2012-10-04 01:59:02
Δυο θαυματουργά δέντρα, τη χαρουπιά και το αβοκάντο, καλλιεργούν δυο αδέρφια από την Αργυρούπολη Ρεθύμνου, αποδεικνύοντας ότι η καλλιέργειά τους δεν είναι... ρίσκο αλλά επένδυση.
Θεωρούνται πρωτοπόροι όχι μόνο επειδή επέλεξαν το δρόμο των εναλλακτικών καλλιεργειών, αλλά και επειδή τόλμησαν «το κάτι διαφορετικό» σε εντελώς ανυποψίαστο χρόνο.
Πρόκειται για τους Στέλιο και Ηλία Μανούσακα. Ο πρώτος ασχολείται με την καλλιέργεια του αβοκάντο από το 1984.
Ο δεύτερος αν και οικονομολόγος –μηχανικός επέλεξε το χαρούπι, ξεκινώντας το 2006.
«Στην Κρήτη είναι μπουνταλάδες»
Τα πρώτα δέντρα του αβοκάντο τα φύτεψε ο κ. Στέλιος Μανούσακας το 1984, αξιοποιώντας τη χρηματοδότηση που είχε δοθεί τότε από το υπουργείο Γεωργίας μέσω των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων ( ΜΟΠ).
Η φυτεία του ξεκίνησε με 500 δέντρα. Σήμερα σε 55 στρέμματα καλλιεργεί 2 χιλιάδες δέντρα, έχει 5 ποικιλίες και παραγωγή όλο το χρόνο. Η εταιρία του ειδικεύτηκε στον τομέα παράγωγης και επεξεργασίας του λαδιού αβοκάντο. Ενώ στη συνέχεια έδωσε στην ελληνική αγορά μια καινούργια μάρκα καλλυντικών. Αυτή τη στιγμή είναι η μοναδική ελληνική εταιρία καλλυντικών που η πρώτη υλη της είναι ,εγκεκριμένη από το κράτος ως προϊόν βιολογικής καλλιέργειας.
«Πώς ξεκίνησα το αβοκάντο; Έψαξα την αγορά , είδα ότι το μέλλον είναι το αβοκάντο και επένδυσα. Τώρα με παρακαλάνε να πουλήσω. Δυστυχώς στην Κρήτη δε βλέπουμε το μέλλον, και το μέλλον είναι το αβοκάντο. Έχουμε τώρα τους γραφειοκράτες των Βρυξελών και μας εκβιάζουν. Ξέρετε ότι η Γερμανία εισάγει κάθε χρόνο 450 χιλιάδες τόνους αβοκάντο; Η Γαλλία 350 χιλιάδες τόνους, τα οποία τα εισαγάγουν , από το Ισραήλ από την Κένυα , από το Περού και το Μεξικό»; θα πει στο Made in Creta ο κ. Στέλιος Μανούσακας.
Πριν 28 χρόνια όταν ξεκίνησε με δειλά βήματα την πρώτη του καλλιέργεια στην Αργυρούπολη οι συγχωριανοί του μάλλον τον «κοίταζαν» περίεργα. Τώρα πολλοί μετανιώνουν που δεν τον άκουσαν τότε.
Σύμφωνα με τον ίδιο οι 1500 κάτοικοι της Αργυρούπολης τώρα θα μπορούσανε τα τρώνε με «χρυσά κουτάλια» και να έχουν αυτή την περίοδο κέρδος 9 εκ ευρώ.
Το κάθε στρέμμα με σωστή περιποίηση, μπορεί να παράγει μέχρι και 2,5 τόνους αβοκάντο! Τα 3,5 χιλιάδες στρέμματα της Αργυρούπολης , θα είχαν μια παραγωγή που θα άγγιζε τους 8 χιλιάδες τόνους.
«Σκεφτείτε πόσος κόσμος θα δούλευε… συσκευαστήρια, υπάλληλοι, μια κοινότητα θα μπορεί να τρώει με χρυσά κουτάλια εμείς οι Κρητικοί όμως είμαστε μπουνταλάδες. Μακάρι η Κρήτη να παρήγαγε 100.000 τόνους αβοκάντο. Θα πούλαγε όλο το προϊόν στους ξένους και σε όποια τιμή ήθελε» τονίζει, θέλοντας να δείξει το ενδιαφέρον των ξένων αγορών για το προϊόν, που όντως επιβεβαιώνεται και στατιστικά.
Το μέλλον της Κρήτης στο αβοκάντο;
Για το θέμα της καλλιέργειας του αβοκάντο μίλησε στο MadeinCreta oΔρ. Σπύρος Λιονάκης ομότιμος καθηγητής Δενδροκομίας ΤΕΙ Κρήτης, που είναι από τους πρώτους γεωπόνους που έσκαψαν με θέρμη πάνω από το προϊόν.
Στη χώρα μας σήμερα καλλιεργούνται λιγότερα από 4 χιλιάδες στρέμματα αβοκάντο, ενώ η παραγόμενη ποσότητα καρπών ανέρχεται σε 3.500 τόνους ανά έτος.
Την ίδια ώρα στο Ισραήλ η καλυμμένη έκταση με αβοκάντο φτάνει τα 95 χιλιάδες στρέμματα με την μέση παραγωγή να μην ξεπερνά τα 900 κιλά ανά στρέμμα .
Την ώρα που η ζήτηση στην Ευρώπη ξεπερνά τους 300 χιλιάδες τόνους!
Όπως σημείωσε ο κ. Λιονάκης, η χώρα μας, θα μπορούσε να εξάγει προς στις χώρες της Ε. Ε. πολλαπλάσιες ποσότητες αβοκάντο από εκείνες που εξάγει σήμερα, και να καλύψει όχι μόνο την αύξηση της κατανάλωσης των 10.000 περίπου τόνων που παρατηρείται κάθε
χρόνο στις αγορές της Ε. Ε., αλλά και να αποσπάσει κάποιο μερίδιο από της εξαγωγές του Ισραήλ, της Ν. Αφρικής, των ΗΠΑ και των άλλων χωρών. Είναι αυτονόητο ότι τα παραπάνω μπορούν να επιτευχθούν μόνο εάν εξασφαλιστεί επαρκής παραγωγή αβοκάντο και συγχρόνως γίνει σωστή οργάνωση της εμπορίας του. «Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά αμφιβολία ότι θα πρέπει να καταβληθεί κάθε προσπάθεια, ώστε το συντομότερο να αυξηθεί η παραγόμενη ποσότητα αβοκάντο στο τόπο μας, να βελτιωθεί η ποιότητα των παραγομένων καρπών και να μπούμε δυναμικά στις αγορές της Ευρώπης.Χωρίς αμφισβήτηση η εξαγωγή του, δεν παρουσιάζει καμιά δυσκολία τώρα και επιπλέον έχει μεγάλες προοπτικές στο μέλλον».
Οι ποικιλίες αβοκάντο, όπως είπε ο κ. Λιονάκης, που θα πρέπει να προωθηθούν είναι, η Ettinger ως πρώιμη, η Fuerteως μεσοπρώιμη και η ποικιλία Hass ως όψιμη. Η συγκομιδή των καρπών των ποικιλιών αυτών πραγματοποιείται κατά την διάρκεια όλου του έτους. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η όψιμη ποικιλία Hassη οποία έχει μεγάλη παραγωγικότητα και οι καρποί της τελευταία έχουν μεγάλη ζήτηση και απολαμβάνουν υψηλών τιμών.
Χαρούπι: Ο κρυμμένος θησαυρός του Ρεθύμνου.
Οι παλαιότεροι στο Ρέθυμνο, πριν μισό αιώνα λέγανε, ότι η περιοχή «βγάζει χαρούπια και χωροφυλάκους». Με τους χωροφυλάκους δεν ξέρουμε τι έγινε, αλλά η καλλιέργεια του χαρουπιού, για πολλούς λόγους και κυρίως λόγω της έλλειψης τεχνογνωσίας για την επεξεργασία του, εγκαταλείφθηκε και όλοι οι παραγωγοί στράφηκαν στις «συμβατικές» καλλιέργειες.
Με το «χαμένο θησαυρό της Κρήτης» όπως ο ίδιος τον αποκαλεί αποφάσισε να ασχοληθεί ο κ. Ηλίας Μανούσακας. Οικονομολόγος –μηχανικός στο επάγγελμα και με πλούσια εμπειρία στην επεξεργασία του καφέ στον Καναδά, αποφάσισε να επιστρέψει στη γενέτειρά του στην Αργυρούπολη.
Από το 2006 που ξεκίνησε στην δραστηριότητα του μέχρι το 2010 που επεξεργάστηκε τις πρώτες ποσότητες χαρουπιού , πάλεψε για να τελειοποιήσει το σύστημα επεξεργασίας το οποίο έστησε μόνος του.
«Δε σας κρύβω ότι υπήρξαν στιγμές που απογοητεύτηκα και είπα ότι θα τα εγκαταλείψω, επειδή μηχανολογικά δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω», σημείωσε στο MadeinCreta oκ. Μανούσακας, ο οποίος πλέον μπορεί να υπερηφανεύεται για το γεγονός ότι είναι ο πρώτος που σχεδόν τελειοποίησε το σύστημα επεξεργασίας του χαρουπιού.
Το χαρούπι είναι δύσκολο στην επεξεργασία του λόγω της υψηλής περιεκτικότητας φυσικών σακχάρων που περιέχει, έχει 40% περιεκτικότητα μελιού.
Πλέον παράγει 15 υποπροϊόντα μεταξύ αυτών: υποκατάστατο καφέ χωρίς καφεΐνη και γλουτένη , κακάο , αλεύρι δυο είδη σιροπιών, χυμό από χαρούπι, παστέλι, σοκολάτα, μερέντα, ενώ η πρώτη υλη δίνεται για την παρασκευή αρτοπαρασκευασμάτων.
Και τα δυο αδέρφια έχουν κατακτήσει με την προνοητικά τους τις ξένες αγορές.
madeincreta.gr
Θεωρούνται πρωτοπόροι όχι μόνο επειδή επέλεξαν το δρόμο των εναλλακτικών καλλιεργειών, αλλά και επειδή τόλμησαν «το κάτι διαφορετικό» σε εντελώς ανυποψίαστο χρόνο.
Πρόκειται για τους Στέλιο και Ηλία Μανούσακα. Ο πρώτος ασχολείται με την καλλιέργεια του αβοκάντο από το 1984.
Ο δεύτερος αν και οικονομολόγος –μηχανικός επέλεξε το χαρούπι, ξεκινώντας το 2006.
«Στην Κρήτη είναι μπουνταλάδες»
Τα πρώτα δέντρα του αβοκάντο τα φύτεψε ο κ. Στέλιος Μανούσακας το 1984, αξιοποιώντας τη χρηματοδότηση που είχε δοθεί τότε από το υπουργείο Γεωργίας μέσω των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων ( ΜΟΠ).
Η φυτεία του ξεκίνησε με 500 δέντρα. Σήμερα σε 55 στρέμματα καλλιεργεί 2 χιλιάδες δέντρα, έχει 5 ποικιλίες και παραγωγή όλο το χρόνο. Η εταιρία του ειδικεύτηκε στον τομέα παράγωγης και επεξεργασίας του λαδιού αβοκάντο. Ενώ στη συνέχεια έδωσε στην ελληνική αγορά μια καινούργια μάρκα καλλυντικών. Αυτή τη στιγμή είναι η μοναδική ελληνική εταιρία καλλυντικών που η πρώτη υλη της είναι ,εγκεκριμένη από το κράτος ως προϊόν βιολογικής καλλιέργειας.
«Πώς ξεκίνησα το αβοκάντο; Έψαξα την αγορά , είδα ότι το μέλλον είναι το αβοκάντο και επένδυσα. Τώρα με παρακαλάνε να πουλήσω. Δυστυχώς στην Κρήτη δε βλέπουμε το μέλλον, και το μέλλον είναι το αβοκάντο. Έχουμε τώρα τους γραφειοκράτες των Βρυξελών και μας εκβιάζουν. Ξέρετε ότι η Γερμανία εισάγει κάθε χρόνο 450 χιλιάδες τόνους αβοκάντο; Η Γαλλία 350 χιλιάδες τόνους, τα οποία τα εισαγάγουν , από το Ισραήλ από την Κένυα , από το Περού και το Μεξικό»; θα πει στο Made in Creta ο κ. Στέλιος Μανούσακας.
Πριν 28 χρόνια όταν ξεκίνησε με δειλά βήματα την πρώτη του καλλιέργεια στην Αργυρούπολη οι συγχωριανοί του μάλλον τον «κοίταζαν» περίεργα. Τώρα πολλοί μετανιώνουν που δεν τον άκουσαν τότε.
Σύμφωνα με τον ίδιο οι 1500 κάτοικοι της Αργυρούπολης τώρα θα μπορούσανε τα τρώνε με «χρυσά κουτάλια» και να έχουν αυτή την περίοδο κέρδος 9 εκ ευρώ.
Το κάθε στρέμμα με σωστή περιποίηση, μπορεί να παράγει μέχρι και 2,5 τόνους αβοκάντο! Τα 3,5 χιλιάδες στρέμματα της Αργυρούπολης , θα είχαν μια παραγωγή που θα άγγιζε τους 8 χιλιάδες τόνους.
«Σκεφτείτε πόσος κόσμος θα δούλευε… συσκευαστήρια, υπάλληλοι, μια κοινότητα θα μπορεί να τρώει με χρυσά κουτάλια εμείς οι Κρητικοί όμως είμαστε μπουνταλάδες. Μακάρι η Κρήτη να παρήγαγε 100.000 τόνους αβοκάντο. Θα πούλαγε όλο το προϊόν στους ξένους και σε όποια τιμή ήθελε» τονίζει, θέλοντας να δείξει το ενδιαφέρον των ξένων αγορών για το προϊόν, που όντως επιβεβαιώνεται και στατιστικά.
Το μέλλον της Κρήτης στο αβοκάντο;
Για το θέμα της καλλιέργειας του αβοκάντο μίλησε στο MadeinCreta oΔρ. Σπύρος Λιονάκης ομότιμος καθηγητής Δενδροκομίας ΤΕΙ Κρήτης, που είναι από τους πρώτους γεωπόνους που έσκαψαν με θέρμη πάνω από το προϊόν.
Στη χώρα μας σήμερα καλλιεργούνται λιγότερα από 4 χιλιάδες στρέμματα αβοκάντο, ενώ η παραγόμενη ποσότητα καρπών ανέρχεται σε 3.500 τόνους ανά έτος.
Την ίδια ώρα στο Ισραήλ η καλυμμένη έκταση με αβοκάντο φτάνει τα 95 χιλιάδες στρέμματα με την μέση παραγωγή να μην ξεπερνά τα 900 κιλά ανά στρέμμα .
Την ώρα που η ζήτηση στην Ευρώπη ξεπερνά τους 300 χιλιάδες τόνους!
Όπως σημείωσε ο κ. Λιονάκης, η χώρα μας, θα μπορούσε να εξάγει προς στις χώρες της Ε. Ε. πολλαπλάσιες ποσότητες αβοκάντο από εκείνες που εξάγει σήμερα, και να καλύψει όχι μόνο την αύξηση της κατανάλωσης των 10.000 περίπου τόνων που παρατηρείται κάθε
χρόνο στις αγορές της Ε. Ε., αλλά και να αποσπάσει κάποιο μερίδιο από της εξαγωγές του Ισραήλ, της Ν. Αφρικής, των ΗΠΑ και των άλλων χωρών. Είναι αυτονόητο ότι τα παραπάνω μπορούν να επιτευχθούν μόνο εάν εξασφαλιστεί επαρκής παραγωγή αβοκάντο και συγχρόνως γίνει σωστή οργάνωση της εμπορίας του. «Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά αμφιβολία ότι θα πρέπει να καταβληθεί κάθε προσπάθεια, ώστε το συντομότερο να αυξηθεί η παραγόμενη ποσότητα αβοκάντο στο τόπο μας, να βελτιωθεί η ποιότητα των παραγομένων καρπών και να μπούμε δυναμικά στις αγορές της Ευρώπης.Χωρίς αμφισβήτηση η εξαγωγή του, δεν παρουσιάζει καμιά δυσκολία τώρα και επιπλέον έχει μεγάλες προοπτικές στο μέλλον».
Οι ποικιλίες αβοκάντο, όπως είπε ο κ. Λιονάκης, που θα πρέπει να προωθηθούν είναι, η Ettinger ως πρώιμη, η Fuerteως μεσοπρώιμη και η ποικιλία Hass ως όψιμη. Η συγκομιδή των καρπών των ποικιλιών αυτών πραγματοποιείται κατά την διάρκεια όλου του έτους. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η όψιμη ποικιλία Hassη οποία έχει μεγάλη παραγωγικότητα και οι καρποί της τελευταία έχουν μεγάλη ζήτηση και απολαμβάνουν υψηλών τιμών.
Χαρούπι: Ο κρυμμένος θησαυρός του Ρεθύμνου.
Οι παλαιότεροι στο Ρέθυμνο, πριν μισό αιώνα λέγανε, ότι η περιοχή «βγάζει χαρούπια και χωροφυλάκους». Με τους χωροφυλάκους δεν ξέρουμε τι έγινε, αλλά η καλλιέργεια του χαρουπιού, για πολλούς λόγους και κυρίως λόγω της έλλειψης τεχνογνωσίας για την επεξεργασία του, εγκαταλείφθηκε και όλοι οι παραγωγοί στράφηκαν στις «συμβατικές» καλλιέργειες.
Με το «χαμένο θησαυρό της Κρήτης» όπως ο ίδιος τον αποκαλεί αποφάσισε να ασχοληθεί ο κ. Ηλίας Μανούσακας. Οικονομολόγος –μηχανικός στο επάγγελμα και με πλούσια εμπειρία στην επεξεργασία του καφέ στον Καναδά, αποφάσισε να επιστρέψει στη γενέτειρά του στην Αργυρούπολη.
Από το 2006 που ξεκίνησε στην δραστηριότητα του μέχρι το 2010 που επεξεργάστηκε τις πρώτες ποσότητες χαρουπιού , πάλεψε για να τελειοποιήσει το σύστημα επεξεργασίας το οποίο έστησε μόνος του.
«Δε σας κρύβω ότι υπήρξαν στιγμές που απογοητεύτηκα και είπα ότι θα τα εγκαταλείψω, επειδή μηχανολογικά δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω», σημείωσε στο MadeinCreta oκ. Μανούσακας, ο οποίος πλέον μπορεί να υπερηφανεύεται για το γεγονός ότι είναι ο πρώτος που σχεδόν τελειοποίησε το σύστημα επεξεργασίας του χαρουπιού.
Το χαρούπι είναι δύσκολο στην επεξεργασία του λόγω της υψηλής περιεκτικότητας φυσικών σακχάρων που περιέχει, έχει 40% περιεκτικότητα μελιού.
Πλέον παράγει 15 υποπροϊόντα μεταξύ αυτών: υποκατάστατο καφέ χωρίς καφεΐνη και γλουτένη , κακάο , αλεύρι δυο είδη σιροπιών, χυμό από χαρούπι, παστέλι, σοκολάτα, μερέντα, ενώ η πρώτη υλη δίνεται για την παρασκευή αρτοπαρασκευασμάτων.
Και τα δυο αδέρφια έχουν κατακτήσει με την προνοητικά τους τις ξένες αγορές.
madeincreta.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Mεταφορά μαθητών: Να παραμείνει στους δήμους ζητούν οι περιφερειάρχες
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
