2012-10-20 06:00:11
Το ΚΕΙΜΕΝΟ 1 θα το βρείτε στο βιβλίο της Ιστορίας της 6ης δημοτικού στο κεφάλαιο «Οι Έλληνες κάτω από την οθωμανική και την λατινική κυριαρχία (1453 - 1821)» σελίδα 33.
Το ΚΕΙΜΕΝΟ 2 δε θα το βρείτε πουθενά. Πιθανόν μετά από 50 - 70 χρόνια να γράφουν κάτι παρόμοιο για την σημερινή κατάσταση στη χώρα μας.
ΚΕΙΜΕΝΟ 1 (1453 - 1821)
ΚΕΙΜΕΝΟ 2 (2010-...)
Μετά την τουρκική κατάκτηση, οι περισσότερες από τις επιφανείς βυζαντινές οικογένειες που επέζησαν, μετανάστευσαν κυρίως σε λατινοκρατούμενες περιοχές ή στη Δυτική Ευρώπη Αν και θεωρητικά οι Οθωμανοί Σουλτάνοι παραχωρούσαν κάποιες ελευθερίες στους «άπιστους» υπηκόους τους, στην καθημερινή ζωή οι περιορισμοί ήταν πολλοί, ιδιαίτερα τους πρώτους αιώνες της Τουρκοκρατίας. Οι Χριστιανοί υποχρεώνονταν να κατοικούν σε φτωχικές συνοικίες των πόλεων και υπηρετούσαν στον στρατό μόνο σε βοηθητικές υπηρεσίες είτε ως ναύτες και οδηγοί. Απαγορευόταν επίσης οι λιτανείες. Αλλά και οι σοβαρές δικαστικές υποθέσεις που αφορούσαν Χριστιανούς, εξετάζονταν στα μουσουλμανικά ιεροδικεία και όχι στα εκκλησιαστικά δικαστήρια.
Οι σημαντικές διακρίσεις όμως αφορούσαν την κατανομή των φόρων. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ενδιαφερόταν εξαιρετικά για την είσπραξή τους, καθώς στα έσοδα από τη φορολογία στήριζε κατά μεγάλο μέρος τη συντήρησή της. Οι Χριστιανοί επιβαρύνονταν οικονομικά πολύ περισσότερο από τους Μουσουλμάνους, πληρώνοντας πολλούς τακτικούς φόρους, όπως τον κεφαλικό φόρο, τον φόρο εστίας για τις κατοικίες τους, φόρο για τη χρήση γης (έγγειος) αλλά και για την αγροτική παραγωγή (δεκάτη, το ένα δέκατο της παραγωγής). Εκτός από τους τακτικούς, υπήρχαν και έκτακτοι φόροι, καθώς και αγγαρείες. Οι διακρίσεις σε βάρος των χριστιανών ήταν πιο έντονες σε απομακρυσμένες περιοχές. Οι τοπικοί διοικητές, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι η κεντρική εξουσία δε μπορούσε εύκολα να τους ελέγξει, δε δίσταζαν να τους κακομεταχειρίζονται, ιδίως σε περιόδους ταραχών αλλά και για την ενίσχυση του προσωπικού τους ταμείου.
Τα πιο σκληρά όμως μέτρα που αντιμετώπισαν οι Χριστιανοί ήταν οι σφαγές και οι αιχμαλωσίες, οι εξισλαμισμοί, το παιδομάζωμα καθώς και η εγκατάσταση τουρκικών και άλλων φύλων σε εύφορα εδάφη, με συνέπεια την αναγκαστική μετακίνηση ελληνικών πληθυσμών στο εξωτερικό ή σε απομονωμένα και ορεινά μέρη στο εσωτερικό.
Μετά την εγκατάσταση του ΔΝΤ και της τρόικας, οι περισσότερες από τις επιφανείς ελληνικές και ξένες εταιρείες που επέζησαν της πρωτοφανούς ύφεσης, μετανάστευσαν κυρίως σε χώρες της Βαλκανικής ή στη Δυτική Ευρώπη...
Αν και θεωρητικά οι δανειστές παραχωρούσαν κάποιες ελευθερίες στους «τεμπέληδες» εταίρους τους, στην καθημερινή ζωή οι περιορισμοί ήταν πολλοί, ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια της οικονομικής «προσαρμογής». Οι Έλληνες υποχρεώνονταν να χάνουν διαρκώς σημαντικά κομμάτια από το βιοτικό τους επίπεδο και υπηρετούσαν μόνο σε βοηθητικές υπηρεσίες παραχωρώντας το management στους ξένους «σωτήρες» τους. Αλλά και οι σοβαρές δικαστικές υποθέσεις που αφορούσαν τους Έλληνες, εξετάζονταν στα Αγγλικά και όχι στα Ελληνικά δικαστήρια.
Οι σημαντικές διακρίσεις όμως αφορούσαν την κατανομή των φόρων. Η τρόικα ενδιαφερόταν εξαιρετικά για την είσπραξή τους, καθώς στα έσοδα από τη φορολογία στήριζε κατά μεγάλο μέρος τη σωτηρία των τραπεζών τους. Οι Έλληνες επιβαρύνονταν οικονομικά πολύ περισσότερο από τους υπόλοιπους πολίτες των εταίρων τους στην Ε.Ε., πληρώνοντας πολλούς τακτικούς φόρους, όπως τον φόρο αλληλεγγύης, τον φόρο για τις κατοικίες τους (χαράτσι - ΔΕΗ), φόρο για τη χρήση γης, αλλά και για την παραγωγή (ΦΠΑ 23%). Εκτός από τους τακτικούς, υπήρχαν και έκτακτοι φόροι και εισφορές. Οι διακρίσεις σε βάρος των Ελλήνων ήταν πιο έντονες από το ίδιο τους το κράτος. Η τοπική αυτοδιοίκηση και οι άρχοντές της εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι η κεντρική εξουσία δε μπορούσε εύκολα να τους ελέγξει, δε δίσταζε να τους κακομεταχειρίζονται, για την ενίσχυση του προσωπικού τους ταμείου.
Τα πιο σκληρά θέματα που αντιμετώπισαν οι Έλληνες ήταν οι αυτοκτονίες και οι απολύσεις, η φτώχια καθώς και η εγκατάσταση ξένων σε προνομιούχες περιοχές, με συνέπεια την αναγκαστική μετακίνηση ελληνικών πληθυσμών στο εξωτερικό ή σε απομονωμένα και ορεινά μέρη στο εσωτερικό.
Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι τυχαία!!!!!!
Μήπως τη λύση στο πρόβλημά μας θα μας τη δείξει η Ιστορία, μήπως θα πρέπει να κάνουμε ότι έκαναν και εκείνοι..
Ας διαβάσουμε την ιστορία μας και εκεί θα βρούμε τι πρέπει να κάνουμε από εδώ και πέρα!!!!
Πηγή
logioshermes
Το ΚΕΙΜΕΝΟ 2 δε θα το βρείτε πουθενά. Πιθανόν μετά από 50 - 70 χρόνια να γράφουν κάτι παρόμοιο για την σημερινή κατάσταση στη χώρα μας.
ΚΕΙΜΕΝΟ 1 (1453 - 1821)
ΚΕΙΜΕΝΟ 2 (2010-...)
Μετά την τουρκική κατάκτηση, οι περισσότερες από τις επιφανείς βυζαντινές οικογένειες που επέζησαν, μετανάστευσαν κυρίως σε λατινοκρατούμενες περιοχές ή στη Δυτική Ευρώπη Αν και θεωρητικά οι Οθωμανοί Σουλτάνοι παραχωρούσαν κάποιες ελευθερίες στους «άπιστους» υπηκόους τους, στην καθημερινή ζωή οι περιορισμοί ήταν πολλοί, ιδιαίτερα τους πρώτους αιώνες της Τουρκοκρατίας. Οι Χριστιανοί υποχρεώνονταν να κατοικούν σε φτωχικές συνοικίες των πόλεων και υπηρετούσαν στον στρατό μόνο σε βοηθητικές υπηρεσίες είτε ως ναύτες και οδηγοί. Απαγορευόταν επίσης οι λιτανείες. Αλλά και οι σοβαρές δικαστικές υποθέσεις που αφορούσαν Χριστιανούς, εξετάζονταν στα μουσουλμανικά ιεροδικεία και όχι στα εκκλησιαστικά δικαστήρια.
Οι σημαντικές διακρίσεις όμως αφορούσαν την κατανομή των φόρων. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ενδιαφερόταν εξαιρετικά για την είσπραξή τους, καθώς στα έσοδα από τη φορολογία στήριζε κατά μεγάλο μέρος τη συντήρησή της. Οι Χριστιανοί επιβαρύνονταν οικονομικά πολύ περισσότερο από τους Μουσουλμάνους, πληρώνοντας πολλούς τακτικούς φόρους, όπως τον κεφαλικό φόρο, τον φόρο εστίας για τις κατοικίες τους, φόρο για τη χρήση γης (έγγειος) αλλά και για την αγροτική παραγωγή (δεκάτη, το ένα δέκατο της παραγωγής). Εκτός από τους τακτικούς, υπήρχαν και έκτακτοι φόροι, καθώς και αγγαρείες. Οι διακρίσεις σε βάρος των χριστιανών ήταν πιο έντονες σε απομακρυσμένες περιοχές. Οι τοπικοί διοικητές, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι η κεντρική εξουσία δε μπορούσε εύκολα να τους ελέγξει, δε δίσταζαν να τους κακομεταχειρίζονται, ιδίως σε περιόδους ταραχών αλλά και για την ενίσχυση του προσωπικού τους ταμείου.
Τα πιο σκληρά όμως μέτρα που αντιμετώπισαν οι Χριστιανοί ήταν οι σφαγές και οι αιχμαλωσίες, οι εξισλαμισμοί, το παιδομάζωμα καθώς και η εγκατάσταση τουρκικών και άλλων φύλων σε εύφορα εδάφη, με συνέπεια την αναγκαστική μετακίνηση ελληνικών πληθυσμών στο εξωτερικό ή σε απομονωμένα και ορεινά μέρη στο εσωτερικό.
Μετά την εγκατάσταση του ΔΝΤ και της τρόικας, οι περισσότερες από τις επιφανείς ελληνικές και ξένες εταιρείες που επέζησαν της πρωτοφανούς ύφεσης, μετανάστευσαν κυρίως σε χώρες της Βαλκανικής ή στη Δυτική Ευρώπη...
Αν και θεωρητικά οι δανειστές παραχωρούσαν κάποιες ελευθερίες στους «τεμπέληδες» εταίρους τους, στην καθημερινή ζωή οι περιορισμοί ήταν πολλοί, ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια της οικονομικής «προσαρμογής». Οι Έλληνες υποχρεώνονταν να χάνουν διαρκώς σημαντικά κομμάτια από το βιοτικό τους επίπεδο και υπηρετούσαν μόνο σε βοηθητικές υπηρεσίες παραχωρώντας το management στους ξένους «σωτήρες» τους. Αλλά και οι σοβαρές δικαστικές υποθέσεις που αφορούσαν τους Έλληνες, εξετάζονταν στα Αγγλικά και όχι στα Ελληνικά δικαστήρια.
Οι σημαντικές διακρίσεις όμως αφορούσαν την κατανομή των φόρων. Η τρόικα ενδιαφερόταν εξαιρετικά για την είσπραξή τους, καθώς στα έσοδα από τη φορολογία στήριζε κατά μεγάλο μέρος τη σωτηρία των τραπεζών τους. Οι Έλληνες επιβαρύνονταν οικονομικά πολύ περισσότερο από τους υπόλοιπους πολίτες των εταίρων τους στην Ε.Ε., πληρώνοντας πολλούς τακτικούς φόρους, όπως τον φόρο αλληλεγγύης, τον φόρο για τις κατοικίες τους (χαράτσι - ΔΕΗ), φόρο για τη χρήση γης, αλλά και για την παραγωγή (ΦΠΑ 23%). Εκτός από τους τακτικούς, υπήρχαν και έκτακτοι φόροι και εισφορές. Οι διακρίσεις σε βάρος των Ελλήνων ήταν πιο έντονες από το ίδιο τους το κράτος. Η τοπική αυτοδιοίκηση και οι άρχοντές της εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι η κεντρική εξουσία δε μπορούσε εύκολα να τους ελέγξει, δε δίσταζε να τους κακομεταχειρίζονται, για την ενίσχυση του προσωπικού τους ταμείου.
Τα πιο σκληρά θέματα που αντιμετώπισαν οι Έλληνες ήταν οι αυτοκτονίες και οι απολύσεις, η φτώχια καθώς και η εγκατάσταση ξένων σε προνομιούχες περιοχές, με συνέπεια την αναγκαστική μετακίνηση ελληνικών πληθυσμών στο εξωτερικό ή σε απομονωμένα και ορεινά μέρη στο εσωτερικό.
Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι τυχαία!!!!!!
Μήπως τη λύση στο πρόβλημά μας θα μας τη δείξει η Ιστορία, μήπως θα πρέπει να κάνουμε ότι έκαναν και εκείνοι..
Ας διαβάσουμε την ιστορία μας και εκεί θα βρούμε τι πρέπει να κάνουμε από εδώ και πέρα!!!!
Πηγή
logioshermes
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αυτοκίνητο συγκρούστηκε με δίκυκλο στη Γλυφάδα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
