2012-10-16 08:48:17
Του Κώστα Πικραμένου*
Το τελευταίο διάστημα έχει ξεκινήσει μία συζήτηση σχετικά με τις προτεραιότητες και τους προσανατολισμούς της εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση που αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας στις επόμενες πρόωρεςεκλογές Γνωστοί αρθρογράφοι/αναλυτές (πχ Δ. Κωνσταντακόπουλος) αλλά και σύμβουλοι του Αλέξη Τσίπρα (πχ ο πρέσβης κ. ) έχουν επισημάνει τις ‘ευαισθησίες’ της Κουμουνδούρου αλλά και τις ‘συμπάθειες’ της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ με συγκεκριμένα καθεστώτα και κινήματα αντίστασης…
Στο βιβλίο μου «Χρυσή Αυγή – Το τέλος της Μεταπολίτευσης» (http://ekdotika.blogspot.com) αναλύω την πιθανότητα εκδήλωσης κίνησης ή ακόμα και μινι-πραξικοπήματος από ομάδα ενστόλων με την διακριτή υποστήριξη συγκεκριμένων πρεσβειών και κέντρων εξουσίας. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία πέρα από τις άμεσες επιπτώσεις στην εφαρμογή ή όχι των Μνημονίων (Ιδιωτικοποιήσεις, συγχώνευση ΝΠΔΔ, απολύσεις, εργατικό δίκαιο κλπ), θα έχει άμεσες γεωπολιτικές συνέπειες σε μία περιοχή η οποία φλέγεται όπως είναι η λεκάνη της ΝΑ Μεσογείου (Τουρκία, Συρία, Ισραήλ, Ιράν, ΑΟΖ, Αδελφοί Μουσουλμάνοι κλπ)
Φυσικά η όποια «ένστολη πρωτοβουλία» θα χαρακτηρίζεται από την βούληση απεξάρτησης της χώρας από τα αποικιακά Μνημόνια, απαλλαγής από την απειλή των εκατοντάδων χιλιάδων παράνομων μεταναστών και από την απόδοση δικαιοσύνης όσον αφορά στους πολιτικούς που κυβέρνησαν τη πατρίδα τα τελευταία 20 χρόνια…
Όμως για τις Βρυξέλλες και κυρίως τις ΗΠΑ, η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ θα θέσει σε κίνδυνο θέσφατα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής όπως η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, η λειτουργία της βάσης της Σούδας και η συμμετοχή στη ΚΕΠΠΑ της Ε.Ε…
Ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει ΤΩΡΑ να σχεδιάσει την εξωτερική πολιτική της χρεωκοπημένης Ελλάδας με όρους ρεαλπολιτίκ που θα στοχεύουν στην :
α) αξιοποίηση του ενεργειακού πλούτου της χώρας (ορυκτού και υδρογονανθράκων)
β) ανάκτηση της Ελληνικής επιρροής στα Βαλκάνια μέσω άξονα Ελλάδος – Σερβίας – Βουλγαρίας
γ) αξιοποίηση της ρευστής κατάστασης στη Μέση Ανατολή με σύσφιξη των σχέσεων με τον Κουρδικό παράγοντα
δ) θεσμοθέτηση σύγχρονης οικονομικής διπλωματίας
ε) προσέγγιση με Ρωσία και Κίνα κυρίως στον εμπορικό και διπλωματικό τομέα
Σε κάθε περίπτωση η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κάνει σαφές στα Δυτικά Κέντρα Αποφάσεων ότι η «επαναστατική γυμναστική» τελείωσε και ότι ο ρεαλισμός κυριαρχεί στη χάραξη πολιτικής σε όλα τα επίπεδα. Πριν να είναι πλέον αργά. Και ο νοών νοείτο….
*Ο Κώστας Πικραμένος είναι συγγραφέας του βιβλίου:
«Χρυσή Αυγή – Το τέλος της Μεταπολίτευσης»
(http://ekdotika.blogspot.com)
Το τελευταίο διάστημα έχει ξεκινήσει μία συζήτηση σχετικά με τις προτεραιότητες και τους προσανατολισμούς της εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση που αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας στις επόμενες πρόωρεςεκλογές Γνωστοί αρθρογράφοι/αναλυτές (πχ Δ. Κωνσταντακόπουλος) αλλά και σύμβουλοι του Αλέξη Τσίπρα (πχ ο πρέσβης κ. ) έχουν επισημάνει τις ‘ευαισθησίες’ της Κουμουνδούρου αλλά και τις ‘συμπάθειες’ της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ με συγκεκριμένα καθεστώτα και κινήματα αντίστασης…
Στο βιβλίο μου «Χρυσή Αυγή – Το τέλος της Μεταπολίτευσης» (http://ekdotika.blogspot.com) αναλύω την πιθανότητα εκδήλωσης κίνησης ή ακόμα και μινι-πραξικοπήματος από ομάδα ενστόλων με την διακριτή υποστήριξη συγκεκριμένων πρεσβειών και κέντρων εξουσίας. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία πέρα από τις άμεσες επιπτώσεις στην εφαρμογή ή όχι των Μνημονίων (Ιδιωτικοποιήσεις, συγχώνευση ΝΠΔΔ, απολύσεις, εργατικό δίκαιο κλπ), θα έχει άμεσες γεωπολιτικές συνέπειες σε μία περιοχή η οποία φλέγεται όπως είναι η λεκάνη της ΝΑ Μεσογείου (Τουρκία, Συρία, Ισραήλ, Ιράν, ΑΟΖ, Αδελφοί Μουσουλμάνοι κλπ)
Φυσικά η όποια «ένστολη πρωτοβουλία» θα χαρακτηρίζεται από την βούληση απεξάρτησης της χώρας από τα αποικιακά Μνημόνια, απαλλαγής από την απειλή των εκατοντάδων χιλιάδων παράνομων μεταναστών και από την απόδοση δικαιοσύνης όσον αφορά στους πολιτικούς που κυβέρνησαν τη πατρίδα τα τελευταία 20 χρόνια…
Όμως για τις Βρυξέλλες και κυρίως τις ΗΠΑ, η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ θα θέσει σε κίνδυνο θέσφατα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής όπως η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, η λειτουργία της βάσης της Σούδας και η συμμετοχή στη ΚΕΠΠΑ της Ε.Ε…
Ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει ΤΩΡΑ να σχεδιάσει την εξωτερική πολιτική της χρεωκοπημένης Ελλάδας με όρους ρεαλπολιτίκ που θα στοχεύουν στην :
α) αξιοποίηση του ενεργειακού πλούτου της χώρας (ορυκτού και υδρογονανθράκων)
β) ανάκτηση της Ελληνικής επιρροής στα Βαλκάνια μέσω άξονα Ελλάδος – Σερβίας – Βουλγαρίας
γ) αξιοποίηση της ρευστής κατάστασης στη Μέση Ανατολή με σύσφιξη των σχέσεων με τον Κουρδικό παράγοντα
δ) θεσμοθέτηση σύγχρονης οικονομικής διπλωματίας
ε) προσέγγιση με Ρωσία και Κίνα κυρίως στον εμπορικό και διπλωματικό τομέα
Σε κάθε περίπτωση η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κάνει σαφές στα Δυτικά Κέντρα Αποφάσεων ότι η «επαναστατική γυμναστική» τελείωσε και ότι ο ρεαλισμός κυριαρχεί στη χάραξη πολιτικής σε όλα τα επίπεδα. Πριν να είναι πλέον αργά. Και ο νοών νοείτο….
*Ο Κώστας Πικραμένος είναι συγγραφέας του βιβλίου:
«Χρυσή Αυγή – Το τέλος της Μεταπολίτευσης»
(http://ekdotika.blogspot.com)
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σόρος: Η λύση για την κρίση είναι η έξοδος της Γερμανίας από το ευρώ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τελειώνετε!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
