2012-10-24 21:44:20
René DZAGOYAN
Χωριό Σύρων προσφύγων της Συριακής Ερυθράς Ημισελήνου και ο Τούρκος ηγέτης Ερντογάν.
Κατά τη διάρκεια αυτού του καλοκαιριού, ο διεθνής τύπος ανέφερε την ανάληψη του ελέγχου της Βόρειας Συρίας από το κουρδικό Κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης (PYD).
Αυτή η ανάληψη του ελέγχου πραγματοποιήθηκε χωρίς μάχες, καθαρά και απλά, με την απόσυρση των στρατευμάτων του Μπασάρ αλ Άσαντ και με τη συγκατάθεσή του.
Εφεξής, με την ευλογία της Δαμασκού, η σημαία του Κουρδιστάν κυματίζεται στις πόλεις Afrin, Kobani και Derik, το πορτρέτο του Οτζαλάν, ηγέτη του PKK που φυλακίζεται από τους Τούρκους, τοποθετήθηκε σε όλους δημόσιους τόπους, η διδασκαλία δίνεται στη κουρδική γλώσσα και η τρέχουσα διοίκηση εξασφαλίζεται από τα μέλη του PYD.
Σε αντάλλαγμα για αυτή την έμπρακτη ανεξαρτησία, οι Σύροι στασιαστές δεν έχουν πια το δικαίωμα παραμονής σε αυτήν την περιοχή που έγινε με αυτόν τον τρόπο μια περιοχή θύλακα ανάμεσα στη Συρία και τη Τουρκία, τον κύριο προμηθευτή όπλων των στασιαστών και εφοδιασμού.
Συνορεύοντας με το τουρκικό Κουρδιστάν, αυτή η περιοχή έγινε εξάλλου, ένα πιθανό προπύργιο για τους μαχητές του PKK, αδελφό κόμμα του PYD, το οποίο, περίεργη σύμπτωση, έχει πολλαπλασιάσει τις επιθέσεις του μάλιστα κατά της ίδιας της Τουρκίας.
Έτσι, αυτός ο εμφύλιος πόλεμος που κατά μεγάλο μέρος ξεκίνησε κατόπιν πρωτοβουλίας της Άγκυρας, έχει ως πρώτο αποτέλεσμα τη δημιουργία στα σύνορά της ενός κουρδικού μινι-κράτους που κάνει κοινό αγώνα με τον κύριο αντίπαλό της.
Η διπλωματία των «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες» που εκθειάζεται από τη Τουρκία έχει ως άμεσο αποτέλεσμα ένα πρόβλημα για την ίδια.
Μπράβο, κ. Nταβούτογλου! Προπαντός, συνεχίστε σε αυτό τον δρόμο!
Η έμπρακτη υποστήριξη των Κούρδων από τις αρχές της Δαμασκού είναι ακόμα πιο αξιοπρόσεκτη δεδομένου ότι, για να προσελκύσει τις καλές υπηρεσίες της Τουρκίας, η Συρία των Άσαντ είχε παραδώσει τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν στη Τουρκία, πόδια και χέρια δεμένα, το 1988.
Περαιτέρω, μετά από πολλές εξεγέρσεις στην ανατολική χώρα, μεγάλος αριθμός Κούρδων της Τουρκίας είχαν βρει καταφύγιο στη Συρία όπου τους αρνήθηκαν τη συριακή υπηκοότητα.
Τέλος, η πολιτική της ενοποίησης της Συρίας είχε οδηγήσει τη Δαμασκό να απαγορεύσει τη χρήση της κουρδικής γλώσσας.
Εν ολίγοις, οι κουρδο-συριακές σχέσεις ήταν μακριά από τον μήνα του μέλιτος.
Αλλά χάρη στην τούρκικη παρέμβαση, να που ξαναρχίσει η κουβέντα.
Ενδιαφερόμενοι να προφυλάγονται από μια τουρκική υφαρπαγή των εδαφών τους, οι Κούρδοι του PYD δεν επιθυμούν να αποτελέσουν μια ανεξάρτητη οντότητα, αλλά εκθειάζουν ένα ομοσπονδιακό καθεστώς μέσα στη Συρία, που να σφραγίζεται από ένα νέο σύνταγμα, το οποίο, ενώ να τους εγγυάται μια διοικητική και πολιτιστική αυτονομία, θα τους έθετε κάτω από την διεθνή προστασία.
Το επιδιωκόμενο πρότυπο, προφανώς, είναι αυτό του ιρακινού Κουρδιστάν το οποίο, χωρίς να απομονωθεί από τη Βαγδάτη, απολαμβάνει στο εσωτερικό των συνόρων του, μια πραγματική κυριαρχία.
Με την δημιουργία του ιρακινού Κουρδιστάν χάρη στους Αμερικανούς, η Τουρκία έζησε έναν εφιάλτη.
Χάρη στους καθαρά δικούς της ελιγμούς, θα ζήσει τώρα και δεύτερο.
Όποια και θα είναι η κατάληξη του εμφύλιου πολέμου, είναι αρκετά πιθανό ότι η κουρδική αυτονομία στη Βόρεια Συρία θα μείνει ένα κεκτημένο.
Πράγματι, εάν διατηρείται στην εξουσία, ο Μπασσάρ αλ Άσαντ δεν θα μπορέσει να αγνοήσει τα ιδιαίτερα οφέλη μιας περιοχής σφουγγάρι ανάμεσα σε αυτόν και τον κύριο εχθρό του.
Αν του διαδεχόταν ένα καθαρά «δημοκρατικό» Κράτος -μπορούμε να ονειρευτούμε-, θα του ήταν δύσκολο, στο όνομα μάλιστα των ίδιων των αρχών του, να αγνοήσει την κουρδική πραγματικότητα.
Τέλος, τρίτη επιλογή, εάν οι φονταμενταλιστές ισλαμιστές θα βασίλευαν στη Δαμασκό, είναι απίθανο οι Κούρδοι να δεχτούν τις προσταγές τους, γνωρίζοντας ότι θα υπέγραφαν εκεί την συλλογική καταδίκη του θανάτου τους.
Επομένως μέσα στη διάρκεια καταχωρείται η αυτονομοποίηση αυτής της περιοχής.
Αν επιβεβαιώνεται αυτή η εδραίωση, η Τουρκία, μέσω της μαγείας της λεπτής διπλωματίας της, θα βρίσκεται σε μια παράξενη κατάσταση: ένα ιρακινό Κουρδιστάν στην ανατολική πλευρά της, ένα συριακό Κουρδιστάν στη νότια πλευρά της και μια μόνιμη αποστασία ανάμεσα στα δύο, μάλιστα στο εσωτερικό των συνόρων της.
Μέσα σε αυτήν την νέα διαμόρφωση, μπορεί εύκολα κανείς να προβλέψει ότι αυτές οι τρεις συνιστώσες του κουρδικού κόσμου θα επιδιώξουν να συντονίσουν τις δράσεις τους, τόσο στον οικονομικό τομέα όσο και πολιτικό, και, γιατί όχι;, στον στρατιωτικό τομέα.
Σε αυτή την περίπτωση, η Τουρκία θα βρισκόταν πλαισιωμένη στα νότια σύνορά της από ένα κουρδικό τόξο που θα είναι σκληρό να καταπιεί και στο οποίο κινδύνευε εξαιρετικά, εάν το προσπάθησε, να σπάσει τα δόντια της.
Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για υποθέσεις.
Έχουν εν πάση περιπτώσει την αξία να θυμίσουν στη Τουρκία ότι πάντα ξέρεις πώς ξεκινά ένας πόλεμος, δεν ξέρεις ποτέ όμως πώς θα τελειώσει.
René DZAGOYAN, συγγραφέας, διεθνής σύμβουλος.
Πηγή
InfoGnomon
Χωριό Σύρων προσφύγων της Συριακής Ερυθράς Ημισελήνου και ο Τούρκος ηγέτης Ερντογάν.
Κατά τη διάρκεια αυτού του καλοκαιριού, ο διεθνής τύπος ανέφερε την ανάληψη του ελέγχου της Βόρειας Συρίας από το κουρδικό Κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης (PYD).
Αυτή η ανάληψη του ελέγχου πραγματοποιήθηκε χωρίς μάχες, καθαρά και απλά, με την απόσυρση των στρατευμάτων του Μπασάρ αλ Άσαντ και με τη συγκατάθεσή του.
Εφεξής, με την ευλογία της Δαμασκού, η σημαία του Κουρδιστάν κυματίζεται στις πόλεις Afrin, Kobani και Derik, το πορτρέτο του Οτζαλάν, ηγέτη του PKK που φυλακίζεται από τους Τούρκους, τοποθετήθηκε σε όλους δημόσιους τόπους, η διδασκαλία δίνεται στη κουρδική γλώσσα και η τρέχουσα διοίκηση εξασφαλίζεται από τα μέλη του PYD.
Σε αντάλλαγμα για αυτή την έμπρακτη ανεξαρτησία, οι Σύροι στασιαστές δεν έχουν πια το δικαίωμα παραμονής σε αυτήν την περιοχή που έγινε με αυτόν τον τρόπο μια περιοχή θύλακα ανάμεσα στη Συρία και τη Τουρκία, τον κύριο προμηθευτή όπλων των στασιαστών και εφοδιασμού.
Συνορεύοντας με το τουρκικό Κουρδιστάν, αυτή η περιοχή έγινε εξάλλου, ένα πιθανό προπύργιο για τους μαχητές του PKK, αδελφό κόμμα του PYD, το οποίο, περίεργη σύμπτωση, έχει πολλαπλασιάσει τις επιθέσεις του μάλιστα κατά της ίδιας της Τουρκίας.
Έτσι, αυτός ο εμφύλιος πόλεμος που κατά μεγάλο μέρος ξεκίνησε κατόπιν πρωτοβουλίας της Άγκυρας, έχει ως πρώτο αποτέλεσμα τη δημιουργία στα σύνορά της ενός κουρδικού μινι-κράτους που κάνει κοινό αγώνα με τον κύριο αντίπαλό της.
Η διπλωματία των «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες» που εκθειάζεται από τη Τουρκία έχει ως άμεσο αποτέλεσμα ένα πρόβλημα για την ίδια.
Μπράβο, κ. Nταβούτογλου! Προπαντός, συνεχίστε σε αυτό τον δρόμο!
Η έμπρακτη υποστήριξη των Κούρδων από τις αρχές της Δαμασκού είναι ακόμα πιο αξιοπρόσεκτη δεδομένου ότι, για να προσελκύσει τις καλές υπηρεσίες της Τουρκίας, η Συρία των Άσαντ είχε παραδώσει τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν στη Τουρκία, πόδια και χέρια δεμένα, το 1988.
Περαιτέρω, μετά από πολλές εξεγέρσεις στην ανατολική χώρα, μεγάλος αριθμός Κούρδων της Τουρκίας είχαν βρει καταφύγιο στη Συρία όπου τους αρνήθηκαν τη συριακή υπηκοότητα.
Τέλος, η πολιτική της ενοποίησης της Συρίας είχε οδηγήσει τη Δαμασκό να απαγορεύσει τη χρήση της κουρδικής γλώσσας.
Εν ολίγοις, οι κουρδο-συριακές σχέσεις ήταν μακριά από τον μήνα του μέλιτος.
Αλλά χάρη στην τούρκικη παρέμβαση, να που ξαναρχίσει η κουβέντα.
Ενδιαφερόμενοι να προφυλάγονται από μια τουρκική υφαρπαγή των εδαφών τους, οι Κούρδοι του PYD δεν επιθυμούν να αποτελέσουν μια ανεξάρτητη οντότητα, αλλά εκθειάζουν ένα ομοσπονδιακό καθεστώς μέσα στη Συρία, που να σφραγίζεται από ένα νέο σύνταγμα, το οποίο, ενώ να τους εγγυάται μια διοικητική και πολιτιστική αυτονομία, θα τους έθετε κάτω από την διεθνή προστασία.
Το επιδιωκόμενο πρότυπο, προφανώς, είναι αυτό του ιρακινού Κουρδιστάν το οποίο, χωρίς να απομονωθεί από τη Βαγδάτη, απολαμβάνει στο εσωτερικό των συνόρων του, μια πραγματική κυριαρχία.
Με την δημιουργία του ιρακινού Κουρδιστάν χάρη στους Αμερικανούς, η Τουρκία έζησε έναν εφιάλτη.
Χάρη στους καθαρά δικούς της ελιγμούς, θα ζήσει τώρα και δεύτερο.
Όποια και θα είναι η κατάληξη του εμφύλιου πολέμου, είναι αρκετά πιθανό ότι η κουρδική αυτονομία στη Βόρεια Συρία θα μείνει ένα κεκτημένο.
Πράγματι, εάν διατηρείται στην εξουσία, ο Μπασσάρ αλ Άσαντ δεν θα μπορέσει να αγνοήσει τα ιδιαίτερα οφέλη μιας περιοχής σφουγγάρι ανάμεσα σε αυτόν και τον κύριο εχθρό του.
Αν του διαδεχόταν ένα καθαρά «δημοκρατικό» Κράτος -μπορούμε να ονειρευτούμε-, θα του ήταν δύσκολο, στο όνομα μάλιστα των ίδιων των αρχών του, να αγνοήσει την κουρδική πραγματικότητα.
Τέλος, τρίτη επιλογή, εάν οι φονταμενταλιστές ισλαμιστές θα βασίλευαν στη Δαμασκό, είναι απίθανο οι Κούρδοι να δεχτούν τις προσταγές τους, γνωρίζοντας ότι θα υπέγραφαν εκεί την συλλογική καταδίκη του θανάτου τους.
Επομένως μέσα στη διάρκεια καταχωρείται η αυτονομοποίηση αυτής της περιοχής.
Αν επιβεβαιώνεται αυτή η εδραίωση, η Τουρκία, μέσω της μαγείας της λεπτής διπλωματίας της, θα βρίσκεται σε μια παράξενη κατάσταση: ένα ιρακινό Κουρδιστάν στην ανατολική πλευρά της, ένα συριακό Κουρδιστάν στη νότια πλευρά της και μια μόνιμη αποστασία ανάμεσα στα δύο, μάλιστα στο εσωτερικό των συνόρων της.
Μέσα σε αυτήν την νέα διαμόρφωση, μπορεί εύκολα κανείς να προβλέψει ότι αυτές οι τρεις συνιστώσες του κουρδικού κόσμου θα επιδιώξουν να συντονίσουν τις δράσεις τους, τόσο στον οικονομικό τομέα όσο και πολιτικό, και, γιατί όχι;, στον στρατιωτικό τομέα.
Σε αυτή την περίπτωση, η Τουρκία θα βρισκόταν πλαισιωμένη στα νότια σύνορά της από ένα κουρδικό τόξο που θα είναι σκληρό να καταπιεί και στο οποίο κινδύνευε εξαιρετικά, εάν το προσπάθησε, να σπάσει τα δόντια της.
Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για υποθέσεις.
Έχουν εν πάση περιπτώσει την αξία να θυμίσουν στη Τουρκία ότι πάντα ξέρεις πώς ξεκινά ένας πόλεμος, δεν ξέρεις ποτέ όμως πώς θα τελειώσει.
René DZAGOYAN, συγγραφέας, διεθνής σύμβουλος.
Πηγή
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πρόσκληση αποστασίας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
