2012-10-10 20:47:16
Του Ι.Κ.Πρετεντέρη
Νομίζω ότι ένα από τα πιο διδακτικά αναγνώσματα των ημερών ήταν οι αντιδράσεις στην επίσκεψη της Ανγκελα Μέρκελ.
Κι αυτό επειδή τέτοιες αντιδράσεις λένε λίγα πράγματα για τη Μέρκελ. Αποκαλύπτουν, όμως, πολλά για εκείνους που αντιδρούν.
Είτε είναι σωματεία και οργανώσεις που αντιστέκονται στη «νέα γερμανική κατοχή».
Είτε είναι δηλώσεις γνωστών και λιγότερο γνωστών συμπολιτών μας σε διάφορα αφιερώματα του τύπου «Τι θα έλεγα στη Μέρκελ».
Ειλικρινά δεν ξέρω πόση σημασία έχει για τη γερμανική ηγεσία η άποψη του Λάκη Λαζόπουλου ή του Νότη Σφακιανάκη.
Υποθέτω, όμως, ότι η γνώμη τους μπορεί να ενδιαφέρει τους αναγνώστες της εφημερίδας που τη φιλοξενεί.
Οπως είναι φυσιολογικό, λοιπόν, η γκάμα των αντιδράσεων κάλυψε όλο το φάσμα των απόψεων.
Από τα πιο σοβαρά επιχειρήματα που εξηγούν γιατί επιβάλλεται μια αλλαγή της γερμανικής πολιτικής απέναντι στην Ελλάδα.
Εως τις τετριμμένες ανοησίες περί Γερμανίας που μας χρωστάει περισσότερα απ' όσα της χρωστάμε ή περί Γερμανών που ζηλεύουν τους Ελληνες διότι όταν εμείς γράφαμε αρχαίες τραγωδίες αυτοί ζούσαν στα δένδρα.
[Δεν άκουσα βεβαίως κανέναν να προεκτείνει το επιχείρημα και να αναρωτιέται πού ζούσαν άραγε οι απόγονοι του Αισχύλου όταν οι Γερμανοί είχαν Γκαίτε, Καντ, Χέγκελ, Σοπενχάουερ, Φόιερμπαχ, Μαρξ, Νίτσε, Βέμπερ - για να μην αναφέρω και τους υπόλοιπους...]
Ακόμη κι έτσι, όμως, η ποικιλία των απόψεων παρουσιάζει από μόνη της ενδιαφέρον διότι αποκαλύπτει συχνά έναν τρόπο σκέψης.
Κατά κανόνα εκείνον που μας οδήγησε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα και ο οποίος μάλλον δεν φαίνεται να αλλάζει παρά την καταστροφή!..
Δεν λέω, ας πούμε, για τον συνθέτη που εξήγησε ότι αν δεν υπήρχαν «ο Μίκης, ο Μάνος κι ο εγώ» (!) η Μέρκελ θα ήταν «καπάκι μπίρας» - η έμφαση, υποθέτω, στο «εγώ» Ούτε για έναν θεατρικό σκηνοθέτη που απευθυνόμενος προσωπικά στη Μέρκελ απεφάνθη ότι «η παρουσία σας εδώ είναι επίδειξη αλαζονείας» και γι' αυτό «θα κατεβώ στον δρόμο απέναντί σας».
Δεν ξέρω αν τρόμαξε η Γερμανία από την απειλή.
Αναρωτιέμαι, όμως: αν ένας σκηνοθέτης θεωρεί ότι η επίσκεψη μιας ευρωπαίας Πρωθυπουργού στην Ελλάδα μπορεί να συνιστά «επίδειξη αλαζονείας», τότε μια τέτοια δήλωση ενός σκηνοθέτη τίνος πράγματος επίδειξη μπορεί άραγε να αποτελεί;
Για να χρησιμοποιήσω μια ιστορική έκφραση: «Αυτή είναι η Ελλάδα».
Ενας αβαθής διαγωνισμός ευκολίας και μούρης.
Μια ακατάπαυστη παρέλαση εντυπώσεων, όπου συνυπάρχουν το καλύτερο και το χειρότερο. Οπου συμβιώνουν, δηλαδή, και η καλοδεχούμενη οξυδέρκεια και η κακόγουστη φιγούρα.
Μια χώρα τελικά που επιχειρεί το ακατόρθωτο: να αξιολογήσει τον άλλο χωρίς να αποκτήσει πρώτα επίγνωση του εαυτού της.
πηγη:tanea,gr
liberals10
Νομίζω ότι ένα από τα πιο διδακτικά αναγνώσματα των ημερών ήταν οι αντιδράσεις στην επίσκεψη της Ανγκελα Μέρκελ.
Κι αυτό επειδή τέτοιες αντιδράσεις λένε λίγα πράγματα για τη Μέρκελ. Αποκαλύπτουν, όμως, πολλά για εκείνους που αντιδρούν.
Είτε είναι σωματεία και οργανώσεις που αντιστέκονται στη «νέα γερμανική κατοχή».
Είτε είναι δηλώσεις γνωστών και λιγότερο γνωστών συμπολιτών μας σε διάφορα αφιερώματα του τύπου «Τι θα έλεγα στη Μέρκελ».
Ειλικρινά δεν ξέρω πόση σημασία έχει για τη γερμανική ηγεσία η άποψη του Λάκη Λαζόπουλου ή του Νότη Σφακιανάκη.
Υποθέτω, όμως, ότι η γνώμη τους μπορεί να ενδιαφέρει τους αναγνώστες της εφημερίδας που τη φιλοξενεί.
Οπως είναι φυσιολογικό, λοιπόν, η γκάμα των αντιδράσεων κάλυψε όλο το φάσμα των απόψεων.
Από τα πιο σοβαρά επιχειρήματα που εξηγούν γιατί επιβάλλεται μια αλλαγή της γερμανικής πολιτικής απέναντι στην Ελλάδα.
Εως τις τετριμμένες ανοησίες περί Γερμανίας που μας χρωστάει περισσότερα απ' όσα της χρωστάμε ή περί Γερμανών που ζηλεύουν τους Ελληνες διότι όταν εμείς γράφαμε αρχαίες τραγωδίες αυτοί ζούσαν στα δένδρα.
[Δεν άκουσα βεβαίως κανέναν να προεκτείνει το επιχείρημα και να αναρωτιέται πού ζούσαν άραγε οι απόγονοι του Αισχύλου όταν οι Γερμανοί είχαν Γκαίτε, Καντ, Χέγκελ, Σοπενχάουερ, Φόιερμπαχ, Μαρξ, Νίτσε, Βέμπερ - για να μην αναφέρω και τους υπόλοιπους...]
Ακόμη κι έτσι, όμως, η ποικιλία των απόψεων παρουσιάζει από μόνη της ενδιαφέρον διότι αποκαλύπτει συχνά έναν τρόπο σκέψης.
Κατά κανόνα εκείνον που μας οδήγησε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα και ο οποίος μάλλον δεν φαίνεται να αλλάζει παρά την καταστροφή!..
Δεν λέω, ας πούμε, για τον συνθέτη που εξήγησε ότι αν δεν υπήρχαν «ο Μίκης, ο Μάνος κι ο εγώ» (!) η Μέρκελ θα ήταν «καπάκι μπίρας» - η έμφαση, υποθέτω, στο «εγώ» Ούτε για έναν θεατρικό σκηνοθέτη που απευθυνόμενος προσωπικά στη Μέρκελ απεφάνθη ότι «η παρουσία σας εδώ είναι επίδειξη αλαζονείας» και γι' αυτό «θα κατεβώ στον δρόμο απέναντί σας».
Δεν ξέρω αν τρόμαξε η Γερμανία από την απειλή.
Αναρωτιέμαι, όμως: αν ένας σκηνοθέτης θεωρεί ότι η επίσκεψη μιας ευρωπαίας Πρωθυπουργού στην Ελλάδα μπορεί να συνιστά «επίδειξη αλαζονείας», τότε μια τέτοια δήλωση ενός σκηνοθέτη τίνος πράγματος επίδειξη μπορεί άραγε να αποτελεί;
Για να χρησιμοποιήσω μια ιστορική έκφραση: «Αυτή είναι η Ελλάδα».
Ενας αβαθής διαγωνισμός ευκολίας και μούρης.
Μια ακατάπαυστη παρέλαση εντυπώσεων, όπου συνυπάρχουν το καλύτερο και το χειρότερο. Οπου συμβιώνουν, δηλαδή, και η καλοδεχούμενη οξυδέρκεια και η κακόγουστη φιγούρα.
Μια χώρα τελικά που επιχειρεί το ακατόρθωτο: να αξιολογήσει τον άλλο χωρίς να αποκτήσει πρώτα επίγνωση του εαυτού της.
πηγη:tanea,gr
liberals10
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
TA... ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ «ΝΤΟΥΝΤΑ»! *ΒΙΝΤΕΟ*
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ: Οι συγκεντρωμένοι έκαψαν τη Τούρκικη σημαία [photos]](https://images.newsnowgreece.com/23/234108/symvainei-tora-oi-sygkentromenoi-ekapsan-ti-tourkiki-simaia-photos-1-124x78.jpg)
