2012-10-08 20:33:39
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
Υπάρχουν δύο τρόποι να προσεγγίσει κανείς την επίσκεψη της Ανγκελα Μέρκελ στην Αθήνα.
Ο πρώτος είναι να πλακώσουμε τη «χοντρή Γερμανίδα» στα χαστούκια, όπως συστήνουν οι πρωτεργάτες της νέας αντίστασης.
Ο δεύτερος είναι να ακούσουμε τι έχει να μας πει η Καγκελάριος μιας φίλης χώρας.
Διότι, αν δεν είχε κάτι να πει, είμαι βέβαιος ότι δεν θα έμπαινε στον κόπο να κουβαληθεί σε μια πόλη όπου δεν καταρρίπτει ακριβώς ρεκόρ δημοφιλίας.
Προκρίνω ασφαλώς τον δεύτερο τρόπο. Χωρίς να σημαίνει ότι υποψιάζομαι πως όσα πει θα κάνουν τα αυτιά μου να κοκκινίσουν από ευχαρίστηση.
Σε γενικό επίπεδο, άλλωστε, τα πράγματα είναι πιο μπερδεμένα από ποτέ. Η Ευρώπη παραπαίει.
Και η Γερμανία έχει σοβαρότατο μερίδιο ευθύνης για μια κατάσταση την οποία ούτε να ερμηνεύσει κατάφερε έως τώρα ούτε να ελέγξει.
Ο Μάριο Μόντι συνηθίζει να λέει αστειευόμενος ότι «για τους Γερμανούς τα οικονομικά είναι κλάδος της φιλοσοφίας της ηθικής».
Και ο πρόεδρος της Μπούντεσμπανκ μιλούσε πρόσφατα για τον «ηθικό κίνδυνο» (!) που εμπεριέχει η απόφαση του Μάριο Ντράγκι να αγοράζει η ΕΚΤ ομόλογα των μελών της.
Αν μιλούν έτσι οι τραπεζίτες, τι θα πρέπει να λένε οι πάστορες! Αυτή η μοραλιστική γερμανική προσέγγιση κατέρρευσε το τελευταίο τετράμηνο.
Οχι μόνο επειδή κέρδισε ο Ολάντ στη Γαλλία, αλλά επειδή η μέθοδος απέτυχε παταγωδώς.
Η Ευρώπη σήμερα είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση από το 2010 ή το 2011, όταν άρχισε να εφαρμόζει τη γερμανική παιδαγωγική.
Υποτίθεται ότι η Μέρκελ διαθέτει ρεαλισμό και σε έναν χρόνο έχει εκλογές.
Βρέθηκε απομονωμένη στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου. Ηταν απομονωμένη στην ΕΚΤ.
Και η Γερμανία δεν φοβάται τίποτα, εκτός από την απομόνωση. Λογικά, θα στρίψει.
Αλλά πώς; Και πότε; Σε αυτό δεν έχω έως τώρα καμία απάντηση. Ούτε εγώ αλλά ούτε και η Γερμανία.
Η Μέρκελ φαίνεται να ζητάει χρόνο και χώρο για να πάρει τη στροφή ανοιχτά, αλλά ο χρόνος εξαντλείται ταχύτατα και ο χώρος είναι περιορισμένος.
Υποψιάζομαι ότι δυστυχώς δεν διαθέτει καν κάποιο συγκροτημένο σχέδιο.
Γι' αυτόν τον λόγο άλλωστε το Βερολίνο στέλνει τον τελευταίο καιρό αντιφατικά και αλληλοσυγκρουόμενα μηνύματα. Σαν να ψάχνονται.
Αλλά όταν ψάχνεται η Γερμανία, παραλύει η Ευρώπη.
Δεν είναι σαφές, λοιπόν, τι ακριβώς έχει η Μέρκελ στο μυαλό της. Μπορεί πολλά. Μπορεί και τίποτα.
Ούτως Ή άλλως, όμως, η αλεπού βγαίνει στο παζάρι.
Χρήσιμο είναι να έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας και τα αυτιά μας. Ακόμη και αν δεν ξέρουμε ακριβώς τι γυρεύει.
πηγη:tanea.gr
Υπάρχουν δύο τρόποι να προσεγγίσει κανείς την επίσκεψη της Ανγκελα Μέρκελ στην Αθήνα.
Ο πρώτος είναι να πλακώσουμε τη «χοντρή Γερμανίδα» στα χαστούκια, όπως συστήνουν οι πρωτεργάτες της νέας αντίστασης.
Ο δεύτερος είναι να ακούσουμε τι έχει να μας πει η Καγκελάριος μιας φίλης χώρας.
Διότι, αν δεν είχε κάτι να πει, είμαι βέβαιος ότι δεν θα έμπαινε στον κόπο να κουβαληθεί σε μια πόλη όπου δεν καταρρίπτει ακριβώς ρεκόρ δημοφιλίας.
Προκρίνω ασφαλώς τον δεύτερο τρόπο. Χωρίς να σημαίνει ότι υποψιάζομαι πως όσα πει θα κάνουν τα αυτιά μου να κοκκινίσουν από ευχαρίστηση.
Σε γενικό επίπεδο, άλλωστε, τα πράγματα είναι πιο μπερδεμένα από ποτέ. Η Ευρώπη παραπαίει.
Και η Γερμανία έχει σοβαρότατο μερίδιο ευθύνης για μια κατάσταση την οποία ούτε να ερμηνεύσει κατάφερε έως τώρα ούτε να ελέγξει.
Ο Μάριο Μόντι συνηθίζει να λέει αστειευόμενος ότι «για τους Γερμανούς τα οικονομικά είναι κλάδος της φιλοσοφίας της ηθικής».
Και ο πρόεδρος της Μπούντεσμπανκ μιλούσε πρόσφατα για τον «ηθικό κίνδυνο» (!) που εμπεριέχει η απόφαση του Μάριο Ντράγκι να αγοράζει η ΕΚΤ ομόλογα των μελών της.
Αν μιλούν έτσι οι τραπεζίτες, τι θα πρέπει να λένε οι πάστορες! Αυτή η μοραλιστική γερμανική προσέγγιση κατέρρευσε το τελευταίο τετράμηνο.
Οχι μόνο επειδή κέρδισε ο Ολάντ στη Γαλλία, αλλά επειδή η μέθοδος απέτυχε παταγωδώς.
Η Ευρώπη σήμερα είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση από το 2010 ή το 2011, όταν άρχισε να εφαρμόζει τη γερμανική παιδαγωγική.
Υποτίθεται ότι η Μέρκελ διαθέτει ρεαλισμό και σε έναν χρόνο έχει εκλογές.
Βρέθηκε απομονωμένη στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου. Ηταν απομονωμένη στην ΕΚΤ.
Και η Γερμανία δεν φοβάται τίποτα, εκτός από την απομόνωση. Λογικά, θα στρίψει.
Αλλά πώς; Και πότε; Σε αυτό δεν έχω έως τώρα καμία απάντηση. Ούτε εγώ αλλά ούτε και η Γερμανία.
Η Μέρκελ φαίνεται να ζητάει χρόνο και χώρο για να πάρει τη στροφή ανοιχτά, αλλά ο χρόνος εξαντλείται ταχύτατα και ο χώρος είναι περιορισμένος.
Υποψιάζομαι ότι δυστυχώς δεν διαθέτει καν κάποιο συγκροτημένο σχέδιο.
Γι' αυτόν τον λόγο άλλωστε το Βερολίνο στέλνει τον τελευταίο καιρό αντιφατικά και αλληλοσυγκρουόμενα μηνύματα. Σαν να ψάχνονται.
Αλλά όταν ψάχνεται η Γερμανία, παραλύει η Ευρώπη.
Δεν είναι σαφές, λοιπόν, τι ακριβώς έχει η Μέρκελ στο μυαλό της. Μπορεί πολλά. Μπορεί και τίποτα.
Ούτως Ή άλλως, όμως, η αλεπού βγαίνει στο παζάρι.
Χρήσιμο είναι να έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας και τα αυτιά μας. Ακόμη και αν δεν ξέρουμε ακριβώς τι γυρεύει.
πηγη:tanea.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
