2012-10-16 20:43:08
Ο Ewald Lienen όταν έπαιζε στη
θρυλική ομάδα της Γκλάντμπαχ
τη δεκαετία 1977-1987.
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Οσοι ξένοι έζησαν στη Γερμανία τη δεκαετία 1977-1987, θα θυμούνται το γρήγορο αριστερό εξτρέμ της θρυλικής Γκλάντμπαχ με το μακρύ μαλλί που θύμιζε κάτι απ’τον ιπτάμενο Ολλανδό Γιόχαν Κρόϊφ. Θα τον θυμούνται για την εντυπωσιακή εμφάνιση και το ταχύ «μπάσιμο» στα αντίπαλα καρέ, αλλά περισσότερο θα τον θυμούνται για έναν άλλο ιδιαίτερο λόγο. Όταν προς τα τέλη της δεκαετίας του 70 άρχισαν στη Γερμανία οι πρώτες δημόσιες δηλώσεις και επιθέσεις κατά των ξένων, ήταν ο..... μόνος, κυριολεκτικώς ο μόνος Γερμανός ποδοσφαιριστής και ένας από τους ελάχιστους επώνυμους γενικώς, που μιλούσε ανοιχτά κατά της ξενοφοβίας και της εχθρότητας των Γερμανών προς τους ξένους.
Την εποχή εκείνη, σε έναν αθλητικό χώρο απολίτικο, υπερσυντηρητικό, σοβινιστικό και με ελάχιστους ξένους ποδοσφαιριστές στα γήπεδα, δεν ήταν εύκολο να κατηγορείς τους ομοεθνείς σου για δυσανεξία προς τους ξένους, ακόμη και για ρατσισμό. Ακόμη και ο «μαοϊκός» Μπράϊτνερ, δεν θυμάμαι ποτέ να έκανε κάποια δήλωση αλληλεγγύης προς τους «ξένους», που συνέβαλαν στο λεγόμενο Γερμανικό οικονομικό Θαύμα.
Γι αυτό το λόγο είμαι σίγουρος, ότι όταν ο Λίνεν δήλωνε πριν λίγες ημέρες «αγαπώ την Ελλάδα», το πίστευε απόλυτα και δεν αποτελούσε μέρος μιας συνηθισμένης διπλωματικής χειρονομίας. Εύχομαι αυτή τη φορά στην ΑΕΚ να μην τύχει της ίδιας μεταχείρισης όπως στον Πανιώνιο και στον Ολυμπιακό.
Kafeneio
θρυλική ομάδα της Γκλάντμπαχ
τη δεκαετία 1977-1987.
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Οσοι ξένοι έζησαν στη Γερμανία τη δεκαετία 1977-1987, θα θυμούνται το γρήγορο αριστερό εξτρέμ της θρυλικής Γκλάντμπαχ με το μακρύ μαλλί που θύμιζε κάτι απ’τον ιπτάμενο Ολλανδό Γιόχαν Κρόϊφ. Θα τον θυμούνται για την εντυπωσιακή εμφάνιση και το ταχύ «μπάσιμο» στα αντίπαλα καρέ, αλλά περισσότερο θα τον θυμούνται για έναν άλλο ιδιαίτερο λόγο. Όταν προς τα τέλη της δεκαετίας του 70 άρχισαν στη Γερμανία οι πρώτες δημόσιες δηλώσεις και επιθέσεις κατά των ξένων, ήταν ο..... μόνος, κυριολεκτικώς ο μόνος Γερμανός ποδοσφαιριστής και ένας από τους ελάχιστους επώνυμους γενικώς, που μιλούσε ανοιχτά κατά της ξενοφοβίας και της εχθρότητας των Γερμανών προς τους ξένους.
Την εποχή εκείνη, σε έναν αθλητικό χώρο απολίτικο, υπερσυντηρητικό, σοβινιστικό και με ελάχιστους ξένους ποδοσφαιριστές στα γήπεδα, δεν ήταν εύκολο να κατηγορείς τους ομοεθνείς σου για δυσανεξία προς τους ξένους, ακόμη και για ρατσισμό. Ακόμη και ο «μαοϊκός» Μπράϊτνερ, δεν θυμάμαι ποτέ να έκανε κάποια δήλωση αλληλεγγύης προς τους «ξένους», που συνέβαλαν στο λεγόμενο Γερμανικό οικονομικό Θαύμα.
Γι αυτό το λόγο είμαι σίγουρος, ότι όταν ο Λίνεν δήλωνε πριν λίγες ημέρες «αγαπώ την Ελλάδα», το πίστευε απόλυτα και δεν αποτελούσε μέρος μιας συνηθισμένης διπλωματικής χειρονομίας. Εύχομαι αυτή τη φορά στην ΑΕΚ να μην τύχει της ίδιας μεταχείρισης όπως στον Πανιώνιο και στον Ολυμπιακό.
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αγρίνιο: Σε μαύρα χάλια η πλατεία Δημάδη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
