2012-10-14 14:23:46
Στο ποδόσφαιρο συνηθίζεται ένας παίχτης να κάνει τη διαφορά. Στην οικογένεια όμως του Γιώργου Δώνη, δεν είναι ένας, ούτε δύο αλλά τρεις που παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Κι αν ο θυμόσοφος ελληνικός λαός υποστηρίζει πως «το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά», στην περίπτωση του προπονητή του ΠΑΟΚ τα... μήλα που έπεσαν κάτω από τη μηλιά είναι περισσότερα του ενός. Και ίσως, σε βάθος χρόνου, περισσότερα και από δύο, καθώς υπάρχει κι ο ενός έτους γιος του Γ. Δώνη.
Ο πάτερ φαμίλιας, που εργάζεται στον «Δικέφαλο του Βορρά», εκπλήρωσε έναν από τους βασικούς του στόχους, να προπονήσει ξανά -μετά την ΑΕΚ- μια μεγάλη ομάδα, ενώ οι δύο μεγάλοι του γιοι, Χρήστος και Τάσος, άνοιξαν ήδη τα- φτερά τους και άρχισαν να «χτίζουν» το ποδοσφαιρικό τους μέλλον στον Παναθηναϊκό και στη Γιουβέντους, αντίστοιχα. Και μάλιστα τα όνειρά τους έγιναν πραγματικότητα σ' ένα διάστημα που είχαν ζήσει ως οικογένεια έναν από τους χειρότερους εφιάλτες τους: αυτόν της εισβολής ληστών -η τρίτη μέσα σε λίγους μήνες- στο μέχρι πρότινος σπίτι τους στην Κηφισιά, η οποία ναι μεν έληξε αίσια, όμως μέχρι η αστυνομία να τους συλλάβει εκτυλίχθηκαν σκηνές φαρ ουέστ με ανταλλαγή πυροβολισμών και κυνηγητό στην ευρύτερη περιοχή, έχοντας όμηρο τον πεθερό του κ. Δώνη.
Εφιαλτικές στιγμές
Οι μαρτυρίες της οικογένειας για τις εφιαλτικές στιγμές που έζησαν είναι ανατριχιαστικές. Με τον Τάσο να θυμάται: «Μόλις είχα ξυπνήσει και άκουσα δυνατές φωνές. Στο μόνο που πήγε το μυαλό μου ήταν μήπως έπαθε κάτι ο μικρός αδελφός μου. Με το που είδα τους ληστές κατά κάποιον τρόπο ανακουφίστηκα, γιατί δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα πάθει κάτι». Ο Χρήστος μαζί με τη μητέρα τους είχαν πάει εκείνη την ημέρα στα γραφεία του ΠΑΟ για μια πρώτη κουβέντα για το συμβόλαιο που υπέγραψε τελικά. Ωστόσο γύρισαν έγκαιρα, αφού ήταν αυτοί που κάλεσαν την αστυνομία-
Τέλος καλό, όλα καλά. Ενώ τα καλύτερα ακολούθησαν. Μπορεί η οικογένεια να μοιράστηκε στα τρία, αφού ο Γ. Δώνης πήγε στη Θεσσαλονίκη, ο Χρήστος παρέμεινε στην Αθήνα κι ο Τάσος με τη μητέρα του και τον μικρό του αδελφό μετακόμισαν στο Τορίνο, όμως έπιασαν από τα- μαλλιά την ευκαιρία που τους παρουσιάστηκε. «Στενοχωρηθήκαμε που χωριστήκαμε, αλλά -τα αγαθά κόποις κτώνται-», λέει ο Χρήστος, ο οποίος παράλληλα με το ποδόσφαιρο στον Παναθηναϊκό, θα σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Και τα δύο παιδιά έχουν ως ίνδαλμα τον μπαμπά τους. «Οταν στην ακαδημία του ΠΑΟ δεν έπαιζα όσο θα ήθελα, ο πατέρας μου έλεγε πως απαιτείται να διαθέτεις δυνατό χαρακτήρα για να πετύχεις. Τώρα καταλαβαίνω πόσο δίκιο είχε», λέει ο Χρήστος. Ενώ ο Τάσος θεωρεί πως η μεταγραφή του στη Γιουβέντους οφείλεται στον πατέρα του, διότι «ακόμα και με ένα χαρτί και στυλό στο χέρι που μου έδειχνε κάποια πράγματα, με βοηθούσαν».
«Πιο γρήγορος ο μπαμπάς»
Του μοιάζουν όμως; Η απάντηση του Τάσου είναι αφοπλιστική: «Και οι δυο μας θεωρούμαστε γρήγοροι παίχτες, αλλά ο μπαμπάς ήταν πιο γρήγορος. Μπορεί του Χρήστου να μην του φαίνεται, επειδή δεν έχει την εκρηκτικότητα που έχω εγώ, αλλά σπάνια βρίσκεις αμυντικό χαφ τόσο γρήγορο. Σε τεχνική, όμως, εμείς είμαστε καλύτεροι. Αν και ο μπαμπάς είναι δικαιολογημένος, διότι στα χρόνια του οι προπονητές δεν ήταν τόσο εξελιγμένοι».
Πόσο μοιάζουν όμως τα δύο αδέλφια; Από το στόμα του Χρήστου δεν θα ακούσεις ποτέ μεγάλα λόγια. Το να γίνει επαγγελματίας στον ΠΑΟ ήταν ένα όνειρο γι' αυτόν, όμως το μόνο που τονίζει είναι «βήμα, βήμα και σκληρή δουλειά». Ο Τάσος πάλι λέει τα πράγματα όπως ακριβώς τα σκέφτεται: «Για να βρίσκομαι στη μεγαλύτερη ομάδα της Ιταλίας πιστεύω πως είμαι καλός. Στόχος μου είναι να αγωνιστώ στη Γιουβέντους και γενικά να κάνω μεγάλη καριέρα».
Ο στόχος της ποδοσφαιρικής καταξίωσης είναι ίδιος και για τους δύο, όμως σε καμία περίπτωση δεν δημιούργησε ανταγωνισμό. «Αυτό που θαυμάζω πολύ στον Χρήστο είναι η εργατικότητά του και η αγάπη σ' αυτό που κάνει. Αλλά όσο και αν ακουστεί άσχημο, πιστεύω πως θα ήταν πολύ καλύτερο γι' αυτόν να φύγει στο εξωτερικό, να δουλέψει σωστά ώστε να γίνει μεγάλος ποδοσφαιριστής», υποστηρίζει ο Τάσος.
Ενώ ο Χρήστος νιώθει υπερήφανος για τον αδελφό του: «Είμαι χαρούμενος που ο Τάσος έκανε το όνειρό του πραγματικότητα και βρίσκεται σε μια μεγάλη ομάδα του εξωτερικού». Πατέρας και γιοι, όμως, ένα πράγμα περιμένουν, πότε θα βρεθούν αντιμέτωποι: «Αν η ομάδα σας χάνει 4-0 από τη δική μου και σκοράρετε εσείς, θα σας χειροκροτήσω», λέει ο Γ. Δώνης στα παιδιά του. Ωστόσο, ο Τάσος επιμένει:«Πρώτα απ' όλα θα ευχόμουνα να είμαστε συμπαίχτες με τον αδελφό μου σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα. Στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχω αποφασίσει να μην επιστρέψω για πολλά χρόνια».
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΩΝΗ
«Επένδυσε» και την... ψυχή της στα όνειρα των παιδιών της
Οι άνδρες του σπιτιού βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και κυνηγούν τις φιλοδοξίες τους. Αρωγός όμως, αυτής της προσπάθειάς τους, η αφανής ηρωίδα τους, είναι η Δέσποινα Δώνη. Επί 23 χρόνια στέκεται στο πλευρό του 43χρονου προπονητή και με ανιδιοτέλεια έχει «επενδύσει» και την ψυχή της για να δει τον άνδρα και τα αγόρια της να πραγματοποιούν τα ποδοσφαιρικά όνειρά τους.
Τώρα που το νερό μπήκε στο- αυλάκι, η Δέσποινα νιώθει «τριπλά» δικαιωμένη για τους κόπους της, τις ατελείωτες διαδρομές και ώρες αναμονής έξω από τα γήπεδα για τις προπονήσεις τους. Τόσο όμως για την ίδια όσο και για τον σύζυγό της δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να βλέπουν τα παιδιά τους χαρούμενα και να κάνουν αυτό που θέλουν. Και οι δύο υποστηρίζουν πως ποτέ δεν πίεσαν τα παιδιά να ακολουθήσουν αυτήν την κατεύθυνση, αλλά στήριξαν απόλυτα τις επιθυμίες τους. Κι ειδικότερα ο Γιώργος Δώνης ως προπονητής φρόντιζε εξαρχής να απέχει από το έργο των προπονητών των παιδιών του. Αλλωστε το πατρικό φίλτρο δεν τον εμποδίζει να δει τα πλεονεκτήματα, αλλά και τα σημεία στα οποία χρειάζονται βελτίωση οι γιοι του.
«Ο Χρήστος διαθέτει άψογη τεχνική και είναι πολύ ταχύς για αμυντικός μέσος, όμως πρέπει να βάλει το ρίσκο στο παιχνίδι του. Ο Τάσος έχει τεχνική, ταχύτητα και για τη θέση που παίζει, επιθετικό - πλάγιο χαφ, διαθέτει καλή αίσθηση του γκολ.
Τώρα στη Γιουβέντους που προπονείται σε πιο υψηλό επίπεδο θα μάθει να έχει και περισσότερη πειθαρχία στην τακτική και στο παιχνίδι. Αν και είναι πιο ατίθασος ως νέος από τον Χρήστο, στην ομάδα του είναι υπάκουος και οι προπονητές του μιλούν με πολύ καλά λόγια», λέει δίχως περιστροφές και επισημαίνει πως τα παιδιά του έχουν τραβήξει τον δικό τους δρόμο χάρη στην αξία τους και όχι στο επίθετό τους.
Ευχάριστη έκπληξη
Ενώ βλέποντας πού έχει φθάσει και πως εκείνος κυνήγησε και εξακολουθεί να κυνηγάει τις φιλοδοξίες του, θέλει τα παιδιά του να κάνουν το ίδιο. Αν και εκείνος τώρα στον «Δικέφαλο του Βορρά» βρίσκεται μπροστά σε μια ευχάριστη έκπληξη: «Οι συνθήκες που βρήκα εδώ είναι πολύ καλύτερες απ' ό,τι φανταζόμουνα. Αυτήν τη στιγμή ο ΠΑΟΚ είναι μια ομάδα στην οποία κάλλιστα θα μπορούσα να μείνω για τα επόμενα πέντε χρόνια. Υπάρχουν φιλοδοξίες που συμβαδίζουν με τις δικές μου και θα ήθελα να φτιάξω μια ομάδα που στην επόμενη τριετία να διεκδικήσει δυναμικά το πρωτάθλημα».
Ακούγοντας τον σύζυγό της, η Δέσποινα Δώνη ξέρει από πού πήραν οι γιοι της, όμως είναι πεπεισμένη πως «όσο ισχυρό ποδοσφαιρικό DNA και αν διέθεταν, αν δεν είχαν έμφυτα χαρακτηριστικά στοιχεία, τα παιδιά δεν θα μπορούσαν να παίξουν ποδόσφαιρο μόνο και μόνο επειδή ήταν ποδοσφαιριστής ο πατέρας τους». Ενώ θυμάται χαρακτηριστικά: «Ο Χρήστος, όταν ήμαστε στην Αγγλία, ήταν δύο χρονών. Του είχαμε αγοράσει τη στολή της ομάδας, παπούτσια και μία μπάλα και από τότε έπαιζε μόνος του στο σαλόνι και έβαζε και γκολ.
Ο Τάσος -κόλλησε- δίπλα στον Χρήστο αργότερα. Οσο περνούσαν τα χρόνια, το ποδόσφαιρο ήταν ένα σημείο επαφής με τον πατέρα τους. Ξετρελαίνονταν να παίζουν μαζί του. Δεν τα πιέσαμε να ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο. Πάντα έβλεπα τη λάμψη στα μάτια τους όταν αναφέρονταν στο ποδόσφαιρο. Επίσης, στις πρώτες εκθέσεις στο σχολείο τους με θέμα τι θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν, και οι δύο έγραφαν για το όνειρό τους να γίνουν ποδοσφαιριστές.
Ενώ δεν υπήρχαν Χριστούγεννα που στο γράμμα προς τον Αϊ-Βασίλη να μη ζητούσαν να τους φέρει μπάλες ποδοσφαίρου. Τα όνειρά τους βγήκαν αληθινά και είναι πολύ χαρούμενοι, αλλά τους βλέπω προσγειωμένους. Ξέρουν πως είναι στην αρχή και θέλουν να δουλέψουν σκληρά. Για τον Χρήστο το να παίξει στον ΠΑΟ ήταν ένα όνειρο. Και τον Τάσο στη Γιουβέντους τον προσέχουν πολύ».
Πέρα από τον μπαμπά τους, όμως, ο Χρήστος και ο Τάσος έχουν λάβει και το λάδι της βάφτισής τους από χέρια ποδοσφαιριστών, αφού τον πρώτο τον έχει βαφτίσει ο Γιάννης Καλλιτζάκης και τον δεύτερο ο Γιώργος Γεωργιάδης του Σάββα.
ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
paokrevolution
Ο πάτερ φαμίλιας, που εργάζεται στον «Δικέφαλο του Βορρά», εκπλήρωσε έναν από τους βασικούς του στόχους, να προπονήσει ξανά -μετά την ΑΕΚ- μια μεγάλη ομάδα, ενώ οι δύο μεγάλοι του γιοι, Χρήστος και Τάσος, άνοιξαν ήδη τα- φτερά τους και άρχισαν να «χτίζουν» το ποδοσφαιρικό τους μέλλον στον Παναθηναϊκό και στη Γιουβέντους, αντίστοιχα. Και μάλιστα τα όνειρά τους έγιναν πραγματικότητα σ' ένα διάστημα που είχαν ζήσει ως οικογένεια έναν από τους χειρότερους εφιάλτες τους: αυτόν της εισβολής ληστών -η τρίτη μέσα σε λίγους μήνες- στο μέχρι πρότινος σπίτι τους στην Κηφισιά, η οποία ναι μεν έληξε αίσια, όμως μέχρι η αστυνομία να τους συλλάβει εκτυλίχθηκαν σκηνές φαρ ουέστ με ανταλλαγή πυροβολισμών και κυνηγητό στην ευρύτερη περιοχή, έχοντας όμηρο τον πεθερό του κ. Δώνη.
Εφιαλτικές στιγμές
Οι μαρτυρίες της οικογένειας για τις εφιαλτικές στιγμές που έζησαν είναι ανατριχιαστικές. Με τον Τάσο να θυμάται: «Μόλις είχα ξυπνήσει και άκουσα δυνατές φωνές. Στο μόνο που πήγε το μυαλό μου ήταν μήπως έπαθε κάτι ο μικρός αδελφός μου. Με το που είδα τους ληστές κατά κάποιον τρόπο ανακουφίστηκα, γιατί δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα πάθει κάτι». Ο Χρήστος μαζί με τη μητέρα τους είχαν πάει εκείνη την ημέρα στα γραφεία του ΠΑΟ για μια πρώτη κουβέντα για το συμβόλαιο που υπέγραψε τελικά. Ωστόσο γύρισαν έγκαιρα, αφού ήταν αυτοί που κάλεσαν την αστυνομία-
Τέλος καλό, όλα καλά. Ενώ τα καλύτερα ακολούθησαν. Μπορεί η οικογένεια να μοιράστηκε στα τρία, αφού ο Γ. Δώνης πήγε στη Θεσσαλονίκη, ο Χρήστος παρέμεινε στην Αθήνα κι ο Τάσος με τη μητέρα του και τον μικρό του αδελφό μετακόμισαν στο Τορίνο, όμως έπιασαν από τα- μαλλιά την ευκαιρία που τους παρουσιάστηκε. «Στενοχωρηθήκαμε που χωριστήκαμε, αλλά -τα αγαθά κόποις κτώνται-», λέει ο Χρήστος, ο οποίος παράλληλα με το ποδόσφαιρο στον Παναθηναϊκό, θα σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Και τα δύο παιδιά έχουν ως ίνδαλμα τον μπαμπά τους. «Οταν στην ακαδημία του ΠΑΟ δεν έπαιζα όσο θα ήθελα, ο πατέρας μου έλεγε πως απαιτείται να διαθέτεις δυνατό χαρακτήρα για να πετύχεις. Τώρα καταλαβαίνω πόσο δίκιο είχε», λέει ο Χρήστος. Ενώ ο Τάσος θεωρεί πως η μεταγραφή του στη Γιουβέντους οφείλεται στον πατέρα του, διότι «ακόμα και με ένα χαρτί και στυλό στο χέρι που μου έδειχνε κάποια πράγματα, με βοηθούσαν».
«Πιο γρήγορος ο μπαμπάς»
Του μοιάζουν όμως; Η απάντηση του Τάσου είναι αφοπλιστική: «Και οι δυο μας θεωρούμαστε γρήγοροι παίχτες, αλλά ο μπαμπάς ήταν πιο γρήγορος. Μπορεί του Χρήστου να μην του φαίνεται, επειδή δεν έχει την εκρηκτικότητα που έχω εγώ, αλλά σπάνια βρίσκεις αμυντικό χαφ τόσο γρήγορο. Σε τεχνική, όμως, εμείς είμαστε καλύτεροι. Αν και ο μπαμπάς είναι δικαιολογημένος, διότι στα χρόνια του οι προπονητές δεν ήταν τόσο εξελιγμένοι».
Πόσο μοιάζουν όμως τα δύο αδέλφια; Από το στόμα του Χρήστου δεν θα ακούσεις ποτέ μεγάλα λόγια. Το να γίνει επαγγελματίας στον ΠΑΟ ήταν ένα όνειρο γι' αυτόν, όμως το μόνο που τονίζει είναι «βήμα, βήμα και σκληρή δουλειά». Ο Τάσος πάλι λέει τα πράγματα όπως ακριβώς τα σκέφτεται: «Για να βρίσκομαι στη μεγαλύτερη ομάδα της Ιταλίας πιστεύω πως είμαι καλός. Στόχος μου είναι να αγωνιστώ στη Γιουβέντους και γενικά να κάνω μεγάλη καριέρα».
Ο στόχος της ποδοσφαιρικής καταξίωσης είναι ίδιος και για τους δύο, όμως σε καμία περίπτωση δεν δημιούργησε ανταγωνισμό. «Αυτό που θαυμάζω πολύ στον Χρήστο είναι η εργατικότητά του και η αγάπη σ' αυτό που κάνει. Αλλά όσο και αν ακουστεί άσχημο, πιστεύω πως θα ήταν πολύ καλύτερο γι' αυτόν να φύγει στο εξωτερικό, να δουλέψει σωστά ώστε να γίνει μεγάλος ποδοσφαιριστής», υποστηρίζει ο Τάσος.
Ενώ ο Χρήστος νιώθει υπερήφανος για τον αδελφό του: «Είμαι χαρούμενος που ο Τάσος έκανε το όνειρό του πραγματικότητα και βρίσκεται σε μια μεγάλη ομάδα του εξωτερικού». Πατέρας και γιοι, όμως, ένα πράγμα περιμένουν, πότε θα βρεθούν αντιμέτωποι: «Αν η ομάδα σας χάνει 4-0 από τη δική μου και σκοράρετε εσείς, θα σας χειροκροτήσω», λέει ο Γ. Δώνης στα παιδιά του. Ωστόσο, ο Τάσος επιμένει:«Πρώτα απ' όλα θα ευχόμουνα να είμαστε συμπαίχτες με τον αδελφό μου σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα. Στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχω αποφασίσει να μην επιστρέψω για πολλά χρόνια».
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΩΝΗ
«Επένδυσε» και την... ψυχή της στα όνειρα των παιδιών της
Οι άνδρες του σπιτιού βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και κυνηγούν τις φιλοδοξίες τους. Αρωγός όμως, αυτής της προσπάθειάς τους, η αφανής ηρωίδα τους, είναι η Δέσποινα Δώνη. Επί 23 χρόνια στέκεται στο πλευρό του 43χρονου προπονητή και με ανιδιοτέλεια έχει «επενδύσει» και την ψυχή της για να δει τον άνδρα και τα αγόρια της να πραγματοποιούν τα ποδοσφαιρικά όνειρά τους.
Τώρα που το νερό μπήκε στο- αυλάκι, η Δέσποινα νιώθει «τριπλά» δικαιωμένη για τους κόπους της, τις ατελείωτες διαδρομές και ώρες αναμονής έξω από τα γήπεδα για τις προπονήσεις τους. Τόσο όμως για την ίδια όσο και για τον σύζυγό της δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να βλέπουν τα παιδιά τους χαρούμενα και να κάνουν αυτό που θέλουν. Και οι δύο υποστηρίζουν πως ποτέ δεν πίεσαν τα παιδιά να ακολουθήσουν αυτήν την κατεύθυνση, αλλά στήριξαν απόλυτα τις επιθυμίες τους. Κι ειδικότερα ο Γιώργος Δώνης ως προπονητής φρόντιζε εξαρχής να απέχει από το έργο των προπονητών των παιδιών του. Αλλωστε το πατρικό φίλτρο δεν τον εμποδίζει να δει τα πλεονεκτήματα, αλλά και τα σημεία στα οποία χρειάζονται βελτίωση οι γιοι του.
«Ο Χρήστος διαθέτει άψογη τεχνική και είναι πολύ ταχύς για αμυντικός μέσος, όμως πρέπει να βάλει το ρίσκο στο παιχνίδι του. Ο Τάσος έχει τεχνική, ταχύτητα και για τη θέση που παίζει, επιθετικό - πλάγιο χαφ, διαθέτει καλή αίσθηση του γκολ.
Τώρα στη Γιουβέντους που προπονείται σε πιο υψηλό επίπεδο θα μάθει να έχει και περισσότερη πειθαρχία στην τακτική και στο παιχνίδι. Αν και είναι πιο ατίθασος ως νέος από τον Χρήστο, στην ομάδα του είναι υπάκουος και οι προπονητές του μιλούν με πολύ καλά λόγια», λέει δίχως περιστροφές και επισημαίνει πως τα παιδιά του έχουν τραβήξει τον δικό τους δρόμο χάρη στην αξία τους και όχι στο επίθετό τους.
Ευχάριστη έκπληξη
Ενώ βλέποντας πού έχει φθάσει και πως εκείνος κυνήγησε και εξακολουθεί να κυνηγάει τις φιλοδοξίες του, θέλει τα παιδιά του να κάνουν το ίδιο. Αν και εκείνος τώρα στον «Δικέφαλο του Βορρά» βρίσκεται μπροστά σε μια ευχάριστη έκπληξη: «Οι συνθήκες που βρήκα εδώ είναι πολύ καλύτερες απ' ό,τι φανταζόμουνα. Αυτήν τη στιγμή ο ΠΑΟΚ είναι μια ομάδα στην οποία κάλλιστα θα μπορούσα να μείνω για τα επόμενα πέντε χρόνια. Υπάρχουν φιλοδοξίες που συμβαδίζουν με τις δικές μου και θα ήθελα να φτιάξω μια ομάδα που στην επόμενη τριετία να διεκδικήσει δυναμικά το πρωτάθλημα».
Ακούγοντας τον σύζυγό της, η Δέσποινα Δώνη ξέρει από πού πήραν οι γιοι της, όμως είναι πεπεισμένη πως «όσο ισχυρό ποδοσφαιρικό DNA και αν διέθεταν, αν δεν είχαν έμφυτα χαρακτηριστικά στοιχεία, τα παιδιά δεν θα μπορούσαν να παίξουν ποδόσφαιρο μόνο και μόνο επειδή ήταν ποδοσφαιριστής ο πατέρας τους». Ενώ θυμάται χαρακτηριστικά: «Ο Χρήστος, όταν ήμαστε στην Αγγλία, ήταν δύο χρονών. Του είχαμε αγοράσει τη στολή της ομάδας, παπούτσια και μία μπάλα και από τότε έπαιζε μόνος του στο σαλόνι και έβαζε και γκολ.
Ο Τάσος -κόλλησε- δίπλα στον Χρήστο αργότερα. Οσο περνούσαν τα χρόνια, το ποδόσφαιρο ήταν ένα σημείο επαφής με τον πατέρα τους. Ξετρελαίνονταν να παίζουν μαζί του. Δεν τα πιέσαμε να ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο. Πάντα έβλεπα τη λάμψη στα μάτια τους όταν αναφέρονταν στο ποδόσφαιρο. Επίσης, στις πρώτες εκθέσεις στο σχολείο τους με θέμα τι θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν, και οι δύο έγραφαν για το όνειρό τους να γίνουν ποδοσφαιριστές.
Ενώ δεν υπήρχαν Χριστούγεννα που στο γράμμα προς τον Αϊ-Βασίλη να μη ζητούσαν να τους φέρει μπάλες ποδοσφαίρου. Τα όνειρά τους βγήκαν αληθινά και είναι πολύ χαρούμενοι, αλλά τους βλέπω προσγειωμένους. Ξέρουν πως είναι στην αρχή και θέλουν να δουλέψουν σκληρά. Για τον Χρήστο το να παίξει στον ΠΑΟ ήταν ένα όνειρο. Και τον Τάσο στη Γιουβέντους τον προσέχουν πολύ».
Πέρα από τον μπαμπά τους, όμως, ο Χρήστος και ο Τάσος έχουν λάβει και το λάδι της βάφτισής τους από χέρια ποδοσφαιριστών, αφού τον πρώτο τον έχει βαφτίσει ο Γιάννης Καλλιτζάκης και τον δεύτερο ο Γιώργος Γεωργιάδης του Σάββα.
ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
paokrevolution
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Προς τον Πρωθυπουργό κ.Αντώνη Σαμαρά
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
