2012-10-01 03:46:07
Πέρασαν σχεδόν 13 χρόνια από τότε που πρωτοείδα την ταινία. Και κατάφερα να την ξανά-δω την Κυριακή το βράδυ στο Mega channel. Δεν θα έλεγα πως είναι από τις αγαπημένες μου, αλλά σίγουρα θα την πρότεινα ανεπιφύλακτα σε κάποιον που του αρέσουν οι «βιογραφικές» ταινίες.
Η ταινία βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Λάρι Φλιντ, ενός ανθρώπου που πραγματικά συνέβαλε στην υπόθεση της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης στις ΗΠΑ, όταν το 1987 το Ανώτατο Δικαστήριο των δικαίωσε σε μια μήνυση που είχε υποβάλει ένας ιεροκήρυκας. Ο σκηνοθέτης της, δίνει σατιρικά διάφορες πτυχές της σύγχρονης Αμερικής: η ερωτική απελευθέρωση των σέβεντις, το ευαγγελιστικό κίνημα, η εποχή του Ρίγκαν, η μάχη με το πουριτανικό και δικαστικό κατεστημένο, η Αμερική της ελευθερίας της έκφρασης και των ελεύθερων σκοπευτών (ο Φλιντ είναι σήμερα παράλυτος από σφαίρα αγνώστου που τον χτύπησε στην έξοδο ενός δικαστηρίου).
Σε σκηνοθεσία: Μίλος Φόρμαν πρωταγωνιστής στο ρόλο του Φλιντ ο Γούντι Χάρελσον σε μια -ίσως- από τις καλύτερες ερμηνείες του. Στην ταινία επίσης θα αναγνωρίσετε και τον τότε νεαρό 'Εντουαρντ Νόρτον στο ρόλο του δικηγόρου του Λάρι Φλιντ.
Πιστεύω λοιπόν πως άξιζε τον κόπο να «αλιεύσω» και να μοιραστώ μαζί σας μερικά ενδιαφέροντα άρθρα - κριτικές. Βέβαια τα τελικά συμπεράσματα είτε για το φιλμ είτε για το ποιος πραγματικά είναι ο Λάρι Φλιντ είναι δικά σας Μέχρι το επόμενο άρθρο... καλά να περνάτε!
Κριτική για την ταινία - kefalonizw.com
Βίος και πολιτεία του πορνοεκδότη Larry Flynt που δημιούργησε μια ολόκληρη αυτοκρατορία ξεκινώντας απο ένα διαφημιστικό φυλλάδιο για το στριπτιτζάδικό του. Ο Flynt
συγκρούστηκε με το πουριτανικό κατεστημένο και εξελίχθηκε σε έναν υπέρμαχο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέσα από αλλεπάλληλους δικαστικούς αγώνες.
Ο Milos Forman στις βιογραφίες που σκηνοθετεί πάντα θα κρύψει την αλήθεια για χάρη του δράματος. Ο Salieri δεν ευθύνεται για το θάνατο του Mozart (Amadeus) και ο Andy Kaufman δεν ήταν ιδιοφύια, αλλά ένας τελειωμένος κωμικός που του έσωσε την καριέρα ο θάνατος (Man on the Moon). Στο People VS Larry Flynt γίνεται το αντίθετο αφού τα πραγματικά γεγονότα είναι ανώτερα απο την μυθοπλασία και ο Forman κάνει ο,τι είναι δυνατό για να αποδώσει έστω και ένα μικρό κομμάτι αυτού του απίστευτου ανθρώπου. O Woody Harrelson
που δεν πρόκειται να ξαναδεί τέτοιο ρόλο, στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και δίνει ένα
πολύ πειστικό πορτρέτο του ασυμβίβαστου εκδότη.
O Larry Flynt κατα πάσα πιθανότητα προσπάθησε να βρει στο ξεκίνημά του ένα ιδεολογικό υπόβαθρο για να επεκτείνει τις επιχειρήσεις του, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα οτι δεν το πιστεύει κιόλας. Επίσης το γεγόνος οτι έμεινε ανάπηρος από τη σφαίρα ενός ρατσιστή και συνέχισε να αγωνίζεται, του δίνει το κριτήριο της γνησιότητας.
Αντιμετώπιζε πάντα το σύστημα προτάσσοντας τις ελευθερίες ενός απλού πολίτη και όχι μέσα από νομικά παραθυράκια. Ο Larry Flynt συνεχίζει να κοντράρει το σύστημα τα τελευταία χρόνια με σκληρή κριτική και μηνύσεις εναντίον της κυβέρνησης Bush για τους πολέμους σε Ιράκ και Αφγανιστάν. Η παρακάτω επικήρυξη είναι αναρτημένη στο Site του και έχει εξαναγκάσει τρία μέλη του Κονγκρέσου σε παραίτηση (κάτι τέτοιο θέλουν και οι δικοί μας). Στο κάτω κάτω μόνο κάποιος που είναι χυδαίος μπορεί να τεστάρει τα πραγματικά όρια της ελευθερίας του λόγου.
www.kefalonizw.com
Κριτική για την ταινία από το Cine.gr:
O Larry Flynt (υπαρκτό πρόσωπο και εκδότης του πορνοπεριοδικού Hustler) ήταν –τουλάχιστον κατά τον Milos Forman -μια εκρηκτική προσωπικότητα. Ξεκινώντας από το τίποτα με μοναδικά του εφόδια την αισχρότητα, τον κυνισμό και την αυθάδειά του δημιούργησε την δική του αυτοκρατορία πορνοπεριοδικών μαζί με την πολυαγαπημένη του γυναίκα Althea (Courtney Love). Ευτυχώς όμως εδώ δεν έχουμε μια American dream βιογραφία σε στυλ Aviator (μπλιαχ!) καθώς η διαβόητη καριέρα του Flynt ήταν γεμάτη δικαστικές μάχες, οικονομικά σκαμπανεβάσματα, απόπειρες δολοφονίας και ναρκωτικά.
Ελάχιστοι ηθοποιοί λοιπόν θα μπορούσαν να παίξουν τον ρόλο αυτού του συμπαθητικού καθάρματος πέρα από τον μοναδικό Woody Harrelson με την τρέλα στο μάτι του Natural Born Killers και την κωμική φλέβα του Kingpin. Ακολουθώντας βέβαια πιστά τις οδηγίες του Forman που.. προβοκατόρικα παίρνει το μέρος του Flynt, ο Harrelson παρουσιάζει τον ήρωα ή ορθότερα τον αντιήρωα του ως έναν άξεστο αλήτη με αξιοπρέπεια και πίστη στην ελευθερία του λόγου. Διατηρώντας στο έπακρο τις αδυναμίες και τα πάθη του Flynt ο Harrelson πλάθει έναν πρωταγωνιστή ανθρώπινο συμπαθητικό και ταυτόχρονα εκνευριστικό (καμιά σχέση με... Alfie δηλαδή) . Ο αντισυμβατικά σέξυ Norton πάλι είναι ικανοποιητικός στον ρόλο του μόνιμου δικηγόρου του Flynt, αλλά με εξαίρεση το Fight Club έχω βαρεθεί να τον βλέπω σε διακοσμητικούς ρόλους (Frida, Keeping the Faith) –και κυρίως μέσα σε δικαστήρια. Αποκάλυψη για μένα και η Love–που δεν διστάζει να τα.. πετάξει για χάρη της τέχνης- σε ρόλο πνευματικά ασταθούς ναρκομανούς (τι Jolie και Top Model και αηδίες...)
Ο Forman όντως δυσκολεύεται να ξεπεράσει το Amadeus και το People vs. Larry Flynt δεν αποτέλεσε το νέο του κατόρθωμα. Σε σχέση όμως με άχρωμες, άγευστες και βαρετά εξωραϊσμένες βιογραφίες το shocker αυτό του Forman προκαλεί αίσθηση αρχής γενομένης από την προκλητικά μεγαλοφυή αφίσα της ταινίας που νομίζω πως σε ορισμένες χώρες έχει απαγορευτεί. Μη βασιζόμενος σε όλα τα πραγματικά γεγονότα (για παράδειγμα ποτέ δεν εξηγείται στην ταινία η αντιπαλότητα Flynt και αιδεσιμώτατου Faltwell) ο Forman εξυψώνει έναν κατά βάση γλοιώδη χαρακτήρα που πλούτισε εκμεταλλευόμενος τις γυναίκες και έγινε επαναστάτης για να διατηρήσει αυτό ακριβώς το δικαίωμά του. Το «μη χείρον βέλτιστον» όμως μοιάζει να λέει ο Forman καθώς αυτός που τελικά στηλιτεύεται –και δίκαια- είναι η ίδια η αμερικανική κοινωνία που θεωρεί τον πόλεμο ηθικό και το σεξ ανήθικο, που διαβάζει στα κλεφτά το Hustler, που ως δικαστικό σύστημα υποκλίνεται στο οικονομικά πιο δυνατό Playboy, που ως FBI διακινεί ναρκωτικά. Πέφτοντας μοιραία στην παγίδα του διδακτισμού ο Forman δια στόματος Norton υποστηρίζει πως «ελευθερία είναι να έχεις το δικαίωμα να ακούς και να βλέπεις πράγματα που δεν υποστηρίζεις ο ίδιος» λέγοντας όμως ταυτόχρονα αλήθεια.
Εν κατακλείδι, το People vs. Larry Flynt αποτελεί ένα δυνατό κοινωνικό δράμα με εξαιρετικές ερμηνείες, με τον ίδιο τρόπο που «η υπόθεση Larry Flynt» έφερε στο φως την νεοσυντηρητική αμερικανική υποκρισία (ακόμα και αν πλέον το Hustler αποτελεί από μόνο του υπερδύναμη και χρεώνει τα καπελάκια 20 λίρες το ένα..)
www.cine.gr
Larry Flynt:Ο Πορνογράφος των ίσων ευκαιριών Είχα προετοιμαστεί να μου αρέσει ο Larry Flynt. Είχα δει την ταινία για τη ζωή του και είχα διαβάσει την αυτοβιογραφία του. Τον θεωρούσα κατεργάρη, μασκαρά και ψιλοκάθαρμα. Ο τύπος μου.
Ο Flynt είναι αυτοδίδακτος, αυτοδημιούργητος, μια παράδοξη έκδοση του αμερικανικού ονείρου. Ένα φτωχό αγόρι κάνει καλό με το να είναι κακός. Μεγάλωσε σε φριχτή φτώχεια, σε μια τρύπα στους λόφους του Κεντάκυ. Σχεδόν καμία τυπική εκπαίδευση. Πλαστογράφησε το πιστοποιητικό γέννησης του για να μπει στο στρατό όταν ήταν 15. Ο στρατός τον έδιωξε ένα χρόνο αργότερα, επειδή ήταν αμόρφωτος. Εντάχθηκε στο Ναυτικό στα 17, μελέτησε σκληρά, πήρε το πτυχίο του, διέπρεψε σα χειριστής ραντάρ.
Μετά την στρατιωτική του θητεία, αγόρασε ένα φτηνιάρικο μπαρ της σειράς στο Ντέητον του Οχάιο για 800 δολλάρια. Το μετέτρεψε σε μια αλυσίδα από στριπτητζάδικα και αργότερα στο περιοδικό Hustler (Ο καταφερτζής). Τώρα διευθύνει την εκδοτική του αυτοκρατορία – 29 περιοδικά – και ο νεαρός άνδρας που δε μπορούσε να διαβάσει, εκδίδει τώρα μερικούς από τους πιο διάσημους συγγραφείς στην Αμερική. Ο Flynt, αγαπάει τις ακανόνιστες διαστάσεις της επιτυχίας του και του αρέσει να είναι μια από τις πιο άσχημες Σταχτοπούτες της ιστορίας.
Περίμενα στην αίθουσα υποδοχής των εκδόσεων Larry Flynt – πλούσια έπιπλα, περισσή καρυδιά, ακριβά μπιχλιμπίδια. Αριστοκρατικός; Δε θα μπορούσα να το πώ. Ο αριστοκρατικός κόσμος θα το κρίνει. Όμως είναι η καλύτερη διακόσμηση οίκου ανοχής που έχω δει. Οι γραμματείς φορούν επαγγελματικά σύνολα και φούστες επικίνδυνα ψηλές. Οι άντρες δείχνουν σημαντικοί περπατώντας εδώ και εκεί με κουστούμια Armani και πάκους από περιοδικά με γυμνά κάτω από τις μασχάλες τους. Απόφοιτοι του Harvard, τύπους που ο Flynt νοικιάζει και απολύει.
Με συνοδεύουν στο στολισμένο διάδρομο για το ιδιωτικό γραφείο του Flynt, το οποίο είναι στο μέγεθος των περισσότερων μεσοαστικών σπιτιών. Ένας καμπύλος τοίχος από παράθυρα βλέπει κάτω στο Wilshire Boulevard, στο Rodeo Drive και στο Beverly Hills, σε μια τοποθεσία με τις πιο ακριβές θέες στον κόσμο. Μια μπρούτζινη ταχυδρομική άμαξα βρίσκεται πίσω του, ίσως μια αυθεντική Reminghton. Ο Flynt έχει πολλά λεφτά και του αρέσει να το δείχνει.
Μιλάει στο τηλέφωνο όταν μπαίνω. Είναι εκνευρισμένος. «Πες στον Hilton να τους συνοδεύσουν, αλλιώς δε θα’ ρθω.» Ξέρω ότι ο Flynt στοιχηματίζει εκατομμύρια δολαρίων στο Βέγκας. Ξέρω ότι λέει στο Hilton του Βέγκας να περιποιηθούν τους φίλους του, διαφορετικά θα μεταφερθεί αλλού η δράση του. Ξέρω ότι ένα διευθυντικό στέλεχος του Hilton σύντομα θα φιλάει τον αυτοκρατορικό χαρτοπαικτικό λογαριασμό του κυρίου Flynt.
Ελευθερία συναναστροφών Το πρώτο πράγμα που μου λέει είναι: «Νομίζω ότι θα έχετε ακούσει ότι μισώ τους σακάτηδες και τους γέρους». Αναφέρεται σε ένα αστείο που έκανε στην εκπομπή του CBS «Πολιτικά μη ορθό». Του λέω ότι είναι ένα από τα πιο ευγενικά πράγματα που έχω ακούσει γι’ αυτόν.
Κυλάω γύρω από το γραφείο του για να του σφίξω το χέρι και να ρίξω στο διάσημο χρυσό αναπηρικό του καροτσάκι. Η χειραψία του είναι αδύναμη. Η πλάτη και ο λαιμός του είναι δύσκαμπτα. Ο λόγος του αργός. Υποψιάζομαι ότι είναι το λίθιο που παίρνει για την μανιοκατάθλιψη. Το αναπηρικό του καροτσάκι είναι ένα αρχαίο E&J αθλητικό μοντέλο. Είναι χρυσό, εντάξει, με ταπετσαρία βελούδινη στο χρώμα του κρασιού. Ένας θρόνος πάνω σε ρόδες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ποιος είναι ο βασιλιάς εδώ. Φανταχτερός; Αυτό είναι το Beverly Hills. Δεν υπάρχει τέτοια λέξη.
Πριν αρχίσει να γράφει η κασέτα, ο Flynt ξεφυλλίζει την ατζέντα του προς έπαινο της δικιάς του φιλανθρωπίας. Δεν το ξέρουν πολύ άνθρωποι, λέει, αλλά δίνει πολλά λεφτά για την έρευνα των κακώσεων νωτιαίου μυελού. Δε χρειάζεται να μιλήσει πολλή ώρα για να καταλάβω ότι δεν έχει δεσμούς με την κοινότητα των αναπήρων. Κανένας ανάπηρος φίλος, καθόλου φιλαράκια από την αποκατάσταση. Οι συναναστροφές του είναι με γιατρούς, πανεπιστήμια, και ιδρύματα, οι άνθρωποι στους οποίους δίνει λεφτά. Τα πλούτη του τον έχουν απομονώσει από τους καθημερινούς μπελάδες της αναπηρίας. Αν ήθελε, θα μπορούσε να έχει 6 τύπους για να τον ανεβάσουν στο όρος Κιλιμάντζαρο. Αναφέρομαι στο πόκερ με την πρώτη ευκαιρία. Ο Flynt κι εγώ είμαστε λάτρες. Του λέω ότι αυτόν το χρόνο έπαιξα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πόκερ. Το ίδιο κι εκείνος. Είμαστε κολλητοί. Μου λέει ΄το σήεμαρ το βράδυ παίζει στο σπίτι του στο Beverly Hills, την εβδομαδιαία επιτραπέζια παρτίδα. Τον ρωτάω για τις λεπτομέρειες.
Το παιχνίδι έχει 7 κάρτες, το όριο από 1.500 ως 3.000 δολάρια. Χρειάζεσαι 300.000 δολάρια για να αγοράσεις ένα παιχνίδι σαν κι αύτο. Δεν κρατάω ψιλά σήμερα κι έτσι δε ζητάω να μου κρατήσουν θέση.
Ελευθερία εκλογήςΜιλάμε για τον τραυματισμό του. Πυροβολήθηκε το 1978 στο Lawrencevill, GA. Ένας λευκός ρατσιστής θίχτηκε, όταν το Hustler δημοσίευσε διαφυλετικές σεξ φωτογραφίες, κι έτσι πυροβόλησε τον Flynt με ένα 44 Magnum. Η πρώτη σφαίρα κατέστρεψε 6 πόδια εντέρων, η δεύτερη διαπέρασε ένα σωρό νεύρων που ονομάζεται ίππουρις στη βάση της σμπονδυλικής στήλης. Η τελευταία τον παρέλυσε και τον άφησε μέσα σε ανυπόφορους πόνους, τους οποίους ο ίδιος περιγράφει σαν να ήταν βυθισμένος σε βραστό νερό από τη μέση και κάτω. Η αγωνία κράτησε 5 χρόνια. Ο Flynt κατέβασε όλα τα ισχυρά παυσίπονα – τόσα πολλά όσα ένας τρισεκατομμυριούχος μπορούσε να αγοράσει – σε υπερβολικές δόσεις, 6 ως 10 φορές πάνω από τη κανονική δόση. Ήταν κλινικά νεκρός στο νοσοκομείο δύο φορές. Μετά, έκανε τρεις εγχειρίσεις, που τελικά εξάλειψαν τον πόνο. Εγκατέλειψε τα φάρμακα αμέσως, ευτυχισμένος που ξαναβρήκε το μυαλό του.
Εάν ο Flynt είναι ένας αδελφός για την κοινότητα των αναπήρων, η αξιοπιστία του ανήκει εδώ, στην αδελφότητα του πόνου. Μιλάει διακαώς για την εγχείρηση που του έφερε ανακούφιση. Θέλει οι άλλοι που υποφέρουν, να ξέρουν ότι υπάρχει ανακούφιση διαθέσιμη στο πανεπιστήμιο Duke. Νομίζω ότι πραγματικά νοιάζεται γι’ αυτό.
Όταν ο Flynt ακούει τη λέξη “gimp” (νεολογισμός που στην αμερικανική αργκό σημαίνει ανάπηρος), τα μάτια του μένουν ανέκφραστα. Τον ρωτάω αν ξέρει τη λέξη. Δεν τη ξέρει. Είναι μια από τις λίγες φορές που πιάστηκε αδιάβαστος. Το σκέφτεται. Ο τύπος δίνει συνεντεύξεις στους δημοσιογράφους χρόνια τώρα. Φυσικά οι απαντήσεις του είναι φινετσάτες και εύστοχες. Η μόνη άλλη στιγμή που δεν έχει προβαριστεί είναι όταν τον ρωτάω αν το Hustler έχει ποτέ δημοσιεύσει γυμνές φωτογραφίες ανάπηρης γυναίκας. Σκέφτεται για λίγο. Ψάχνει στη μνήμη του, θυμάται μια ακρωτηριασμένη στη δεκαετία του ’80 και κάποια σκουριασμένα ή παλιότερα μοντέλα, αλλά σίγουρα, τώρα που αναφερόμαστε στο θέμα, θα τον ενδιέφερε να κάνει ένα εξώφυλλο πλατιάς κυκλοφορίας με μια ελκυστική ανάπηρη γυναίκα.
Τι λέει για την κριτική που εισπράττει από τις φεμινίστριες; Ακούει την ερώτηση κάθε μέρα και την αφήνει στο σπίτι πίσω του σαν παλιός επαγγελματίας.
«Πιστεύω στα ίσα δικαιώματα», λέει. «Υποστηρίζω θερμά τα δικαιώματα των γυναικών, τους ίσους μισθούς, τις ίσες ευκαιρίες. Αλλά ακολουθούμε χωριστούς δρόμους με την Gloria Steinems, από τον κόσμο που βρίσκεται στα άκρα του φεμινιστικού κινήματος. Δε νομίζω ότι μιλάνε για την πλειονότητα των γυναικών στην Αμερική».
Απορρίπτει την ιδέα ότι η πορνογραφία εκμεταλλεύεται και μειώνει τις γυναίκες και εκθέτει μερικές από τις κυρίαρχες φεμινιστικές απόψεις σαν απόδειξη: της Nadine Strossen Άμυνα για την Πορνογραφία, της Wendy McElroy Γυναικείο Δικαίωμα στην Πορνογραφία και της Camille Paglia, που ανοιχτά διακύρηξαν την υποστήριξη τους στον Flynt. Αυτός είναι ένα πορνογράφος των ίσων ευκαιριών και δεν αισθάνεται ότι οφείλει να απολογηθεί στις γυναίκες. Πιστεύει ότι έχουν το δικαίωμα να τους αρέσει το σεξ τόσο πολύ όσο και τους άνδρες. “Βασικά είσαι υπόλογος για τη δική σου ζωή και κάνεις τις επιλογές σου”, λέει.
Ελευθερία λόγουΟ Flynt λέει ότι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που έχει κάνει ποτέ είναι η μάχη και η νίκη σε μια υπόθεση στο Ανώτατο Δικαστήριο το 1988. Είχε κατηγορήσει τον Jerry Falwell σε μια διαφήμιση-παρωδία στο Hustler όπου υπέθετε ότι ο υπουργός είχε χάσει την παρθενιά του μεθυσμένος σε μια συνάντηση στην αποθήκη με τη μητέρα του. Φυσικά, ο Falwell του έκανε αγωγή και νίκησε με την κατηγορία ότι είχε πληγωθεί συναισθηματικά. Ο Flynt έκανε ένσταση στο Ανώτατο Δικαστήριο και αυτή τη φορά νίκησε. Λέει ότι η απόφαση, η οποία όρισε και προστάτευσε την παρωδία ήταν ένας από τους σημαντικότερους κανονισμούς στην Πρώτη Τροπολογία του 20ου αιώνα. Όπως το έθεσε ο Flynt στο έθνος σε μια συνάντηση με τα ΜΜΕ μετά τη νίκη, «εάν η Πρώτη Τροπολογία προστατεύει έναν πρόστυχο σαν τον Larry Flynt, προστατεύει όλους σας».
Τον ρωτάω αν έδωσε τη μάχη για τις αρχές του ή για οικονομικά προσωπικά οφέλη. Η απάντηση του ακούγεται εξαιρετικά γνήσια. «Είμαι ο πρώτος θα πρέπει να ομολογήσω που όταν το ξεκίνησα το μόνο πράγμα που ήθελα να κάνω ήταν να βγάλω λεφτά και να σπάσω πλάκα. Βρισκόμουν σε μια αίθουσα δικαστηρίου καταδικασμένος σε ποινή 25 χρόνων πριν καταλάβω ότι η ελευθερία της έκφρασης δε μπορούσε άλλο πια να θεωρείται δεδομένη».
Ο Flynt μια φορά φυλακίστηκε επί εξάμηνο σε ομοσπονδιακή φυλακή για εξύβριση του δικαστηρίου. Αφέθηκε ελεύθερος όταν η ποινή ανατράπηκε μετά από ένσταση. Τον ρωτώ πως μεταχειρίζονται τους ανάπηρους στη φυλακή.
«Αν νομίζεις ότι είναι άσχημο να είσαι στη φυλακή, δοκίμασε να είσαι εκεί με αναπηρικό καροτσάκι», λέει. «Ήταν μια οπωσδήποτε μια φριχτή εμπειρία». Έχει πλήρη επίγνωση της πρόσφατης απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου που παρέχει τα δικαιώματα ADA και παραδέχεται ότι μερικά από τα προνόμια του τον ακολούθησαν πίσω από τα σίδερα. «Θα προτιμούσα να μου είχαν συμπεριφερθεί όπως σε όλο τον κόσμο, αλλά εξαιτίας της κακής μου φήμης δεν το έκαναν. Ωστόσο, η συμπεριφορά τους δεν ήταν πολύ καλή».
Ο κόσμος αγαπάει να δυσφημεί τον Larry Flynt. Του φαίνεται εντάξει. Απολαμβάνει να είναι παρίας, σε διαφωνία, σε αντίθεση. Φαίνεται να αγαπάει τη ζωή του. Ζει πλουσιοπάροχα, ανακατεύεται με τους πουριτανούς και γίνεται πλουσιότερος κάθε μέρα.
Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ FLYNT ΜΙΛΑΓια την πολιτική:
«Είμαι φιλελεύθερος μέχρι το κόκαλο».
Για το φεμινισμό:
«Ποτέ δεν άκουσε για κάποιο μοντέλο ότι το εκμεταλλεύτηκαν»
Για τα μοντέλα με αναπηρίες:
«Εάν ερχόταν κάποιο πανέμορφο μοντέλο ζητώντας να κάνει φωτογράφηση, ακόμη κι αν ήταν ανάπηρο, θα την κάναμε».
Για τη δημόσια εικόνα του:
«Υπάρχει πολύ κόσμος που πιστεύει ότι είμαι ένας βρωμόγερος στο ισόγειο ενός κτιρίου».
Για τις ταμπέλες:
«Όταν ο κόσμος με αποκαλεί «πρόστυχο», τους λέω είμαι ο Κύριος Πρόστυχος»
Για τα Απαλλάχια:
«Δεν νομίζω ότι κανείς άλλος εκτός από τον εαυτό μου και τον Αβραάμ Λίνκον έχει καταφέρει να αποκτήσει τόσο κακή φήμη.
Για την ελευθερία του λόγου:
«Η υπόθεση της Πρώτης Τροπολογίας του 1988, υπήρξε η πιο σημαντική, μετά την υπόθεση των New York Times».
Για την αναπηρική κοινότητα:
“Φυσικά και έχω σχέση με την αναπηρική κοινότητα. Θα ήθελα να εμφυσήσω ελπίδα στην αναπηρική κοινότητα. Επίσης, θέλω να πιστεύω, ότι θα επιθυμούσαν να με βλέπουν σαν έναν από αυτούς και ότι η οικονομική μου κατάσταση είναι εδώ για βοήθεια κι όχι για απομόνωση”.
Για τη θρησκεία:
“Είμαι άθεος. Δεν κάνω θρησκεία μ’ αυτό. Νομίζω πως όταν πεθάνεις, πέθανες”.
Για την ψυχολογική υποστήριξη:
“Πολλοί άνθρωποι, όταν βιώνουν μια κρίση, έχουν μόνο ένα μέλος της οικογένειας ή κάποιο σύμβουλο για να μιλήσουν μαζί του. Πήγα σ’ ένα ψυχίατρο που με διέγνωσε σαν μανιοκαταθλιπτικό”.
Για την προσπελασιμότητα:
“Έχω όλη την ώρα μαζί μου ένα βοηθό. Ποτέ δεν δίνω σημασία όταν ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια ή οτιδήποτε. Νομίζω ότι είναι πολυτέλεια”.
Για την χρυσή αναπηρική του καρέκλα:
“ ΄Εχω τρεις από αυτές τις καρέκλες και κοστίζουν 12.000 δολάρια η μία. Αλλά σου λέω, ότι δεν υπάρχει καμμία διαφορά στην οδήγηση. Η οδήγηση είναι η ίδια.
Για το σεξ μετά από κάκωση νωτιαίου μυελού (ξεκαθαρίζοντας μια συζήτηση ετών):
“Μπορεί να υπάρξει ποιοτικό σεξ, μετά από κάκωση νωτιαίου μυελού”.
Fred McBee, Φωτογραφίες Walt Weis.
Απόδοσή στα ελληνικά Αντώνης Μπαλάσκας (δάσκαλος Ειδικής Εκπαίδευσης).
www.disabled.gr
Η ταινία βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Λάρι Φλιντ, ενός ανθρώπου που πραγματικά συνέβαλε στην υπόθεση της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης στις ΗΠΑ, όταν το 1987 το Ανώτατο Δικαστήριο των δικαίωσε σε μια μήνυση που είχε υποβάλει ένας ιεροκήρυκας. Ο σκηνοθέτης της, δίνει σατιρικά διάφορες πτυχές της σύγχρονης Αμερικής: η ερωτική απελευθέρωση των σέβεντις, το ευαγγελιστικό κίνημα, η εποχή του Ρίγκαν, η μάχη με το πουριτανικό και δικαστικό κατεστημένο, η Αμερική της ελευθερίας της έκφρασης και των ελεύθερων σκοπευτών (ο Φλιντ είναι σήμερα παράλυτος από σφαίρα αγνώστου που τον χτύπησε στην έξοδο ενός δικαστηρίου).
Σε σκηνοθεσία: Μίλος Φόρμαν πρωταγωνιστής στο ρόλο του Φλιντ ο Γούντι Χάρελσον σε μια -ίσως- από τις καλύτερες ερμηνείες του. Στην ταινία επίσης θα αναγνωρίσετε και τον τότε νεαρό 'Εντουαρντ Νόρτον στο ρόλο του δικηγόρου του Λάρι Φλιντ.
Πιστεύω λοιπόν πως άξιζε τον κόπο να «αλιεύσω» και να μοιραστώ μαζί σας μερικά ενδιαφέροντα άρθρα - κριτικές. Βέβαια τα τελικά συμπεράσματα είτε για το φιλμ είτε για το ποιος πραγματικά είναι ο Λάρι Φλιντ είναι δικά σας Μέχρι το επόμενο άρθρο... καλά να περνάτε!
Κριτική για την ταινία - kefalonizw.com
Βίος και πολιτεία του πορνοεκδότη Larry Flynt που δημιούργησε μια ολόκληρη αυτοκρατορία ξεκινώντας απο ένα διαφημιστικό φυλλάδιο για το στριπτιτζάδικό του. Ο Flynt
συγκρούστηκε με το πουριτανικό κατεστημένο και εξελίχθηκε σε έναν υπέρμαχο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέσα από αλλεπάλληλους δικαστικούς αγώνες.
Ο Milos Forman στις βιογραφίες που σκηνοθετεί πάντα θα κρύψει την αλήθεια για χάρη του δράματος. Ο Salieri δεν ευθύνεται για το θάνατο του Mozart (Amadeus) και ο Andy Kaufman δεν ήταν ιδιοφύια, αλλά ένας τελειωμένος κωμικός που του έσωσε την καριέρα ο θάνατος (Man on the Moon). Στο People VS Larry Flynt γίνεται το αντίθετο αφού τα πραγματικά γεγονότα είναι ανώτερα απο την μυθοπλασία και ο Forman κάνει ο,τι είναι δυνατό για να αποδώσει έστω και ένα μικρό κομμάτι αυτού του απίστευτου ανθρώπου. O Woody Harrelson
που δεν πρόκειται να ξαναδεί τέτοιο ρόλο, στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και δίνει ένα
πολύ πειστικό πορτρέτο του ασυμβίβαστου εκδότη.
O Larry Flynt κατα πάσα πιθανότητα προσπάθησε να βρει στο ξεκίνημά του ένα ιδεολογικό υπόβαθρο για να επεκτείνει τις επιχειρήσεις του, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα οτι δεν το πιστεύει κιόλας. Επίσης το γεγόνος οτι έμεινε ανάπηρος από τη σφαίρα ενός ρατσιστή και συνέχισε να αγωνίζεται, του δίνει το κριτήριο της γνησιότητας.
Αντιμετώπιζε πάντα το σύστημα προτάσσοντας τις ελευθερίες ενός απλού πολίτη και όχι μέσα από νομικά παραθυράκια. Ο Larry Flynt συνεχίζει να κοντράρει το σύστημα τα τελευταία χρόνια με σκληρή κριτική και μηνύσεις εναντίον της κυβέρνησης Bush για τους πολέμους σε Ιράκ και Αφγανιστάν. Η παρακάτω επικήρυξη είναι αναρτημένη στο Site του και έχει εξαναγκάσει τρία μέλη του Κονγκρέσου σε παραίτηση (κάτι τέτοιο θέλουν και οι δικοί μας). Στο κάτω κάτω μόνο κάποιος που είναι χυδαίος μπορεί να τεστάρει τα πραγματικά όρια της ελευθερίας του λόγου.
www.kefalonizw.com
Κριτική για την ταινία από το Cine.gr:
O Larry Flynt (υπαρκτό πρόσωπο και εκδότης του πορνοπεριοδικού Hustler) ήταν –τουλάχιστον κατά τον Milos Forman -μια εκρηκτική προσωπικότητα. Ξεκινώντας από το τίποτα με μοναδικά του εφόδια την αισχρότητα, τον κυνισμό και την αυθάδειά του δημιούργησε την δική του αυτοκρατορία πορνοπεριοδικών μαζί με την πολυαγαπημένη του γυναίκα Althea (Courtney Love). Ευτυχώς όμως εδώ δεν έχουμε μια American dream βιογραφία σε στυλ Aviator (μπλιαχ!) καθώς η διαβόητη καριέρα του Flynt ήταν γεμάτη δικαστικές μάχες, οικονομικά σκαμπανεβάσματα, απόπειρες δολοφονίας και ναρκωτικά.
Ελάχιστοι ηθοποιοί λοιπόν θα μπορούσαν να παίξουν τον ρόλο αυτού του συμπαθητικού καθάρματος πέρα από τον μοναδικό Woody Harrelson με την τρέλα στο μάτι του Natural Born Killers και την κωμική φλέβα του Kingpin. Ακολουθώντας βέβαια πιστά τις οδηγίες του Forman που.. προβοκατόρικα παίρνει το μέρος του Flynt, ο Harrelson παρουσιάζει τον ήρωα ή ορθότερα τον αντιήρωα του ως έναν άξεστο αλήτη με αξιοπρέπεια και πίστη στην ελευθερία του λόγου. Διατηρώντας στο έπακρο τις αδυναμίες και τα πάθη του Flynt ο Harrelson πλάθει έναν πρωταγωνιστή ανθρώπινο συμπαθητικό και ταυτόχρονα εκνευριστικό (καμιά σχέση με... Alfie δηλαδή) . Ο αντισυμβατικά σέξυ Norton πάλι είναι ικανοποιητικός στον ρόλο του μόνιμου δικηγόρου του Flynt, αλλά με εξαίρεση το Fight Club έχω βαρεθεί να τον βλέπω σε διακοσμητικούς ρόλους (Frida, Keeping the Faith) –και κυρίως μέσα σε δικαστήρια. Αποκάλυψη για μένα και η Love–που δεν διστάζει να τα.. πετάξει για χάρη της τέχνης- σε ρόλο πνευματικά ασταθούς ναρκομανούς (τι Jolie και Top Model και αηδίες...)
Ο Forman όντως δυσκολεύεται να ξεπεράσει το Amadeus και το People vs. Larry Flynt δεν αποτέλεσε το νέο του κατόρθωμα. Σε σχέση όμως με άχρωμες, άγευστες και βαρετά εξωραϊσμένες βιογραφίες το shocker αυτό του Forman προκαλεί αίσθηση αρχής γενομένης από την προκλητικά μεγαλοφυή αφίσα της ταινίας που νομίζω πως σε ορισμένες χώρες έχει απαγορευτεί. Μη βασιζόμενος σε όλα τα πραγματικά γεγονότα (για παράδειγμα ποτέ δεν εξηγείται στην ταινία η αντιπαλότητα Flynt και αιδεσιμώτατου Faltwell) ο Forman εξυψώνει έναν κατά βάση γλοιώδη χαρακτήρα που πλούτισε εκμεταλλευόμενος τις γυναίκες και έγινε επαναστάτης για να διατηρήσει αυτό ακριβώς το δικαίωμά του. Το «μη χείρον βέλτιστον» όμως μοιάζει να λέει ο Forman καθώς αυτός που τελικά στηλιτεύεται –και δίκαια- είναι η ίδια η αμερικανική κοινωνία που θεωρεί τον πόλεμο ηθικό και το σεξ ανήθικο, που διαβάζει στα κλεφτά το Hustler, που ως δικαστικό σύστημα υποκλίνεται στο οικονομικά πιο δυνατό Playboy, που ως FBI διακινεί ναρκωτικά. Πέφτοντας μοιραία στην παγίδα του διδακτισμού ο Forman δια στόματος Norton υποστηρίζει πως «ελευθερία είναι να έχεις το δικαίωμα να ακούς και να βλέπεις πράγματα που δεν υποστηρίζεις ο ίδιος» λέγοντας όμως ταυτόχρονα αλήθεια.
Εν κατακλείδι, το People vs. Larry Flynt αποτελεί ένα δυνατό κοινωνικό δράμα με εξαιρετικές ερμηνείες, με τον ίδιο τρόπο που «η υπόθεση Larry Flynt» έφερε στο φως την νεοσυντηρητική αμερικανική υποκρισία (ακόμα και αν πλέον το Hustler αποτελεί από μόνο του υπερδύναμη και χρεώνει τα καπελάκια 20 λίρες το ένα..)
www.cine.gr
Larry Flynt:Ο Πορνογράφος των ίσων ευκαιριών Είχα προετοιμαστεί να μου αρέσει ο Larry Flynt. Είχα δει την ταινία για τη ζωή του και είχα διαβάσει την αυτοβιογραφία του. Τον θεωρούσα κατεργάρη, μασκαρά και ψιλοκάθαρμα. Ο τύπος μου.
Ο Flynt είναι αυτοδίδακτος, αυτοδημιούργητος, μια παράδοξη έκδοση του αμερικανικού ονείρου. Ένα φτωχό αγόρι κάνει καλό με το να είναι κακός. Μεγάλωσε σε φριχτή φτώχεια, σε μια τρύπα στους λόφους του Κεντάκυ. Σχεδόν καμία τυπική εκπαίδευση. Πλαστογράφησε το πιστοποιητικό γέννησης του για να μπει στο στρατό όταν ήταν 15. Ο στρατός τον έδιωξε ένα χρόνο αργότερα, επειδή ήταν αμόρφωτος. Εντάχθηκε στο Ναυτικό στα 17, μελέτησε σκληρά, πήρε το πτυχίο του, διέπρεψε σα χειριστής ραντάρ.
Μετά την στρατιωτική του θητεία, αγόρασε ένα φτηνιάρικο μπαρ της σειράς στο Ντέητον του Οχάιο για 800 δολλάρια. Το μετέτρεψε σε μια αλυσίδα από στριπτητζάδικα και αργότερα στο περιοδικό Hustler (Ο καταφερτζής). Τώρα διευθύνει την εκδοτική του αυτοκρατορία – 29 περιοδικά – και ο νεαρός άνδρας που δε μπορούσε να διαβάσει, εκδίδει τώρα μερικούς από τους πιο διάσημους συγγραφείς στην Αμερική. Ο Flynt, αγαπάει τις ακανόνιστες διαστάσεις της επιτυχίας του και του αρέσει να είναι μια από τις πιο άσχημες Σταχτοπούτες της ιστορίας.
Περίμενα στην αίθουσα υποδοχής των εκδόσεων Larry Flynt – πλούσια έπιπλα, περισσή καρυδιά, ακριβά μπιχλιμπίδια. Αριστοκρατικός; Δε θα μπορούσα να το πώ. Ο αριστοκρατικός κόσμος θα το κρίνει. Όμως είναι η καλύτερη διακόσμηση οίκου ανοχής που έχω δει. Οι γραμματείς φορούν επαγγελματικά σύνολα και φούστες επικίνδυνα ψηλές. Οι άντρες δείχνουν σημαντικοί περπατώντας εδώ και εκεί με κουστούμια Armani και πάκους από περιοδικά με γυμνά κάτω από τις μασχάλες τους. Απόφοιτοι του Harvard, τύπους που ο Flynt νοικιάζει και απολύει.
Με συνοδεύουν στο στολισμένο διάδρομο για το ιδιωτικό γραφείο του Flynt, το οποίο είναι στο μέγεθος των περισσότερων μεσοαστικών σπιτιών. Ένας καμπύλος τοίχος από παράθυρα βλέπει κάτω στο Wilshire Boulevard, στο Rodeo Drive και στο Beverly Hills, σε μια τοποθεσία με τις πιο ακριβές θέες στον κόσμο. Μια μπρούτζινη ταχυδρομική άμαξα βρίσκεται πίσω του, ίσως μια αυθεντική Reminghton. Ο Flynt έχει πολλά λεφτά και του αρέσει να το δείχνει.
Μιλάει στο τηλέφωνο όταν μπαίνω. Είναι εκνευρισμένος. «Πες στον Hilton να τους συνοδεύσουν, αλλιώς δε θα’ ρθω.» Ξέρω ότι ο Flynt στοιχηματίζει εκατομμύρια δολαρίων στο Βέγκας. Ξέρω ότι λέει στο Hilton του Βέγκας να περιποιηθούν τους φίλους του, διαφορετικά θα μεταφερθεί αλλού η δράση του. Ξέρω ότι ένα διευθυντικό στέλεχος του Hilton σύντομα θα φιλάει τον αυτοκρατορικό χαρτοπαικτικό λογαριασμό του κυρίου Flynt.
Ελευθερία συναναστροφών Το πρώτο πράγμα που μου λέει είναι: «Νομίζω ότι θα έχετε ακούσει ότι μισώ τους σακάτηδες και τους γέρους». Αναφέρεται σε ένα αστείο που έκανε στην εκπομπή του CBS «Πολιτικά μη ορθό». Του λέω ότι είναι ένα από τα πιο ευγενικά πράγματα που έχω ακούσει γι’ αυτόν.
Κυλάω γύρω από το γραφείο του για να του σφίξω το χέρι και να ρίξω στο διάσημο χρυσό αναπηρικό του καροτσάκι. Η χειραψία του είναι αδύναμη. Η πλάτη και ο λαιμός του είναι δύσκαμπτα. Ο λόγος του αργός. Υποψιάζομαι ότι είναι το λίθιο που παίρνει για την μανιοκατάθλιψη. Το αναπηρικό του καροτσάκι είναι ένα αρχαίο E&J αθλητικό μοντέλο. Είναι χρυσό, εντάξει, με ταπετσαρία βελούδινη στο χρώμα του κρασιού. Ένας θρόνος πάνω σε ρόδες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ποιος είναι ο βασιλιάς εδώ. Φανταχτερός; Αυτό είναι το Beverly Hills. Δεν υπάρχει τέτοια λέξη.
Πριν αρχίσει να γράφει η κασέτα, ο Flynt ξεφυλλίζει την ατζέντα του προς έπαινο της δικιάς του φιλανθρωπίας. Δεν το ξέρουν πολύ άνθρωποι, λέει, αλλά δίνει πολλά λεφτά για την έρευνα των κακώσεων νωτιαίου μυελού. Δε χρειάζεται να μιλήσει πολλή ώρα για να καταλάβω ότι δεν έχει δεσμούς με την κοινότητα των αναπήρων. Κανένας ανάπηρος φίλος, καθόλου φιλαράκια από την αποκατάσταση. Οι συναναστροφές του είναι με γιατρούς, πανεπιστήμια, και ιδρύματα, οι άνθρωποι στους οποίους δίνει λεφτά. Τα πλούτη του τον έχουν απομονώσει από τους καθημερινούς μπελάδες της αναπηρίας. Αν ήθελε, θα μπορούσε να έχει 6 τύπους για να τον ανεβάσουν στο όρος Κιλιμάντζαρο. Αναφέρομαι στο πόκερ με την πρώτη ευκαιρία. Ο Flynt κι εγώ είμαστε λάτρες. Του λέω ότι αυτόν το χρόνο έπαιξα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πόκερ. Το ίδιο κι εκείνος. Είμαστε κολλητοί. Μου λέει ΄το σήεμαρ το βράδυ παίζει στο σπίτι του στο Beverly Hills, την εβδομαδιαία επιτραπέζια παρτίδα. Τον ρωτάω για τις λεπτομέρειες.
Το παιχνίδι έχει 7 κάρτες, το όριο από 1.500 ως 3.000 δολάρια. Χρειάζεσαι 300.000 δολάρια για να αγοράσεις ένα παιχνίδι σαν κι αύτο. Δεν κρατάω ψιλά σήμερα κι έτσι δε ζητάω να μου κρατήσουν θέση.
Ελευθερία εκλογήςΜιλάμε για τον τραυματισμό του. Πυροβολήθηκε το 1978 στο Lawrencevill, GA. Ένας λευκός ρατσιστής θίχτηκε, όταν το Hustler δημοσίευσε διαφυλετικές σεξ φωτογραφίες, κι έτσι πυροβόλησε τον Flynt με ένα 44 Magnum. Η πρώτη σφαίρα κατέστρεψε 6 πόδια εντέρων, η δεύτερη διαπέρασε ένα σωρό νεύρων που ονομάζεται ίππουρις στη βάση της σμπονδυλικής στήλης. Η τελευταία τον παρέλυσε και τον άφησε μέσα σε ανυπόφορους πόνους, τους οποίους ο ίδιος περιγράφει σαν να ήταν βυθισμένος σε βραστό νερό από τη μέση και κάτω. Η αγωνία κράτησε 5 χρόνια. Ο Flynt κατέβασε όλα τα ισχυρά παυσίπονα – τόσα πολλά όσα ένας τρισεκατομμυριούχος μπορούσε να αγοράσει – σε υπερβολικές δόσεις, 6 ως 10 φορές πάνω από τη κανονική δόση. Ήταν κλινικά νεκρός στο νοσοκομείο δύο φορές. Μετά, έκανε τρεις εγχειρίσεις, που τελικά εξάλειψαν τον πόνο. Εγκατέλειψε τα φάρμακα αμέσως, ευτυχισμένος που ξαναβρήκε το μυαλό του.
Εάν ο Flynt είναι ένας αδελφός για την κοινότητα των αναπήρων, η αξιοπιστία του ανήκει εδώ, στην αδελφότητα του πόνου. Μιλάει διακαώς για την εγχείρηση που του έφερε ανακούφιση. Θέλει οι άλλοι που υποφέρουν, να ξέρουν ότι υπάρχει ανακούφιση διαθέσιμη στο πανεπιστήμιο Duke. Νομίζω ότι πραγματικά νοιάζεται γι’ αυτό.
Όταν ο Flynt ακούει τη λέξη “gimp” (νεολογισμός που στην αμερικανική αργκό σημαίνει ανάπηρος), τα μάτια του μένουν ανέκφραστα. Τον ρωτάω αν ξέρει τη λέξη. Δεν τη ξέρει. Είναι μια από τις λίγες φορές που πιάστηκε αδιάβαστος. Το σκέφτεται. Ο τύπος δίνει συνεντεύξεις στους δημοσιογράφους χρόνια τώρα. Φυσικά οι απαντήσεις του είναι φινετσάτες και εύστοχες. Η μόνη άλλη στιγμή που δεν έχει προβαριστεί είναι όταν τον ρωτάω αν το Hustler έχει ποτέ δημοσιεύσει γυμνές φωτογραφίες ανάπηρης γυναίκας. Σκέφτεται για λίγο. Ψάχνει στη μνήμη του, θυμάται μια ακρωτηριασμένη στη δεκαετία του ’80 και κάποια σκουριασμένα ή παλιότερα μοντέλα, αλλά σίγουρα, τώρα που αναφερόμαστε στο θέμα, θα τον ενδιέφερε να κάνει ένα εξώφυλλο πλατιάς κυκλοφορίας με μια ελκυστική ανάπηρη γυναίκα.
Τι λέει για την κριτική που εισπράττει από τις φεμινίστριες; Ακούει την ερώτηση κάθε μέρα και την αφήνει στο σπίτι πίσω του σαν παλιός επαγγελματίας.
«Πιστεύω στα ίσα δικαιώματα», λέει. «Υποστηρίζω θερμά τα δικαιώματα των γυναικών, τους ίσους μισθούς, τις ίσες ευκαιρίες. Αλλά ακολουθούμε χωριστούς δρόμους με την Gloria Steinems, από τον κόσμο που βρίσκεται στα άκρα του φεμινιστικού κινήματος. Δε νομίζω ότι μιλάνε για την πλειονότητα των γυναικών στην Αμερική».
Απορρίπτει την ιδέα ότι η πορνογραφία εκμεταλλεύεται και μειώνει τις γυναίκες και εκθέτει μερικές από τις κυρίαρχες φεμινιστικές απόψεις σαν απόδειξη: της Nadine Strossen Άμυνα για την Πορνογραφία, της Wendy McElroy Γυναικείο Δικαίωμα στην Πορνογραφία και της Camille Paglia, που ανοιχτά διακύρηξαν την υποστήριξη τους στον Flynt. Αυτός είναι ένα πορνογράφος των ίσων ευκαιριών και δεν αισθάνεται ότι οφείλει να απολογηθεί στις γυναίκες. Πιστεύει ότι έχουν το δικαίωμα να τους αρέσει το σεξ τόσο πολύ όσο και τους άνδρες. “Βασικά είσαι υπόλογος για τη δική σου ζωή και κάνεις τις επιλογές σου”, λέει.
Ελευθερία λόγουΟ Flynt λέει ότι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που έχει κάνει ποτέ είναι η μάχη και η νίκη σε μια υπόθεση στο Ανώτατο Δικαστήριο το 1988. Είχε κατηγορήσει τον Jerry Falwell σε μια διαφήμιση-παρωδία στο Hustler όπου υπέθετε ότι ο υπουργός είχε χάσει την παρθενιά του μεθυσμένος σε μια συνάντηση στην αποθήκη με τη μητέρα του. Φυσικά, ο Falwell του έκανε αγωγή και νίκησε με την κατηγορία ότι είχε πληγωθεί συναισθηματικά. Ο Flynt έκανε ένσταση στο Ανώτατο Δικαστήριο και αυτή τη φορά νίκησε. Λέει ότι η απόφαση, η οποία όρισε και προστάτευσε την παρωδία ήταν ένας από τους σημαντικότερους κανονισμούς στην Πρώτη Τροπολογία του 20ου αιώνα. Όπως το έθεσε ο Flynt στο έθνος σε μια συνάντηση με τα ΜΜΕ μετά τη νίκη, «εάν η Πρώτη Τροπολογία προστατεύει έναν πρόστυχο σαν τον Larry Flynt, προστατεύει όλους σας».
Τον ρωτάω αν έδωσε τη μάχη για τις αρχές του ή για οικονομικά προσωπικά οφέλη. Η απάντηση του ακούγεται εξαιρετικά γνήσια. «Είμαι ο πρώτος θα πρέπει να ομολογήσω που όταν το ξεκίνησα το μόνο πράγμα που ήθελα να κάνω ήταν να βγάλω λεφτά και να σπάσω πλάκα. Βρισκόμουν σε μια αίθουσα δικαστηρίου καταδικασμένος σε ποινή 25 χρόνων πριν καταλάβω ότι η ελευθερία της έκφρασης δε μπορούσε άλλο πια να θεωρείται δεδομένη».
Ο Flynt μια φορά φυλακίστηκε επί εξάμηνο σε ομοσπονδιακή φυλακή για εξύβριση του δικαστηρίου. Αφέθηκε ελεύθερος όταν η ποινή ανατράπηκε μετά από ένσταση. Τον ρωτώ πως μεταχειρίζονται τους ανάπηρους στη φυλακή.
«Αν νομίζεις ότι είναι άσχημο να είσαι στη φυλακή, δοκίμασε να είσαι εκεί με αναπηρικό καροτσάκι», λέει. «Ήταν μια οπωσδήποτε μια φριχτή εμπειρία». Έχει πλήρη επίγνωση της πρόσφατης απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου που παρέχει τα δικαιώματα ADA και παραδέχεται ότι μερικά από τα προνόμια του τον ακολούθησαν πίσω από τα σίδερα. «Θα προτιμούσα να μου είχαν συμπεριφερθεί όπως σε όλο τον κόσμο, αλλά εξαιτίας της κακής μου φήμης δεν το έκαναν. Ωστόσο, η συμπεριφορά τους δεν ήταν πολύ καλή».
Ο κόσμος αγαπάει να δυσφημεί τον Larry Flynt. Του φαίνεται εντάξει. Απολαμβάνει να είναι παρίας, σε διαφωνία, σε αντίθεση. Φαίνεται να αγαπάει τη ζωή του. Ζει πλουσιοπάροχα, ανακατεύεται με τους πουριτανούς και γίνεται πλουσιότερος κάθε μέρα.
Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ FLYNT ΜΙΛΑΓια την πολιτική:
«Είμαι φιλελεύθερος μέχρι το κόκαλο».
Για το φεμινισμό:
«Ποτέ δεν άκουσε για κάποιο μοντέλο ότι το εκμεταλλεύτηκαν»
Για τα μοντέλα με αναπηρίες:
«Εάν ερχόταν κάποιο πανέμορφο μοντέλο ζητώντας να κάνει φωτογράφηση, ακόμη κι αν ήταν ανάπηρο, θα την κάναμε».
Για τη δημόσια εικόνα του:
«Υπάρχει πολύ κόσμος που πιστεύει ότι είμαι ένας βρωμόγερος στο ισόγειο ενός κτιρίου».
Για τις ταμπέλες:
«Όταν ο κόσμος με αποκαλεί «πρόστυχο», τους λέω είμαι ο Κύριος Πρόστυχος»
Για τα Απαλλάχια:
«Δεν νομίζω ότι κανείς άλλος εκτός από τον εαυτό μου και τον Αβραάμ Λίνκον έχει καταφέρει να αποκτήσει τόσο κακή φήμη.
Για την ελευθερία του λόγου:
«Η υπόθεση της Πρώτης Τροπολογίας του 1988, υπήρξε η πιο σημαντική, μετά την υπόθεση των New York Times».
Για την αναπηρική κοινότητα:
“Φυσικά και έχω σχέση με την αναπηρική κοινότητα. Θα ήθελα να εμφυσήσω ελπίδα στην αναπηρική κοινότητα. Επίσης, θέλω να πιστεύω, ότι θα επιθυμούσαν να με βλέπουν σαν έναν από αυτούς και ότι η οικονομική μου κατάσταση είναι εδώ για βοήθεια κι όχι για απομόνωση”.
Για τη θρησκεία:
“Είμαι άθεος. Δεν κάνω θρησκεία μ’ αυτό. Νομίζω πως όταν πεθάνεις, πέθανες”.
Για την ψυχολογική υποστήριξη:
“Πολλοί άνθρωποι, όταν βιώνουν μια κρίση, έχουν μόνο ένα μέλος της οικογένειας ή κάποιο σύμβουλο για να μιλήσουν μαζί του. Πήγα σ’ ένα ψυχίατρο που με διέγνωσε σαν μανιοκαταθλιπτικό”.
Για την προσπελασιμότητα:
“Έχω όλη την ώρα μαζί μου ένα βοηθό. Ποτέ δεν δίνω σημασία όταν ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια ή οτιδήποτε. Νομίζω ότι είναι πολυτέλεια”.
Για την χρυσή αναπηρική του καρέκλα:
“ ΄Εχω τρεις από αυτές τις καρέκλες και κοστίζουν 12.000 δολάρια η μία. Αλλά σου λέω, ότι δεν υπάρχει καμμία διαφορά στην οδήγηση. Η οδήγηση είναι η ίδια.
Για το σεξ μετά από κάκωση νωτιαίου μυελού (ξεκαθαρίζοντας μια συζήτηση ετών):
“Μπορεί να υπάρξει ποιοτικό σεξ, μετά από κάκωση νωτιαίου μυελού”.
Fred McBee, Φωτογραφίες Walt Weis.
Απόδοσή στα ελληνικά Αντώνης Μπαλάσκας (δάσκαλος Ειδικής Εκπαίδευσης).
www.disabled.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Κόπηκε» το νήμα της ζωής για 26χρονο μοτοσικλετιστή στην Εύβοια
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μαγικά tips που θα σώσουν το μανικιούρ σας σε 2 λεπτά!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
