2012-10-16 08:58:23
Γεώργιος Ε. Δουδούμης*
Το λίπος της ελληνικής οικονομίας έχει εξαντληθεί πλήρως και με αγωνία αναζητούνται μέτρα αποφυγής της πλήρους κατάρρευσης. Δυστυχώς, η φαντασία και των σημερινών κυβερνώντων παραμένει δογματικά εγκλωβισμένη στο κάδρο των οριζοντίων, καθέτων και συνθέτων περικοπών των μικρομεσαίων εισοδημάτων, που είναι και τα μόνα διαθέσιμα προς φορολόγηση. Τα αίτια της κατάντιας αυτής είναι επίσης σύνθετα και οφείλονται, ως επακόλουθο της κακής χρήσης του χρήματος, στην κοινωνική παρακμή, η οποία με τη σειρά της δεν επιτρέπει ριζική αντιμετώπιση της κατάστασης ακριβώς επειδή οι ρίζες είναι βαθιές και δηλητηριασμένες.
Ενώ όμως το βάρος έχει πέσει στην εξάλειψη του ελληνικού δημοσιονομικού ελλείμματος, ελπίζοντας ότι στο βάθος του τούνελ θα ξεπροβάλλει το πρωτογενές πλεόνασμα που θα οδηγήσει στο δρόμο της ανάπτυξης, σοβαροί εξωγενείς παράγοντες, που απειλούν ήδη άμεσα τις δυτικές οικονομίες τόσο της Ευρώπης όσο και των ΗΠΑ, έχουν αγνοηθεί σχεδόν πλήρως ή αντιμετωπίζονται με λάθος σκεπτικό.
Η «φιλελεύθερη» πολιτική, που επέβαλε παγκοσμίως η οικονομικά και πολιτικά ισχυρή Δύση μετά την κατάρρευση του αντίπαλου δέους, είχε εκτιμηθεί ότι θα δημιουργούσε οφέλη στις ισχυρές οικονομίες κυρίως λόγω του τεχνολογικού τους προβαδίσματος, των πλεονεκτημάτων της κλίμακας παραγωγής, των υφισταμένων δικτύων διανομής και των δομών εξασφάλισης πρώτων υλών συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου των ενεργειακών ροών. Η συγκέντρωση πλούτου στα σεντούκια των ήδη πλουσίων οδήγησε με μια ελάχιστη χρονική υστέρηση στην αντίδραση των εξαθλιωμένων και των υπό εξαθλίωση χωρών και ανθρώπων, αλλά και χωρών που βρέθηκαν λόγω των νέων συνθηκών να διαθέτουν συγκριτικά πλεονεκτήματα στον ανοικτό στίβο του διεθνούς εμπορίου.
Τα ανοικτά σύνορα του ελεύθερου εμπορίου απεδείχθησαν μέχρι ενός σημείου καλά γι’ αυτούς που είχαν παραγωγή, η οποία αναζητούσε διέξοδο εκτός των εγχώριων αγορών τους. Κλασσικό παράδειγμα η Γερμανία, η ζήτηση των προϊόντων της οποίας καλύπτει κατά 70% ανάγκες του εξωτερικού και μόνο κατά 30% ανάγκες της γερμανικής αγοράς, ενώ στις άλλες χώρες της ΕΕ συμβαίνει σε γενικές γραμμές το αντίθετο, δηλαδή η εγχώρια παραγωγή καλύπτει κατά 70% ανάγκες της εγχώριας αγοράς και κατά 30% ανάγκες των αγορών εξωτερικού.
Δύο βασικές αντιδράσεις οικονομιών που επλήγησαν, αλλά και οικονομιών που επωφελήθηκαν, αποτελούν τα φαινόμενα της οικονομικής μετανάστευσης (λαθραίας και μη) και των εξαγωγών εμπορευμάτων, νομίμων (όσο τους επιτρέπεται από τους ελεγχόμενους από τη Δύση διεθνείς μηχανισμούς) και παρανόμων, π.χ. από την Ελλάδα μέχρι και τις ΗΠΑ οι Αρχές προσπαθούν να πατάξουν το λαθρεμπόριο που οδηγεί στο παρεμπόριο κυρίως κινέζικων προϊόντων δεδομένου ότι το κινέζικο παραγωγικό δυναμικό δεν διαθέτει επαρκή αριθμό αγοραστών στην εσωτερική αγορά της Κίνας, η οποία πέραν της νόμιμης εντυπωσιακής εμπορικής διείσδυσής της σε παγκόσμιο επίπεδο χρησιμοποιεί το παρεμπόριο ως σαράκι στις διάφορες αγορές της Δύσης.
Η Ελλάδα έχει ήδη πικρά πείρα όσον αφορά λαθρομετανάστες και παρεμπόριο διότι πλήττεται από καιρό και από τις δύο εισβολές (ατόμων και προϊόντων) με πολύ αρνητικές για την οικονομία της συνέπειες. Οι αριθμοί των ανέργων και των λουκέτων κτυπάνε κάθε μήνα και νέα ρεκόρ. Παράλληλα, αντίστοιχα μηνιαία ρεκόρ σημειώνονται στη μετανάστευση νέων Ελλήνων, οι οποίοι εξαπατήθηκαν από πράσινες και γαλάζιες υποσχέσεις. Η όρεξη για σπουδές της νεολαίας μας αποτελεί ένδοξο παρελθόν, εφόσον οι προοπτικές να εξασφαλίσουν δουλειά με το πτυχίο τους είναι παραπάνω από θολές. Όσον αφορά το θέμα των εισερχομένων οικονομικών μεταναστών, οφείλουμε να διακρίνουμε τους κατά βάση ευπρόσδεκτους μετανάστες με προέλευση γειτονικές βαλκανικές χώρες, με τις οποίες έχουμε πολλά κοινά πολιτισμικά στοιχεία και κοινό παρελθόν ως Ρωμιοί και υπόδουλοι και τους μετανάστες από ουσιαστικά εχθρικές χώρες (σύμμαχες της γείτονος και μη φίλης Τουρκίας), οι οποίοι λόγω θρησκευτικού φανατισμού (και όχι μόνο) αποτελούν κινούμενες νάρκες τόσο εντός της Ελλάδος όσο και εντός της λοιπής Ευρώπης. Χαρακτηριστικά αναφέρεται, ότι το Πακιστάν και το Μπανγκλαντές είναι αυτή τη στιγμή η έκτη και η όγδοη χώρα στον κόσμο αντίστοιχα όσον αφορά το μέγεθος του πληθυσμού τους (με 181 εκ. και 153 εκ. κατοίκους αντίστοιχα) και με προοπτική σε 15-20 χρόνια από σήμερα ο πληθυσμός τους να έχει διπλασιαστεί. Είναι επίσης αποδεδειγμένο ότι η μεγάλη και συνεχώς αυξανόμενη εγκληματικότητα στην Ελλάδα είναι στενά συνδεδεμένη με τους αλλοδαπούς μετανάστες συμπεριλαμβανομένων των Αφρικανών, οι οποίοι έχουν «ειδικευτεί» στην εξάπλωση των ναρκωτικών. Ως εκ τούτου τα μέτρα Δένδια, τα οποία φαίνεται να έχουν την έγκριση της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού, κινούνται στη σωστή κατεύθυνση, αλλά πρέπει να υπάρξει ανάλογη εντατικοποιημένη συνέχεια.
Αντίστοιχες αρνητικές συνέπειες της «φιλελεύθερης» πολιτικής υφίσταται και ο υπόλοιπος ευρωπαϊκός Νότος, κυρίως η Ιταλία και η Ισπανία, με ταχεία διεύρυνση προς Βορρά. Εκτιμάται, ότι όσο περνάει ο καιρός και με ρυθμό επιταχυνόμενο οι εισαγωγές στην Ευρώπη προϊόντων από χώρες που διαθέτουν φθηνό εργατικό δυναμικό θα δημιουργούν όλο και μεγαλύτερα προβλήματα στις χώρες της Ευρ. Ένωσης και της Βόρ. Αμερικής, ιδιαίτερα σε αυτές που έχουν πολύ μεγάλη ανεργία (Ισπανία, Ελλάδα, Πορτογαλία). Από τη στιγμή που και η Γερμανία θα κληθεί να αντιμετωπίσει ελλείμματα λόγω αισθητά μειωμένης αγοραστικής δύναμης των πελατών της (εξ αιτίας μιας γενικότερης κρίσης, που θα περιορίσει τις παραγγελίες μηχανημάτων, συσκευών και αυτοκινήτων) τότε προφανώς θα επιτραπεί να ωριμάσει η ιδέα σε περισσότερες χώρες της Ευρώπης για τη λήψη προστατευτικών μέτρων της ευρωπαϊκής παραγωγής, ώστε να περιοριστούν και οι εισαγωγές προϊόντων (πέραν των περιορισμών μέσω του μηχανισμού Σένγκεν που αφορά άτομα) και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας στο εσωτερικό των χωρών-μελών της ΕΕ, λόγω και της, ως συνέπεια των προστατευτικών μέτρων, πιθανής μερικής επιστροφής του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, που έχει καταφύγει σε χώρες φθηνού κόστους παραγωγής απ’ όπου εξάγει τα προϊόντα του στις «μητέρες-πατρίδες» της Ευρώπης.
Ως εκ τούτου, η σημερινή πορεία των δυτικών οικονομιών προβλέπεται να οδηγήσει στο όχι μακρινό μέλλον στη λήψη αναγκαίων προστατευτικών μέτρων, που θα ανακουφίσουν τις επί μέρους εθνικές αγορές με περιορισμό των νομίμων εισαγωγών καταναλωτικών κυρίως προϊόντων από τρίτες χώρες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο εκτιμάται ότι θα επιχειρηθεί να δοθεί και μια παράταση ζωής στο χρεωκοπημένο οικοδόμημα της ΕΕ, που για αλλού ξεκίνησε και αλλού αρμενίζει.
Εκτός αν η Δύση επιλέξει να δύσει.
*Ο Γεώργιος Ε. Δουδούμης είναι Οικονομολόγος – Συγγραφέας
[email protected]
Το λίπος της ελληνικής οικονομίας έχει εξαντληθεί πλήρως και με αγωνία αναζητούνται μέτρα αποφυγής της πλήρους κατάρρευσης. Δυστυχώς, η φαντασία και των σημερινών κυβερνώντων παραμένει δογματικά εγκλωβισμένη στο κάδρο των οριζοντίων, καθέτων και συνθέτων περικοπών των μικρομεσαίων εισοδημάτων, που είναι και τα μόνα διαθέσιμα προς φορολόγηση. Τα αίτια της κατάντιας αυτής είναι επίσης σύνθετα και οφείλονται, ως επακόλουθο της κακής χρήσης του χρήματος, στην κοινωνική παρακμή, η οποία με τη σειρά της δεν επιτρέπει ριζική αντιμετώπιση της κατάστασης ακριβώς επειδή οι ρίζες είναι βαθιές και δηλητηριασμένες.
Ενώ όμως το βάρος έχει πέσει στην εξάλειψη του ελληνικού δημοσιονομικού ελλείμματος, ελπίζοντας ότι στο βάθος του τούνελ θα ξεπροβάλλει το πρωτογενές πλεόνασμα που θα οδηγήσει στο δρόμο της ανάπτυξης, σοβαροί εξωγενείς παράγοντες, που απειλούν ήδη άμεσα τις δυτικές οικονομίες τόσο της Ευρώπης όσο και των ΗΠΑ, έχουν αγνοηθεί σχεδόν πλήρως ή αντιμετωπίζονται με λάθος σκεπτικό.
Η «φιλελεύθερη» πολιτική, που επέβαλε παγκοσμίως η οικονομικά και πολιτικά ισχυρή Δύση μετά την κατάρρευση του αντίπαλου δέους, είχε εκτιμηθεί ότι θα δημιουργούσε οφέλη στις ισχυρές οικονομίες κυρίως λόγω του τεχνολογικού τους προβαδίσματος, των πλεονεκτημάτων της κλίμακας παραγωγής, των υφισταμένων δικτύων διανομής και των δομών εξασφάλισης πρώτων υλών συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου των ενεργειακών ροών. Η συγκέντρωση πλούτου στα σεντούκια των ήδη πλουσίων οδήγησε με μια ελάχιστη χρονική υστέρηση στην αντίδραση των εξαθλιωμένων και των υπό εξαθλίωση χωρών και ανθρώπων, αλλά και χωρών που βρέθηκαν λόγω των νέων συνθηκών να διαθέτουν συγκριτικά πλεονεκτήματα στον ανοικτό στίβο του διεθνούς εμπορίου.
Τα ανοικτά σύνορα του ελεύθερου εμπορίου απεδείχθησαν μέχρι ενός σημείου καλά γι’ αυτούς που είχαν παραγωγή, η οποία αναζητούσε διέξοδο εκτός των εγχώριων αγορών τους. Κλασσικό παράδειγμα η Γερμανία, η ζήτηση των προϊόντων της οποίας καλύπτει κατά 70% ανάγκες του εξωτερικού και μόνο κατά 30% ανάγκες της γερμανικής αγοράς, ενώ στις άλλες χώρες της ΕΕ συμβαίνει σε γενικές γραμμές το αντίθετο, δηλαδή η εγχώρια παραγωγή καλύπτει κατά 70% ανάγκες της εγχώριας αγοράς και κατά 30% ανάγκες των αγορών εξωτερικού.
Δύο βασικές αντιδράσεις οικονομιών που επλήγησαν, αλλά και οικονομιών που επωφελήθηκαν, αποτελούν τα φαινόμενα της οικονομικής μετανάστευσης (λαθραίας και μη) και των εξαγωγών εμπορευμάτων, νομίμων (όσο τους επιτρέπεται από τους ελεγχόμενους από τη Δύση διεθνείς μηχανισμούς) και παρανόμων, π.χ. από την Ελλάδα μέχρι και τις ΗΠΑ οι Αρχές προσπαθούν να πατάξουν το λαθρεμπόριο που οδηγεί στο παρεμπόριο κυρίως κινέζικων προϊόντων δεδομένου ότι το κινέζικο παραγωγικό δυναμικό δεν διαθέτει επαρκή αριθμό αγοραστών στην εσωτερική αγορά της Κίνας, η οποία πέραν της νόμιμης εντυπωσιακής εμπορικής διείσδυσής της σε παγκόσμιο επίπεδο χρησιμοποιεί το παρεμπόριο ως σαράκι στις διάφορες αγορές της Δύσης.
Η Ελλάδα έχει ήδη πικρά πείρα όσον αφορά λαθρομετανάστες και παρεμπόριο διότι πλήττεται από καιρό και από τις δύο εισβολές (ατόμων και προϊόντων) με πολύ αρνητικές για την οικονομία της συνέπειες. Οι αριθμοί των ανέργων και των λουκέτων κτυπάνε κάθε μήνα και νέα ρεκόρ. Παράλληλα, αντίστοιχα μηνιαία ρεκόρ σημειώνονται στη μετανάστευση νέων Ελλήνων, οι οποίοι εξαπατήθηκαν από πράσινες και γαλάζιες υποσχέσεις. Η όρεξη για σπουδές της νεολαίας μας αποτελεί ένδοξο παρελθόν, εφόσον οι προοπτικές να εξασφαλίσουν δουλειά με το πτυχίο τους είναι παραπάνω από θολές. Όσον αφορά το θέμα των εισερχομένων οικονομικών μεταναστών, οφείλουμε να διακρίνουμε τους κατά βάση ευπρόσδεκτους μετανάστες με προέλευση γειτονικές βαλκανικές χώρες, με τις οποίες έχουμε πολλά κοινά πολιτισμικά στοιχεία και κοινό παρελθόν ως Ρωμιοί και υπόδουλοι και τους μετανάστες από ουσιαστικά εχθρικές χώρες (σύμμαχες της γείτονος και μη φίλης Τουρκίας), οι οποίοι λόγω θρησκευτικού φανατισμού (και όχι μόνο) αποτελούν κινούμενες νάρκες τόσο εντός της Ελλάδος όσο και εντός της λοιπής Ευρώπης. Χαρακτηριστικά αναφέρεται, ότι το Πακιστάν και το Μπανγκλαντές είναι αυτή τη στιγμή η έκτη και η όγδοη χώρα στον κόσμο αντίστοιχα όσον αφορά το μέγεθος του πληθυσμού τους (με 181 εκ. και 153 εκ. κατοίκους αντίστοιχα) και με προοπτική σε 15-20 χρόνια από σήμερα ο πληθυσμός τους να έχει διπλασιαστεί. Είναι επίσης αποδεδειγμένο ότι η μεγάλη και συνεχώς αυξανόμενη εγκληματικότητα στην Ελλάδα είναι στενά συνδεδεμένη με τους αλλοδαπούς μετανάστες συμπεριλαμβανομένων των Αφρικανών, οι οποίοι έχουν «ειδικευτεί» στην εξάπλωση των ναρκωτικών. Ως εκ τούτου τα μέτρα Δένδια, τα οποία φαίνεται να έχουν την έγκριση της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού, κινούνται στη σωστή κατεύθυνση, αλλά πρέπει να υπάρξει ανάλογη εντατικοποιημένη συνέχεια.
Αντίστοιχες αρνητικές συνέπειες της «φιλελεύθερης» πολιτικής υφίσταται και ο υπόλοιπος ευρωπαϊκός Νότος, κυρίως η Ιταλία και η Ισπανία, με ταχεία διεύρυνση προς Βορρά. Εκτιμάται, ότι όσο περνάει ο καιρός και με ρυθμό επιταχυνόμενο οι εισαγωγές στην Ευρώπη προϊόντων από χώρες που διαθέτουν φθηνό εργατικό δυναμικό θα δημιουργούν όλο και μεγαλύτερα προβλήματα στις χώρες της Ευρ. Ένωσης και της Βόρ. Αμερικής, ιδιαίτερα σε αυτές που έχουν πολύ μεγάλη ανεργία (Ισπανία, Ελλάδα, Πορτογαλία). Από τη στιγμή που και η Γερμανία θα κληθεί να αντιμετωπίσει ελλείμματα λόγω αισθητά μειωμένης αγοραστικής δύναμης των πελατών της (εξ αιτίας μιας γενικότερης κρίσης, που θα περιορίσει τις παραγγελίες μηχανημάτων, συσκευών και αυτοκινήτων) τότε προφανώς θα επιτραπεί να ωριμάσει η ιδέα σε περισσότερες χώρες της Ευρώπης για τη λήψη προστατευτικών μέτρων της ευρωπαϊκής παραγωγής, ώστε να περιοριστούν και οι εισαγωγές προϊόντων (πέραν των περιορισμών μέσω του μηχανισμού Σένγκεν που αφορά άτομα) και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας στο εσωτερικό των χωρών-μελών της ΕΕ, λόγω και της, ως συνέπεια των προστατευτικών μέτρων, πιθανής μερικής επιστροφής του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, που έχει καταφύγει σε χώρες φθηνού κόστους παραγωγής απ’ όπου εξάγει τα προϊόντα του στις «μητέρες-πατρίδες» της Ευρώπης.
Ως εκ τούτου, η σημερινή πορεία των δυτικών οικονομιών προβλέπεται να οδηγήσει στο όχι μακρινό μέλλον στη λήψη αναγκαίων προστατευτικών μέτρων, που θα ανακουφίσουν τις επί μέρους εθνικές αγορές με περιορισμό των νομίμων εισαγωγών καταναλωτικών κυρίως προϊόντων από τρίτες χώρες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο εκτιμάται ότι θα επιχειρηθεί να δοθεί και μια παράταση ζωής στο χρεωκοπημένο οικοδόμημα της ΕΕ, που για αλλού ξεκίνησε και αλλού αρμενίζει.
Εκτός αν η Δύση επιλέξει να δύσει.
*Ο Γεώργιος Ε. Δουδούμης είναι Οικονομολόγος – Συγγραφέας
[email protected]
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στα χέρια Ιράν και Χεζμπολάχ σημαντικές ισραηλινές πληροφορίες;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
