2012-10-07 22:37:57
Η σκανδαλώδης σύμβαση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά εγκλωβίζει στην κυριολεξία το Δημόσιο, ενώ 1.200 εργαζόμενοι βρίσκονται σε κατάσταση ομηρίας
και χρησιμοποιούνται ως μοχλός πίεσης από τον Λιβανέζο επιχειρηματία Iσκαντάρ Σάφα στον οποίο παραδόθηκε η επιχείρηση έναντι συμβολικού τιμήματος ενός ευρώ.
Το παρασκήνιο της σκανδαλώδους σύμβασης καίει τον Ευάγγελο Βενιζέλο, οι χειρισμοί του οποίου, όπως προκύπτει από τις εξελίξεις οδήγησαν στην απαξίωση έναν μεγάλο όμιλο που κινδυνεύει πλέον να βάλει λουκέτο.
Οι Γερμανοί της ΗDV έστησαν το μεγάλο κόλπο προκειμένου να απεγκλωβιστούν από τα Ναυπηγεία αφού προηγουμένως είχαν αρπάξει δύο δισεκατομμύρια ευρώ από τα εξοπλιστικά προγράμματα τα οποία ουδέποτε υλοποιήθηκαν.
Αφού τα υποβρύχια βρίσκονται ακόμα στο στάδιο της κατασκευής και βεβαίως το ένα εξακολουθεί να γέρνει και είναι ακατάλληλο για το Πολεμικό Ναυτικό.
Οι Γερμανοί είχαν συμβατική υποχρέωση να συνεχίσουν τη λειτουργία των Ναυπηγείων και γιαυτό άλλωστε τους δόθηκαν τα εξοπλιστικά προγράμματα.
Στην περίπτωση κατά την οποία τα εγκατέλειπαν έπρεπε να πληρώσουν εξοντωτικές ρήτρες, ενώ παράλληλα το Δημόσιο θα διεκδικούσε με αγώνες και άλλες αποζημιώσεις από τον κολοσσό της HDV.
Τότε εμφανίστηκε στα Ναυπηγεία ως διά μαγείας ο Λιβανέζος επιχειρηματίας Ισκαντάρ Σάφα, φίλος από παλιά του Τζορτζ Χάλακ, ως επενδυτής με τεράστια οικονομική επιφάνεια που θα έλυνε το πρόβλημα των Ναυπηγείων.
Ο τότε υπουργός Αμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος εμφάνισε την εταιρεία Αμπου Ντάμπι ΜΑR ως επενδύτρια εταιρεία η οποία μάλιστα θα έφερνε και άλλες δουλειές στα Ναυπηγεία.
Μόνο που ο πανέξυπνος Λιβανέζος κατάφερε να πάρει τζάμπα τα ναυπηγεία και μάλιστα με μια νεοσύστατη εταιρεία που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την Αμπου Ντάμπι MAR
Και, το κυριότερο, δεν διαθέτει το παραμικρό περιουσιακό στοιχείο, άρα όποτε θέλει μπορεί να βαρέσει κανόνι χωρίς να έχει καμία συνέπεια.
Εδώ κυρίως εντοπίζεται και το μεγάλο θέμα.
Με τη σύμβαση που υπέγραψε ο Ευάγγελος Βενιζέλος απαλλάσσεται το μεγαθήριο της HDV από την υποχρέωση να καταβάλει ένα δισ. ευρώ στο Ελληνικό Δημόσιο στην περίπτωση που σταματούσε τη λειτουργία των Ναυπηγείων και από τις αστικές ευθύνες που συνεπαγόταν η μη υλοποίηση του προγράμματος κατασκευής των υποβρυχίων. Ο Λιβανέζος επενδυτής του ενός ευρώ αφού εξασφάλισε το πρώτο διάστημα ροή χρημάτων από το υπουργείο Εθνικής Αμύνης για τη συνέχιση της κατασκευής των υποβρυχίων άρχισε τους εκβιασμούς ζητώντας νέα εξοπλιστικά προγράμματα, και βεβαίως νέες πιστώσεις.
Στο υπουργείο Εθνικής Αμύνης άρχισαν να προβληματίζονται γιατί τα λεφτά που έδιναν πήγαιναν στον βρόντο, αφού τα υποβρύχια παρέμειναν στάσιμα σε επίπεδο κατασκευής και απ’ ό,τι φαίνεται η εν λόγω εταιρεία δεν διαθέτει σχετική τεχνογνωσία.
Οταν σταμάτησε η ροή από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας ο Λιβανέζος άρχισε τις πιέσεις.
Σταμάτησε τη μισθοδοσία των εργαζομένων, ενώ τους υποχρέωσε να εργάζονται μόνο μία ημέρα την εβδομάδα λες και επρόκειτο για πλανόδιους εμπόρους των λαϊκών αγορών.
Παράλληλα προέβαλλε νέες απαιτήσεις, όπως για παράδειγμα να του δοθεί η μισή έκταση των Ναυπηγείων για να κάνει σταθμό εμπορευματοκιβωτίων. Οι εκβιασμοί συνεχίστηκαν φθάνοντας στην κορύφωσή τους με την κατάληψη του προαυλίου χώρου του υπουργειου Εθνικής Αμυνας από εργαζομένους των ναυπηγείων.
Η αθλιότητα αυτή εντάσσεται στον γενικότερο σχεδιασμό του Λιβανέζου επιχειρηματία τον οποίο εξακολουθούν να ανέχονται.
Γιατί αν τον διώξουν με τις κλοτσιές θα πρέπει να αναζητηθούν πολιτικές ευθύνες για τα πολιτικά πρόσωπα που του παρέδωσαν τα Ναυπηγεία για ένα ευρώ απαλλάσσοντας τους Γερμανούς από την ευθύνη παράδοσης των υποβρυχίων αλλά και από τις αποζημιώσεις δισεκατομμυρίων ευρώ που έπρεπε να καταβάλουν στο Ελληνικό Δημόσιο, όπως προέβλεπαν οι συμβατικές τους υποχρεώσεις.
Πηγή / http://www.lykavitos.gr/
και χρησιμοποιούνται ως μοχλός πίεσης από τον Λιβανέζο επιχειρηματία Iσκαντάρ Σάφα στον οποίο παραδόθηκε η επιχείρηση έναντι συμβολικού τιμήματος ενός ευρώ.
Το παρασκήνιο της σκανδαλώδους σύμβασης καίει τον Ευάγγελο Βενιζέλο, οι χειρισμοί του οποίου, όπως προκύπτει από τις εξελίξεις οδήγησαν στην απαξίωση έναν μεγάλο όμιλο που κινδυνεύει πλέον να βάλει λουκέτο.
Οι Γερμανοί της ΗDV έστησαν το μεγάλο κόλπο προκειμένου να απεγκλωβιστούν από τα Ναυπηγεία αφού προηγουμένως είχαν αρπάξει δύο δισεκατομμύρια ευρώ από τα εξοπλιστικά προγράμματα τα οποία ουδέποτε υλοποιήθηκαν.
Αφού τα υποβρύχια βρίσκονται ακόμα στο στάδιο της κατασκευής και βεβαίως το ένα εξακολουθεί να γέρνει και είναι ακατάλληλο για το Πολεμικό Ναυτικό.
Οι Γερμανοί είχαν συμβατική υποχρέωση να συνεχίσουν τη λειτουργία των Ναυπηγείων και γιαυτό άλλωστε τους δόθηκαν τα εξοπλιστικά προγράμματα.
Στην περίπτωση κατά την οποία τα εγκατέλειπαν έπρεπε να πληρώσουν εξοντωτικές ρήτρες, ενώ παράλληλα το Δημόσιο θα διεκδικούσε με αγώνες και άλλες αποζημιώσεις από τον κολοσσό της HDV.
Τότε εμφανίστηκε στα Ναυπηγεία ως διά μαγείας ο Λιβανέζος επιχειρηματίας Ισκαντάρ Σάφα, φίλος από παλιά του Τζορτζ Χάλακ, ως επενδυτής με τεράστια οικονομική επιφάνεια που θα έλυνε το πρόβλημα των Ναυπηγείων.
Ο τότε υπουργός Αμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος εμφάνισε την εταιρεία Αμπου Ντάμπι ΜΑR ως επενδύτρια εταιρεία η οποία μάλιστα θα έφερνε και άλλες δουλειές στα Ναυπηγεία.
Μόνο που ο πανέξυπνος Λιβανέζος κατάφερε να πάρει τζάμπα τα ναυπηγεία και μάλιστα με μια νεοσύστατη εταιρεία που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την Αμπου Ντάμπι MAR
Και, το κυριότερο, δεν διαθέτει το παραμικρό περιουσιακό στοιχείο, άρα όποτε θέλει μπορεί να βαρέσει κανόνι χωρίς να έχει καμία συνέπεια.
Εδώ κυρίως εντοπίζεται και το μεγάλο θέμα.
Με τη σύμβαση που υπέγραψε ο Ευάγγελος Βενιζέλος απαλλάσσεται το μεγαθήριο της HDV από την υποχρέωση να καταβάλει ένα δισ. ευρώ στο Ελληνικό Δημόσιο στην περίπτωση που σταματούσε τη λειτουργία των Ναυπηγείων και από τις αστικές ευθύνες που συνεπαγόταν η μη υλοποίηση του προγράμματος κατασκευής των υποβρυχίων. Ο Λιβανέζος επενδυτής του ενός ευρώ αφού εξασφάλισε το πρώτο διάστημα ροή χρημάτων από το υπουργείο Εθνικής Αμύνης για τη συνέχιση της κατασκευής των υποβρυχίων άρχισε τους εκβιασμούς ζητώντας νέα εξοπλιστικά προγράμματα, και βεβαίως νέες πιστώσεις.
Στο υπουργείο Εθνικής Αμύνης άρχισαν να προβληματίζονται γιατί τα λεφτά που έδιναν πήγαιναν στον βρόντο, αφού τα υποβρύχια παρέμειναν στάσιμα σε επίπεδο κατασκευής και απ’ ό,τι φαίνεται η εν λόγω εταιρεία δεν διαθέτει σχετική τεχνογνωσία.
Οταν σταμάτησε η ροή από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας ο Λιβανέζος άρχισε τις πιέσεις.
Σταμάτησε τη μισθοδοσία των εργαζομένων, ενώ τους υποχρέωσε να εργάζονται μόνο μία ημέρα την εβδομάδα λες και επρόκειτο για πλανόδιους εμπόρους των λαϊκών αγορών.
Παράλληλα προέβαλλε νέες απαιτήσεις, όπως για παράδειγμα να του δοθεί η μισή έκταση των Ναυπηγείων για να κάνει σταθμό εμπορευματοκιβωτίων. Οι εκβιασμοί συνεχίστηκαν φθάνοντας στην κορύφωσή τους με την κατάληψη του προαυλίου χώρου του υπουργειου Εθνικής Αμυνας από εργαζομένους των ναυπηγείων.
Η αθλιότητα αυτή εντάσσεται στον γενικότερο σχεδιασμό του Λιβανέζου επιχειρηματία τον οποίο εξακολουθούν να ανέχονται.
Γιατί αν τον διώξουν με τις κλοτσιές θα πρέπει να αναζητηθούν πολιτικές ευθύνες για τα πολιτικά πρόσωπα που του παρέδωσαν τα Ναυπηγεία για ένα ευρώ απαλλάσσοντας τους Γερμανούς από την ευθύνη παράδοσης των υποβρυχίων αλλά και από τις αποζημιώσεις δισεκατομμυρίων ευρώ που έπρεπε να καταβάλουν στο Ελληνικό Δημόσιο, όπως προέβλεπαν οι συμβατικές τους υποχρεώσεις.
Πηγή / http://www.lykavitos.gr/
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το αίσχος της Καλαμπάκας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
