2012-09-27 18:25:40
Γίναμε επιτέλους Ιράν. Το όνειρο του κάθε φασίστα αποκτάει σάρκα και οστά. Αναρίθμητες οι φορές που διάβασα στα “πατριωτικά” μπλογκς, για το τι γίνεται στο Ιράν με τα ανθρώπινα δικαιώματα και πόσο χρήσιμο θα ήταν ένα τέτοιο καθεστώς να “στρώσει χαρακτήρα” στην ντόπια θολοκουλτούρα.
“Άντε γιατί η πολύ δημοκρατία δεν είναι καλό πράγμα”, σκούζουν οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της σβάστικας.
Ο πολιτικοποιημένος φασίστας είναι η μια πλευρά του σημερινού ζητήματος. Η άλλη, η οποία δυστυχώς φαίνεται να υπερτερεί σε αριθμούς, είναι ο αποπολιτικοποιημένος βλάκας: το υπέρτατο πολιτικό ζώον. Επειδή ηγεμονεύει η κουλτούρα του κομφορμισμού σε ολόκληρη τη δημόσια σφαίρα, αντιστοίχως και η άπειρη βλακεία κάνει πάρτι σε όλα τα μήκη και πλάτη της ελληνικής επικράτειας.Το θέμα με την βλάσφημη σάτιρα στο γέροντα Παίσιο, εγείρει σοβαρά ερωτηματικά για το αν η κοινωνία είναι πλέον ικανή να αφήσει πίσω της τους βλάκες ή αν οι βλάκες κυριαρχήσουν ολοκληρωτικά σε αυτήν.
Το μεγαλύτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός βλάκα είναι η αδυναμία στοιχειοθέτησης δίκης του άποψης επί κάποιου επίκαιρου θέματος. Όταν οι κονσερβοποιημένες απαντήσεις τελειώσουν, αρχίζει η επίκληση των “ειδικών επί του θέματος”, τι λέει η μαμά, τι λέει το κράτος, τι λέει η γειτονιά. Για παράδειγμα στο συγκεκριμένο θέμα επικαλέστηκαν ό,τι επικαλέστηκε και το επίσημο κράτος, δηλαδή, τον προ χούντας νόμο περί βλασφημίας. Όταν οι κώλοι σφίξουν, θα ανατρέξουν στις “επιστημονικές” μελέτες των πατέρων της εκκλησίας.
Ο βλάκας ο,τι διδάχτηκε μικρός δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να ψάξει αν ήταν αλήθεια, ή απλά ένα ακόμα ψέμα ανάμεσα στα τόσα. Η έννοια της διαλεκτικής είναι κάτι σαν κόκκινο πανί, σε αντίθεση με την οποιαδήποτε “εκ ουρανού” δοσμένη σταθερά (είτε αφορά την οργάνωση της κοινωνίας, είτε την πολιτική είτε την θρησκεία) την οποία και καταπίνει αμάσητη.
Βαφτίζει την αμφισβήτηση “διατάραξη της ειρήνης” και προτείνει ως απάντηση την περισσότερη αστυνόμευση. Το κράτος για τον κάθε βλάκα είναι “δικό μας”, όταν προβαίνει σε ενέργειες σύμφωνες με τον ίδιο και ξένο, όταν δεν βολεύει το φαντασιακό του ή την τσέπη του. Οι αμέτρητες αναφορές του βλάκα για τον ρόλο του κράτους,είναι αντίστοιχες με τις αμέτρητες παλινδρομήσεις του εμβόλου μέσα σε έναν κινητήρα εσωτερικής καύσης. Πότε πάνω, πότε κάτω αναλόγως την επικαιρότητα,έτσι κινούνται και οι ιδέες μέσα στο ξερό του το κεφάλι.
Ο βλάκας ποτέ δεν θα μπορέσει να δει τον εαυτό ως θύμα γιατί νομίζει ότι είναι υπερβολικά έξυπνος για να πιαστεί κορόιδο. Του έμαθαν ότι είναι ο ένας και μοναδικός αρχιδάτος γαμιάς που θα ξεσκιστεί στην επιτυχία και τις γκόμενες όταν θα μεγαλώσει. Αν προσπαθήσει πολύ, μπορεί να έρθει η μέρα να κυκλοφορήσει και αυτός με την προκλητική ξανθιά του περιοδικού. Τώρα με την κρίση, άρχισε να ζορίζεται, αλλά ποτέ μα ποτέ δε θα προδώσει την βλακεία που τον δέρνει σε καθημερινή βάση. Τον ενδιαφέρει πρωτίστως να γίνει άριστος στη δουλειά του, γι' αυτό και τα ανώτερα ιδρύματα έχουν γεμίσει με φιλόδοξους βλάκες χρήσιμους για το μελλοντικό εργοδότη, αλλά απολύτως άχρηστους για την υπόλοιπη κοινωνία.
Ο βλάκας είναι παντού και ενσαρκώνει κάθε ρόλο. Ξεσηκώνει εικόνες από την τηλεόραση και τις διαφημίσεις. Στα γήπεδα φοράει οπαδικά κασκόλ και φανατίζεται αβέρτα. Στο δρόμο κυκλοφορεί γράφοντας όλους τους υπόλοιπους κανονικά (εδώ η διθυραμβική επίκληση της νομιμότητας για τον γέροντα, τρώει απανωτά χαστούκια μέχρι να ψοφήσει). Βάζει θορυβώδεις εξατμίσεις στο παπί, και κάποτε ξόδεψε δέκα χιλιάδες ευρώ για να βελτιώσει ένα σαράβαλο των πέντε. Στο στρατό θα γίνει ο καλύτερος ρουφιάνος και θα γελάει ασταμάτητα με τα πάθη των άλλων. Στα μπουζούκια θα ξοδέψει ένα σκασμό λεφτά στα λουλούδια, και άμα λάχει θα κάνει χοντρό τσαμπουκά επειδή κάποιος στραβοκοίταξε το ξέκωλο που συνοδεύει. Μπροστά στην κάλπη θα συνεχίσει περήφανος την οικογενειακή παράδοση της κληρονομικής ψήφου, εκπληρώνοντας στο ακέραιο το καθήκον του προς τη ολιγαρχία.
Δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση στο εκατομμύριο να ανοίξει ένα βιβλίο να μάθει την πραγματική ιστορία ,γιατί τον δίδαξαν πως κάποτε τριγυρνούσαν στην Ελλάδα κάτι γενειοφόροι φιλόσοφοι όταν οι άλλοι ήταν επάνω στα δέντρα. Μετά ήρθε το πολιτιστικό βυζάντιο και ο χριστιανισμός και γίνανε μια όμορφη οικογενειακή ατμόσφαιρα,μέχρι να καταφθάσουν οι κακοί Τούρκοι και χαλάσουν αυτή την ατμοσφαίρα.
Ο βλάκας επικαλείται συνεχώς τα “κόκαλα των ηρώων τα ιερά” και την ιστορία των πεθαμένων, γιατί είναι εντελώς ανίκανος να φτιάξει την δική του. Αυτό είναι και το πιο επικίνδυνο γνώρισμα του κάθε βλάκα:Σήμερα που η πολιτική άρχισε να τρυπώνει μέσα από τις χαραμάδες της προς κατάσχεση ατομικής ιδιοκτησίας, ο βλάκας ψάχνει την στέγη στην κρατική σημαία και τα χριστιανικά λάβαρα.
Μισό λεπτό. Τώρα περιγράφω ένα βλάκα,ένα βλάκα φασίστα ή και τα δύο;
Οι κοινωνιολόγοι του μέλλοντος θα τα βρουν σκούρα στο να συντάξουν μια μελέτη της προκοπής σχετική με το μοναδικό ελληνικό φαινόμενο του ιδεολογικού αχταρμά. Οι διαχωριστικές γραμμές δεν αντέχουν και εξαφανίζονται κάτω από το βάρος της κρίσης. Αντί να αναδυθεί ο πολιτισμός,καταδύεται βαθύτερα. Όλα τείνουν προς τα κάπου και όλα φαίνονται σχετικά. Λίγη πατρίδα ,λίγη θρησκεία και οικογένεια, λίγος Μαρξ,λίγος Ντεκάρτ, λίγος Αριστοτέλης, λίγος Μεταξάς, λίγος αντισημιτισμός, λίγες κακές τράπεζες, λίγος Κωστόπουλος, λίγοι προδότες πολιτικοί, μπόλικος ρατσισμός και άντε μετά να καταλάβει ο μελλοντικός ιστορικός, τι στο καλό πήγε στραβά.
Ο βλάκας για να μη τα κάνω όλα ίσιωμα ,δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φρούτο. Στην αυτοκρατορία των ΗΠΑ, πολλά εκατομμύρια βλάκες ετοιμάζονται σε λίγες ήμερες να ανεβάσουν στην εξουσία έναν ακόμη γραβατωμένο απόγονο του Αδόλφου Χίτλερ, φιλικό στα χάμπουργκερ και λάτρη των σκυλιών.
Πηγή: noumero 11888
anarxikostrapezitis
“Άντε γιατί η πολύ δημοκρατία δεν είναι καλό πράγμα”, σκούζουν οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της σβάστικας.
Ο πολιτικοποιημένος φασίστας είναι η μια πλευρά του σημερινού ζητήματος. Η άλλη, η οποία δυστυχώς φαίνεται να υπερτερεί σε αριθμούς, είναι ο αποπολιτικοποιημένος βλάκας: το υπέρτατο πολιτικό ζώον. Επειδή ηγεμονεύει η κουλτούρα του κομφορμισμού σε ολόκληρη τη δημόσια σφαίρα, αντιστοίχως και η άπειρη βλακεία κάνει πάρτι σε όλα τα μήκη και πλάτη της ελληνικής επικράτειας.Το θέμα με την βλάσφημη σάτιρα στο γέροντα Παίσιο, εγείρει σοβαρά ερωτηματικά για το αν η κοινωνία είναι πλέον ικανή να αφήσει πίσω της τους βλάκες ή αν οι βλάκες κυριαρχήσουν ολοκληρωτικά σε αυτήν.
Το μεγαλύτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός βλάκα είναι η αδυναμία στοιχειοθέτησης δίκης του άποψης επί κάποιου επίκαιρου θέματος. Όταν οι κονσερβοποιημένες απαντήσεις τελειώσουν, αρχίζει η επίκληση των “ειδικών επί του θέματος”, τι λέει η μαμά, τι λέει το κράτος, τι λέει η γειτονιά. Για παράδειγμα στο συγκεκριμένο θέμα επικαλέστηκαν ό,τι επικαλέστηκε και το επίσημο κράτος, δηλαδή, τον προ χούντας νόμο περί βλασφημίας. Όταν οι κώλοι σφίξουν, θα ανατρέξουν στις “επιστημονικές” μελέτες των πατέρων της εκκλησίας.
Ο βλάκας ο,τι διδάχτηκε μικρός δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να ψάξει αν ήταν αλήθεια, ή απλά ένα ακόμα ψέμα ανάμεσα στα τόσα. Η έννοια της διαλεκτικής είναι κάτι σαν κόκκινο πανί, σε αντίθεση με την οποιαδήποτε “εκ ουρανού” δοσμένη σταθερά (είτε αφορά την οργάνωση της κοινωνίας, είτε την πολιτική είτε την θρησκεία) την οποία και καταπίνει αμάσητη.
Βαφτίζει την αμφισβήτηση “διατάραξη της ειρήνης” και προτείνει ως απάντηση την περισσότερη αστυνόμευση. Το κράτος για τον κάθε βλάκα είναι “δικό μας”, όταν προβαίνει σε ενέργειες σύμφωνες με τον ίδιο και ξένο, όταν δεν βολεύει το φαντασιακό του ή την τσέπη του. Οι αμέτρητες αναφορές του βλάκα για τον ρόλο του κράτους,είναι αντίστοιχες με τις αμέτρητες παλινδρομήσεις του εμβόλου μέσα σε έναν κινητήρα εσωτερικής καύσης. Πότε πάνω, πότε κάτω αναλόγως την επικαιρότητα,έτσι κινούνται και οι ιδέες μέσα στο ξερό του το κεφάλι.
Ο βλάκας ποτέ δεν θα μπορέσει να δει τον εαυτό ως θύμα γιατί νομίζει ότι είναι υπερβολικά έξυπνος για να πιαστεί κορόιδο. Του έμαθαν ότι είναι ο ένας και μοναδικός αρχιδάτος γαμιάς που θα ξεσκιστεί στην επιτυχία και τις γκόμενες όταν θα μεγαλώσει. Αν προσπαθήσει πολύ, μπορεί να έρθει η μέρα να κυκλοφορήσει και αυτός με την προκλητική ξανθιά του περιοδικού. Τώρα με την κρίση, άρχισε να ζορίζεται, αλλά ποτέ μα ποτέ δε θα προδώσει την βλακεία που τον δέρνει σε καθημερινή βάση. Τον ενδιαφέρει πρωτίστως να γίνει άριστος στη δουλειά του, γι' αυτό και τα ανώτερα ιδρύματα έχουν γεμίσει με φιλόδοξους βλάκες χρήσιμους για το μελλοντικό εργοδότη, αλλά απολύτως άχρηστους για την υπόλοιπη κοινωνία.
Ο βλάκας είναι παντού και ενσαρκώνει κάθε ρόλο. Ξεσηκώνει εικόνες από την τηλεόραση και τις διαφημίσεις. Στα γήπεδα φοράει οπαδικά κασκόλ και φανατίζεται αβέρτα. Στο δρόμο κυκλοφορεί γράφοντας όλους τους υπόλοιπους κανονικά (εδώ η διθυραμβική επίκληση της νομιμότητας για τον γέροντα, τρώει απανωτά χαστούκια μέχρι να ψοφήσει). Βάζει θορυβώδεις εξατμίσεις στο παπί, και κάποτε ξόδεψε δέκα χιλιάδες ευρώ για να βελτιώσει ένα σαράβαλο των πέντε. Στο στρατό θα γίνει ο καλύτερος ρουφιάνος και θα γελάει ασταμάτητα με τα πάθη των άλλων. Στα μπουζούκια θα ξοδέψει ένα σκασμό λεφτά στα λουλούδια, και άμα λάχει θα κάνει χοντρό τσαμπουκά επειδή κάποιος στραβοκοίταξε το ξέκωλο που συνοδεύει. Μπροστά στην κάλπη θα συνεχίσει περήφανος την οικογενειακή παράδοση της κληρονομικής ψήφου, εκπληρώνοντας στο ακέραιο το καθήκον του προς τη ολιγαρχία.
Δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση στο εκατομμύριο να ανοίξει ένα βιβλίο να μάθει την πραγματική ιστορία ,γιατί τον δίδαξαν πως κάποτε τριγυρνούσαν στην Ελλάδα κάτι γενειοφόροι φιλόσοφοι όταν οι άλλοι ήταν επάνω στα δέντρα. Μετά ήρθε το πολιτιστικό βυζάντιο και ο χριστιανισμός και γίνανε μια όμορφη οικογενειακή ατμόσφαιρα,μέχρι να καταφθάσουν οι κακοί Τούρκοι και χαλάσουν αυτή την ατμοσφαίρα.
Ο βλάκας επικαλείται συνεχώς τα “κόκαλα των ηρώων τα ιερά” και την ιστορία των πεθαμένων, γιατί είναι εντελώς ανίκανος να φτιάξει την δική του. Αυτό είναι και το πιο επικίνδυνο γνώρισμα του κάθε βλάκα:Σήμερα που η πολιτική άρχισε να τρυπώνει μέσα από τις χαραμάδες της προς κατάσχεση ατομικής ιδιοκτησίας, ο βλάκας ψάχνει την στέγη στην κρατική σημαία και τα χριστιανικά λάβαρα.
Μισό λεπτό. Τώρα περιγράφω ένα βλάκα,ένα βλάκα φασίστα ή και τα δύο;
Οι κοινωνιολόγοι του μέλλοντος θα τα βρουν σκούρα στο να συντάξουν μια μελέτη της προκοπής σχετική με το μοναδικό ελληνικό φαινόμενο του ιδεολογικού αχταρμά. Οι διαχωριστικές γραμμές δεν αντέχουν και εξαφανίζονται κάτω από το βάρος της κρίσης. Αντί να αναδυθεί ο πολιτισμός,καταδύεται βαθύτερα. Όλα τείνουν προς τα κάπου και όλα φαίνονται σχετικά. Λίγη πατρίδα ,λίγη θρησκεία και οικογένεια, λίγος Μαρξ,λίγος Ντεκάρτ, λίγος Αριστοτέλης, λίγος Μεταξάς, λίγος αντισημιτισμός, λίγες κακές τράπεζες, λίγος Κωστόπουλος, λίγοι προδότες πολιτικοί, μπόλικος ρατσισμός και άντε μετά να καταλάβει ο μελλοντικός ιστορικός, τι στο καλό πήγε στραβά.
Ο βλάκας για να μη τα κάνω όλα ίσιωμα ,δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φρούτο. Στην αυτοκρατορία των ΗΠΑ, πολλά εκατομμύρια βλάκες ετοιμάζονται σε λίγες ήμερες να ανεβάσουν στην εξουσία έναν ακόμη γραβατωμένο απόγονο του Αδόλφου Χίτλερ, φιλικό στα χάμπουργκερ και λάτρη των σκυλιών.
Πηγή: noumero 11888
anarxikostrapezitis
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έρχεται ο διάδοχος του ΚΚΕ και της Παπαρήγα...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
