2012-10-03 00:05:32
Το Συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας ήταν δομημένο με τέτοιο τρόπο, ώστε να στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε όσους το παρακολουθούσαν, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και σε διεθνές επίπεδο: Ο Ταγίπ Ερντογάν θα συνεχίσει, ή τουλάχιστον έτσι σκοπεύει, να κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή, μέχρι το 2023 Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας επανεξελέγη άνευ αντιπάλου στην ηγεσία του ΑΚΡ, η ρητορική την οποία ανέπτυξε ωστόσο δεν άφησε παρά ελάχιστες αμφιβολίες για τις προθέσεις του. Ο άλλοτε δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, επί ημερών του οποίου στην εξουσία της Τουρκίας το παραδοσιακά πανίσχυρο στρατιωτικό κατεστημένο δεν προλαβαίνει να μετρά τους αξιωματουχούς που φυλακίζονται, ως κατηγορούμενοι για συνωμοσία κατά του κοσμικού κράτους, επιθυμεί να μεταπηδήσει στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Αφού πρώτα προχωρήσει σε μια βαθιά Συνταγματική Αναθεώρηση, η οποία θα μεταφέρει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τις ουσιαστικές εξουσίες, που έχει σήμερα ο πρωθυπουργός.
Ο Ταγίπ Ερντογάν βέβαια έχει το πρόσθετο πρόβλημα ότι θα πρέπει να… παραμερίσει αναίμακτα τον Αμπντουλάχ Γκιούλ, ο οποίος έχει προδιάθεση συνιδρυτή του ΑΚΡ και συνδιαχειριστή της εξουσίας. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν μάλιστα, τον εμφανίζουν ως καταλληλότερο από τον Ταγίπ Ερντογάν για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, ένα εύρημα το οποίο εξηγείται ως αντίδραση της τουρκικής κοινωνίας στο παιχνίδι με τους θεσμούς, που μοιάζει αποφασισμένος να παίξει ο Ερντογάν.
Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας από την πλευρά του, δεν δείχνει να πτοείται, ούτε να αλλάζει τον σχεδιασμό στον οποίο φαίνεται εξαρχής να έχει καταλήξει. Δηλώνει έτοιμος να ανοίξει μια νέα σελίδα στο Κουρδικό, επιδιώκει να εδραιώσει τον ρόλο της Τουρκίας ως «παίκτη» πρώτης γραμμής στην ευρύτερη περιοχή, στο περιθώριο και της Αραβικής Άνοιξης, ενώ διαχειρίζεται επικοινωνιακά τον απεγκλωβισμό της τουρκικής οικονομίας από το ΔΝΤ.
Παραβλέποντας φυσικά το γεγονός ότι μια γενιά πολιτικών που αναδείχτηκαν επί ημερών του, με κορυφαίο παράδειγμα τον υποψήφιο διάδοχό του, Αλί Μπαμπατζάν, προέρχονται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Με ό, τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο για το μέλλον.
Kafeneio
Ο Ταγίπ Ερντογάν βέβαια έχει το πρόσθετο πρόβλημα ότι θα πρέπει να… παραμερίσει αναίμακτα τον Αμπντουλάχ Γκιούλ, ο οποίος έχει προδιάθεση συνιδρυτή του ΑΚΡ και συνδιαχειριστή της εξουσίας. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν μάλιστα, τον εμφανίζουν ως καταλληλότερο από τον Ταγίπ Ερντογάν για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, ένα εύρημα το οποίο εξηγείται ως αντίδραση της τουρκικής κοινωνίας στο παιχνίδι με τους θεσμούς, που μοιάζει αποφασισμένος να παίξει ο Ερντογάν.
Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας από την πλευρά του, δεν δείχνει να πτοείται, ούτε να αλλάζει τον σχεδιασμό στον οποίο φαίνεται εξαρχής να έχει καταλήξει. Δηλώνει έτοιμος να ανοίξει μια νέα σελίδα στο Κουρδικό, επιδιώκει να εδραιώσει τον ρόλο της Τουρκίας ως «παίκτη» πρώτης γραμμής στην ευρύτερη περιοχή, στο περιθώριο και της Αραβικής Άνοιξης, ενώ διαχειρίζεται επικοινωνιακά τον απεγκλωβισμό της τουρκικής οικονομίας από το ΔΝΤ.
Παραβλέποντας φυσικά το γεγονός ότι μια γενιά πολιτικών που αναδείχτηκαν επί ημερών του, με κορυφαίο παράδειγμα τον υποψήφιο διάδοχό του, Αλί Μπαμπατζάν, προέρχονται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Με ό, τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο για το μέλλον.
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πώς χτίστηκε ο πύργος του Άιφελ [photos]
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ