2012-10-10 15:32:21
Αναφορά σε σχέδιο αιφνιδιαστικής επίθεσης λίγων ωρών από ΗΠΑ και Ισραήλ εναντίον του Ιράν, γίνεται σε άρθρο του David Rothkopf (πρώην στέλεχος στην Αμερικανική κυβέρνηση Bill Clinton) στο περιοδικό FOREIGN POLICY.
Ακολουθεί το άρθρο στα αγγλικά και εν συνεχεία αντίστοιχο στα ελληνικά.
In Mitt Romney's "Hope Is Not a Strategy" speech at the Virginia Military Institute, the Republican challenger zeroed in on the current unrest in the Middle East as a sign that President Barack Obama's foreign policy is not working. The most biting implication in the speech is the assertion that al Qaeda is resurgent -- in other words that killing Osama bin Laden, emotionally satisfying as it was, was not the game-changer in the region that the Obama administration has implied it was.
Read more But of equal importance to the Republican critique of Obama is Romney's assessment that Obama's efforts to reverse Iran's course toward gaining nuclear weapons have been unsuccessful
. In the hours before the speech was delivered, neoconservative Romney foreign-policy advisor Dan Senor suggested on MSNBC's Morning Joe that Obama effectively had to be dragged against his will toward tougher sanctions on Iran -- the same tough sanctions for which the administration is now regularly taking credit because they have started to work. Senor noted that both Treasury Secretary Timothy Geithner and former Deputy Secretary of State James Steinberg pushed back against bipartisan congressional support for the sanctions out of concern that they would have unintended negative consequences for the U.S. and global economies.
A centerpiece of the Romney campaign's argument that Obama has not been tough enough on Iran is that the president has not offered a credible military threat against the Iranians. Say what you will about the rest of Romney's remarks -- and broadly speaking, there was not much new in them except that for the first time, the Republican nominee has addressed foreign policy recently without tripping over one of his own misstatements -- but even some of the president's supporters have told me privately they wonder about his commitment and that of the U.S. military to taking action against Iran.
The reasons for these doubts are several. Despite the president's regular assurance that Iran will not be allowed to develop nuclear weapons and that force will be used if necessary, the American people's war fatigue in the wake of Iraq and Afghanistan has made any complex, costly, or highly risky action a tough political sell back home. Further, there have been multiple assertions by analysts that the likelihood of a successful strike on Iran is low. Finally, the public bickering with the Israelis suggested that the United States was dragging its feet and that the Israelis might be forced to act alone precisely because they did not expect to get U.S. support.
Despite the public histrionics in the run-up to the U.N. General Assembly meetings, both White House and Israeli officials assert that the two sides behind the scenes have come closer together in their views in recent days. While there may not be exact agreement on what constitutes a "red line" -- a sign of Iranian progress toward the development of nuclear weapons that would trigger military action -- the military option being advocated by the Israelis is considerably more limited and lower risk than some of those that have been publicly debated.
Indeed, according to a source close to the discussions, the action that participants currently see as most likely is a joint U.S.-Israeli surgical strike targeting Iranian enrichment facilities. The strike might take only "a couple of hours" in the best case and only would involve a "day or two" overall, the source said, and would be conducted by air, using primarily bombers and drone support. Advocates for this approach argue that not only is it likely to be more politically palatable in the United States but, were it to be successful -- meaning knocking out enrichment facilities, setting the Iranian nuclear program back many years, and doing so without civilian casualties -- it would have regionwide benefits. One advocate asserts it would have a "transformative outcome: saving Iraq, Syria, Lebanon, reanimating the peace process, securing the Gulf, sending an unequivocal message to Russia and China, and assuring American ascendancy in the region for a decade to come."
While this approach would limit the negative costs associated with more protracted interventions, it could not be conducted by the Israelis acting alone. To get to buried Iranian facilities, such as the enrichment plant at Fordow, would require bunker-busting munitions on a scale that no Israeli plane is capable of delivering. The mission, therefore, must involve the United States, whether acting alone or in concert with the Israelis and others.
What does this have to do with Romney's remarks? Were it clearer that the primary Iran option being discussed is this very limited surgical strike, then a U.S. threat of force would be that much more credible. And if it were more credible -- because it seemed like the kind of risk the president is more willing to undertake -- then it would have the added benefit of providing precisely the kind of added leverage that might make diplomacy more successful. In other words, the public contemplation of a more limited, doable mission provides more leverage than the threat of even more robust action that is less likely to happen.
With that in mind, and given the progress that the Israelis and the administration seem to have made in the past couple of weeks, it may be that the easiest way for the Obama team to defuse Romney's critique on Iran is simply to communicate better what options they are in fact considering. It's not the size of the threatened attack, but the likelihood that it will actually be made, that makes a military threat a useful diplomatic tool. And perhaps a political one, too.
Μια ημέρα μετά τη σκληρή επίθεση του ρεπουμπλικάνου προεδρικού υποψηφίου Mitt Romney πως ο Barack Obama δεν έχει κανένα σχέδιο για το Ιράν, δημοσίευμα σε αμερικανικό περιοδικό που επικαλείται διαρροές από «ανώνυμη πηγή» αναφέρει πως η διοίκηση Obama ενδεχομένως έχει σχέδιο επίθεσης στο Ιράν και μάλιστα αυτό ίσως εκδηλωθεί και μέσα στον Οκτώβριο.
Το κτύπημα «έκπληξη» στο Ιράν, από ΗΠΑ και Ισραήλ με σκοπό να παραλύσει το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης αποκαλύπτει το περιοδικό Foreign Policy σε άρθρο που υπογράφει ο David Rothkopf και πρώην στέλεχος στην αμερικανική κυβέρνηση επί προεδρίας Bill Clinton.
Το ενδιαφέρον όμως του δημοσιεύματος του αμερικανικού περιοδικού είναι πως το κτύπημα αυτό εκτός του ότι ενδέχεται να πραγματοποιηθεί μέσα στον Οκτώβριο πρόκειται να διαρκέσει 2 -το πολύ- ώρες, σε μια επίθεση εξπρές, η οποία μπορεί να επαναληφθεί για μέγιστο χρόνο δύο ημερών.
Όπως αποκαλύπτεται η επίθεση θα περιλαμβάνει τη συμμετοχή μεγάλου αριθμού drones αλλά και stealth βομβαρδιστικών, δυνατότητα που δεν έχει το Ισραήλ και για αυτό το λόγο η προσπάθεια αναμένεται να είναι κοινή.
«Για να κτυπηθούν οι υπόγειες ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις, όπως το εργοστάσιο εμπλουτισμού ουρανίου στο Fordow θα απαιτηθούν ειδικές βόμβες διάτρησης καταφυγίων (bunker-busting) βόμβες που δεν διαθέτει το Ισραήλ αυτή τη στιγμή» αναφέρει στο άρθρο του ο Rothkopf και συνεχίζει λέγοντας ότι «η αποστολή αυτή θα πρέπει να περιλαμβάνει τις ΗΠΑ είτε δρώντας από μόνες τους είτε σε συνεργασία με το Ισραήλ».
Παρά τις εκκλήσεις του πρωθυπουργού του Ισραήλ Benjamin Netanyahu προς Barack Obama για ανάληψη δράσης εναντίον του Ιράν, ο Αμερικανός πρόεδρος φρόντισε να κρατήσει όλο αυτό τον καιρό μια επαμφοτερίζουσα στάση, στάση η οποία φαίνεται πως εξόργισε το Τελ Αβίβ, διαμορφώνοντας ένα προβληματικό πλαίσιο σχέσεων, μεταξύ των δύο μερών.
Η αλλαγή στη στάση αυτή ήρθε με την ομιλία του Barack Obama στις εργασίες της γενικής συνέλευσης του οργανισμού των ΗΕ: «Οι ΗΠΑ θα κάνουν ότι είναι απαραίτητο για να αποτρέψουν το Ιράν από το να αποκτήσει πυρηνικά όπλα» προσθέτοντας ότι «οποιαδήποτε προσπάθεια του Ιράν να αποκτής3ει πυρηνικά όπλα απειλεί την ασφάλεια του Ισραήλ, τη σταθερότητα στον Κόλπο αλλά και τη σταθερότητα στην παγκόσμια οικονομία».
Και τώρα έρχεται η συγκεκριμένη «διαρροή» μόλις μια ημέρα από τις κατηγορίες Romney σε προεκλογική εκστρατεία που για τους Δημοκρατικούς φαίνεται πως δεν πάει τόσο καλά όσο αρχικά έλπιζαν ιδιαίτερα μετά το τελευταίο debate μεταξύ των δύο μονομάχων.
Εάν τα σχέδια για τη φημολογούμενη επίθεση υλοποιηθούν, αναφέρει η πηγή στο αμερικανικό περιοδικό και στον συντάκτη του αναμένεται να πάει πίσω το πυρηνικό της Τεχεράνης «για πολλά χρόνια» και αυτό θα γίνει χωρίς απώλειες αμάχων καθώς το κτύπημα θα είναι «απόλυτα χειρουργικό».
Εάν οι ΗΠΑ προχωρήσουν σε ένα κτύπημα στο Ιράν, αναφέρει το δημοσίευμα, αυτό θα έχει πολλαπλά οφέλη για τις αμερικανικές επενδύσεις στην περιοχή της Μέσης Ανατολής αλλά και τη θέση των ΗΠΑ: «Μια τέτοια επίθεση θα μεταμορφώσει πολλά πράγματα, σώζοντας» όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «το Ιράκ, τη Συρία και το Λίβανο αναζωογονώντας την ειρηνευτική διαδικασία, ισχυροποιώντας το κλίμα ασφάλειας στον Κόλπο, στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα σε Ρωσία και Κίνα και τέλος επαναβεβαιώνοντας την αμερικανική υπεροχή στη Μ. Ανατολή και για την επόμενη δεκαετία».
Μάλιστα όπως λέγεται χαρακτηριστικά οποιαδήποτε κίνηση του Ισραήλ χωρίς τη συμμετοχή των ΗΠΑ, δεν εξασφαλίζει στην Ουάσιγκτον κανένα απυρόβλητο, καθώς το Ιράν έχει επανειλημμένα δηλώσει πως οποιαδήποτε επίθεση εναντίον του από σύμμαχο κράτος των ΗΠΑ θα ισοδυναμεί με επίθεση των ΗΠΑ.
Αυτό είχε δηλώσει και ο Ιρανός στρατηγός Ali Hajizadeh των φρουρών της επανάστασης: είχε πει πως σε περίπτωση επίθεσης θα υπάρξει ιρανική απάντηση στις αμερικανικές βάσεις στην περιοχή. «Δεν υπάρχει ουδέτερη χωρά στην περιοχή για εμάς. Αυτές οι βάσεις είναι σαν αμερικανικό έδαφος».
Το θέμα είναι, όπως αναφέρουν αναλυτές ότι το άλλοτε απομακρυσμένο ενδεχόμενο επίθεσης στο Ιράν ίσως να μην είναι τόσο απομακρυσμένο σήμερα. Μια επίθεση στη χώρα αυτή μέσα στον Οκτώβριο και πριν τις αμερικανικές εκλογές ενδέχεται να ανατρέψει τα πράγματα στο προεκλογικό σκηνικό των ΗΠΑ και να δώσει στον Obama την εικόνα του στιβαρού ηγέτη που δεν αφήνει οι εξελίξεις να τον οδηγούν αντίθετα αυτός τις καθορίζει, εικόνα που θέλει να περάσει ο αντίπαλός του Μ. Romney για τον εαυτό του όμως, κερδίζοντας το έπαθλο του Λευκού Οίκου.
Πηγές: Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr & http://www.foreignpolicy.com/articles/2012/10/08/wanted_a_truly_credible_military_threat_to_iran?page=0,1
Ακολουθεί το άρθρο στα αγγλικά και εν συνεχεία αντίστοιχο στα ελληνικά.
In Mitt Romney's "Hope Is Not a Strategy" speech at the Virginia Military Institute, the Republican challenger zeroed in on the current unrest in the Middle East as a sign that President Barack Obama's foreign policy is not working. The most biting implication in the speech is the assertion that al Qaeda is resurgent -- in other words that killing Osama bin Laden, emotionally satisfying as it was, was not the game-changer in the region that the Obama administration has implied it was.
Read more But of equal importance to the Republican critique of Obama is Romney's assessment that Obama's efforts to reverse Iran's course toward gaining nuclear weapons have been unsuccessful
A centerpiece of the Romney campaign's argument that Obama has not been tough enough on Iran is that the president has not offered a credible military threat against the Iranians. Say what you will about the rest of Romney's remarks -- and broadly speaking, there was not much new in them except that for the first time, the Republican nominee has addressed foreign policy recently without tripping over one of his own misstatements -- but even some of the president's supporters have told me privately they wonder about his commitment and that of the U.S. military to taking action against Iran.
The reasons for these doubts are several. Despite the president's regular assurance that Iran will not be allowed to develop nuclear weapons and that force will be used if necessary, the American people's war fatigue in the wake of Iraq and Afghanistan has made any complex, costly, or highly risky action a tough political sell back home. Further, there have been multiple assertions by analysts that the likelihood of a successful strike on Iran is low. Finally, the public bickering with the Israelis suggested that the United States was dragging its feet and that the Israelis might be forced to act alone precisely because they did not expect to get U.S. support.
Despite the public histrionics in the run-up to the U.N. General Assembly meetings, both White House and Israeli officials assert that the two sides behind the scenes have come closer together in their views in recent days. While there may not be exact agreement on what constitutes a "red line" -- a sign of Iranian progress toward the development of nuclear weapons that would trigger military action -- the military option being advocated by the Israelis is considerably more limited and lower risk than some of those that have been publicly debated.
Indeed, according to a source close to the discussions, the action that participants currently see as most likely is a joint U.S.-Israeli surgical strike targeting Iranian enrichment facilities. The strike might take only "a couple of hours" in the best case and only would involve a "day or two" overall, the source said, and would be conducted by air, using primarily bombers and drone support. Advocates for this approach argue that not only is it likely to be more politically palatable in the United States but, were it to be successful -- meaning knocking out enrichment facilities, setting the Iranian nuclear program back many years, and doing so without civilian casualties -- it would have regionwide benefits. One advocate asserts it would have a "transformative outcome: saving Iraq, Syria, Lebanon, reanimating the peace process, securing the Gulf, sending an unequivocal message to Russia and China, and assuring American ascendancy in the region for a decade to come."
While this approach would limit the negative costs associated with more protracted interventions, it could not be conducted by the Israelis acting alone. To get to buried Iranian facilities, such as the enrichment plant at Fordow, would require bunker-busting munitions on a scale that no Israeli plane is capable of delivering. The mission, therefore, must involve the United States, whether acting alone or in concert with the Israelis and others.
What does this have to do with Romney's remarks? Were it clearer that the primary Iran option being discussed is this very limited surgical strike, then a U.S. threat of force would be that much more credible. And if it were more credible -- because it seemed like the kind of risk the president is more willing to undertake -- then it would have the added benefit of providing precisely the kind of added leverage that might make diplomacy more successful. In other words, the public contemplation of a more limited, doable mission provides more leverage than the threat of even more robust action that is less likely to happen.
With that in mind, and given the progress that the Israelis and the administration seem to have made in the past couple of weeks, it may be that the easiest way for the Obama team to defuse Romney's critique on Iran is simply to communicate better what options they are in fact considering. It's not the size of the threatened attack, but the likelihood that it will actually be made, that makes a military threat a useful diplomatic tool. And perhaps a political one, too.
Μια ημέρα μετά τη σκληρή επίθεση του ρεπουμπλικάνου προεδρικού υποψηφίου Mitt Romney πως ο Barack Obama δεν έχει κανένα σχέδιο για το Ιράν, δημοσίευμα σε αμερικανικό περιοδικό που επικαλείται διαρροές από «ανώνυμη πηγή» αναφέρει πως η διοίκηση Obama ενδεχομένως έχει σχέδιο επίθεσης στο Ιράν και μάλιστα αυτό ίσως εκδηλωθεί και μέσα στον Οκτώβριο.
Το κτύπημα «έκπληξη» στο Ιράν, από ΗΠΑ και Ισραήλ με σκοπό να παραλύσει το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης αποκαλύπτει το περιοδικό Foreign Policy σε άρθρο που υπογράφει ο David Rothkopf και πρώην στέλεχος στην αμερικανική κυβέρνηση επί προεδρίας Bill Clinton.
Το ενδιαφέρον όμως του δημοσιεύματος του αμερικανικού περιοδικού είναι πως το κτύπημα αυτό εκτός του ότι ενδέχεται να πραγματοποιηθεί μέσα στον Οκτώβριο πρόκειται να διαρκέσει 2 -το πολύ- ώρες, σε μια επίθεση εξπρές, η οποία μπορεί να επαναληφθεί για μέγιστο χρόνο δύο ημερών.
Όπως αποκαλύπτεται η επίθεση θα περιλαμβάνει τη συμμετοχή μεγάλου αριθμού drones αλλά και stealth βομβαρδιστικών, δυνατότητα που δεν έχει το Ισραήλ και για αυτό το λόγο η προσπάθεια αναμένεται να είναι κοινή.
«Για να κτυπηθούν οι υπόγειες ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις, όπως το εργοστάσιο εμπλουτισμού ουρανίου στο Fordow θα απαιτηθούν ειδικές βόμβες διάτρησης καταφυγίων (bunker-busting) βόμβες που δεν διαθέτει το Ισραήλ αυτή τη στιγμή» αναφέρει στο άρθρο του ο Rothkopf και συνεχίζει λέγοντας ότι «η αποστολή αυτή θα πρέπει να περιλαμβάνει τις ΗΠΑ είτε δρώντας από μόνες τους είτε σε συνεργασία με το Ισραήλ».
Παρά τις εκκλήσεις του πρωθυπουργού του Ισραήλ Benjamin Netanyahu προς Barack Obama για ανάληψη δράσης εναντίον του Ιράν, ο Αμερικανός πρόεδρος φρόντισε να κρατήσει όλο αυτό τον καιρό μια επαμφοτερίζουσα στάση, στάση η οποία φαίνεται πως εξόργισε το Τελ Αβίβ, διαμορφώνοντας ένα προβληματικό πλαίσιο σχέσεων, μεταξύ των δύο μερών.
Η αλλαγή στη στάση αυτή ήρθε με την ομιλία του Barack Obama στις εργασίες της γενικής συνέλευσης του οργανισμού των ΗΕ: «Οι ΗΠΑ θα κάνουν ότι είναι απαραίτητο για να αποτρέψουν το Ιράν από το να αποκτήσει πυρηνικά όπλα» προσθέτοντας ότι «οποιαδήποτε προσπάθεια του Ιράν να αποκτής3ει πυρηνικά όπλα απειλεί την ασφάλεια του Ισραήλ, τη σταθερότητα στον Κόλπο αλλά και τη σταθερότητα στην παγκόσμια οικονομία».
Και τώρα έρχεται η συγκεκριμένη «διαρροή» μόλις μια ημέρα από τις κατηγορίες Romney σε προεκλογική εκστρατεία που για τους Δημοκρατικούς φαίνεται πως δεν πάει τόσο καλά όσο αρχικά έλπιζαν ιδιαίτερα μετά το τελευταίο debate μεταξύ των δύο μονομάχων.
Εάν τα σχέδια για τη φημολογούμενη επίθεση υλοποιηθούν, αναφέρει η πηγή στο αμερικανικό περιοδικό και στον συντάκτη του αναμένεται να πάει πίσω το πυρηνικό της Τεχεράνης «για πολλά χρόνια» και αυτό θα γίνει χωρίς απώλειες αμάχων καθώς το κτύπημα θα είναι «απόλυτα χειρουργικό».
Εάν οι ΗΠΑ προχωρήσουν σε ένα κτύπημα στο Ιράν, αναφέρει το δημοσίευμα, αυτό θα έχει πολλαπλά οφέλη για τις αμερικανικές επενδύσεις στην περιοχή της Μέσης Ανατολής αλλά και τη θέση των ΗΠΑ: «Μια τέτοια επίθεση θα μεταμορφώσει πολλά πράγματα, σώζοντας» όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «το Ιράκ, τη Συρία και το Λίβανο αναζωογονώντας την ειρηνευτική διαδικασία, ισχυροποιώντας το κλίμα ασφάλειας στον Κόλπο, στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα σε Ρωσία και Κίνα και τέλος επαναβεβαιώνοντας την αμερικανική υπεροχή στη Μ. Ανατολή και για την επόμενη δεκαετία».
Μάλιστα όπως λέγεται χαρακτηριστικά οποιαδήποτε κίνηση του Ισραήλ χωρίς τη συμμετοχή των ΗΠΑ, δεν εξασφαλίζει στην Ουάσιγκτον κανένα απυρόβλητο, καθώς το Ιράν έχει επανειλημμένα δηλώσει πως οποιαδήποτε επίθεση εναντίον του από σύμμαχο κράτος των ΗΠΑ θα ισοδυναμεί με επίθεση των ΗΠΑ.
Αυτό είχε δηλώσει και ο Ιρανός στρατηγός Ali Hajizadeh των φρουρών της επανάστασης: είχε πει πως σε περίπτωση επίθεσης θα υπάρξει ιρανική απάντηση στις αμερικανικές βάσεις στην περιοχή. «Δεν υπάρχει ουδέτερη χωρά στην περιοχή για εμάς. Αυτές οι βάσεις είναι σαν αμερικανικό έδαφος».
Το θέμα είναι, όπως αναφέρουν αναλυτές ότι το άλλοτε απομακρυσμένο ενδεχόμενο επίθεσης στο Ιράν ίσως να μην είναι τόσο απομακρυσμένο σήμερα. Μια επίθεση στη χώρα αυτή μέσα στον Οκτώβριο και πριν τις αμερικανικές εκλογές ενδέχεται να ανατρέψει τα πράγματα στο προεκλογικό σκηνικό των ΗΠΑ και να δώσει στον Obama την εικόνα του στιβαρού ηγέτη που δεν αφήνει οι εξελίξεις να τον οδηγούν αντίθετα αυτός τις καθορίζει, εικόνα που θέλει να περάσει ο αντίπαλός του Μ. Romney για τον εαυτό του όμως, κερδίζοντας το έπαθλο του Λευκού Οίκου.
Πηγές: Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr & http://www.foreignpolicy.com/articles/2012/10/08/wanted_a_truly_credible_military_threat_to_iran?page=0,1
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Νέα μέτρα στην Ιταλία...
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το απολαμβάνει...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
