δείχνουν τέτοια αποτρόπαια και απάνθρωπη συμπεριφορά, μεγάλη απελπισία για την ανθρωπότητα. Πως μπορεί κανείς να υποπέσει σε τέτοια άθλια κατάσταση;
«Εμείς αγαπάμε τον δημιουργό μας», λέει συχνά ο Τούρκος πρωθυπουργός, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ενώ δεν κάνει τίποτα άλλο από το να επιδεινώσει το μίσος, τον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και το αντι-κουρδικό αίσθημα στην τουρκική κοινωνία. Αυτή η «αγάπη» του καθεστώτος είναι μεγίστη απειλή για την ειρήνη και την ανθρωπότητα.
Αυτοί είναι οι στρατιώτες του Ερντογάν ... κοιτάξτε καλά ... τίποτα δεν έχει αλλάξει στη νοοτροπία. Πάντα οι ίδιες σκηνές από τη δεκαετία του 1990. Άθλιοι στις διαταγές ενός σάπιου καθεστώς που τροφοδοτείται από την άρνηση και τη καταστροφή. Ένα καθεστώς που επαινεί το στρατό μετά τις σφαγές και θεωρεί τις ρατσιστικές επιθέσεις των πολιτών του ως «αντιδράσεις των πολιτών».
Οι αδιάλλακτες συζητήσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων, οι ρατσιστικές δημοσιεύσεις των τουρκικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, τα βασανιστήρια από τη τουρκική αστυνομία, οι κακοποιήσεις και οι βιασμοί των φυλακισμένων παιδιών και τα εγκλήματα πολέμου του στρατού οδηγούν επίσης ένα σημαντικό τμήμα της τουρκικής κοινωνίας προς εγκλήματα μίσους εναντίον άλλων εθνοτήτων και πολιτισμών.
Οι οκτώ Κούρδοι μαχητές σκοτώθηκαν στις 14 Σεπτεμβρίου 2012 κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης του ΡΚΚ εναντίον του φυλακίου στρατού της Αρούνα, μεταξύ των πόλεων Γιουκσέκοβα και Σεμντινλί στην περιοχή Χακάρι. Τα σώματα των αγωνιστών έχουν κακοποιηθεί και, στη συνέχεια, κατόπιν αιτήματος των αξιωματικών, δεκάδες στρατιώτες τοποθετηθήκαν μπροστά από την κάμερα για μια φωτογραφία-σουβενίρ με τα βασανισμένα πτώματα.
Σε μια χώρα όπου ο ρατσισμός θεωρείται «πατριωτισμός», που οργανώνεται και προστατεύεται από τις αρχές, οι επιθέσεις κατά των Κούρδων και των εκπροσώπων τους, καθώς και τα συλλογικά λιντσαρίσματα στις πόλεις της δυτικής Τουρκίας έχουν πάρει την όψη μιας γενικής συμπεριφοράς με πλήρη ατιμωρησία.
Η κυβέρνηση του ΑΚΡ είναι ο νέος εκπρόσωπος αυτής της νοοτροπίας δυσανεξίας και αντι-κουρδικής. Με άλλα λόγια, αντιπροσωπεύει τους στρατιώτες της φωτογραφίας, αυτούς που καταστρέφουν και καίνε τα κτήρια του κύριου κουρδικού κόμματος BDP, εκείνους που κυνηγούν τους Κούρδους, τους αστυνομικούς που βασανίζουν στα αστυνομικά τμήματα και στους δρόμους, τους φύλακες που βιάζουν ανενόχλητα τα κουρδικά παιδιά στη φυλακή Pozantı στα Άδανα, τον στρατό που σκοτώνει 34 άμαχους Κούρδους από τους οποίους 19 παιδιά στο Roboski το τέλος του Δεκεμβρίου 2011 στην περιοχή Σιρνάκ και μια επταμελή οικογένεια, μεταξύ των οποίων τέσσερα παιδιά, τον Αύγουστο του 2011 στο Kortek στην περιοχή του Καντίλ στο ιρακινό Κουρδιστάν, αλλά επίσης και την αστυνομία και τους στρατιώτες που εκτελούν εκατοντάδες κουρδικών παιδιών στους δρόμους.
Η εικόνα αυτή δεν αντανακλά μόνο τον χαρακτήρα του καθεστώτος του ΑΚΡ, είναι, επίσης, η απεικόνιση της κατάρρευσης της Τουρκικής Δημοκρατίας που ιδρύθηκε πριν από 90 χρόνια. Μια απεικόνιση της παρακμής αυτού του καθεστώτος που κατέρρευσε από το εσωτερικό του. Είναι αυτοί οι στρατιώτες και αυτό το απάνθρωπο καθεστώς που μετατράπηκαν σε ζωντανά πτώματα, όχι αυτοί που κάθονται μπροστά τους.
Maxime Azadi
Πηγή
InfoGnomon
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30 ετών, ήτοι από την αρχή της εξέγερσης των Κούρδων που διεξάγεται από το ΡΚΚ, τίποτα δεν άλλαξε. Ούτε μια συγγνώμη προς το κουρδικό λαό! Ούτε μια δίκη για τα εγκλήματα κατά αυτού του πληθυσμού!
Η ιστορία του τουρκικού στρατού χαρακτηρίζεται από καταστολή, παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και από εγκλήματα πολέμου.
Μια φωτογραφία δημοσιεύθηκε, πρώτα στα κοινωνικά δίκτυα και έπειτα στα κουρδικά μέσα ενημέρωσης. Οι σωροί οκτώ ανταρτών τοποθετήθηκαν κάτω από τα πόδια πάνω από 40 στρατιώτες. Πρόκειται για «φωτογραφία σουβενίρ» με τις σωρούς Κούρδων, που κατακρεουργήθηκαν και σύρθηκαν στο χώμα μέχρι έναν τοίχο.
Όχι ένας, ούτε δύο, τουλάχιστον 40 στρατιώτες. Με τα όπλα στο χέρι, τα σώματα των οκτώ ανταρτών μπροστά τους. Αναμφίβολα, αυτή δεν είναι η πρώτη εικόνα αυτού του είδους. Ίσως να είναι η πιο «αθώα».
Αμέτρητες φωτογραφίες νεκρών ανταρτών κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο. Στα φόρουμ και τα κοινωνικά δίκτυα, επαινούν τους Τούρκους στρατιώτες και τον ηρωισμό τους και υπερηφανεύονται για το μεγαλείο της τουρκικής φυλής. Αυτοί οι άνθρωποι δεν διστάζουν να δείχνουν τέτοια αποτρόπαια και απάνθρωπη συμπεριφορά, μεγάλη απελπισία για την ανθρωπότητα. Πως μπορεί κανείς να υποπέσει σε τέτοια άθλια κατάσταση;
«Εμείς αγαπάμε τον δημιουργό μας», λέει συχνά ο Τούρκος πρωθυπουργός, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ενώ δεν κάνει τίποτα άλλο από το να επιδεινώσει το μίσος, τον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και το αντι-κουρδικό αίσθημα στην τουρκική κοινωνία. Αυτή η «αγάπη» του καθεστώτος είναι μεγίστη απειλή για την ειρήνη και την ανθρωπότητα.
Αυτοί είναι οι στρατιώτες του Ερντογάν ... κοιτάξτε καλά ... τίποτα δεν έχει αλλάξει στη νοοτροπία. Πάντα οι ίδιες σκηνές από τη δεκαετία του 1990. Άθλιοι στις διαταγές ενός σάπιου καθεστώς που τροφοδοτείται από την άρνηση και τη καταστροφή. Ένα καθεστώς που επαινεί το στρατό μετά τις σφαγές και θεωρεί τις ρατσιστικές επιθέσεις των πολιτών του ως «αντιδράσεις των πολιτών».
Οι αδιάλλακτες συζητήσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων, οι ρατσιστικές δημοσιεύσεις των τουρκικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, τα βασανιστήρια από τη τουρκική αστυνομία, οι κακοποιήσεις και οι βιασμοί των φυλακισμένων παιδιών και τα εγκλήματα πολέμου του στρατού οδηγούν επίσης ένα σημαντικό τμήμα της τουρκικής κοινωνίας προς εγκλήματα μίσους εναντίον άλλων εθνοτήτων και πολιτισμών.
Οι οκτώ Κούρδοι μαχητές σκοτώθηκαν στις 14 Σεπτεμβρίου 2012 κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης του ΡΚΚ εναντίον του φυλακίου στρατού της Αρούνα, μεταξύ των πόλεων Γιουκσέκοβα και Σεμντινλί στην περιοχή Χακάρι. Τα σώματα των αγωνιστών έχουν κακοποιηθεί και, στη συνέχεια, κατόπιν αιτήματος των αξιωματικών, δεκάδες στρατιώτες τοποθετηθήκαν μπροστά από την κάμερα για μια φωτογραφία-σουβενίρ με τα βασανισμένα πτώματα.
Σε μια χώρα όπου ο ρατσισμός θεωρείται «πατριωτισμός», που οργανώνεται και προστατεύεται από τις αρχές, οι επιθέσεις κατά των Κούρδων και των εκπροσώπων τους, καθώς και τα συλλογικά λιντσαρίσματα στις πόλεις της δυτικής Τουρκίας έχουν πάρει την όψη μιας γενικής συμπεριφοράς με πλήρη ατιμωρησία.
Η κυβέρνηση του ΑΚΡ είναι ο νέος εκπρόσωπος αυτής της νοοτροπίας δυσανεξίας και αντι-κουρδικής. Με άλλα λόγια, αντιπροσωπεύει τους στρατιώτες της φωτογραφίας, αυτούς που καταστρέφουν και καίνε τα κτήρια του κύριου κουρδικού κόμματος BDP, εκείνους που κυνηγούν τους Κούρδους, τους αστυνομικούς που βασανίζουν στα αστυνομικά τμήματα και στους δρόμους, τους φύλακες που βιάζουν ανενόχλητα τα κουρδικά παιδιά στη φυλακή Pozantı στα Άδανα, τον στρατό που σκοτώνει 34 άμαχους Κούρδους από τους οποίους 19 παιδιά στο Roboski το τέλος του Δεκεμβρίου 2011 στην περιοχή Σιρνάκ και μια επταμελή οικογένεια, μεταξύ των οποίων τέσσερα παιδιά, τον Αύγουστο του 2011 στο Kortek στην περιοχή του Καντίλ στο ιρακινό Κουρδιστάν, αλλά επίσης και την αστυνομία και τους στρατιώτες που εκτελούν εκατοντάδες κουρδικών παιδιών στους δρόμους.
Η εικόνα αυτή δεν αντανακλά μόνο τον χαρακτήρα του καθεστώτος του ΑΚΡ, είναι, επίσης, η απεικόνιση της κατάρρευσης της Τουρκικής Δημοκρατίας που ιδρύθηκε πριν από 90 χρόνια. Μια απεικόνιση της παρακμής αυτού του καθεστώτος που κατέρρευσε από το εσωτερικό του. Είναι αυτοί οι στρατιώτες και αυτό το απάνθρωπο καθεστώς που μετατράπηκαν σε ζωντανά πτώματα, όχι αυτοί που κάθονται μπροστά τους.
Maxime Azadi
Πηγή
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΔΝΤ: «Σύντομη διακοπή» στις συζητήσεις της τρόικας με την Ελλάδα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το ακριβότερο… μποτιλιάρισμα στον κόσμο!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
