2012-10-05 13:12:06
(του Κωνσταντίνου Μάγνη)
Δεν μπορείς να καυτηριάζεις το ένα και να παραβλέπεις το άλλο. Ανεβήκαμε στα κεραμίδια για την εισβολή στο Άμυνας, διαβλέποντας πολιτική υπόθαλψη. Λες και έχει υπάρξει συνδικαλιστικός ξεσηκωμός οπουδήποτε, εδώ και έξω, με τα κόμματα να παίζουν τάβλι στο καφενείο. Και αποκρούουμε με "ναι μεν, αλλά δεν έπρεπε να μπουκάρουν", το απαράδεκτο δεδομένο ότι μιλάμε για ανθρώπους έξι μήνες απλήρωτους. Ανθρώπους της φτωχολογιάς, ως επί το πλείστον, που πάει να πει ότι δεν έχουν εύκολη την κάλυψη της εύπορης γιαγιάς ή του αδελφού, για να στηριχθεί η ξενόγλωσση εκπαίδευση του γιου, για να μην πάμε σε άλλες ακόμα πιο πιεστικές ανάγκες, που μπορεί να ισχύουν, δυσκολία δηλαδή ακόμα και για το καθημερινό τραπέζι.
Ένας άνθρωπος που ματώνει για να τα βγάλει πέρα, δεν θα σεβαστεί και πολύ τον νόμο και την τάξη, Ούτε το "άβατον" του Πενταγώνου. Εδώ δεν το σεβάστηκαν οι κοστουμάτοι μιζαδόροι που καταλήστευσαν τους πόρους του, καταλήγοντας στη φυλακή μόνο ένα κλάσμα από δαύτους, θα το σεβαστεί ο απλήρωτος εργαζόμενος του Σκαραμαγκά;
Και στο κάτω κάτω, δεν είναι και η πρώτη φορά. Είκοσι χρόνια, ζωή να έχουμε, κι εμείς και άλλοι συνάδελφοι εναντιωνόμαστε στο ελληνικό φαινόμενο της κατάλυσης νόμων, κανονισμών, διατάξεων, που τις πιο πολλές φορές γίνονταν με καταχρηστικές επικλήσεις ή με λαϊκίζουσες επιδιώξεις. Στην Πάτρα, η πρακτική αυτή είχε γίνει κανόνας από το '90. Με το τότε αντιπολιτευόμενο ΠΑΣΟΚ να αβαντάρει γι' αυτά που σήμερα διαμαρτύρεται. Ήταν ο καιρός των αποκρατικοποιήσεων, που αποκαλούνταν από το ΠΑΣΟΚ ξεπουλήματα, αν θυμάστε. Οχι ότι και η ΝΔ έμεινε πίσω, όταν ερχόταν η σειρά της, στην κολακεία των αχαλίνωτων διαδηλώσεων.
Αλλά, ας είμαστε ψύχραιμοι. Δείτε τα στιγμιότυπα και προσέξετε έναν διαδηλωτή. Σπάει τον κλοιό του ενός φύλακα. Μπουκάρει. Τον σταματά ένας πιο σθεναρός φρουρός. Ο αφρισμένος πολίτης ούτε βαράει ούτε σκίζει. Σηκώνει τα χέρια και επιστρέφει ψιλοήσυχα στις τάξεις των άλλων διαδηλωτών. Μέχρι εκεί πήγαινε η ορμή του, διότι όλο το θέμα ήταν να παίξει ο άνθρωπος στην κάμερα.
Αν βγάλετε τις κάμερες από τους χώρους των διαδηλώσεων, θα χάσουν το 50% της δύναμής τους. Δεν συνιστούμε, φυσικά, να βγουν. Αλλά είναι γεγονός ότι από τότε που καθιερώθηκε η δυνατότητα της απεικόνισης, βγήκε ο ήρωας μέσα από τα στήθη των Ελλήνων. Ευτυχώς, δεν πάει μακριά. Μέχρι το δεύτερο φρουρό και μετά γυρίζει ήσυχα πίσω.
http://pelop.gr
Δεν μπορείς να καυτηριάζεις το ένα και να παραβλέπεις το άλλο. Ανεβήκαμε στα κεραμίδια για την εισβολή στο Άμυνας, διαβλέποντας πολιτική υπόθαλψη. Λες και έχει υπάρξει συνδικαλιστικός ξεσηκωμός οπουδήποτε, εδώ και έξω, με τα κόμματα να παίζουν τάβλι στο καφενείο. Και αποκρούουμε με "ναι μεν, αλλά δεν έπρεπε να μπουκάρουν", το απαράδεκτο δεδομένο ότι μιλάμε για ανθρώπους έξι μήνες απλήρωτους. Ανθρώπους της φτωχολογιάς, ως επί το πλείστον, που πάει να πει ότι δεν έχουν εύκολη την κάλυψη της εύπορης γιαγιάς ή του αδελφού, για να στηριχθεί η ξενόγλωσση εκπαίδευση του γιου, για να μην πάμε σε άλλες ακόμα πιο πιεστικές ανάγκες, που μπορεί να ισχύουν, δυσκολία δηλαδή ακόμα και για το καθημερινό τραπέζι.
Ένας άνθρωπος που ματώνει για να τα βγάλει πέρα, δεν θα σεβαστεί και πολύ τον νόμο και την τάξη, Ούτε το "άβατον" του Πενταγώνου. Εδώ δεν το σεβάστηκαν οι κοστουμάτοι μιζαδόροι που καταλήστευσαν τους πόρους του, καταλήγοντας στη φυλακή μόνο ένα κλάσμα από δαύτους, θα το σεβαστεί ο απλήρωτος εργαζόμενος του Σκαραμαγκά;
Και στο κάτω κάτω, δεν είναι και η πρώτη φορά. Είκοσι χρόνια, ζωή να έχουμε, κι εμείς και άλλοι συνάδελφοι εναντιωνόμαστε στο ελληνικό φαινόμενο της κατάλυσης νόμων, κανονισμών, διατάξεων, που τις πιο πολλές φορές γίνονταν με καταχρηστικές επικλήσεις ή με λαϊκίζουσες επιδιώξεις. Στην Πάτρα, η πρακτική αυτή είχε γίνει κανόνας από το '90. Με το τότε αντιπολιτευόμενο ΠΑΣΟΚ να αβαντάρει γι' αυτά που σήμερα διαμαρτύρεται. Ήταν ο καιρός των αποκρατικοποιήσεων, που αποκαλούνταν από το ΠΑΣΟΚ ξεπουλήματα, αν θυμάστε. Οχι ότι και η ΝΔ έμεινε πίσω, όταν ερχόταν η σειρά της, στην κολακεία των αχαλίνωτων διαδηλώσεων.
Αλλά, ας είμαστε ψύχραιμοι. Δείτε τα στιγμιότυπα και προσέξετε έναν διαδηλωτή. Σπάει τον κλοιό του ενός φύλακα. Μπουκάρει. Τον σταματά ένας πιο σθεναρός φρουρός. Ο αφρισμένος πολίτης ούτε βαράει ούτε σκίζει. Σηκώνει τα χέρια και επιστρέφει ψιλοήσυχα στις τάξεις των άλλων διαδηλωτών. Μέχρι εκεί πήγαινε η ορμή του, διότι όλο το θέμα ήταν να παίξει ο άνθρωπος στην κάμερα.
Αν βγάλετε τις κάμερες από τους χώρους των διαδηλώσεων, θα χάσουν το 50% της δύναμής τους. Δεν συνιστούμε, φυσικά, να βγουν. Αλλά είναι γεγονός ότι από τότε που καθιερώθηκε η δυνατότητα της απεικόνισης, βγήκε ο ήρωας μέσα από τα στήθη των Ελλήνων. Ευτυχώς, δεν πάει μακριά. Μέχρι το δεύτερο φρουρό και μετά γυρίζει ήσυχα πίσω.
http://pelop.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Επιμένει ... Κρήτη εδώ και 20 χρόνια ζευγάρι τουριστών από τη Γαλλία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
