2012-10-17 18:10:09
Καλημέρα σας. To paokrevolution συμμετέχει στην 24ωρη απεργία. Επιτρέψτε μου σήμερα να δώσω τον λόγο στον καλό μου φίλο και συνάδελφο Αντώνη Ρεπανά που είναι μέλος της ΕΣΗΕΜΘ και κοινοποίησε στο ΔΣ της μια επιστολή με αφορμή την σημερινή απεργία στα ΜΜΕ. Μια απεργία που φυσικά θα σπάσει από τις περισσότερες αθλητικές και όχι μόνο ιστοσελίδες και φυσικά θα δώσει την ευκαιρία στους περισσότερους από εμάς δημοσιογράφους να την εκμεταλλευτούμε ως… ρεπό. Αξίζει να διαβάσετε την επιστολή την οποία επικροτώ και προσυπογράφω. Γράφει λοιπόν ο φίλος Αντώνης:
«Όπως έχω πει πάρα πολλές φορές στο ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ τα τελευταία χρόνια, οι μονοήμερες απεργίες, αποτελούν «τουφεκιές στον αέρα» και δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα, παρά μόνον απογοητεύουν τους συναδέλφους και αποδεικνύουν ότι το συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα δεν έχει καμία φαντασία αλλά και καμία διάθεση να αντιπαρατεθεί πραγματικά. Ταμπουρώνεται πίσω από απαρχαιωμένες συνδικαλιστικές μεθόδους και ακολουθεί την πεπατημένη, προκειμένου να βγει από την υποχρέωση. Ειδικά όσον αφορά την ΕΣΗΕΑ, αυτή είναι υποχείριο των κομματικών της αγκυλώσεων, και η ΠΟΕΣΥ ένα παρελκυόμενο της ΕΣΗΕΑ, δίχως πυγμή και δίχως διάθεση να παίξει τον ρόλο της, ως Ομοσπονδία των Ενώσεων.
Μέχρι τώρα η ΕΣΗΕΑ και η ΠΟΕΣΥ μας έχουν οδηγήσει σε δεκάδες άστοχες απεργίες, δίχως αποτέλεσμα και δίχως διάθεση κλιμάκωσης, ή και διαπραγμάτευσης με τις εργοδοτικές οργανώσεις για την Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Εμμέσως πλην σαφώς με τις επιλογές τους, γίνονται νερό στο μύλο όλων αυτών που θέλουν το συνδικαλιστικό κίνημα αδύναμο, απαξιωμένο, γραφικό, με διακοσμητικό απλώς χαρακτήρα.
Το περιβάλλον έχει αλλάξει και πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν όλοι οι συνδικαλιστικοί φορείς, ότι θα πρέπει να αλλάξουν και οι μορφές πάλης. Ας κάνει έναν απολογισμό η ΕΣΗΕΑ και η ΠΟΕΣΥ και να μας πει τι έχει πετύχει με τις μονοήμερες απεργίες που έχει προκηρύξει μέχρι τώρα. Τι έχουν πετύχει με την ευθυνόφοβη στάση τους, να μην πηγαίνουν να συζητούν με τους εκδότες ή τους εργοδότες κατά περίπτωση, όταν αυτοί προχωρούν σε μειώσεις αποδοχών και ατομικές συμβάσεις. Οι μειώσεις αποδοχών είναι καθεστώς. Σε όλα τα μαγαζιά υπάρχουν ατομικές συμβάσεις και η ΕΣΗΕΑ με την ΠΟΕΣΥ, το μόνο που έχουν κάνει μέχρι τώρα, είναι να κλείνουν τα μάτια, «να νίβουν τας χείρας τους» και να καλούν τους συναδέλφους να μην υπογράψουν τίποτε. Δίχως να σταθούν πλάι τους ως οφείλουν. Το μυαλό τους όμως, δεν είναι στο να παίξουν τον ρόλο τους ως προστάτες των δικαιωμάτων των συναδέλφων δημοσιογράφων αλλά να εξυπηρετήσουν τις κομματικές τους δουλείες.
Η ΕΣΗΕΑ πρέπει πρώτα να μας πει το έχει κάνει για την ΣΣΕ και μετά να ρίξει άλλη μια «τουφεκιά στον αέρα».
Ο Λιβανέζος ποιητής, Xαλίλ Γκιμπράν (1883-1931), έγραψε:
"Το έθνος να λυπάστε,
αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει, αλλά όχι απ' τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.
Το έθνος να λυπάστε,
που δεν υψώνει τη φωνή, παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται, παρά μονάχα μεσ' τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί, παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.
Το έθνος να λυπάστε,
που έχει αλεπού για πολιτικό,
απατεώνα για φιλόσοφο,
μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.
Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς, από χρόνια βουβαμένους."
Εμείς, είμαστε από χρόνια βουβαμένοι και οι μονοήμερες απεργίες «τουφεκιές στον αέρα» δεν είναι αντίσταση, αλλά βόλεμα. Ακόμη, δεν έχει βρεθεί ο λαιμός μας ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα. Όταν θα βρεθεί ίσως να είναι αργά.
Ίσως τότε οι συνάδελφοι που έχουν συρθεί σε δεκάδες άστοχες –επιβεβλημένες από κομματικές παρατάξεις- απεργίες, να έχουν κουραστεί και απογοητευθεί. Ίσως να μην έχουν καμία εμπιστοσύνη σε μια ηγεσία που άγεται και φέρεται από παρατάξεις. Τα κόμματα στην Ελλάδα μας έχουν φέρει στην κατάσταση που βρισκόμαστε ως χώρα και η προσπάθεια μας να τα κρατήσουμε εκτός Ενώσεων τα προηγούμενα χρόνια, είχαν φέρει τις Ενώσεις στη θέση που βρίσκονταν πριν ξεσπάσει η καταιγίδα. Για να αντιμετωπίσεις μια τόσο μεγάλη κρίση, χρειάζεται τόλμη και θάρρος. Τόλμη πρώτα από όλα να παραδεχθείς τις αδυναμίες και τα λάθη σου. Να πεις την αλήθεια τον κόσμο και όχι να διαγκωνίζεσαι με τις υπόλοιπες παρατάξεις όσον αφορά το ποιος είναι περισσότερο επαναστάτης και ποιος είναι λιγότερο.
Για τον λόγο αυτό προτείνω να αναλάβει άμεσα η ΠΟΕΣΥ την πρωτοβουλία, να έρθει σε επαφή με την Ευρωπαϊκή ομοσπονδία και να ζητήσει την προκήρυξη μιας απεργίας σε όλα τα Μέσα της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ιταλίας, την Ισπανίας και της Ιρλανδίας, αφού το πρόβλημα δεν είναι μόνον ελληνικό, αλλά είναι πανευρωπαϊκό. Οι «τουφεκιές στον αέρα», είναι «βούτυρο στο ψωμί» όσων θέλουν να περάσουν μέτρα που θα φέρουν μεγαλύτερη ύφεση. Οι δημοσιογράφοι πρέπει να στείλουν το μήνυμα σε όλη την Ευρώπη για κοινό αγώνα. Οι μεμονωμένες «τουφεκιές στον αέρα» δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα. «Οι σοφοί που για χρόνια έχουν σωπάσει» πρέπει να αρχίσουν να ακούγονται και πάλι.
paokrevolution
«Όπως έχω πει πάρα πολλές φορές στο ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ τα τελευταία χρόνια, οι μονοήμερες απεργίες, αποτελούν «τουφεκιές στον αέρα» και δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα, παρά μόνον απογοητεύουν τους συναδέλφους και αποδεικνύουν ότι το συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα δεν έχει καμία φαντασία αλλά και καμία διάθεση να αντιπαρατεθεί πραγματικά. Ταμπουρώνεται πίσω από απαρχαιωμένες συνδικαλιστικές μεθόδους και ακολουθεί την πεπατημένη, προκειμένου να βγει από την υποχρέωση. Ειδικά όσον αφορά την ΕΣΗΕΑ, αυτή είναι υποχείριο των κομματικών της αγκυλώσεων, και η ΠΟΕΣΥ ένα παρελκυόμενο της ΕΣΗΕΑ, δίχως πυγμή και δίχως διάθεση να παίξει τον ρόλο της, ως Ομοσπονδία των Ενώσεων.
Μέχρι τώρα η ΕΣΗΕΑ και η ΠΟΕΣΥ μας έχουν οδηγήσει σε δεκάδες άστοχες απεργίες, δίχως αποτέλεσμα και δίχως διάθεση κλιμάκωσης, ή και διαπραγμάτευσης με τις εργοδοτικές οργανώσεις για την Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Εμμέσως πλην σαφώς με τις επιλογές τους, γίνονται νερό στο μύλο όλων αυτών που θέλουν το συνδικαλιστικό κίνημα αδύναμο, απαξιωμένο, γραφικό, με διακοσμητικό απλώς χαρακτήρα.
Το περιβάλλον έχει αλλάξει και πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν όλοι οι συνδικαλιστικοί φορείς, ότι θα πρέπει να αλλάξουν και οι μορφές πάλης. Ας κάνει έναν απολογισμό η ΕΣΗΕΑ και η ΠΟΕΣΥ και να μας πει τι έχει πετύχει με τις μονοήμερες απεργίες που έχει προκηρύξει μέχρι τώρα. Τι έχουν πετύχει με την ευθυνόφοβη στάση τους, να μην πηγαίνουν να συζητούν με τους εκδότες ή τους εργοδότες κατά περίπτωση, όταν αυτοί προχωρούν σε μειώσεις αποδοχών και ατομικές συμβάσεις. Οι μειώσεις αποδοχών είναι καθεστώς. Σε όλα τα μαγαζιά υπάρχουν ατομικές συμβάσεις και η ΕΣΗΕΑ με την ΠΟΕΣΥ, το μόνο που έχουν κάνει μέχρι τώρα, είναι να κλείνουν τα μάτια, «να νίβουν τας χείρας τους» και να καλούν τους συναδέλφους να μην υπογράψουν τίποτε. Δίχως να σταθούν πλάι τους ως οφείλουν. Το μυαλό τους όμως, δεν είναι στο να παίξουν τον ρόλο τους ως προστάτες των δικαιωμάτων των συναδέλφων δημοσιογράφων αλλά να εξυπηρετήσουν τις κομματικές τους δουλείες.
Η ΕΣΗΕΑ πρέπει πρώτα να μας πει το έχει κάνει για την ΣΣΕ και μετά να ρίξει άλλη μια «τουφεκιά στον αέρα».
Ο Λιβανέζος ποιητής, Xαλίλ Γκιμπράν (1883-1931), έγραψε:
"Το έθνος να λυπάστε,
αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει, αλλά όχι απ' τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.
Το έθνος να λυπάστε,
που δεν υψώνει τη φωνή, παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται, παρά μονάχα μεσ' τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί, παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.
Το έθνος να λυπάστε,
που έχει αλεπού για πολιτικό,
απατεώνα για φιλόσοφο,
μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.
Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς, από χρόνια βουβαμένους."
Εμείς, είμαστε από χρόνια βουβαμένοι και οι μονοήμερες απεργίες «τουφεκιές στον αέρα» δεν είναι αντίσταση, αλλά βόλεμα. Ακόμη, δεν έχει βρεθεί ο λαιμός μας ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα. Όταν θα βρεθεί ίσως να είναι αργά.
Ίσως τότε οι συνάδελφοι που έχουν συρθεί σε δεκάδες άστοχες –επιβεβλημένες από κομματικές παρατάξεις- απεργίες, να έχουν κουραστεί και απογοητευθεί. Ίσως να μην έχουν καμία εμπιστοσύνη σε μια ηγεσία που άγεται και φέρεται από παρατάξεις. Τα κόμματα στην Ελλάδα μας έχουν φέρει στην κατάσταση που βρισκόμαστε ως χώρα και η προσπάθεια μας να τα κρατήσουμε εκτός Ενώσεων τα προηγούμενα χρόνια, είχαν φέρει τις Ενώσεις στη θέση που βρίσκονταν πριν ξεσπάσει η καταιγίδα. Για να αντιμετωπίσεις μια τόσο μεγάλη κρίση, χρειάζεται τόλμη και θάρρος. Τόλμη πρώτα από όλα να παραδεχθείς τις αδυναμίες και τα λάθη σου. Να πεις την αλήθεια τον κόσμο και όχι να διαγκωνίζεσαι με τις υπόλοιπες παρατάξεις όσον αφορά το ποιος είναι περισσότερο επαναστάτης και ποιος είναι λιγότερο.
Για τον λόγο αυτό προτείνω να αναλάβει άμεσα η ΠΟΕΣΥ την πρωτοβουλία, να έρθει σε επαφή με την Ευρωπαϊκή ομοσπονδία και να ζητήσει την προκήρυξη μιας απεργίας σε όλα τα Μέσα της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ιταλίας, την Ισπανίας και της Ιρλανδίας, αφού το πρόβλημα δεν είναι μόνον ελληνικό, αλλά είναι πανευρωπαϊκό. Οι «τουφεκιές στον αέρα», είναι «βούτυρο στο ψωμί» όσων θέλουν να περάσουν μέτρα που θα φέρουν μεγαλύτερη ύφεση. Οι δημοσιογράφοι πρέπει να στείλουν το μήνυμα σε όλη την Ευρώπη για κοινό αγώνα. Οι μεμονωμένες «τουφεκιές στον αέρα» δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα. «Οι σοφοί που για χρόνια έχουν σωπάσει» πρέπει να αρχίσουν να ακούγονται και πάλι.
paokrevolution
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΗΤΑΝ... ΩΡΑΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΕΑ! *PHOTOS*
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
