2012-10-20 19:47:53
Του Ι.Κ.Πρετεντέρη
Η διαβεβαίωση της ΔΗΜΑΡ ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει τα εργασιακά συντηρεί την ελπίδα ότι δεν θα επιβληθεί στην Ελλάδα εργασιακός Μεσαίωνας.
Και δεν εννοώ, φυσικά, μόνο το θέμα του κατώτατου μισθού ή των τριετιών, που η τότε κυβέρνηση δέχτηκε βλακωδώς να «ρυθμίσει» από τον περασμένο Μάρτιο.
Αρα, ακόμη κι αν αποτελούν δυσβάστακτο φορτίο για τους σημερινούς, συνιστούν τρόπον τινά και δέσμευση.
Εννοώ κυρίως το ζήτημα των απολύσεων, το οποίο αιφνιδιαστικά, αυθαίρετα και απροειδοποίητα τέθηκε από την τρόικα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Ο παραλογισμός είναι ακραίος για να είναι αθώος.
Οταν σε μια κοινωνία με 7% ύφεση και 1,3 εκατομμύρια ανέργους επιδιώκεις να φθηνύνεις τις απολύσεις είναι προφανές ότι δεν υπηρετείς καμία κοινωνική ή οικονομική λογική.
Υπηρετείς άλλα πράγματα. Που βγάζουν μάτι.
Διότι η ουσιαστική πριμοδότηση των απολύσεων δεν έχει κανένα δημοσιονομικό όφελος - το αντίθετο Αποτελεί, όμως, τεράστιο ρουσφέτι για όσους εργοδότες επιχειρήσουν να μεταθέσουν μονομερώς το βάρος της κρίσης στους εργαζομένους.
Με άλλα λόγια, οι τροϊκανοί δείχνουν να μετακινούνται με μεγάλη ευκολία από το κοστούμι του πράκτορα σε αυτό του εισπράκτορα.
Απέναντι στην πρόκληση, βεβαίως, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την αντιμετώπισή της. Με σταθερότητα και αποφασιστικότητα. Χωρίς ούτε ένα βήμα πίσω!..
Κι αυτό ενισχύει η στάση της ΔΗΜΑΡ και του Φώτη Κουβέλη.
Διότι μόνο έτσι θα αντιληφθούν οι συνομιλητές μας ότι η ύποπτη επιμονή τους στα εργασιακά δεν θα οδηγήσει σε κάποιον συμβιβασμό στο θέμα. Θα οδηγήσει σε πτώση της κυβέρνησης.
Σήμερα αποδεικνύεται πάντως πόσο σοβαρό ατόπημα της κυβέρνησης Παπαδήμου και των κομμάτων που τη στήριζαν αποτελεί η αποδοχή τον περασμένο Φεβρουάριο της κουβέντας για τα εργασιακά - παρόλο που δεν υπήρχε στο πρώτο Μνημόνιο.
Ενεργοποίησαν ουσιαστικά τον κίνδυνο της κοινωνικής αποσταθεροποίησης. Και τα πρώτα αποτελέσματα αυτής της καταστροφικής για το πολιτικό σύστημα επιλογής αποτυπώθηκαν ήδη στις κάλπες της 6ης Μαΐου.
Θέλω να ελπίζω ότι τα ίδια κόμματα κι οι ίδιοι πολιτικοί δεν θα κάνουν ξανά το ίδιο λάθος - ακόμη κι αν έχουν λερωμένη την φωλιά τους...
Για πολλούς λόγους, αλλά για δύο ιδιαιτέρως σημαντικούς.
Επειδή οι μισθοί ή οι συντάξεις που μειώνονται μπορεί αύριο να αυξηθούν. Αλλά τα εργασιακά δικαιώματα που καταργούνται θα χρειαστούν δεκαετίες για να αποκατασταθούν.
Επειδή η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων δεν αποτελεί πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής αλλά σχέδιο κοινωνικής μεταβολής.
Οι δημοκρατικές κοινωνίες, όμως, αλλάζουν μέσα από τις διαδικασίες της δημοκρατίας. Οχι κάτω από τις εντολές κάποιων αμφιλεγόμενων υπαλλήλων διεθνών οργανισμών.
Δεν τις αλλάζουν, δηλαδή, ούτε οι πράκτορες ούτε οι εισπράκτορες.
πηγη:tanea.gr
Η διαβεβαίωση της ΔΗΜΑΡ ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει τα εργασιακά συντηρεί την ελπίδα ότι δεν θα επιβληθεί στην Ελλάδα εργασιακός Μεσαίωνας.
Και δεν εννοώ, φυσικά, μόνο το θέμα του κατώτατου μισθού ή των τριετιών, που η τότε κυβέρνηση δέχτηκε βλακωδώς να «ρυθμίσει» από τον περασμένο Μάρτιο.
Αρα, ακόμη κι αν αποτελούν δυσβάστακτο φορτίο για τους σημερινούς, συνιστούν τρόπον τινά και δέσμευση.
Εννοώ κυρίως το ζήτημα των απολύσεων, το οποίο αιφνιδιαστικά, αυθαίρετα και απροειδοποίητα τέθηκε από την τρόικα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Ο παραλογισμός είναι ακραίος για να είναι αθώος.
Οταν σε μια κοινωνία με 7% ύφεση και 1,3 εκατομμύρια ανέργους επιδιώκεις να φθηνύνεις τις απολύσεις είναι προφανές ότι δεν υπηρετείς καμία κοινωνική ή οικονομική λογική.
Υπηρετείς άλλα πράγματα. Που βγάζουν μάτι.
Διότι η ουσιαστική πριμοδότηση των απολύσεων δεν έχει κανένα δημοσιονομικό όφελος - το αντίθετο Αποτελεί, όμως, τεράστιο ρουσφέτι για όσους εργοδότες επιχειρήσουν να μεταθέσουν μονομερώς το βάρος της κρίσης στους εργαζομένους.
Με άλλα λόγια, οι τροϊκανοί δείχνουν να μετακινούνται με μεγάλη ευκολία από το κοστούμι του πράκτορα σε αυτό του εισπράκτορα.
Απέναντι στην πρόκληση, βεβαίως, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την αντιμετώπισή της. Με σταθερότητα και αποφασιστικότητα. Χωρίς ούτε ένα βήμα πίσω!..
Κι αυτό ενισχύει η στάση της ΔΗΜΑΡ και του Φώτη Κουβέλη.
Διότι μόνο έτσι θα αντιληφθούν οι συνομιλητές μας ότι η ύποπτη επιμονή τους στα εργασιακά δεν θα οδηγήσει σε κάποιον συμβιβασμό στο θέμα. Θα οδηγήσει σε πτώση της κυβέρνησης.
Σήμερα αποδεικνύεται πάντως πόσο σοβαρό ατόπημα της κυβέρνησης Παπαδήμου και των κομμάτων που τη στήριζαν αποτελεί η αποδοχή τον περασμένο Φεβρουάριο της κουβέντας για τα εργασιακά - παρόλο που δεν υπήρχε στο πρώτο Μνημόνιο.
Ενεργοποίησαν ουσιαστικά τον κίνδυνο της κοινωνικής αποσταθεροποίησης. Και τα πρώτα αποτελέσματα αυτής της καταστροφικής για το πολιτικό σύστημα επιλογής αποτυπώθηκαν ήδη στις κάλπες της 6ης Μαΐου.
Θέλω να ελπίζω ότι τα ίδια κόμματα κι οι ίδιοι πολιτικοί δεν θα κάνουν ξανά το ίδιο λάθος - ακόμη κι αν έχουν λερωμένη την φωλιά τους...
Για πολλούς λόγους, αλλά για δύο ιδιαιτέρως σημαντικούς.
Επειδή οι μισθοί ή οι συντάξεις που μειώνονται μπορεί αύριο να αυξηθούν. Αλλά τα εργασιακά δικαιώματα που καταργούνται θα χρειαστούν δεκαετίες για να αποκατασταθούν.
Επειδή η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων δεν αποτελεί πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής αλλά σχέδιο κοινωνικής μεταβολής.
Οι δημοκρατικές κοινωνίες, όμως, αλλάζουν μέσα από τις διαδικασίες της δημοκρατίας. Οχι κάτω από τις εντολές κάποιων αμφιλεγόμενων υπαλλήλων διεθνών οργανισμών.
Δεν τις αλλάζουν, δηλαδή, ούτε οι πράκτορες ούτε οι εισπράκτορες.
πηγη:tanea.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
4άρα του Ολυμπιακού στην Ξάνθη
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ζήλεψε ακόμη κι ο «μάγος»!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
