2012-10-04 14:21:22
Αναφορά στην εμφάνιση έντονων ακροδεξιών «συμπτωμάτων» στο νότο της Ευρώπης και ειδικότερα στην Ελλάδα κάνει η γνωστή εφημερίδα με δημοσίευμα του αρθρογράφου και συγγραφέα Mark Mazower, σκιαγραφώντας ένα τοπίο που γυρίζει τη Γηραιά Ήπειρο πολλές δεκαετίες πίσω.
«Μπορεί να είναι η οικονομία εκείνη που μονοπωλεί τις συζητήσεις στην ευρωζώνη, η πολιτική όμως είναι αυτή για την οποία θα πρέπει να ανησυχούν οι Ευρωπαίοι. Άλλωστε, το ευρωπαϊκό σχέδιο μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η επίτευξη της οικονομικής ενοποίησης και η εκμετάλλευση των οφελών της με σκοπό τη χειραφέτηση της Γηραιάς Ηπείρου από το αιματοβαμμένο παρελθόν της», αναφέρει ο αρθρογράφος.
Τα αυστηρά οικονομικά προγράμματα και τα πακέτα μέτρων που «πνίγουν» το νότο της ηπείρου με σκοπό τη διατήρησή του εντός της ευρωζώνης έχουν ιδιαίτερο πολιτικό κόστος για τις χώρες που πλήττονται, οι οποίες έρχονται αντιμέτωπες με σκηνές από το εφιαλτικό παρελθόν τους.
«Αυτό που διακυβεύεται δεν είναι μόνο η συμμετοχή σε μία νομισματική ένωση, αλλά η ίδια η φύση και το μέλλον της δημοκρατίας», αναφέρει το δημοσίευμα.
Στην Ισπανία, οι διαδηλώσεις και οι γενικότερες αντιδράσεις στα μέτρα οικονομικής επιβίωσης της χώρας έχουν φέρει στην επιφάνεια σοβαρά ζητήματα απόσχισης του βορρά από το νότο.
Στην Ιταλία, το τέλος του ψυχρού πολέμου είχε ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση των Χριστιανο-Δημοκρατών και την άνοδο του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και της Εθνικής Συμμαχίας, άμεσης κληρονόμου του μεταπολεμικού νεοφασισμού.
Στην Ελλάδα, το πιο «πληγωμένο» οικονομικά από τα υπερχρεωμένα έθνη, η κρίση της Δημοκρατίας είναι περισσότερο εμφανής από οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη.
Οι αιτίες που καταγράφει το εν λόγω δημοσίευμα των Financial Times για αυτό το έκρυθμο πολιτικό κλίμα της Ελλάδας είναι γνωστές, με κυριότερη την καχυποψία του εκλογικού σώματος προς το δικομματισμό που οδήγησε τη χώρα στο αδιέξοδο.
Κατά πόσο λοιπόν είναι σε θέση οι Έλληνες να ανάψουν τη σπίθα της κοινωνικής εξέγερσης στην Ευρώπη, από τη στιγμή που επιδεικνύουν ένα τόσο έντονο έλλειμμα δημοκρατικής συνείδησης;
Ο αρθρογράφος επικεντρώνεται στην περιγραφή της δράσης της «νεοναζιστικής», όπως τη χαρακτηρίζει, Χρυσής Αυγής, καθώς και στην πολωτική ρητορική της, μέσω της οποίας αναβιώνουν εικόνες εμφυλίου.
«Τα ακροδεξιά κόμματα δεν τα έχουν πάει καλά τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη και το ίδιο μοιάζει να ισχύσει μακροπρόθεσμα και για την πορεία της Χρυσής Αυγής. Αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο: η συνεχής άνοδος της Χρυσής Αυγής είναι ενδεικτική μιας πολύ ανησυχητικής διαδικασίας κοινωνικής αποσύνθεσης. Μία νέα μορφή βίας αναδύεται στους δρόμους και στην καθημερινή ζωή».
enimerotiko
«Μπορεί να είναι η οικονομία εκείνη που μονοπωλεί τις συζητήσεις στην ευρωζώνη, η πολιτική όμως είναι αυτή για την οποία θα πρέπει να ανησυχούν οι Ευρωπαίοι. Άλλωστε, το ευρωπαϊκό σχέδιο μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η επίτευξη της οικονομικής ενοποίησης και η εκμετάλλευση των οφελών της με σκοπό τη χειραφέτηση της Γηραιάς Ηπείρου από το αιματοβαμμένο παρελθόν της», αναφέρει ο αρθρογράφος.
Τα αυστηρά οικονομικά προγράμματα και τα πακέτα μέτρων που «πνίγουν» το νότο της ηπείρου με σκοπό τη διατήρησή του εντός της ευρωζώνης έχουν ιδιαίτερο πολιτικό κόστος για τις χώρες που πλήττονται, οι οποίες έρχονται αντιμέτωπες με σκηνές από το εφιαλτικό παρελθόν τους.
«Αυτό που διακυβεύεται δεν είναι μόνο η συμμετοχή σε μία νομισματική ένωση, αλλά η ίδια η φύση και το μέλλον της δημοκρατίας», αναφέρει το δημοσίευμα.
Στην Ισπανία, οι διαδηλώσεις και οι γενικότερες αντιδράσεις στα μέτρα οικονομικής επιβίωσης της χώρας έχουν φέρει στην επιφάνεια σοβαρά ζητήματα απόσχισης του βορρά από το νότο.
Στην Ιταλία, το τέλος του ψυχρού πολέμου είχε ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση των Χριστιανο-Δημοκρατών και την άνοδο του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και της Εθνικής Συμμαχίας, άμεσης κληρονόμου του μεταπολεμικού νεοφασισμού.
Στην Ελλάδα, το πιο «πληγωμένο» οικονομικά από τα υπερχρεωμένα έθνη, η κρίση της Δημοκρατίας είναι περισσότερο εμφανής από οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη.
Οι αιτίες που καταγράφει το εν λόγω δημοσίευμα των Financial Times για αυτό το έκρυθμο πολιτικό κλίμα της Ελλάδας είναι γνωστές, με κυριότερη την καχυποψία του εκλογικού σώματος προς το δικομματισμό που οδήγησε τη χώρα στο αδιέξοδο.
Κατά πόσο λοιπόν είναι σε θέση οι Έλληνες να ανάψουν τη σπίθα της κοινωνικής εξέγερσης στην Ευρώπη, από τη στιγμή που επιδεικνύουν ένα τόσο έντονο έλλειμμα δημοκρατικής συνείδησης;
Ο αρθρογράφος επικεντρώνεται στην περιγραφή της δράσης της «νεοναζιστικής», όπως τη χαρακτηρίζει, Χρυσής Αυγής, καθώς και στην πολωτική ρητορική της, μέσω της οποίας αναβιώνουν εικόνες εμφυλίου.
«Τα ακροδεξιά κόμματα δεν τα έχουν πάει καλά τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη και το ίδιο μοιάζει να ισχύσει μακροπρόθεσμα και για την πορεία της Χρυσής Αυγής. Αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο: η συνεχής άνοδος της Χρυσής Αυγής είναι ενδεικτική μιας πολύ ανησυχητικής διαδικασίας κοινωνικής αποσύνθεσης. Μία νέα μορφή βίας αναδύεται στους δρόμους και στην καθημερινή ζωή».
enimerotiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ποιοι είναι οι καταθέτες του εξωτερικού
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
