2012-09-23 18:21:08
Η πίστη στο Θεό στην Ευρώπη.
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
«μη βλάπτειν αλλήλους μηδέ βλάπτεσθαι».
Επίκουρος(341-270 π.Χ)
«Στην περίπτωση της μετεμψύχωσής μου θα ήθελα να επιστρέψω ως ένας θανατηφόρος ιός για να δώσω μια λύση στο πρόβλημα του υπερπληθυσμού»
Πρίγκιπας Φίλιππος Δούκας
του Εδιμβούργου
Ξεκίνησε ως μια ανθρώπινη ανάγκη λύτρωσης από τον αρχέγονο φόβο του θανάτου και σταδιακά αλλά σταθερά, εξελίσσεται πλέον στον πιο επικίνδυνο παράγοντα παγκόσμιας εμφυλιοπολεμικής σύγκρουσης με ολέθριες συνέπειες. Ο λόγος για τις θρησκείες και μάλιστα τις τρεις, τις λεγόμενες και αδελφές αποκαλυπτικές θρησκείες (Ιουδαϊσμό, Χριστιανισμό και Ισλάμ) σύμφωνα με τις οποίες αποκαλύφθηκε ο ίδιο Θεός στους..... ανθρώπους, όχι βέβαια σε όλους, αλλά μόνο σε ενδιάμεσους-μεσάζοντες κηρύττοντας τον πόλεμο εναντίον όλων εκείνων που δεν επιθυμούσαν να γίνουν δούλοι του κατ’ αποκλειστικότητα!
Πολλοί υποστηρικτές των θρησκειών χρησιμοποιούν συχνά τη φράση του Ντοστογιέφσκι στους Αδερφούς Καραμαζώφ, «δίχως θρησκεία επιτρέπονται όλα», για να δείξουν πως δίχως το φόβο του Θεού οι άνθρωποι μετατρέπονται σε κτήνη. Αν όμως ρίξουμε μια ματιά στον παγκόσμιο χάρτη της θρησκευτικότητας και τον συγκρίνουμε με την εγκληματικότητα και γενικώς με την περιφρόνηση της ανθρώπινης ζωής, ο Ντοστογιέφσκι θα διαψευστεί και μάλιστα εντυπωσιακά. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, οι βαθιά θρησκόληπτοι Μεξικανοί, Κολομβιανοί, Σικελοί, Αφγανοί, κ.λ.π., συγκριτικά με τους άπιστους Τσέχους, Σουηδούς, Εσθονούς και Νορβηγούς, θα έπρεπε να είναι αληθινοί αμνοί και πρότυπα ηθικών ανθρώπων!
Ηδη πριν 24 αιώνες, ο μέγας φιλόσοφος Πλάτων (βλέπε: «Ευθύφρων-Διάλογοι) αμφισβητούσε την αντίληψη ότι η ηθική μπορεί να επιβληθεί με το φόβο του Θεού ή των θεών, υποστηρίζοντας ότι η ηθική στηρίζεται στη λογική, ότι η ευημερία των ανθρώπων εξαρτάται από την τήρηση των ηθικών κανόνων από όλους και δεν φαίνεται να είχε άδικο. Η ζωή μας αποδεικνύει καθημερινά ότι ο φόβος της θεϊκής τιμωρίας συνετέλεσε στη διάδοση και επιβολή της ηθικής, όσο συνετέλεσε και η θανατική ποινή στην εξάλειψη τoυ εγκλήματος.
Αν ρίξουμε μια ματιά στην Ιστορία, θα δούμε πως οι πόλεμοι στο όνομα των θεών, οι λεγόμενοι θρησκευτικοί πόλεμοι ήταν άγνωστοι μέχρι την εποχή των λεγόμενων αποκαλυπτικών θρησκειών Ιουδαϊσμού, Χριστιανισμού και Ισλαμισμού, διότι πλην αυτών των τριών, καμία άλλη θρησκεία δεν είχε τέτοια επιθετική προσηλυτιστική στρατηγική και πνεύμα αποκλειστικότητας της μιας και μοναδικής αλήθειας, της δικής της αλήθειας, δίχως μεν ούτε αλλά.Το ότι οι Δωδεκαθεϊστές Ελληνες ήταν ανεκτικοί προς άλλες θρησκείες το ομολόγησε ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος, όταν αναφέρθηκε στο βωμό των Αθηναίων που ήταν αφιερωμένος «τω αγνώστω Θεώ» και τον οποίο εκμεταλλεύτηκε δεόντως για να οικοδομήσει μια θρησκεία με μηδενική ανοχή σε αλλόθρησκους. Η πρώτη θρησκευτική σύγκρουση στην ιστορία κατά την οποία εμπλέκονται Ελληνες Δωδεκαθεϊστές είναι γνωστή ως Acta Alexandrinorum ή «πρακτικά δίκης Ελλήνων μαρτύρων» και η οποία άρχισε από τους οπαδούς του Ιουδαϊσμού, της πρώτης αποκαλυπτικής και μητρικής θρησκείας, των άλλων δύο αποκαλυπτικών θρησκειών. Οταν για τρεις αιώνες περίπου η Αλεξάνδρεια ήταν στα χέρια Ελλήνων, και οι Εβραίοι της Αλεξάνδρειας ζούσαν ειρηνικά με τους ανεκτικούς Ελληνες οπαδούς του Ερμή του Τρισμέγιστου προς τις άλλες θρησκείες, αίφνης, όταν η κυριαρχία της πόλης πέρασε στα χέρια των Ρωμαίων, οι Εβραίοι της Αλεξάνδρειας ανακάλυψαν, με καθυστέρηση τριών αιώνων, ότι προσβάλλονται οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις απ’ τα γυμνά αγάλματα και τις ιερές στήλες με την προτομή του Ερμή με το φαλλό, που ήταν διασκορπισμένες σ’ ολόκληρη την Αίγυπτο. Ο φαλλός, σύμβολο της γονιμότητας και της δημιουργίας νέας ζωής για τους Ελληνες, για τους σεμνότυφους Εβραίους ήταν ένα βρωμερό εργαλείο του Σατανά και, αφού οι Ελληνες δεν είχαν πλέον την εξουσία, άρχισαν να τα καταστρέφουν. Η πράξη αυτή οδήγησε σε συγκρούσεις μεταξύ των Εβραίων και των Ελληνων οπαδών του Ερμή του Τρισμέγιστου. Στη διαμάχη αυτή, οι Ρωμαίοι, μετά από μια αρχικά ουδέτερη στάση, πήραν τελικώς το μέρος των Εβραίων αντιδρώντας με βίαιο τρόπο κατά των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας.
Στο όνομα του καλού και του Θεού, και οι τρεις θρησκείες έχουν διαπράξει μαζικά εγκλήματα. Δεν υπάρχει πιο αιματοβαμμένος τόπος στον κόσμο από τους λεγόμενους Αγίους Τόπους, όπου όλοι σχεδόν οι πόλεμοι στους τόπους αυτούς είχαν θρησκευτικό υπόβαθρο. Στο όνομα του Θεού-Δημιουργού σφάχτηκαν δεκάδες εκατομμύρια και κυρίως αθώα γυναικόπαιδα σε όλο τον πλανήτη.
Τις τελευταίες δεκαετίες έγιναν πολλές απόπειρες από γνωστούς θεολόγους όλων των θρησκευτικών δογμάτων για μια συγκριτική θεολογία, όπου θα έβαζαν κάτω κοινά σημεία και αντιθέσεις, ώστε να γίνουν γνωστές οι θέσεις τους σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως δόγματος, για να μπορούν να αποφασίσουν με ποιο Θεό θα πάνε. Μια λογική προσπάθεια, αφού όπως πρεσβεύουν όλες σχεδόν οι θρησκείες, για να κερδίσεις την εύνοια του θεού πρέπει πάνω απ όλα να έχεις ακούσει το λόγο του για να μυηθείς στα μυστήρια της επικοινωνίας μαζί του. Από την πλευρά ενός Χριστιανού, αν κάποιος είχε την ατυχία να γεννηθεί στην Τεχεράνη ή στη Σεούλ, σίγουρα θα έχανε για πάντα το τρένο για τον Παράδεισο. Σ’ αυτήν τη λογική προσπάθεια των θεολόγων, οι ηγέτες όλων των εκκλησιών, απάντησαν με την οικουμενικότητα, τη συνεργασία και τη διατήρηση της αυτονομίας τους. Ετσι, κάθε τόσο συναντώνται οι ηγέτες των διαφόρων θρησκευτικών δογμάτων και συζητούν για διάφορα επίκαιρα προβλήματα πολιτικής και περιβάλλοντος, αλλά όχι για τα δόγματά τους. Σε μια εποχή πολέμων, πείνας, επιδημιών και παγκόσμιας δυστυχίας, συζητούν περί ανέμων και υδάτων τηρώντας στο ουσιώδες πρόβλημα μια στάση ουδέτερη, αφού αυτό που προέχει είναι η διατήρηση του μαγαζιού και όσο μεγαλύτερο πελατολόγιο -ποίμνιο έχει το μαγαζί τόσο μεγαλύτερη και η ισχύς των ηγετών-διευθυνόντων συμβούλων.
Στις τρεις αποκαλυπτικές θρησκείες ( Ιουδαϊσμό, Χριστιανισμό και Ισλάμ), υποτίθεται πως ο ίδιος ο Θεός, μέσω των προφητών του ή άλλων εκπροσώπων του, δίνει οδηγίες καθημερινής πρακτικής σε όλα. Μέχρι και στο πώς, οι άνθρωποι θα τρώνε, θα εργάζονται, ακόμα και πως θα κάνουν έρωτα με τη γυναίκα τους ή πως θα αφοδεύουν. ( βλέπε Αγία Γραφή- Λευιτικόν). Οι μόνοι που τηρούν πλέον αυτές τις θεϊκές οδηγίες-εντολές συμπεριφοράς είναι μόνο μερικοί φανατικοί-φονταμενταλιστές και των τριών θρησκευμάτων. Είναι εκείνοι που το παίζουν εκλεκτοί και είναι εκείνοι κυρίως οι φανατικοί που καλλιεργούν συστηματικά τα μίση ανάμεσα στις θρησκείες και στα έθνη, στο όνομα δήθεν της αλήθειας και της καθαρότητας της ψυχής. Οι άνθρωποι αυτοί με τις πράξεις τους, φαίνεται, από πρώτη ματιά, σαν να ενοχλούν τους θρησκευτικούς ηγέτες τους. Στην πράξη τους ενοχλούν όσο ενοχλούν οι φανατικοί οπαδοί των ποδοσφαιρικών ομάδων τους προέδρους των ομάδων τους. Είναι πολλοί εκείνοι που προσωρινά κερδίζουν ή νομίζουν πως κερδίζουν από την διατήρηση και όξυνση των θρησκευτικών φανατισμών.
Αν συνεχιστεί και οξυνθεί ακόμη περισσότερο αυτός ο θρησκευτικός φανατισμός, τότε ίσως δεν χρειαστεί ο Πρίγκιπας της Ελλάδος και Δούκας του Εδιμβούργου Φίλιππος να μετεμψυχωθεί σε θανατηφόρο ιό για να λύσει το πρόβλημα του υπερπληθυσμού, αφού σε έναν τέτοιο πόλεμο εκείνοι που θα σκοτωθούν θα είναι κυρίως η λεγόμενη κοινωνική πλέμπα.
Λένε πως από παιδιά κι από ηλίθιους μαθαίνεις την αλήθεια και ο Φίλιππος, ο οποίος είναι μέλος σε όλους τους περίεργους και ελιτίστικους διεθνείς οργανισμούς, σίγουρα ακούει κάτι παραπάνω από εμάς και δεν είναι δα και τόσο παιδί για να βγάλει στη γειτονιά τα άπλυτα. ( Η παραπάνω δήλωση είχε γίνει σε συνέντευξη του Φιλίππου στο dpa -Ντόϊτσε Πρεςς Αγκεντούρ- τον Αύγουστο του 1988)
Αν δεν μπει φραγμός σ’ αυτήν τη λαίλαπα του αχαλίνωτου φανατισμού όσο είναι ακόμη νωρίς, σε λίγα χρόνια, η μοναδική επιλογή θα είναι μαζική Παράνοια ή μαζική Τρέλα.
Kafeneio
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
«μη βλάπτειν αλλήλους μηδέ βλάπτεσθαι».
Επίκουρος(341-270 π.Χ)
«Στην περίπτωση της μετεμψύχωσής μου θα ήθελα να επιστρέψω ως ένας θανατηφόρος ιός για να δώσω μια λύση στο πρόβλημα του υπερπληθυσμού»
Πρίγκιπας Φίλιππος Δούκας
του Εδιμβούργου
Ξεκίνησε ως μια ανθρώπινη ανάγκη λύτρωσης από τον αρχέγονο φόβο του θανάτου και σταδιακά αλλά σταθερά, εξελίσσεται πλέον στον πιο επικίνδυνο παράγοντα παγκόσμιας εμφυλιοπολεμικής σύγκρουσης με ολέθριες συνέπειες. Ο λόγος για τις θρησκείες και μάλιστα τις τρεις, τις λεγόμενες και αδελφές αποκαλυπτικές θρησκείες (Ιουδαϊσμό, Χριστιανισμό και Ισλάμ) σύμφωνα με τις οποίες αποκαλύφθηκε ο ίδιο Θεός στους..... ανθρώπους, όχι βέβαια σε όλους, αλλά μόνο σε ενδιάμεσους-μεσάζοντες κηρύττοντας τον πόλεμο εναντίον όλων εκείνων που δεν επιθυμούσαν να γίνουν δούλοι του κατ’ αποκλειστικότητα!
Πολλοί υποστηρικτές των θρησκειών χρησιμοποιούν συχνά τη φράση του Ντοστογιέφσκι στους Αδερφούς Καραμαζώφ, «δίχως θρησκεία επιτρέπονται όλα», για να δείξουν πως δίχως το φόβο του Θεού οι άνθρωποι μετατρέπονται σε κτήνη. Αν όμως ρίξουμε μια ματιά στον παγκόσμιο χάρτη της θρησκευτικότητας και τον συγκρίνουμε με την εγκληματικότητα και γενικώς με την περιφρόνηση της ανθρώπινης ζωής, ο Ντοστογιέφσκι θα διαψευστεί και μάλιστα εντυπωσιακά. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, οι βαθιά θρησκόληπτοι Μεξικανοί, Κολομβιανοί, Σικελοί, Αφγανοί, κ.λ.π., συγκριτικά με τους άπιστους Τσέχους, Σουηδούς, Εσθονούς και Νορβηγούς, θα έπρεπε να είναι αληθινοί αμνοί και πρότυπα ηθικών ανθρώπων!
Ηδη πριν 24 αιώνες, ο μέγας φιλόσοφος Πλάτων (βλέπε: «Ευθύφρων-Διάλογοι) αμφισβητούσε την αντίληψη ότι η ηθική μπορεί να επιβληθεί με το φόβο του Θεού ή των θεών, υποστηρίζοντας ότι η ηθική στηρίζεται στη λογική, ότι η ευημερία των ανθρώπων εξαρτάται από την τήρηση των ηθικών κανόνων από όλους και δεν φαίνεται να είχε άδικο. Η ζωή μας αποδεικνύει καθημερινά ότι ο φόβος της θεϊκής τιμωρίας συνετέλεσε στη διάδοση και επιβολή της ηθικής, όσο συνετέλεσε και η θανατική ποινή στην εξάλειψη τoυ εγκλήματος.
Αν ρίξουμε μια ματιά στην Ιστορία, θα δούμε πως οι πόλεμοι στο όνομα των θεών, οι λεγόμενοι θρησκευτικοί πόλεμοι ήταν άγνωστοι μέχρι την εποχή των λεγόμενων αποκαλυπτικών θρησκειών Ιουδαϊσμού, Χριστιανισμού και Ισλαμισμού, διότι πλην αυτών των τριών, καμία άλλη θρησκεία δεν είχε τέτοια επιθετική προσηλυτιστική στρατηγική και πνεύμα αποκλειστικότητας της μιας και μοναδικής αλήθειας, της δικής της αλήθειας, δίχως μεν ούτε αλλά.Το ότι οι Δωδεκαθεϊστές Ελληνες ήταν ανεκτικοί προς άλλες θρησκείες το ομολόγησε ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος, όταν αναφέρθηκε στο βωμό των Αθηναίων που ήταν αφιερωμένος «τω αγνώστω Θεώ» και τον οποίο εκμεταλλεύτηκε δεόντως για να οικοδομήσει μια θρησκεία με μηδενική ανοχή σε αλλόθρησκους. Η πρώτη θρησκευτική σύγκρουση στην ιστορία κατά την οποία εμπλέκονται Ελληνες Δωδεκαθεϊστές είναι γνωστή ως Acta Alexandrinorum ή «πρακτικά δίκης Ελλήνων μαρτύρων» και η οποία άρχισε από τους οπαδούς του Ιουδαϊσμού, της πρώτης αποκαλυπτικής και μητρικής θρησκείας, των άλλων δύο αποκαλυπτικών θρησκειών. Οταν για τρεις αιώνες περίπου η Αλεξάνδρεια ήταν στα χέρια Ελλήνων, και οι Εβραίοι της Αλεξάνδρειας ζούσαν ειρηνικά με τους ανεκτικούς Ελληνες οπαδούς του Ερμή του Τρισμέγιστου προς τις άλλες θρησκείες, αίφνης, όταν η κυριαρχία της πόλης πέρασε στα χέρια των Ρωμαίων, οι Εβραίοι της Αλεξάνδρειας ανακάλυψαν, με καθυστέρηση τριών αιώνων, ότι προσβάλλονται οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις απ’ τα γυμνά αγάλματα και τις ιερές στήλες με την προτομή του Ερμή με το φαλλό, που ήταν διασκορπισμένες σ’ ολόκληρη την Αίγυπτο. Ο φαλλός, σύμβολο της γονιμότητας και της δημιουργίας νέας ζωής για τους Ελληνες, για τους σεμνότυφους Εβραίους ήταν ένα βρωμερό εργαλείο του Σατανά και, αφού οι Ελληνες δεν είχαν πλέον την εξουσία, άρχισαν να τα καταστρέφουν. Η πράξη αυτή οδήγησε σε συγκρούσεις μεταξύ των Εβραίων και των Ελληνων οπαδών του Ερμή του Τρισμέγιστου. Στη διαμάχη αυτή, οι Ρωμαίοι, μετά από μια αρχικά ουδέτερη στάση, πήραν τελικώς το μέρος των Εβραίων αντιδρώντας με βίαιο τρόπο κατά των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας.
Στο όνομα του καλού και του Θεού, και οι τρεις θρησκείες έχουν διαπράξει μαζικά εγκλήματα. Δεν υπάρχει πιο αιματοβαμμένος τόπος στον κόσμο από τους λεγόμενους Αγίους Τόπους, όπου όλοι σχεδόν οι πόλεμοι στους τόπους αυτούς είχαν θρησκευτικό υπόβαθρο. Στο όνομα του Θεού-Δημιουργού σφάχτηκαν δεκάδες εκατομμύρια και κυρίως αθώα γυναικόπαιδα σε όλο τον πλανήτη.
Τις τελευταίες δεκαετίες έγιναν πολλές απόπειρες από γνωστούς θεολόγους όλων των θρησκευτικών δογμάτων για μια συγκριτική θεολογία, όπου θα έβαζαν κάτω κοινά σημεία και αντιθέσεις, ώστε να γίνουν γνωστές οι θέσεις τους σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως δόγματος, για να μπορούν να αποφασίσουν με ποιο Θεό θα πάνε. Μια λογική προσπάθεια, αφού όπως πρεσβεύουν όλες σχεδόν οι θρησκείες, για να κερδίσεις την εύνοια του θεού πρέπει πάνω απ όλα να έχεις ακούσει το λόγο του για να μυηθείς στα μυστήρια της επικοινωνίας μαζί του. Από την πλευρά ενός Χριστιανού, αν κάποιος είχε την ατυχία να γεννηθεί στην Τεχεράνη ή στη Σεούλ, σίγουρα θα έχανε για πάντα το τρένο για τον Παράδεισο. Σ’ αυτήν τη λογική προσπάθεια των θεολόγων, οι ηγέτες όλων των εκκλησιών, απάντησαν με την οικουμενικότητα, τη συνεργασία και τη διατήρηση της αυτονομίας τους. Ετσι, κάθε τόσο συναντώνται οι ηγέτες των διαφόρων θρησκευτικών δογμάτων και συζητούν για διάφορα επίκαιρα προβλήματα πολιτικής και περιβάλλοντος, αλλά όχι για τα δόγματά τους. Σε μια εποχή πολέμων, πείνας, επιδημιών και παγκόσμιας δυστυχίας, συζητούν περί ανέμων και υδάτων τηρώντας στο ουσιώδες πρόβλημα μια στάση ουδέτερη, αφού αυτό που προέχει είναι η διατήρηση του μαγαζιού και όσο μεγαλύτερο πελατολόγιο -ποίμνιο έχει το μαγαζί τόσο μεγαλύτερη και η ισχύς των ηγετών-διευθυνόντων συμβούλων.
Στις τρεις αποκαλυπτικές θρησκείες ( Ιουδαϊσμό, Χριστιανισμό και Ισλάμ), υποτίθεται πως ο ίδιος ο Θεός, μέσω των προφητών του ή άλλων εκπροσώπων του, δίνει οδηγίες καθημερινής πρακτικής σε όλα. Μέχρι και στο πώς, οι άνθρωποι θα τρώνε, θα εργάζονται, ακόμα και πως θα κάνουν έρωτα με τη γυναίκα τους ή πως θα αφοδεύουν. ( βλέπε Αγία Γραφή- Λευιτικόν). Οι μόνοι που τηρούν πλέον αυτές τις θεϊκές οδηγίες-εντολές συμπεριφοράς είναι μόνο μερικοί φανατικοί-φονταμενταλιστές και των τριών θρησκευμάτων. Είναι εκείνοι που το παίζουν εκλεκτοί και είναι εκείνοι κυρίως οι φανατικοί που καλλιεργούν συστηματικά τα μίση ανάμεσα στις θρησκείες και στα έθνη, στο όνομα δήθεν της αλήθειας και της καθαρότητας της ψυχής. Οι άνθρωποι αυτοί με τις πράξεις τους, φαίνεται, από πρώτη ματιά, σαν να ενοχλούν τους θρησκευτικούς ηγέτες τους. Στην πράξη τους ενοχλούν όσο ενοχλούν οι φανατικοί οπαδοί των ποδοσφαιρικών ομάδων τους προέδρους των ομάδων τους. Είναι πολλοί εκείνοι που προσωρινά κερδίζουν ή νομίζουν πως κερδίζουν από την διατήρηση και όξυνση των θρησκευτικών φανατισμών.
Αν συνεχιστεί και οξυνθεί ακόμη περισσότερο αυτός ο θρησκευτικός φανατισμός, τότε ίσως δεν χρειαστεί ο Πρίγκιπας της Ελλάδος και Δούκας του Εδιμβούργου Φίλιππος να μετεμψυχωθεί σε θανατηφόρο ιό για να λύσει το πρόβλημα του υπερπληθυσμού, αφού σε έναν τέτοιο πόλεμο εκείνοι που θα σκοτωθούν θα είναι κυρίως η λεγόμενη κοινωνική πλέμπα.
Λένε πως από παιδιά κι από ηλίθιους μαθαίνεις την αλήθεια και ο Φίλιππος, ο οποίος είναι μέλος σε όλους τους περίεργους και ελιτίστικους διεθνείς οργανισμούς, σίγουρα ακούει κάτι παραπάνω από εμάς και δεν είναι δα και τόσο παιδί για να βγάλει στη γειτονιά τα άπλυτα. ( Η παραπάνω δήλωση είχε γίνει σε συνέντευξη του Φιλίππου στο dpa -Ντόϊτσε Πρεςς Αγκεντούρ- τον Αύγουστο του 1988)
Αν δεν μπει φραγμός σ’ αυτήν τη λαίλαπα του αχαλίνωτου φανατισμού όσο είναι ακόμη νωρίς, σε λίγα χρόνια, η μοναδική επιλογή θα είναι μαζική Παράνοια ή μαζική Τρέλα.
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Aσθενής σεισμική δόνηση 4 βαθμών ρίχτερ στη Θάσο
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Χρυσή Αυγή: Το αληθινό πρόσωπο...???
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
