2012-10-24 11:50:03
Ενώ ήταν έτοιμος να εργαστεί σε ιδιωτικές εταιρείες, η απασχόληση του στο μοναστήρι του Πρέβελη μετά την προτροπή του μητροπολίτη Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων Ειρηναίου Μεσαρχάκη, τον έμπασε στην αγιογραφία στη συντήρηση και στο ψηφιδωτό.
Ούτε και ο ίδιος σήμερα, ο Μανώλης Ρουκούδης από τον Φουρφουρά Αμαρίου, ένας νέος , ευγενής και γαλήνιος αγιογράφος, μπορεί ξεκάθαρα να σου πει ότι «μπήκα στην ιερή τέχνη επειδή εκεί ήμουν ταγμένος από μικρός». Θα πει μόνο και σε αυτό είναι απόλυτος: «Ο δεσπότης καθόρισε τη ζωή μου». Και στους χαλεπούς καιρούς μας νιώθει «πλήρης, ευτυχισμένος με αυτό που κάνει και ερωτευμένος με την τέχνη». Είναι, όμως, παρότι προβληματισμένος, αισιόδοξος για το μέλλον και πιστεύει ότι η κρίση θα ξεκαθαρίσει πολλά πράγματα που θα έπρεπε να είχαν ξεδιαλυθεί Η επαφή του με την αγιογραφία, το ψηφιδωτό και τη συντήρηση έργων τέχνης ήλθε μάλλον τυχαία, αν και τίποτα δεν έρχεται τυχαία σ’ αυτή τη ζωή! Γυρίζει τον εαυτό του κοντά δεκαεφτά χρόνια πριν: «Δεν ασχολιόμουν με αγιογραφία και ζωγραφική και φοίτησα στο Εκκλησιαστικό Λύκειο Χανίων επειδή εκεί πήγε και η παρέα μου. Τελειώνοντας το σχολείο λόγω της σχέσης μου με τον μητροπολίτη Ειρηναίο, που είναι και πνευματικός μου, εργάστηκα στη μητρόπολη και αργότερα στο μοναστήρι του Πρέβελη, το 1997…»
Στο ιστορικό μοναστήρι άλλαξε και η ζωή του και μπήκαν οι βάσεις για την εξέλιξή του: «Με απέτρεψε ο πνευματικός μου ενώ ήμουν έτοιμος να εργαστώ στο Ρέθυμνο, έκανα υπακοή και πήγα στον Πρέβελη κάνοντας διάφορες δουλειές στο μουσείο και στο ναό. Τα μεσημέρια που δεν είχα εργασία σε ξεναγήσεις και άλλες δουλειές, διάβαζα το συναξάρι της ημέρας και παράλληλα έκανα σκίτσα από εικόνες αγίων που έβλεπα στην εκκλησία. Αυτό ήταν!»
Παίρνοντας το πρώτο ερέθισμα έπιασε δουλειά με περισσότερο ζήλο λες και τον κατηύθυναν οι άγγελοι. «Ο Πρέβελης έπαιξε τον καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της σκέψης και της πράξης μου. Το μοναστήρι με έκανε αγιογράφο…»
ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΛΗΡΙΚΟΣ
Κι αν πολλοί σήμερα… βολεύονται μπαίνοντας στην ιεροσύνη, ο Μανώλης Ρουκούδης «δεν είχε την κλίση να γίνει παπάς» και προτίμησε να παραμείνει κοσμικός, όμως να είναι πάντα κοντά στην ουσία του χριστιανικού δόγματος. Αρνείται να υιοθετήσει τις άρρωστες αντιλήψεις της φάρας των φανατικών που για το «θεαθήναι» μιλάνε για τους λόγους και τα κείμενα των πατέρων και πραγματοποιούν… συνάξεις, όμως στην ουσία διακατέχονται από ένα ακραίο συντηρητισμό και βρίσκονται «εν πλήρη συγχύσει».
Τι είναι, λοιπόν, για τον νεαρό αγιογράφο και συντηρητή Εκκλησία; Είναι «η Εκκλησία μια προσωπική και συλλογική καθημερινή αποκάλυψη για να πάρουμε δυνάμεις», απαντά. «Είναι η επικοινωνία με το Θεό», συνεχίζει, «που γίνεται υπέρβαση για να αντιμετωπίσουμε τη ζωή μας. Είναι μια διαρκής αποκάλυψη μέσα από την προσευχή και τη συχνή λειτουργική ζωή που πρέπει να έχουμε…»
Και ο κλήρος; Αποκρίνεται και δε φοβάται τους… αφορισμούς: «Τέτοιοι άνθρωποι που είμαστε τέτοιο κλήρο έχουμε. Και οι κληρικοί μέρος της κοινωνίας μας είναι! Και βέβαια οι κληρικοί θα πρέπει να είναι το παράδειγμα για μας, όμως μήπως και εμείς θα πρέπει να είμαστε το παράδειγμα γι αυτούς;»
Αρνήθηκε, λοιπόν, την ιεροσύνη αλλά πάντα «έλεγα στην προσευχή μου να με αξιώσει ο θεός να κάνω μια δουλειά που να είναι κοντά στην Εκκλησία». Χαρακτηρίζει «θαύμα» τα όσα συνέβησαν στον Πρέβελη κατά τη διάρκεια της διετούς παραμονής του, το περιβάλλον που συνάντησε, τα όσα κέρδισε από την Ιταλίδα συντηρήτρια Καρολίνα και την παραπέρα πορεία του…
ΣΤΗΝ ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ
Φοίτησε και στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Κρήτης στο Ηράκλειο και στην ενορία του Αγίου Τίτου παρακολούθησε μαθήματα αγιογραφίας με δάσκαλο τον Γιώργο Χειρακάκη.
Η τεχνοτροπία του είναι της Βυζαντινής Κρητικής Σχολής και στο Ρέθυμνο που διατηρεί το εργαστήρι του (Μαρούλη και Καστρινάκη γωνία), δίνει στις εικόνες εντυπωσιακά τις μορφές των αγίων. «Η αγιογράφηση είναι ένα μεγάλο μέρος προσευχής για να διατηρείς την ηρεμία σου και να επιτύχεις αποτέλεσμα.
Και ακούγοντας βυζαντινή μουσική φτάνεις πιο εύκολα στον αγιογραφικό σου προορισμό…», λέει καταλήγοντας ο Μανώλης Ρουκούδης. Και συνεχίζει να ακουμπά με ευλάβεια το πινέλο με το χρώμα στο ξύλο.
MadeinCreta
Tromaktiko
Ούτε και ο ίδιος σήμερα, ο Μανώλης Ρουκούδης από τον Φουρφουρά Αμαρίου, ένας νέος , ευγενής και γαλήνιος αγιογράφος, μπορεί ξεκάθαρα να σου πει ότι «μπήκα στην ιερή τέχνη επειδή εκεί ήμουν ταγμένος από μικρός». Θα πει μόνο και σε αυτό είναι απόλυτος: «Ο δεσπότης καθόρισε τη ζωή μου». Και στους χαλεπούς καιρούς μας νιώθει «πλήρης, ευτυχισμένος με αυτό που κάνει και ερωτευμένος με την τέχνη». Είναι, όμως, παρότι προβληματισμένος, αισιόδοξος για το μέλλον και πιστεύει ότι η κρίση θα ξεκαθαρίσει πολλά πράγματα που θα έπρεπε να είχαν ξεδιαλυθεί Η επαφή του με την αγιογραφία, το ψηφιδωτό και τη συντήρηση έργων τέχνης ήλθε μάλλον τυχαία, αν και τίποτα δεν έρχεται τυχαία σ’ αυτή τη ζωή! Γυρίζει τον εαυτό του κοντά δεκαεφτά χρόνια πριν: «Δεν ασχολιόμουν με αγιογραφία και ζωγραφική και φοίτησα στο Εκκλησιαστικό Λύκειο Χανίων επειδή εκεί πήγε και η παρέα μου. Τελειώνοντας το σχολείο λόγω της σχέσης μου με τον μητροπολίτη Ειρηναίο, που είναι και πνευματικός μου, εργάστηκα στη μητρόπολη και αργότερα στο μοναστήρι του Πρέβελη, το 1997…»
Στο ιστορικό μοναστήρι άλλαξε και η ζωή του και μπήκαν οι βάσεις για την εξέλιξή του: «Με απέτρεψε ο πνευματικός μου ενώ ήμουν έτοιμος να εργαστώ στο Ρέθυμνο, έκανα υπακοή και πήγα στον Πρέβελη κάνοντας διάφορες δουλειές στο μουσείο και στο ναό. Τα μεσημέρια που δεν είχα εργασία σε ξεναγήσεις και άλλες δουλειές, διάβαζα το συναξάρι της ημέρας και παράλληλα έκανα σκίτσα από εικόνες αγίων που έβλεπα στην εκκλησία. Αυτό ήταν!»
Παίρνοντας το πρώτο ερέθισμα έπιασε δουλειά με περισσότερο ζήλο λες και τον κατηύθυναν οι άγγελοι. «Ο Πρέβελης έπαιξε τον καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της σκέψης και της πράξης μου. Το μοναστήρι με έκανε αγιογράφο…»
ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΛΗΡΙΚΟΣ
Κι αν πολλοί σήμερα… βολεύονται μπαίνοντας στην ιεροσύνη, ο Μανώλης Ρουκούδης «δεν είχε την κλίση να γίνει παπάς» και προτίμησε να παραμείνει κοσμικός, όμως να είναι πάντα κοντά στην ουσία του χριστιανικού δόγματος. Αρνείται να υιοθετήσει τις άρρωστες αντιλήψεις της φάρας των φανατικών που για το «θεαθήναι» μιλάνε για τους λόγους και τα κείμενα των πατέρων και πραγματοποιούν… συνάξεις, όμως στην ουσία διακατέχονται από ένα ακραίο συντηρητισμό και βρίσκονται «εν πλήρη συγχύσει».
Τι είναι, λοιπόν, για τον νεαρό αγιογράφο και συντηρητή Εκκλησία; Είναι «η Εκκλησία μια προσωπική και συλλογική καθημερινή αποκάλυψη για να πάρουμε δυνάμεις», απαντά. «Είναι η επικοινωνία με το Θεό», συνεχίζει, «που γίνεται υπέρβαση για να αντιμετωπίσουμε τη ζωή μας. Είναι μια διαρκής αποκάλυψη μέσα από την προσευχή και τη συχνή λειτουργική ζωή που πρέπει να έχουμε…»
Και ο κλήρος; Αποκρίνεται και δε φοβάται τους… αφορισμούς: «Τέτοιοι άνθρωποι που είμαστε τέτοιο κλήρο έχουμε. Και οι κληρικοί μέρος της κοινωνίας μας είναι! Και βέβαια οι κληρικοί θα πρέπει να είναι το παράδειγμα για μας, όμως μήπως και εμείς θα πρέπει να είμαστε το παράδειγμα γι αυτούς;»
Αρνήθηκε, λοιπόν, την ιεροσύνη αλλά πάντα «έλεγα στην προσευχή μου να με αξιώσει ο θεός να κάνω μια δουλειά που να είναι κοντά στην Εκκλησία». Χαρακτηρίζει «θαύμα» τα όσα συνέβησαν στον Πρέβελη κατά τη διάρκεια της διετούς παραμονής του, το περιβάλλον που συνάντησε, τα όσα κέρδισε από την Ιταλίδα συντηρήτρια Καρολίνα και την παραπέρα πορεία του…
ΣΤΗΝ ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ
Φοίτησε και στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Κρήτης στο Ηράκλειο και στην ενορία του Αγίου Τίτου παρακολούθησε μαθήματα αγιογραφίας με δάσκαλο τον Γιώργο Χειρακάκη.
Η τεχνοτροπία του είναι της Βυζαντινής Κρητικής Σχολής και στο Ρέθυμνο που διατηρεί το εργαστήρι του (Μαρούλη και Καστρινάκη γωνία), δίνει στις εικόνες εντυπωσιακά τις μορφές των αγίων. «Η αγιογράφηση είναι ένα μεγάλο μέρος προσευχής για να διατηρείς την ηρεμία σου και να επιτύχεις αποτέλεσμα.
Και ακούγοντας βυζαντινή μουσική φτάνεις πιο εύκολα στον αγιογραφικό σου προορισμό…», λέει καταλήγοντας ο Μανώλης Ρουκούδης. Και συνεχίζει να ακουμπά με ευλάβεια το πινέλο με το χρώμα στο ξύλο.
MadeinCreta
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΑΣΟΚ: «Ότι λέμε το λέμε για να στηρίξουμε τη χώρα»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
