2012-10-12 16:29:55
Επίθεση στην εγγονή του ήρωα στρατηγού Τσιγάντε από τους Χρυσαυγίτες,που δρουν πλέον ανεξέλεγκτα! Τα νεο-ναζιστικά γουρούνια, έφτασαν στο σημείο να...ζητήσουν ελληνική ταυτότητα, απο την εγγονή ενός ήρωα του 40-44, του μεγάλου στρατηγού Χριστόδουλου Τσιγάντε! Δεν φταίνε όμως αυτοί! Οι δοσίλογοι, ελεεινοί προδότες πολιτικάντηδες φταίνε, που τους δημιούργησαν με τη δική τους κόπρο τόσα χρόνια!
Κάποιος να τους μαζέψει επιτέλους. Οι ομάδες εφόδου της Χρυσής Αυγής έχουν ξεφύγει από κάθε ότι με την ανοχή του κράτους και της αστυνομίας. Μετά από τις …καλλιτεχνικές ανησυχίες των βουλευτών της που έκαναν άνω κάτω θέατρο, αποκαλύπτεται ότι ομάδα της Χρυσής Αυγής επιτέθηκε σε νεαρή κοπέλα η οποία αποδείχτηκε ότι ήταν η εγγονή του στρατηγού Χριστόδουλου Τσιγάντε (1897-1970), από την οποία -σύμφωνα με καταγγελία που έφτασε στην πρεσβεία της Βρετανίας- ζητήθηκε να αποδείξει ότι είναι ...Ελληνίδα!
Η εγγονή του Τσιγάντε, η οποία έχει διπλή υπηκοότητα (ελληνική από τον πατέρα της και βρετανική από τη μητέρα της), δέχθηκε απρόκλητη επίθεση από ομάδα πέντε νεαρών στην οδό Στησιχόρου.
Η ομάδα τής ζήτησε ταυτότητα και στη συνέχεια να μιλήσει ελληνικά για να την αφήσουν να φύγει. Ανάλογες καταγγελίες έχουν γίνει από πολίτες και σε πρεσβείες άλλων ευρωπαϊκών χωρών!
Ποιος ήταν ο στρατηγός Τσιγάντες
Κεφαλληνιακής καταγωγής, ο Χριστόδουλος Τσιγάντες γεννήθηκε στη Ρουμανία στις 30 Ιανουαρίου του 1897. Εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία και απεφοίτησε το 1916.
Μόλις εξήλθε της Σχολής έλαβε μέρος στο κίνημα της Θεσαλονίκης το 1916, στη Βεσσαραβία και στη Μικρασιατική Εκστρατεία.
Στη συνέχεια φοίτησε στη Γαλλική Σχολή Πολέμου στο Παρίσι και με την επιστροφή του στην Ελλάδα έλαβε ενεργό μέρος με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη στο κίνημα 1ης Μαρτίου 1935, ως κύριο μέλος της μυστικής επαναστατικής "Ελληνικής Στρατιωτικής Οργάνωσης" (ΣΕΟ) (1933-1935), με συνέπεια, μετά την αποτυχία του κινήματος, να συλληφθεί και να δικαστεί στις 31 Μαρτίου 1935 από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών επί εσχάτη προδοσία μαζί με άλλους κινηματίες όπου και καταδικάστηκε σε "ισόβια δεσμά" με συνεπαγόμενη την ποινή της στρατιωτικής καθαίρεσης, σε απλό στρατιώτη, που πραγματοποιήθηκε δημόσια στις 2 Απριλίου 1935 στους τότε στρατώνες πεζικού (σημερινό πάρκο Ελευθερίας).
Μετά όμως την Παλινόρθωση ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ του απένειμε χάρη από την οποία και διακόπηκε η περαιτέρω έκτιση ποινής, όχι όμως της επαναφοράς του.
Ζήτησε τότε να του επιτραπεί να εγκατασταθεί στο εξωτερικό, όπου και του δόθηκε η άδεια.
Από το 1940 μέχρι το 1941 υπηρέτησε στη Λεγεώνα των Ξένων στη Λιβύη και στην Ερυθραία. Μετά την αυθόρμητη παρουσίασή του στην "ελεύθερη ελληνική κυβέρνηση", στο Κάιρο, του δόθηκε από τον βασιλιά αμνηστία της καθαίρεσης όπου και ταυτόχρονα ανακλήθηκε με τον τελευταίο βαθμό που κατείχε, στις τάξεις του ελληνικού στρατού 1942, ιδρύοντας και αναλαμβάνοντας τη διοίκηση του Ιερού Λόχου της Μέσης Ανατολής κατά την περίοδο 1942 - 1945 τόσο στις επιχειρήσεις της Λιβύης και της Τύνιδας, όσο και της Δωδεκανήσου.
Με το τέλος του πολέμου, ανέλαβε το 1945 στρατιωτικός Διοικητής Αρχιπελάγους και κατά τη διάρκεια 1945-1947 Αρχηγός της Ελληνικής Στρατιωτικής Αποστολής στα Δωδεκάνησα. Την περίοδο εκείνη προάχθηκε στο βαθμό του ταξιάρχου και τέλος ανέλαβε στρατιωτικός διοικητής Ευβοίας όπου και αποστρατεύθηκε κατόπιν αιτήσεώς του την 1η Μαΐου του 1948 λαμβάνοντας το βαθμό του υποστρατήγου. Τιμήθηκε με πλείστα παράσημα από τον βασιλιά Γεώργιο Β΄, τον βασιλιά Πάυλο, καθώς και με συμμαχικά.
Ακολούθως διετέλεσε σχολιαστής διαφόρων εφημερίδων (Έθνος, Νέα, Ελευθερία, κ.ά.) παρόλο που έπασχε από υπέρμετρη μυωπία. Την περίοδο 1950-1953 ανέλαβε Γενικός Διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας. Επίσης στις βουλευτικές εκλογές των ετών 1950, 1956 και 1958 πολιτεύθηκε ως υποψήφιος με το Κόμμα των Φιλελευθέρων χωρίς όμως επιτυχία.
Το 1970 ευρισκόμενος στην Τρίπολη ασθένησε σοβαρά και με μέριμνα της τότε κυβέρνησης μεταφέρθηκε στην Αθήνα και στη συνέχεια στο Λονδίνο όπου και πέθανε στις 11 Οκτωβρίου 1970. Η σορός του αποτεφρώθηκε στη βρετανική πρωτεύουσα. Αδερφός του ήταν ο ήρωας της Εθνικής Αντίστασης Ιωάννης Τσιγάντες.
Πηγή
logioshermes
Κάποιος να τους μαζέψει επιτέλους. Οι ομάδες εφόδου της Χρυσής Αυγής έχουν ξεφύγει από κάθε ότι με την ανοχή του κράτους και της αστυνομίας. Μετά από τις …καλλιτεχνικές ανησυχίες των βουλευτών της που έκαναν άνω κάτω θέατρο, αποκαλύπτεται ότι ομάδα της Χρυσής Αυγής επιτέθηκε σε νεαρή κοπέλα η οποία αποδείχτηκε ότι ήταν η εγγονή του στρατηγού Χριστόδουλου Τσιγάντε (1897-1970), από την οποία -σύμφωνα με καταγγελία που έφτασε στην πρεσβεία της Βρετανίας- ζητήθηκε να αποδείξει ότι είναι ...Ελληνίδα!
Η εγγονή του Τσιγάντε, η οποία έχει διπλή υπηκοότητα (ελληνική από τον πατέρα της και βρετανική από τη μητέρα της), δέχθηκε απρόκλητη επίθεση από ομάδα πέντε νεαρών στην οδό Στησιχόρου.
Η ομάδα τής ζήτησε ταυτότητα και στη συνέχεια να μιλήσει ελληνικά για να την αφήσουν να φύγει. Ανάλογες καταγγελίες έχουν γίνει από πολίτες και σε πρεσβείες άλλων ευρωπαϊκών χωρών!
Ποιος ήταν ο στρατηγός Τσιγάντες
Κεφαλληνιακής καταγωγής, ο Χριστόδουλος Τσιγάντες γεννήθηκε στη Ρουμανία στις 30 Ιανουαρίου του 1897. Εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία και απεφοίτησε το 1916.
Μόλις εξήλθε της Σχολής έλαβε μέρος στο κίνημα της Θεσαλονίκης το 1916, στη Βεσσαραβία και στη Μικρασιατική Εκστρατεία.
Στη συνέχεια φοίτησε στη Γαλλική Σχολή Πολέμου στο Παρίσι και με την επιστροφή του στην Ελλάδα έλαβε ενεργό μέρος με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη στο κίνημα 1ης Μαρτίου 1935, ως κύριο μέλος της μυστικής επαναστατικής "Ελληνικής Στρατιωτικής Οργάνωσης" (ΣΕΟ) (1933-1935), με συνέπεια, μετά την αποτυχία του κινήματος, να συλληφθεί και να δικαστεί στις 31 Μαρτίου 1935 από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών επί εσχάτη προδοσία μαζί με άλλους κινηματίες όπου και καταδικάστηκε σε "ισόβια δεσμά" με συνεπαγόμενη την ποινή της στρατιωτικής καθαίρεσης, σε απλό στρατιώτη, που πραγματοποιήθηκε δημόσια στις 2 Απριλίου 1935 στους τότε στρατώνες πεζικού (σημερινό πάρκο Ελευθερίας).
Μετά όμως την Παλινόρθωση ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ του απένειμε χάρη από την οποία και διακόπηκε η περαιτέρω έκτιση ποινής, όχι όμως της επαναφοράς του.
Ζήτησε τότε να του επιτραπεί να εγκατασταθεί στο εξωτερικό, όπου και του δόθηκε η άδεια.
Από το 1940 μέχρι το 1941 υπηρέτησε στη Λεγεώνα των Ξένων στη Λιβύη και στην Ερυθραία. Μετά την αυθόρμητη παρουσίασή του στην "ελεύθερη ελληνική κυβέρνηση", στο Κάιρο, του δόθηκε από τον βασιλιά αμνηστία της καθαίρεσης όπου και ταυτόχρονα ανακλήθηκε με τον τελευταίο βαθμό που κατείχε, στις τάξεις του ελληνικού στρατού 1942, ιδρύοντας και αναλαμβάνοντας τη διοίκηση του Ιερού Λόχου της Μέσης Ανατολής κατά την περίοδο 1942 - 1945 τόσο στις επιχειρήσεις της Λιβύης και της Τύνιδας, όσο και της Δωδεκανήσου.
Με το τέλος του πολέμου, ανέλαβε το 1945 στρατιωτικός Διοικητής Αρχιπελάγους και κατά τη διάρκεια 1945-1947 Αρχηγός της Ελληνικής Στρατιωτικής Αποστολής στα Δωδεκάνησα. Την περίοδο εκείνη προάχθηκε στο βαθμό του ταξιάρχου και τέλος ανέλαβε στρατιωτικός διοικητής Ευβοίας όπου και αποστρατεύθηκε κατόπιν αιτήσεώς του την 1η Μαΐου του 1948 λαμβάνοντας το βαθμό του υποστρατήγου. Τιμήθηκε με πλείστα παράσημα από τον βασιλιά Γεώργιο Β΄, τον βασιλιά Πάυλο, καθώς και με συμμαχικά.
Ακολούθως διετέλεσε σχολιαστής διαφόρων εφημερίδων (Έθνος, Νέα, Ελευθερία, κ.ά.) παρόλο που έπασχε από υπέρμετρη μυωπία. Την περίοδο 1950-1953 ανέλαβε Γενικός Διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας. Επίσης στις βουλευτικές εκλογές των ετών 1950, 1956 και 1958 πολιτεύθηκε ως υποψήφιος με το Κόμμα των Φιλελευθέρων χωρίς όμως επιτυχία.
Το 1970 ευρισκόμενος στην Τρίπολη ασθένησε σοβαρά και με μέριμνα της τότε κυβέρνησης μεταφέρθηκε στην Αθήνα και στη συνέχεια στο Λονδίνο όπου και πέθανε στις 11 Οκτωβρίου 1970. Η σορός του αποτεφρώθηκε στη βρετανική πρωτεύουσα. Αδερφός του ήταν ο ήρωας της Εθνικής Αντίστασης Ιωάννης Τσιγάντες.
Πηγή
logioshermes
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η ενδεκάδα της Εθνικής
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Προεδρικό διάταγμα για το γήπεδο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
