2012-10-18 13:37:02
Γράφει ο Σταύρος Χριστακόπουλος
Για «τελευταία παράσταση», ατάλαντο τροϊκανό θίασο, για «τριανδρία» και «αιχμάλωτους» μιντιάρχες που παζαρεύουν μόνο τη διάσωσή τους μιλούσαν το χθεσινό πρωτοσέλιδο και το κύριο θέμα του χθεσινού «Ποντικιού». Ούτε οι δηλώσεις Βενιζέλου και Κουβέλη, λίγο πριν από το τυπογραφείο, μας άλλαξαν γνώμη. Και σωστά.
Άλλωστε συντόμως, εν μέσω απεργίας, μαθαίναμε ότι η χρυσή τομή μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας βρέθηκε – σιγά που δεν θα βρισκόταν. Ακόμη και ο «επαναστάτης χωρίς αιτία» υπουργός Εργασίας Ι. Βρούτσης βγήκε να μας πει ότι πλέον δεν υπάρχει... εμπλοκή – κι ας είχε ο ίδιος σηκώσει τον κόσμο στο ποδάρι για να πείσει τους ελάχιστους αφελείς ότι ανθίσταται.
Άλλωστε ο Κουβέλης είπε ότι δεν θα ψηφίσει τα συγκεκριμένα εργασιακά μέτρα της τρόικας – όχι ότι δεν θα ψηφίσει γενικώς όλο το υπόλοιπο και αρκούντως φονικό πακέτο.
Ο Βενιζέλος, πιο «καλό παιδί» αυτός, δήλωσε απλώς την αγανάκτησή του που αυτά τα παλιόπαιδα της τρόικας τον αναγκάζουν να πετάξει τη μάσκα μπροστά στο ολιγάριθμο κοινό του.
Και οι δύο, σαν το «διχασμένο κορμί» του Μπράιαν Ντε Πάλμα, από τη μια υποταγμένοι στη σαγήνη της εξουσίας και τον τρόμο της τρόικας και από την άλλη υποχρεωμένοι να παριστάνουν τους διαπραγματευτές σε μια κακοστημένη παράσταση με σενάριο την προαποφασισμένη και συμφωνημένη σφαγή της κοινωνίας, είναι από καιρού πολιτικά γυμνοί.
Πώς λοιπόν την Τρίτη το βράδυ, παρά τις δραματοποιημένες δηλώσεις τους, να διανοηθούμε ότι θα μετριάσουμε τους τόνους; Πώς να μιλήσουμε στους αναγνώστες μας για μια δήθεν «κυβερνητική κρίση», όπως έπρατταν πολλά άλλα ΜΜΕ, κατά τα άλλα... συμβεβλημένα με την τρόικα για την προώθηση των επιδιώξεών της;
Διαβάζοντας το κύριο θέμα σημειώναμε δύο πράγματα που αξίζει να διαβαστούν με προσοχή:
● Τον αγώνα μιας ολόκληρης ομάδας μιντιαρχών που παλεύουν απεγνωσμένα να ξεφύγουν είτε από το ξεκαθάρισμα του τοπίου που επιχειρούν οι δανειστές και επικυρίαρχοι επειδή τους θεωρούν ξοφλημένους είτε ακόμη και από την τσιμπίδα της δικαιοσύνης.
● Τον αγώνα των κακών ηθοποιών του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ να διαφοροποιηθούν από τη Ν.Δ. και να καθυστερήσουν τα πιο σκληρά από τα μέτρα με την ελπίδα ότι, όταν αυτά εφαρμοστούν, οι ίδιοι ίσως να μην είναι υπουργοί.
Ποιος να πιστέψει στις σημαίες («αντιστασιακής») ευκαιρίας που σηκώνουν το πρωί για να τις υποστείλουν το μεσημέρι – για να τις ξανασηκώσουν το απόγευμα και να τις... καταπιούν το βράδυ;
Ποιος να πιστέψει τους ανθρώπους εκείνους των ΜΜΕ που στη μια παράγραφο κατακεραυνώνουν την «ανάλγητη» τρόικα και στην επόμενη απειλούν με Αρμαγεδδώνα τον ελληνικό λαό αν τυχόν η κυβέρνηση δεν υπακούσει στις εντολές των δανειστών;
Τέτοια ποιότητα πολιτικού προσωπικού και «ενημέρωσης» δεν την αξίζουν ούτε αυτός ο τόπος ούτε οι άνθρωποί του. Όσο και αν συκοφαντούνται ή λοιδορούνται είτε από οικονομικούς δολοφόνους είτε από τους συνεργάτες τους είτε από κοινούς ηλίθιους. Όσο και αν ο ελληνικός λαός φταίει για τις επιλογές του. Όσο και αν μεγάλα τμήματά του συνέβαλαν στην αθλιότητα που όλοι ζούμε σήμερα.
«Άγιοι», «καθαροί» και εξιδανικευμένοι λαοί, όπως επιτάσσουν η ηθικιστική πολιτική της Μέρκελ, η προπαγάνδα των εγχώριων νταβατζήδων - θαυμαστών της σε πλήρη σύμπνοια με τα φασιστικά απολειφάδια, δεν υπάρχουν και δεν θα υπάρξουν ποτέ.
Το τίμημα που πληρώνει ο ελληνικός λαός – όποια ευθύνη και αν του καταλογιστεί για το σημερινό κατάντημα της χώρας μας – είναι τρομακτικά δυσανάλογο. H μεγάλη ευθύνη για την καταστροφή χρεώνεται πρωτίστως στην πολιτική και οικονομική ελίτ που επί χρόνια την οδηγούσε σταθερά στον γκρεμό. Αυτήν την ελίτ που σήμερα τρώει ακόμη και τα απομεινάρια από το πτώμα.
Και στα δύο επίμαχα πεδία, λοιπόν, της πολιτικής και της ενημέρωσης, όσοι έχουν τα κουράγια πρέπει τώρα, σήμερα να δώσουν τη μάχη. Αύριο ίσως είναι πολύ αργά.
new.topontiki.gr
Για «τελευταία παράσταση», ατάλαντο τροϊκανό θίασο, για «τριανδρία» και «αιχμάλωτους» μιντιάρχες που παζαρεύουν μόνο τη διάσωσή τους μιλούσαν το χθεσινό πρωτοσέλιδο και το κύριο θέμα του χθεσινού «Ποντικιού». Ούτε οι δηλώσεις Βενιζέλου και Κουβέλη, λίγο πριν από το τυπογραφείο, μας άλλαξαν γνώμη. Και σωστά.
Άλλωστε συντόμως, εν μέσω απεργίας, μαθαίναμε ότι η χρυσή τομή μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας βρέθηκε – σιγά που δεν θα βρισκόταν. Ακόμη και ο «επαναστάτης χωρίς αιτία» υπουργός Εργασίας Ι. Βρούτσης βγήκε να μας πει ότι πλέον δεν υπάρχει... εμπλοκή – κι ας είχε ο ίδιος σηκώσει τον κόσμο στο ποδάρι για να πείσει τους ελάχιστους αφελείς ότι ανθίσταται.
Άλλωστε ο Κουβέλης είπε ότι δεν θα ψηφίσει τα συγκεκριμένα εργασιακά μέτρα της τρόικας – όχι ότι δεν θα ψηφίσει γενικώς όλο το υπόλοιπο και αρκούντως φονικό πακέτο.
Ο Βενιζέλος, πιο «καλό παιδί» αυτός, δήλωσε απλώς την αγανάκτησή του που αυτά τα παλιόπαιδα της τρόικας τον αναγκάζουν να πετάξει τη μάσκα μπροστά στο ολιγάριθμο κοινό του.
Και οι δύο, σαν το «διχασμένο κορμί» του Μπράιαν Ντε Πάλμα, από τη μια υποταγμένοι στη σαγήνη της εξουσίας και τον τρόμο της τρόικας και από την άλλη υποχρεωμένοι να παριστάνουν τους διαπραγματευτές σε μια κακοστημένη παράσταση με σενάριο την προαποφασισμένη και συμφωνημένη σφαγή της κοινωνίας, είναι από καιρού πολιτικά γυμνοί.
Πώς λοιπόν την Τρίτη το βράδυ, παρά τις δραματοποιημένες δηλώσεις τους, να διανοηθούμε ότι θα μετριάσουμε τους τόνους; Πώς να μιλήσουμε στους αναγνώστες μας για μια δήθεν «κυβερνητική κρίση», όπως έπρατταν πολλά άλλα ΜΜΕ, κατά τα άλλα... συμβεβλημένα με την τρόικα για την προώθηση των επιδιώξεών της;
Διαβάζοντας το κύριο θέμα σημειώναμε δύο πράγματα που αξίζει να διαβαστούν με προσοχή:
● Τον αγώνα μιας ολόκληρης ομάδας μιντιαρχών που παλεύουν απεγνωσμένα να ξεφύγουν είτε από το ξεκαθάρισμα του τοπίου που επιχειρούν οι δανειστές και επικυρίαρχοι επειδή τους θεωρούν ξοφλημένους είτε ακόμη και από την τσιμπίδα της δικαιοσύνης.
● Τον αγώνα των κακών ηθοποιών του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ να διαφοροποιηθούν από τη Ν.Δ. και να καθυστερήσουν τα πιο σκληρά από τα μέτρα με την ελπίδα ότι, όταν αυτά εφαρμοστούν, οι ίδιοι ίσως να μην είναι υπουργοί.
Ποιος να πιστέψει στις σημαίες («αντιστασιακής») ευκαιρίας που σηκώνουν το πρωί για να τις υποστείλουν το μεσημέρι – για να τις ξανασηκώσουν το απόγευμα και να τις... καταπιούν το βράδυ;
Ποιος να πιστέψει τους ανθρώπους εκείνους των ΜΜΕ που στη μια παράγραφο κατακεραυνώνουν την «ανάλγητη» τρόικα και στην επόμενη απειλούν με Αρμαγεδδώνα τον ελληνικό λαό αν τυχόν η κυβέρνηση δεν υπακούσει στις εντολές των δανειστών;
Τέτοια ποιότητα πολιτικού προσωπικού και «ενημέρωσης» δεν την αξίζουν ούτε αυτός ο τόπος ούτε οι άνθρωποί του. Όσο και αν συκοφαντούνται ή λοιδορούνται είτε από οικονομικούς δολοφόνους είτε από τους συνεργάτες τους είτε από κοινούς ηλίθιους. Όσο και αν ο ελληνικός λαός φταίει για τις επιλογές του. Όσο και αν μεγάλα τμήματά του συνέβαλαν στην αθλιότητα που όλοι ζούμε σήμερα.
«Άγιοι», «καθαροί» και εξιδανικευμένοι λαοί, όπως επιτάσσουν η ηθικιστική πολιτική της Μέρκελ, η προπαγάνδα των εγχώριων νταβατζήδων - θαυμαστών της σε πλήρη σύμπνοια με τα φασιστικά απολειφάδια, δεν υπάρχουν και δεν θα υπάρξουν ποτέ.
Το τίμημα που πληρώνει ο ελληνικός λαός – όποια ευθύνη και αν του καταλογιστεί για το σημερινό κατάντημα της χώρας μας – είναι τρομακτικά δυσανάλογο. H μεγάλη ευθύνη για την καταστροφή χρεώνεται πρωτίστως στην πολιτική και οικονομική ελίτ που επί χρόνια την οδηγούσε σταθερά στον γκρεμό. Αυτήν την ελίτ που σήμερα τρώει ακόμη και τα απομεινάρια από το πτώμα.
Και στα δύο επίμαχα πεδία, λοιπόν, της πολιτικής και της ενημέρωσης, όσοι έχουν τα κουράγια πρέπει τώρα, σήμερα να δώσουν τη μάχη. Αύριο ίσως είναι πολύ αργά.
new.topontiki.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ένταση και κατάληψη στα γραφεία της Β/Βάθμιας Εκπαίδευσης Τρικάλων
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αντιδρούν στα νέα μέτρα και οι Αγρινιώτες
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
