2012-03-21 09:05:43
γράφει ο Pierre Khalaf*Η διπλή επίθεση στη Δαμασκό και Χαλέπι, αυτό το Σαββατοκύριακο, δεν θα αλλάξει τη νέα πραγματικότητα στο έδαφος. Αυτές οι βάρβαρες ενέργειες, που άφησαν δεκάδες νεκρούς και τραυματίες στις τάξεις των στρατιωτικών και αμάχων, υποδηλώνουν την απόγνωση αυτών που πίστευαν ότι η καταστροφή της Συρίας και η ανατροπή του καθεστώτος θα ήταν ένας απλός περίπατος, όπως στη Λιβύη.
Μέχρι το Φεβρουάριο, οι επαρχίες της Χομς, Χάμα, Idleb, Deraa και αρκετές περιοχές βόρεια της Δαμασκού διέφυγαν εν μέρει από το κρατικό έλεγχο. Για να αποφευχθούν μεγάλες απώλειες μεταξύ των αμάχων, η εξουσία πήρε το χρόνο της πριν να ενεργήσει. Η υλικοτεχνική, οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη που παρέχεται στους αντάρτες από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, καθώς και από μέλη των δυνάμεων του ΝΑΤΟ που έδρασαν ήδη στη Συρία σε αποστολές αναγνώρισης και εκπαίδευσης των ανταρτών, τελικά έπεισαν τη Δαμασκό για την ανάγκη να χτυπήσει με σιδερένιο χέρι.
Η κυβέρνηση εξαπέλυσε σταδιακά επίθεση εναντίον των περιοχών που ξέφευγαν από τον έλεγχό της, ξεκινώντας με τα βόρειο-ανατολικά προάστια της συριακής πρωτεύουσας. Ο συριακός στρατός σύστησε σχέδιο σε τρία στάδια βαπτισμένο «καθαρισμός των πόλεων, και χωριών από τις ένοπλες ομάδες», το οποίο προέβλεπε πρώτα μια στρατιωτική επίθεση στην επαρχία της Δαμασκού, και στη συνέχεια μια επίθεση στις πόλεις και την ύπαιθρο της Χάμα και Χομς. Το τρίτο στάδιο ήταν η εκστρατεία της Idleb, που ανακτήθηκε την περασμένη εβδομάδα.Η σημασία της επίθεσης κατά των τριών επαρχιών, και η εξάλειψη των ένοπλων ανδρών που ανήκαν στην Μουσουλμανική Αδελφότητα και στα σαλαφιστικά ρεύματα εγγυείται στη γειτνίαση τους με τα σύνορα με το Λιβάνου και τη Τουρκία, από όπου περνούν τα χρήματα και τα όπλα για τους αντάρτες.
Στις συναντήσεις του με τους στρατιωτικούς διοικητές, ο Σύρος πρόεδρος διέταξε το στρατό να μην επιτρέψει οποιαδήποτε περιοχή επιρροής και να αποτελειώσουν τις τσέπες που ελέγχονται από τους αντάρτες.
Κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων εβδομάδων του Φεβρουαρίου, ο στρατός απομάκρυνε χωρίς δυσκολίες, τους αντάρτες στα περίχωρα της Δαμασκού και των πόλεων Zabadani και Rankous. Στη Χομς, περικύκλωσε τις αντάρτικες γειτονιές και πραγματοποίησε στοχευμένες επιχειρήσεις κατά των πολιτοφυλακών του Ελευθέρου Συριακού Στρατού. Ο αντιφρονούντος υπολοχαγός Αμπντέλ Razzak Tlass, επικεφαλής της ταξιαρχίας Φαρούκ, σκοτώθηκε.
Κατά το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Φεβρουαρίου, ο στρατός προχώρησε στην σάρωση της επαρχίας Χαμά. Κάλεσε τους αμάχους να εγκαταλείψουν τις περιοχές που ελέγχονται από τους αντάρτες στην πόλη Χομς, και σκλήρυνε τις επιθέσεις στη Jobar, Karm ελ-Zeitoune, Inchaat και Μπάμπα Αμρ. Η συμβολική περιοχή του Μπάμπα Αμρ έπεσε στα χέρια του στρατού. Αυτό το επεισόδιο θεωρείται από πολλούς πολιτικούς και στρατιωτικούς αναλυτές ως «σημείο καμπής» στη μάχη μεταξύ ανταρτών και καθεστώτος, παρόμοια με τη μάχη της Χαμά, που οδήγησε στην ήττα των Αδελφών Μουσουλμάνων το 1982. Ακολούθησε η παράδοση των πόλεων Rastan και Qousseir στα χέρια του κυβερνητικού στρατού, που καθάρισε τις τσέπες με αντάρτες και σύλλαβε χιλιάδες αντάρτες, μεταξύ των οποίων δεκάδες ξένους.
Στις 5 Μαρτίου, ο στρατός ξεκίνησε την τρίτη φάση της επίθεσης του με στόχο την ανακατάληψη της ασταθούς επαρχίας Idleb στη βορειοανατολική Συρία. Μερικές πόλεις και χωριά κατά μήκος των τουρκικών συνόρων βρίσκονται στα χέρια ισλαμιστών πολιτοφυλακών.
Η ανακατάληψη του συνόλου της επαρχίας από τον στρατό είναι θέμα χρόνου. Η ημερομηνία της 7ης Μαΐου, ως ημερομηνία που όρισε ο πρόεδρος για τις βουλευτικές εκλογές, φαίνεται να είναι μια καταληκτική ημερομηνία για την ανακατάληψη όλων των τσεπών που κρατιούνται ακόμα από τους αντάρτες. Η απόφαση των πετρελαϊκών μοναρχιών του Κόλπου να ενισχυθεί η στρατιωτική υποστήριξη στους εξτρεμιστές θα τραβήξει για αρκετούς μήνες τον ανταρτικό πόλεμο αλλά χωρίς να επηρεάσει την πορεία των γεγονότων. Παρά τα κολοσσιαία μέσα που εφαρμόστηκαν από τις χώρες του Κόλπου και των δυτικών χορηγών τους, ο στρατός παραμένει άθικτος. Οι αποσκιρτήσεις παρέμειναν περιορισμένες σε οριακούς αξιωματικούς. Ο στρατός δεν δείχνει σημάδια κόπωσης και δεν χρησιμοποίησε τη δύναμη πυρός του.
Εν τω μεταξύ, η αντιπολίτευση αγωνίζεται να ξεπεράσει τις διαφορές της. Οι συγκρούσεις που σχίζουν την αντιπολίτευση προκύπτουν από την τριβή μεταξύ δύο διαμετρικά αντίθετων νοοτροπιών. Από τη μία πλευρά, υπάρχουν εκείνοι που ζητάνε ξένη επέμβαση, χωρίς την οποία αισθάνονται να μην είναι σε θέση να ανατρέψουν το καθεστώς, και από την άλλη, υπάρχουν εκείνοι που απορρίπτουν κάθε ξένη ανάμειξη.
Όλες οι προσπάθειες να ενωθούν οι δύο τάσεις έχουν αποτύχει ... και να αποτύχουν.
New Orient News (Liban)
Pierre Khalaf (*)
(*) Chercheur au Centre d’Etudes Stratégiques Arabes et Internationales de Beyrouth.
Πηγή InfoGnomon
Μέχρι το Φεβρουάριο, οι επαρχίες της Χομς, Χάμα, Idleb, Deraa και αρκετές περιοχές βόρεια της Δαμασκού διέφυγαν εν μέρει από το κρατικό έλεγχο. Για να αποφευχθούν μεγάλες απώλειες μεταξύ των αμάχων, η εξουσία πήρε το χρόνο της πριν να ενεργήσει. Η υλικοτεχνική, οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη που παρέχεται στους αντάρτες από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, καθώς και από μέλη των δυνάμεων του ΝΑΤΟ που έδρασαν ήδη στη Συρία σε αποστολές αναγνώρισης και εκπαίδευσης των ανταρτών, τελικά έπεισαν τη Δαμασκό για την ανάγκη να χτυπήσει με σιδερένιο χέρι.
Η κυβέρνηση εξαπέλυσε σταδιακά επίθεση εναντίον των περιοχών που ξέφευγαν από τον έλεγχό της, ξεκινώντας με τα βόρειο-ανατολικά προάστια της συριακής πρωτεύουσας. Ο συριακός στρατός σύστησε σχέδιο σε τρία στάδια βαπτισμένο «καθαρισμός των πόλεων, και χωριών από τις ένοπλες ομάδες», το οποίο προέβλεπε πρώτα μια στρατιωτική επίθεση στην επαρχία της Δαμασκού, και στη συνέχεια μια επίθεση στις πόλεις και την ύπαιθρο της Χάμα και Χομς. Το τρίτο στάδιο ήταν η εκστρατεία της Idleb, που ανακτήθηκε την περασμένη εβδομάδα.Η σημασία της επίθεσης κατά των τριών επαρχιών, και η εξάλειψη των ένοπλων ανδρών που ανήκαν στην Μουσουλμανική Αδελφότητα και στα σαλαφιστικά ρεύματα εγγυείται στη γειτνίαση τους με τα σύνορα με το Λιβάνου και τη Τουρκία, από όπου περνούν τα χρήματα και τα όπλα για τους αντάρτες.
Στις συναντήσεις του με τους στρατιωτικούς διοικητές, ο Σύρος πρόεδρος διέταξε το στρατό να μην επιτρέψει οποιαδήποτε περιοχή επιρροής και να αποτελειώσουν τις τσέπες που ελέγχονται από τους αντάρτες.
Κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων εβδομάδων του Φεβρουαρίου, ο στρατός απομάκρυνε χωρίς δυσκολίες, τους αντάρτες στα περίχωρα της Δαμασκού και των πόλεων Zabadani και Rankous. Στη Χομς, περικύκλωσε τις αντάρτικες γειτονιές και πραγματοποίησε στοχευμένες επιχειρήσεις κατά των πολιτοφυλακών του Ελευθέρου Συριακού Στρατού. Ο αντιφρονούντος υπολοχαγός Αμπντέλ Razzak Tlass, επικεφαλής της ταξιαρχίας Φαρούκ, σκοτώθηκε.
Κατά το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Φεβρουαρίου, ο στρατός προχώρησε στην σάρωση της επαρχίας Χαμά. Κάλεσε τους αμάχους να εγκαταλείψουν τις περιοχές που ελέγχονται από τους αντάρτες στην πόλη Χομς, και σκλήρυνε τις επιθέσεις στη Jobar, Karm ελ-Zeitoune, Inchaat και Μπάμπα Αμρ. Η συμβολική περιοχή του Μπάμπα Αμρ έπεσε στα χέρια του στρατού. Αυτό το επεισόδιο θεωρείται από πολλούς πολιτικούς και στρατιωτικούς αναλυτές ως «σημείο καμπής» στη μάχη μεταξύ ανταρτών και καθεστώτος, παρόμοια με τη μάχη της Χαμά, που οδήγησε στην ήττα των Αδελφών Μουσουλμάνων το 1982. Ακολούθησε η παράδοση των πόλεων Rastan και Qousseir στα χέρια του κυβερνητικού στρατού, που καθάρισε τις τσέπες με αντάρτες και σύλλαβε χιλιάδες αντάρτες, μεταξύ των οποίων δεκάδες ξένους.
Στις 5 Μαρτίου, ο στρατός ξεκίνησε την τρίτη φάση της επίθεσης του με στόχο την ανακατάληψη της ασταθούς επαρχίας Idleb στη βορειοανατολική Συρία. Μερικές πόλεις και χωριά κατά μήκος των τουρκικών συνόρων βρίσκονται στα χέρια ισλαμιστών πολιτοφυλακών.
Η ανακατάληψη του συνόλου της επαρχίας από τον στρατό είναι θέμα χρόνου. Η ημερομηνία της 7ης Μαΐου, ως ημερομηνία που όρισε ο πρόεδρος για τις βουλευτικές εκλογές, φαίνεται να είναι μια καταληκτική ημερομηνία για την ανακατάληψη όλων των τσεπών που κρατιούνται ακόμα από τους αντάρτες. Η απόφαση των πετρελαϊκών μοναρχιών του Κόλπου να ενισχυθεί η στρατιωτική υποστήριξη στους εξτρεμιστές θα τραβήξει για αρκετούς μήνες τον ανταρτικό πόλεμο αλλά χωρίς να επηρεάσει την πορεία των γεγονότων. Παρά τα κολοσσιαία μέσα που εφαρμόστηκαν από τις χώρες του Κόλπου και των δυτικών χορηγών τους, ο στρατός παραμένει άθικτος. Οι αποσκιρτήσεις παρέμειναν περιορισμένες σε οριακούς αξιωματικούς. Ο στρατός δεν δείχνει σημάδια κόπωσης και δεν χρησιμοποίησε τη δύναμη πυρός του.
Εν τω μεταξύ, η αντιπολίτευση αγωνίζεται να ξεπεράσει τις διαφορές της. Οι συγκρούσεις που σχίζουν την αντιπολίτευση προκύπτουν από την τριβή μεταξύ δύο διαμετρικά αντίθετων νοοτροπιών. Από τη μία πλευρά, υπάρχουν εκείνοι που ζητάνε ξένη επέμβαση, χωρίς την οποία αισθάνονται να μην είναι σε θέση να ανατρέψουν το καθεστώς, και από την άλλη, υπάρχουν εκείνοι που απορρίπτουν κάθε ξένη ανάμειξη.
Όλες οι προσπάθειες να ενωθούν οι δύο τάσεις έχουν αποτύχει ... και να αποτύχουν.
New Orient News (Liban)
Pierre Khalaf (*)
(*) Chercheur au Centre d’Etudes Stratégiques Arabes et Internationales de Beyrouth.
Πηγή InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η διαγραφή Βενιζέλου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
