2012-10-21 23:27:57
(του Τάσου Τελλογλου στην Καθημερινή της Κυριακής)
Στις 26 και στις 28 Σεπτεμβρίου 2012 τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά έλαβαν μία ασυνήθιστη επιστολή από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Το υπουργείο, μέσω του διευθυντή της διεύθυνσης εξοπλισμών κ. Γεωργιόπουλου, ζητούσε να μάθει αν γίνεται συντήρηση στα υποβρύχια του ελληνικού Δημοσίου και αν τα ΕΝΑΕ εξακολουθούν να πληρώνουν την ασφάλειά τους. Τα Ναυπηγεία απάντησαν δια του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου Μπούλος Χάνκας ότι συντήρηση χωρίς τη συμμετοχή των εργαζομένων θα ήταν αδύνατη και ότι δεν θα είχαν αντίρρηση το Δημόσιο να προστατέψει την περιουσία του (σ.σ. που νομικά δεν έχει παραλάβει), αλλά χωρίς τους εργαζομένους στα Ναυπηγεία, εκτός και αν πλήρωνε 10 εκατ. από τα οφειλόμενα στην επιχείρηση.
Έτσι, οδηγείται σε όλο και πιο πολύπλοκα αδιέξοδα ένα ζήτημα που πήρε άλλη τροπή μετά την εισβολή των εργαζομένων στο Πεντάγωνο το οποίο φαινόταν ότι θα μπορούσε να βρει μια προσωρινή έστω λύση, γα τη στήριξή τους
. Όπως πληροφορείται η «Κ», το υπουργείο Άμυνας με σύμφωνη γνώμη του γραφείου του πρωθυπουργού είχε καταλήξει σε ένα προσωρινό επίδομα 1.000 ευρώ σε κάθε εργαζόμενο. Το μέτρο αυτό δεν υλοποιήθηκε, καθώς συνέπιπτε με την επίσκεψη του υπουργού Ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη στον επίτροπο ανταγωνισμού Χοακίν Αλμούνια, ο οποίος, εύλογα, αν κατεβάλλετο το επίδομα θα θεωρούσε πως την ώρα που η ελληνική πλευρά τον διαβεβαίωνε ότι η πολιτική των κρυφών και φανερών επιδοτήσεων προς τα ΕΝΑΕ έληγε και μάλιστα με σχετικό νομοσχέδιο που είχε δεσμευθεί ότι θα κατέθετε ο υπουργός Ανάπτυξης, την ίδια εκείνη στιγμή κάποιο άλλο υπουργείο, της ίδιας κυβέρνησης, έδινε με το άλλο χέρι μία νέα, προφανώς παράνομη, όπως είχε κριθεί και από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, ενίσχυση, υπονομεύοντας τη σοβαρότητα της διαπραγμάτευσης
Στέλεχος του υπουργείου Άμυνας, που μίλησε στην «Κ» υπό τον όρο της ανωνυμίας, δεν απέκλειε η εξέλιξη αυτή να πυροδότησε την οργή των εργαζομένων που το «είχαν δέσει» ότι θα «έπαιρναν κάτι».
Ακόμα πιο κωμικοτραγικά χαρακτηριστικά παίρνει η υπόθεση της ασφάλισης των υποβρυχίων. Το ελληνικό Δημόσιο θεωρεί ότι η πληρωμή της ασφάλειας των υποβρυχίων, για τα οποία έχει πληρώσει 2,5 δισ. ευρώ, αποτελεί συμβατική υποχρέωση των ΕΝΑΕ. Όμως, οι μέτοχοι των ΕΝΑΕ επέμειναν και μάλιστα πριν από τις εκλογές και ταυτόχρονα με την προσφυγή στο διεθνές εμπορικό επιμελητήριο και την εκ περιτροπής εργασία, ότι θα «αναγκάζονταν να διακόψουν εξ αιτίας έλλειψης επαρκών κεφαλαίων για την πληρωμή ασφαλίστρων».
Διαπραγμάτευση
Εν τω μεταξύ, ο κ. Χατζηδάκης φαίνεται ότι δεσμεύθηκε για μία νομοθετική ρύθμιση του ζητήματος των επιδοτήσεων, όπως και για το ότι θα αποσπάσει μία κατ αρχήν συμφωνία του Ευρωπαίου επιτρόπου ότι θα εξετάσει μία διασταλτική απόφαση της λεγόμενης στρατιωτικής απόφασης της Ε.Ε. Αυτή προεκλήθη από την ελληνική πλευρά, και συγκεκριμένα από το υπουργείο Οικονομικών, όταν στα τέλη του 2010 δεσμεύθηκε ότι τα ΕΝΑΕ δεν θα κατασκευάζουν πολεμικά πλοία άλλων χωρών, αν δεν πλήρωναν το πρόστιμο των 570 εκατ. ευρώ.
Τον Ιανουάριο του 2012 μετά μία συνάντηση με τον κ.Πάνο Μπεγλίτη, ο κ. Αλμούνια είχε σημειώσει ότι θα μπορούσαν τα ΕΝΑΕ να αποκτήσουν μια τέτοια δυνατότητα αρκεί να προσδιοριζόταν κατά πόσο κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο για τα συμφέροντα ασφαλείας της Ελλάδας και εφόσον διευκρινισθεί η επίπτωσή του στον ανταγωνισμό.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αν τα ΕΝΑΕ εξαναγκάζονταν να πληρώσουν το πρόστιμο, πολύ απλά η Ε.Ε. δεν θα ήταν σε θέση να το εισπράξει, καθώς οι συσσωρευμένες ζημιές της επιχείρησης προσέγγιζαν στο τέλος του 2011 τα 435 εκατ. ευρώ.
Ταυτόχρονα η συνέχιση της κατασκευής των υποβρυχίων δεν αποτελεί απειλή στον ευρωπαϊκό χώρο, καθώς η προστιθέμενη αξία του ναυπηγείου στα υποβρύχια υπολογίζεται ότι φθάνει το12% και στα πλοία επιφανείας δεν ξεπερνάει το 18 - 20%.
Οι τεχνικές ιδιομορφίες των Ναυπηγείων
Όσο και αν ακούγεται «εύκολο», η ανάκτηση των επιδοτήσεων δεν είναι τεχνικά απλή υπόθεση εξ αιτίας των ιδιομορφιών που παρουσιάζει η συγκεκριμένη επιχείρηση. Έτσι, ένα μέρος της γης του Ναυπηγείου, και μάλιστα εκείνης που βρέχεται από τη θάλασσα και χρησιμοποιείται για τις εργασίες, ανήκει στο ελληνικό Δημόσιο και θα πρέπει να «ανακτηθεί» από αυτό, με αποτέλεσμα θεωρητικά το Ναυπηγείο να χάσει ένα μέρος της πρόσβασής του στη θάλασσα. Μία άλλη περίπτωση είναι εκείνη της δεξαμενής νούμερο 5, που δεν είναι πλωτή αλλά μόνιμη και η οποία ανήκει στα υπό ανάκληση εδάφη. Χωρίς αυτή τη δεξαμενή είναι αμφίβολη η δυνατότητα κατασκευής πλοίων από άλλες χώρες της Μεσογείου σαν και εκείνη την οποία ευαγγελίζονται οι σημερινοί μέτοχοι της ΕΝΑΕ. Βεβαίως λύσεις νομικές και τεχνικές, σύμφωνες με το πνεύμα των συζητήσεων με τον κ. Αλμούνια, υπάρχουν. Ο κ. Χατζηδάκης συμφώνησε με τον κ. Αλμούνια να υπάρξουν επαφές σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων, χωρίς να είναι ακόμα σαφές πόσο μακριά θα δεχθεί να πάει ο Ευρωπαίος επίτροπος. Σε κάθε περίπτωση, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει πολύ χρόνο. Όπως και να ερμηνεύσει κανείς την εκ περιτροπής εργασία, καθώς η δυνατότητα των ΕΝΑΕ να την ανανεώνουν επ’ αόριστο εξαντλείται μέσα στο τρέχον τρίμηνο.
online-pressblog
Στις 26 και στις 28 Σεπτεμβρίου 2012 τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά έλαβαν μία ασυνήθιστη επιστολή από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Το υπουργείο, μέσω του διευθυντή της διεύθυνσης εξοπλισμών κ. Γεωργιόπουλου, ζητούσε να μάθει αν γίνεται συντήρηση στα υποβρύχια του ελληνικού Δημοσίου και αν τα ΕΝΑΕ εξακολουθούν να πληρώνουν την ασφάλειά τους. Τα Ναυπηγεία απάντησαν δια του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου Μπούλος Χάνκας ότι συντήρηση χωρίς τη συμμετοχή των εργαζομένων θα ήταν αδύνατη και ότι δεν θα είχαν αντίρρηση το Δημόσιο να προστατέψει την περιουσία του (σ.σ. που νομικά δεν έχει παραλάβει), αλλά χωρίς τους εργαζομένους στα Ναυπηγεία, εκτός και αν πλήρωνε 10 εκατ. από τα οφειλόμενα στην επιχείρηση.
Έτσι, οδηγείται σε όλο και πιο πολύπλοκα αδιέξοδα ένα ζήτημα που πήρε άλλη τροπή μετά την εισβολή των εργαζομένων στο Πεντάγωνο το οποίο φαινόταν ότι θα μπορούσε να βρει μια προσωρινή έστω λύση, γα τη στήριξή τους
Στέλεχος του υπουργείου Άμυνας, που μίλησε στην «Κ» υπό τον όρο της ανωνυμίας, δεν απέκλειε η εξέλιξη αυτή να πυροδότησε την οργή των εργαζομένων που το «είχαν δέσει» ότι θα «έπαιρναν κάτι».
Ακόμα πιο κωμικοτραγικά χαρακτηριστικά παίρνει η υπόθεση της ασφάλισης των υποβρυχίων. Το ελληνικό Δημόσιο θεωρεί ότι η πληρωμή της ασφάλειας των υποβρυχίων, για τα οποία έχει πληρώσει 2,5 δισ. ευρώ, αποτελεί συμβατική υποχρέωση των ΕΝΑΕ. Όμως, οι μέτοχοι των ΕΝΑΕ επέμειναν και μάλιστα πριν από τις εκλογές και ταυτόχρονα με την προσφυγή στο διεθνές εμπορικό επιμελητήριο και την εκ περιτροπής εργασία, ότι θα «αναγκάζονταν να διακόψουν εξ αιτίας έλλειψης επαρκών κεφαλαίων για την πληρωμή ασφαλίστρων».
Διαπραγμάτευση
Εν τω μεταξύ, ο κ. Χατζηδάκης φαίνεται ότι δεσμεύθηκε για μία νομοθετική ρύθμιση του ζητήματος των επιδοτήσεων, όπως και για το ότι θα αποσπάσει μία κατ αρχήν συμφωνία του Ευρωπαίου επιτρόπου ότι θα εξετάσει μία διασταλτική απόφαση της λεγόμενης στρατιωτικής απόφασης της Ε.Ε. Αυτή προεκλήθη από την ελληνική πλευρά, και συγκεκριμένα από το υπουργείο Οικονομικών, όταν στα τέλη του 2010 δεσμεύθηκε ότι τα ΕΝΑΕ δεν θα κατασκευάζουν πολεμικά πλοία άλλων χωρών, αν δεν πλήρωναν το πρόστιμο των 570 εκατ. ευρώ.
Τον Ιανουάριο του 2012 μετά μία συνάντηση με τον κ.Πάνο Μπεγλίτη, ο κ. Αλμούνια είχε σημειώσει ότι θα μπορούσαν τα ΕΝΑΕ να αποκτήσουν μια τέτοια δυνατότητα αρκεί να προσδιοριζόταν κατά πόσο κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο για τα συμφέροντα ασφαλείας της Ελλάδας και εφόσον διευκρινισθεί η επίπτωσή του στον ανταγωνισμό.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αν τα ΕΝΑΕ εξαναγκάζονταν να πληρώσουν το πρόστιμο, πολύ απλά η Ε.Ε. δεν θα ήταν σε θέση να το εισπράξει, καθώς οι συσσωρευμένες ζημιές της επιχείρησης προσέγγιζαν στο τέλος του 2011 τα 435 εκατ. ευρώ.
Ταυτόχρονα η συνέχιση της κατασκευής των υποβρυχίων δεν αποτελεί απειλή στον ευρωπαϊκό χώρο, καθώς η προστιθέμενη αξία του ναυπηγείου στα υποβρύχια υπολογίζεται ότι φθάνει το12% και στα πλοία επιφανείας δεν ξεπερνάει το 18 - 20%.
Οι τεχνικές ιδιομορφίες των Ναυπηγείων
Όσο και αν ακούγεται «εύκολο», η ανάκτηση των επιδοτήσεων δεν είναι τεχνικά απλή υπόθεση εξ αιτίας των ιδιομορφιών που παρουσιάζει η συγκεκριμένη επιχείρηση. Έτσι, ένα μέρος της γης του Ναυπηγείου, και μάλιστα εκείνης που βρέχεται από τη θάλασσα και χρησιμοποιείται για τις εργασίες, ανήκει στο ελληνικό Δημόσιο και θα πρέπει να «ανακτηθεί» από αυτό, με αποτέλεσμα θεωρητικά το Ναυπηγείο να χάσει ένα μέρος της πρόσβασής του στη θάλασσα. Μία άλλη περίπτωση είναι εκείνη της δεξαμενής νούμερο 5, που δεν είναι πλωτή αλλά μόνιμη και η οποία ανήκει στα υπό ανάκληση εδάφη. Χωρίς αυτή τη δεξαμενή είναι αμφίβολη η δυνατότητα κατασκευής πλοίων από άλλες χώρες της Μεσογείου σαν και εκείνη την οποία ευαγγελίζονται οι σημερινοί μέτοχοι της ΕΝΑΕ. Βεβαίως λύσεις νομικές και τεχνικές, σύμφωνες με το πνεύμα των συζητήσεων με τον κ. Αλμούνια, υπάρχουν. Ο κ. Χατζηδάκης συμφώνησε με τον κ. Αλμούνια να υπάρξουν επαφές σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων, χωρίς να είναι ακόμα σαφές πόσο μακριά θα δεχθεί να πάει ο Ευρωπαίος επίτροπος. Σε κάθε περίπτωση, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει πολύ χρόνο. Όπως και να ερμηνεύσει κανείς την εκ περιτροπής εργασία, καθώς η δυνατότητα των ΕΝΑΕ να την ανανεώνουν επ’ αόριστο εξαντλείται μέσα στο τρέχον τρίμηνο.
online-pressblog
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τι λέει το ΖΩΔΙΟ σου σήμερα Δευτέρα 22/10 ;;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ