2012-10-21 15:57:02
Η πρόταση νόμου του ΚΚΕ για την κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και των εφαρμοστικών τους νόμων κατατέθηκε στις 12 Ιουλίου του περασμένου καλοκαιριού, περίπου έναν μήνα μετά τις εκλογές, ωστόσο δεν έχει έρθει ακόμη για συζήτηση στη Βουλή.
Τρεις μήνες μετά, ο Περισσός σηκώνει το θέμα, μέσα από την πρωτοβουλία της συλλογής υπογραφών (την ώρα που «έκλεινε» αυτό το κείμενο, είχαν συγκεντρωθεί περί τις 11.500 υπογραφές).
Στην ουσία, το ΚΚΕ επιχειρεί να την καταστήσει κεντρική πρωτοβουλία του για την τρέχουσα πολιτική περίοδο, στην προσπάθεια να αναδείξει τον «άλλο δρόμο» απέναντι στα μνημόνια που υπαγορεύουν διαρκώς την ανάγκη νέων, σκληρότερων μέτρων, όπως το υπό ψήφιση πακέτο, αλλά και να συσπειρώσειγύρω του το εκλογικό ακροατήριο που διατήρησε στις εκλογές, αλλά και κομμάτι από την κρίσιμη μάζα που έχασε στις 17 Ιουνίου (τους μισούς του ψηφοφόρους).
Όσον αφορά το δεύτερο, είναι εμφανής η στόχευση της πίεσης στον ΣΥΡΙΖΑ,προς τον οποίο διέρρευσε το μεγαλύτερο μέρος των εκλογικών απωλειών του ΚΚΕ, καθώς το εν λόγω ακροατήριο έδειξε να πείθεται για την ανάγκη μιας «κυβέρνησης της Αριστεράς», βασική εξαγγελία του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά κάποιο τρόπο η ηγεσία του ΚΚΕ επιχειρεί εκ των υστέρων να απαντήσει πολιτικά στα ενωτικά καλέσματα, εκτιμώντας ότι με την πρότασή της θα αποκαλύψει το «ψευδεπίγραφο» της ενότητας όπως την απευθύνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού μεταξύ τους υπάρχει «άβυσσος», κατά την έκφραση της Αλέκας, κάτι που επιχειρείται να αναδειχθεί με την παρούσα πρόταση νόμου.
«Μάχη» χαρακωμάτων
Ιδιαίτερα, ο Περισσός φιλοδοξεί να προσελκύσει το αριστερό κοινό του ΣΥΡΙΖΑ που δείχνει απογοητευμένο από τη μετεκλογική πορεία του και την πιο θεσμική παρουσία του στο πλαίσιο της άσκησης της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με αυτόν τον τρόπο η πίεση μεταφέρεται και στο Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΝ (και δευτερευόντως σε ορισμένες συνιστώσες), που εξακολουθεί να κρατά ψηλά τους τόνους υπέρ της ενότητας των αριστερών δυνάμεων, ωστόσο οι απόψεις του για τη διέξοδο από την κρίση που κινούνται σε διαφορετική γραμμή από την πλειοψηφία, δημιουργούν πρόβλημα σε μια φάση όπου ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά την εκτίμηση της ηγεσίας του Περισσού, βρίσκεται σε πορεία «σοσιαλδημοκρατικοποίησης».
Η πρόταση νόμου προαναγγέλθηκε από το ΚΚΕ λίγες μέρες μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου και σ’ αυτό φαίνεται να συνέτειναν δύο στοιχεία:
Αφενός η μαζικότητα και η απότομη άνοδος της αντιμνημονιακής ψήφου που εκφράστηκε κυρίως μέσω του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που ο Περισσός, σύμφωνα και με τον δικό του απολογισμό, είχε υποτιμήσει προεκλογικά, εκτιμώντας ότι ο δικομματισμός θα παραμείνει σχεδόν ανέπαφος. Μέχρι τις εκλογές, ουσιαστικά ο Περισσός δεν είχε σηκώσει το θέμα του μνημονίου, με το σκεπτικό ότι ο βασικός αντίπαλος είναι ο καπιταλισμός, στου οποίου τη λογική εμπεριέχεται η διασφάλιση του κέρδους σε βάρος των εργαζομένων με ή χωρίς μνημόνια.
Αφετέρου οι φραστικές υπαναχωρήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, στη διάρκεια των διερευνητικών εντολών, από τους όρους «κατάργηση» ή «καταγγελία» του μνημονίου υπό το βάρος των επιθέσεων που δέχτηκε με βασικό επιχείρημα ότι προωθεί μονομερείς ενέργειες απέναντι στους εταίρους, που θα απομονώσουν τη χώρα και θα την οδηγήσουν κατευθείαν στη δραχμή. Το ΚΚΕκατηγόρησε εξαρχής τον ΣΥΡΙΖΑ ότι εγκατέλειψε τις προεκλογικές του θέσεις για την κατάργηση του μνημονίου.
Μετά τις εκλογές και μέσω της πρότασης νόμου το ΚΚΕ έδειξε την πρόθεση μιας πιο δυναμικής ανταπόκρισης στο λαϊκό αίτημα για κατάργηση των μνημονίων, την οποία όμως το ΚΚΕ εντάσσει μέσα στο αντικαπιταλιστικό και αντι-Ε.Ε. πλαίσιο. Όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση της πρότασης νόμου:
«Η διέξοδος για τον λαό βρίσκεται στη γραμμή κατάργησης των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, της μονομερούς διαγραφής του χρέους, τηναποδέσμευση από την Ε.Ε., με εργατική, λαϊκή εξουσία, με τον λαό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει, για να αξιοποιηθούν σχεδιασμένα οι μεγάλες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας μας, να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες».
new.topontiki.gr
Τρεις μήνες μετά, ο Περισσός σηκώνει το θέμα, μέσα από την πρωτοβουλία της συλλογής υπογραφών (την ώρα που «έκλεινε» αυτό το κείμενο, είχαν συγκεντρωθεί περί τις 11.500 υπογραφές).
Στην ουσία, το ΚΚΕ επιχειρεί να την καταστήσει κεντρική πρωτοβουλία του για την τρέχουσα πολιτική περίοδο, στην προσπάθεια να αναδείξει τον «άλλο δρόμο» απέναντι στα μνημόνια που υπαγορεύουν διαρκώς την ανάγκη νέων, σκληρότερων μέτρων, όπως το υπό ψήφιση πακέτο, αλλά και να συσπειρώσειγύρω του το εκλογικό ακροατήριο που διατήρησε στις εκλογές, αλλά και κομμάτι από την κρίσιμη μάζα που έχασε στις 17 Ιουνίου (τους μισούς του ψηφοφόρους).
Όσον αφορά το δεύτερο, είναι εμφανής η στόχευση της πίεσης στον ΣΥΡΙΖΑ,προς τον οποίο διέρρευσε το μεγαλύτερο μέρος των εκλογικών απωλειών του ΚΚΕ, καθώς το εν λόγω ακροατήριο έδειξε να πείθεται για την ανάγκη μιας «κυβέρνησης της Αριστεράς», βασική εξαγγελία του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά κάποιο τρόπο η ηγεσία του ΚΚΕ επιχειρεί εκ των υστέρων να απαντήσει πολιτικά στα ενωτικά καλέσματα, εκτιμώντας ότι με την πρότασή της θα αποκαλύψει το «ψευδεπίγραφο» της ενότητας όπως την απευθύνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού μεταξύ τους υπάρχει «άβυσσος», κατά την έκφραση της Αλέκας, κάτι που επιχειρείται να αναδειχθεί με την παρούσα πρόταση νόμου.
«Μάχη» χαρακωμάτων
Ιδιαίτερα, ο Περισσός φιλοδοξεί να προσελκύσει το αριστερό κοινό του ΣΥΡΙΖΑ που δείχνει απογοητευμένο από τη μετεκλογική πορεία του και την πιο θεσμική παρουσία του στο πλαίσιο της άσκησης της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με αυτόν τον τρόπο η πίεση μεταφέρεται και στο Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΝ (και δευτερευόντως σε ορισμένες συνιστώσες), που εξακολουθεί να κρατά ψηλά τους τόνους υπέρ της ενότητας των αριστερών δυνάμεων, ωστόσο οι απόψεις του για τη διέξοδο από την κρίση που κινούνται σε διαφορετική γραμμή από την πλειοψηφία, δημιουργούν πρόβλημα σε μια φάση όπου ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά την εκτίμηση της ηγεσίας του Περισσού, βρίσκεται σε πορεία «σοσιαλδημοκρατικοποίησης».
Η πρόταση νόμου προαναγγέλθηκε από το ΚΚΕ λίγες μέρες μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου και σ’ αυτό φαίνεται να συνέτειναν δύο στοιχεία:
Αφενός η μαζικότητα και η απότομη άνοδος της αντιμνημονιακής ψήφου που εκφράστηκε κυρίως μέσω του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που ο Περισσός, σύμφωνα και με τον δικό του απολογισμό, είχε υποτιμήσει προεκλογικά, εκτιμώντας ότι ο δικομματισμός θα παραμείνει σχεδόν ανέπαφος. Μέχρι τις εκλογές, ουσιαστικά ο Περισσός δεν είχε σηκώσει το θέμα του μνημονίου, με το σκεπτικό ότι ο βασικός αντίπαλος είναι ο καπιταλισμός, στου οποίου τη λογική εμπεριέχεται η διασφάλιση του κέρδους σε βάρος των εργαζομένων με ή χωρίς μνημόνια.
Αφετέρου οι φραστικές υπαναχωρήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, στη διάρκεια των διερευνητικών εντολών, από τους όρους «κατάργηση» ή «καταγγελία» του μνημονίου υπό το βάρος των επιθέσεων που δέχτηκε με βασικό επιχείρημα ότι προωθεί μονομερείς ενέργειες απέναντι στους εταίρους, που θα απομονώσουν τη χώρα και θα την οδηγήσουν κατευθείαν στη δραχμή. Το ΚΚΕκατηγόρησε εξαρχής τον ΣΥΡΙΖΑ ότι εγκατέλειψε τις προεκλογικές του θέσεις για την κατάργηση του μνημονίου.
Μετά τις εκλογές και μέσω της πρότασης νόμου το ΚΚΕ έδειξε την πρόθεση μιας πιο δυναμικής ανταπόκρισης στο λαϊκό αίτημα για κατάργηση των μνημονίων, την οποία όμως το ΚΚΕ εντάσσει μέσα στο αντικαπιταλιστικό και αντι-Ε.Ε. πλαίσιο. Όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση της πρότασης νόμου:
«Η διέξοδος για τον λαό βρίσκεται στη γραμμή κατάργησης των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, της μονομερούς διαγραφής του χρέους, τηναποδέσμευση από την Ε.Ε., με εργατική, λαϊκή εξουσία, με τον λαό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει, για να αξιοποιηθούν σχεδιασμένα οι μεγάλες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας μας, να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες».
new.topontiki.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«ΧΑΖΕΨΕ» ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΟ ΚΟΣΜΟ Ο ΖΙΟΒΑΝΙ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
